.
«Πού είναι η σοφία που χάσαμε μέσα στη γνώση;
Πού είναι η γνώση που χάσαμε μέσα στις πληροφορίες;»
T.Eliot
Πού είναι η γνώση που χάσαμε μέσα στις πληροφορίες;»
T.Eliot
Η Αυξανόμενη Αμφισβήτιση της Αξιοπιστίας των Κατεστημένων Γνώσεων
Όπως και με το χρήμα, παρά την καλιεργούμενη δημόσια εικόνα μιας σοβαρής και αντικειμενικής επιστημονικής γνώσης στα κελεύσματα της οποίας οφείλουμε υποταγή, η διαδικασία παραγωγής της κατεστημένης γνώσης είναι ιδιαίτερα προβληματική, αλλά, κατά κανόνα, αποσιωπείται.
Όπως και στην περίπτωση του χρήματος παραμένει αφανής ακόμη και σ΄αυτούς που συμμετέχουν στην διαδικασία παραγωγής της.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, παρατηρείται ένα συνεχώς διογκούμενο κίνημα αμφισβήτισης, και αποκάλυψης της ψευδούς εικόνας περί αξιοπιστίας των κατεστημένων τεχνοεπιστημονικών γνώσεων.
Η αμφισβήτιση αυτή δεν αποσιωπάται μόνον για το ευρύτερο κοινό, τους «καταναλωτές» των γνώσεων αυτών, αλλά κρατείται ερμητικά έξω και από τα πανεπιστήμια, μολονότι τα τελευταία χρόνια:
Η αμφισβήτιση αυτή δεν αποσιωπάται μόνον για το ευρύτερο κοινό, τους «καταναλωτές» των γνώσεων αυτών, αλλά κρατείται ερμητικά έξω και από τα πανεπιστήμια, μολονότι τα τελευταία χρόνια:
- πληθαίνουν τα άρθρα αμφισβήτισης σε επιστημονικά περιοδικά,
- αποκαλύπτονται, συνεχώς, σκάνδαλα κλοπής ή πλαστογράφισης εργασιών,· συστήνονται ειδικές επιτροπές προστασίας από επιστημονικές εξαπατήσεις και
- βρίθουν στο διαδίκτυο ιστοσελίδες επιστημόνων που καταγγέλλουν αποκλεισμούς και διώξεις επιστημόνων όταν οι εργασίες τους απειλούν το κύρος μεγαλοσχημόνων του επιστημονοκρατικού κατεστημένου ή δεν συμμορφώνονται με τις προσταγές των χρηματοδοτών τους.
Η Προβληματική Φύση των Επιστημονικών Δημοσιεύσεων
Μια από τις πιο αποκαλυπτικές πηγές για τη σημερινή κατάσταση της επιστήμης και των μεθοδεύσεών της είναι η ιστοσελίδα του Αυστραλιανού Brian Martin, στην οποία, εκτός των άλλων, γίνεται και ονομαστική αναφορά επιστημόνων στο πανεπιστήμιο που εργάζεται οι οποίοι καταγγέλθηκαν για επιστημονικές απάτες.
Μια από τις πιο αποκαλυπτικές πηγές για τη σημερινή κατάσταση της επιστήμης και των μεθοδεύσεών της είναι η ιστοσελίδα του Αυστραλιανού Brian Martin, στην οποία, εκτός των άλλων, γίνεται και ονομαστική αναφορά επιστημόνων στο πανεπιστήμιο που εργάζεται οι οποίοι καταγγέλθηκαν για επιστημονικές απάτες.
Αποκαλυπτικό είναι το απόσπασμα από την παραπάνω ιστοσελίδα για την προβληματική φύση των δημοσιευόμενων εργασιών:
«Η άσκηση της επιστήμης στην πράξη είναι μια πολύπλοκη επιχείρηση. Υπάρχουν πολύπλοκα πειράματα, με συνεχείς αλλαγές του εξοπλισμού και της μεθοδολογίας και με μεγαλύτερο το μέρος των αποτελεσμάτων που πετιούνται απ΄αυτά που κρατούνται.
Για κάθε εξίσωση που δημοσιεύεται υπάρχουν σελίδες υπολογισμών που πετιούνται. Για κάθε εξίσωση που δημοσιεύεται υπάρχουν σελίδες υπολογισμών που πετιούνται.Υπάρχουν σωροί σελίδων ατεκμηρίωτων δεδομένων και αποτελεσμάτων υπολογιστών………. Μια από τις πιο κοινές διαστρεβλώσεις στην επιστημονική εργασία είναι η ίδια η επιστημονική δημοσίευση.
Παρουσιάζει μια μυθική ανακατασκευή αυτού που συνέβη πραγματικά. Όλα όσα αποδεικνύονται σε μεταγενέστερη εξέταση ως λανθασμένες ιδεες, κακά σχεδιασμένα πειράματα και λανθασμένοι υπολογισμοι παραλείπονται.Η δημοσίευση παρουσιάζει την έρευνα σαν να είχε προσεκτικά συλληφτεί, σχεδιαστεί και εκτελεστει σύμφωνα με μια τακτοποιημένη, αυστηρή διαδικασία.
Για παράδειγμα, παρουσιάζεται σαν να πρόκειται για έλεγχο μιας υπόθεσης………..
Αυτή η παραπλανητική παρουσίαση που είναι εγγενής στις τυπικές επιστημονικές δημοσιεύσεις όχι μόνον είναι αποδεκτή, αλλά στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να αποφευχθεί.
Οι κριτές των επιστημονικών περιοδικών δεν αποδέχονται έναν πιο ρεαλιστικό απολογισμό της ερευνητικής διαδικασίας………….
Στα κεφάλια των επιστημόνων είναι διάφορες μισοδιαμορφωμένες ιδέες, μακροχρόνιες επιθυμίες, προκαταλήψεις, και οι ασαφείς αναμνήσεις των άρθρων που διαβάζονται, των σεμιναρίων που παρακολουθούνται, των συνομιλιών με τους συναδέλφους και των συζητήσεων με τους συνεργάτες. Αυτές οι πηγές μπορεί να ήταν βασικοί συνεισφέροντες στην έρευνα, αλλά δεν αναφέρονται».
Μολονότι σιωπηλά τις παραπάνω διαπιστώσεις θα τις συνυπέγραφαν σχεδόν όλοι όσοι ασχολούνται με τις δημοσιεύσεις εργασιών, δημόσια καλλιεργείται η εικόνα μιας απόλυτα προσεγμένης και αντικειμενικής επιστήμης στην προσπάθεια διατήρησης του επιστημονικού κύρους και αυτών που συνεπάγεται.
,
Μερικές Ενδεικτικές Κατεστημένες Τακτικές
Διαδεδομένες, επίσης, είναι και οι παρακάτω τακτικές αύξησης του κύρους των εργασιών που αναφέρονται στην παραπάνω ιστοσελίδα:
Διαδεδομένες, επίσης, είναι και οι παρακάτω τακτικές αύξησης του κύρους των εργασιών που αναφέρονται στην παραπάνω ιστοσελίδα:
"Μια άλλη παραποίηση είναι αυτή που σχετίζεται με τον κατάλογο των δημοσιεύσεων που απαιτείται να συνοδεύει κάθε επιστημονική δημοσίευση, καθώς και αυτή των βιογραφικών.
Οι δημοσιεύσεις που σημειώνονται στη βιβλιογραφία εξυπηρετούν πολλούς σκοπούς, αλλά ο πρωταρχικός υποτίθεται ότι είναι να αναγνωριστούν προηγούμενες εργασίες που συνέβαλλαν στην υπ’ όψη δημοσίευση. Στην πράξη, οι παραπομπές δεν έχουν μεγάλη σχέση με αυτό.
Μια εργασία μπορεί να αναφέρεται όχι γιατί είχε κάποια επίδραση στην έρευνα, αλλά επειδή είναι χρήσιμο να υπάρξει ένας μακρύς κατάλογος για να εντυπωσιάσει τους κριτές ή για να ενισχύσει την εργασία κάποιου αποδυναμώνοντας ανταγωνιστικές ή αντιτιθέμενες εργασιες.
Ο Erwin Chargaff αναφέρει για ολόκληρες τυποποιημένες λίστες βιβλιογραφιών οι οποίες μεταφέρονται αυτούσιες από τη μια δημοσιευση στην επόμενη».
Ο Erwin Chargaff αναφέρει για ολόκληρες τυποποιημένες λίστες βιβλιογραφιών οι οποίες μεταφέρονται αυτούσιες από τη μια δημοσιευση στην επόμενη».
,
Μια Ομολογία: Το Μεγαλύτερο Μέρος των Ερευνών είναι Λάθος
Αποτέλεσμα των πρακτικών που αναφέρονται παραπάνω είναι ότι είναι ιδιαίτερα μικρό το ποσοστό των αξιόπιστων δημοσιευόμενων εργασιών.
- Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο στο περιοδικό Νew Scientist (30.8.2005) του Ιωάννη Ιωαννίδη, καθηγητή στην Ιατρική Σχολή Iωαννίνων με τίτλο:
«Οι περισσότερες δημοσιεύσεις είναι πιθανότητα λανθασμένες».
Στο άρθρο αυτό, το οποίο έτυχε ιδιαίτερα ευνοϊκών σχολίων, αποδεικνύεται χρησιμοποιώντας στατιστικά στοιχεία και στατιστικές μεθόδους ότι, αν υποθέσει κανείς ότι μια εργασία είναι αυθεντική, μια αναφορά που σήμερα είναι πια αναγκαία, λόγω των προβλημάτων με τις πειραματικές και στατιστικές μεθόδους, η πιθανότητα να είναι λάθος τα συμπερασματά της είναι μεγαλύτερη από 50%.
Αν ληφθεί υπόψη ότι αρκετές εργασίες είναι, όπως σχολιάζεται παρακάτω, εν μέρει ή και ολοκληρωτικά πλαστογραφημένες, το ποσοστό των αξιόπιστων εργασιών μειώνεται σημαντικά.
Μια Αξιοπρόσεκτη εξήγηση: Η Εκχώρηση της Απλής Λογικής στους Υπολογιστές
Τα αποτελέσματα ενός πειράματος, ή ενός προγράμματος υπολογιστή δεν είναι παρά η απάντηση σε μια ερώτηση την οποία αποτελεί ο σχεδιασμός του πειράματος ή τα δεδομένα που εισάγονται στον υπολογιστή.
Τα συμπεράσματα δεν μπορούν να γενικεύονται. Ισχύουν μόνον για την περιοχή των παραμέτρων που υιοθετήθηκαν στο πείραμα ή στο πρόγραμμα.
Στην υποσημείωση (1)παρατίθεται μια ιστορική εξήγηση από την ιστοσελίδα brojon.com σχετικά με την ανεδαφικότητα και τα λάθη των δημοσιεύσεων στη διαμορφωμένη σήμερα ερευνητική πρακτική,
Ο Καταναλωτισμός στην Επιστήμη - Οι ;Eρευνες Μίας Χρήσης
Με τη σημερινή ευρεία χρήση των υπολογιστών παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια έκρηξη δημοσιεύσεων σε όλους τους τομείς, μια βιομηχανία δημοσιεύσεων ως επί το πλείστον χωρίς νόημα και περιεχόμενο.
- Χαρακτηριστικό στον τομέα των κατασκευών είναι το άρθρο του γνωστού συγγραφέα Neville στο ευρείας κυκλοφορίας περιοδικό «Concrete International” με τίτλο «Ιs our Research Likely to Improve Concrete?» (Η έρευνά μας μοιάζει να βελτιώνει το σκυρόδεμα;), διαπιστώνοντας ότι οι περισσότερες δημοσιεύσεις είναι απλά δημοσιεύσεις για δημοσιεύσεις.
Όπως αναφέρεται στο απόσπασμα από την ιστοσελίδα του Brian Martin που παρατίθεται παραπάνω, η επιστήμη σήμερα είναι επιχείρηση και οι έρευνες βιομηχανική παραγωγή.
Γι αυτό, και η σημερινή επιστημονική γνώση, ως επιχειρησιακό προιόν, υπόκειται σε καταναλωτισμό ο οποίος αποτελεί το υπόβαθρο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής τη σημερινή εποχή.
Τα επιστημονικά «αγαθά» είναι κι αυτά μιας χρήσης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα άλλα βιομηχανικά «αγαθά».
Χαρακτηριστική της κατάστασης αυτής είναι η συνεχής ανακοίνωση «πρωτοποριακών» θεραπειών του καρκίνου οι οποίες τυχαίνουν κατά καιρούς ευρείας δημοσιότητας στον ημερήσιο τύπο και γεμίζουν σελίδες των σελίδων επιστημονικών περιοδικών και πρακτικών συνεδρίων και κάθε φορά ως διιάτοντες αστέρες εξαφανίζονται από το προσκήνιο για να τις διαδεχθούν άλλες, επίσης, «πρωτοποριακές» θεραπείες οι οποίες με τη σειρά τους παρα-χωρούν τη θέση τους στις επόμενες.
Όπως εκπαιδευόμαστε και εθιζόμαστε να καταναλώνουμε τα ποικίλα «αγαθά» της διατροφικής αλυσίδας, με τον ίδιο τρόπο εκπαιδευόμαστε και εθιζόμαστε να υποτασσόμεθα στα ποικίλα κελεύσματα της « μεγάλης» επιστήμης με τα μεγάλα καπρίτσια.
Επιστημονικές ανακοινώσεις επιστημονικών αυθεντιών διεθνούς κύρους επιστημονικών κέντρων σύμφωνα με τις οποίες για παράδειγμα «το αλάτι βλάπτει», «ο ηλιος βλάπτει», κ,λπ, διαδέχονται νεώτερες ανακοινώσεις μεταγενέστερων μελετών σύμφωνα με τις οποίες «το αλάτι ωφελεί» και «ο ήλιος ωφελεί» και συχνά τα επιστημονικά ευρήματα υπόκεινται συνέχεια σε εναλλαγή.
Στη συνέντευξή του στην ελευθεροτυπία (12-3-2006) ο Ντέιβιντ Χίλι, διαπρεπής ερευνητής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ επισημαίνει ότι:
«Πολύ μικρό ποσοστό της φαρμακευτικής έρευνας γίνεται για να απαντηθούν επιστημονικά ερωτήματα. Οι υποτιθέμενες επιστημονικές μελέτες είναι στην ουσία επιχειρήσεις προώθησης προιόντων, σχεδιασμένες ώστε να βομβαρδίζουν τους κλινικούς θεραπευτές με στοιχεία που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανών»
Στον τομέα των κατασκευών, ενδεικτικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από άρθρο της ιδιαίτερα ενημερωμένης δημοσιογράφου Αριστέας Μπουγάτσου στην Καθημερινή» (13.11.2005):
«O OΣE με τα χρέη του να ξεπερνούν τα 4,5 δισ. ευρώ και τις ετήσιες ζημιές του να σπάνε το όριο των 550 εκατ. ευρώ, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μέγας χορηγός της έρευνας στη χώρα.
Aπό το υστέρημά του αδιαλείπτως δρομολογεί με γενναιοδωρία χρηματοδοτήσεις για έρευνα δίχως όριο και δίχως περιεχόμενο τις περισσότερες φορές– ευτελίζοντας το νόημα και την αξία της έρευνας και μετατρέποντάς την σε πεδίο συναλλαγών δημοσίων σχέσεων, σε μέθοδο πλουτισμού κάποιων που δρουν και ως λομπίστες των πανεπιστημίων.
Aπό το 2002 και εντεύθεν οι απευθείας αναθέσεις μελετών από τον OΣE – κυριολεκτικά για ψύλλου πήδημα – έλαβαν τη μορφή επιδημίας.
Σπαταλήθηκαν γι’ αυτές τουλάχιστον 10 εκατ. ευρώ, που μοιράσθηκαν εντός ενός κλειστού συστήματος, με αρχηγούς, μπαλαδόρους, υποτακτικούς, αδαείς αλλά και άπληστους. Eντός του δικομματικού – τουλάχιστον – κλαμπ των ειδημόνων παντός καιρού".
Η Διαδεδομένη Πρακτική Πλαστογράφισης Ερευνητικών Εργασιών
Σε άρθρο της στο Journal of General Internal η Fugh Berman, διευθύντρια ιατρικής σχολής επισημαίνει ότι οι φαρμακοβιομηχανίες χρησιμο-ποιούν για την προώθηση των φαρμάκων τους δημοσιεύσεις - φαντάσματα.
Επισημαίνει ότι υπάρχει σημαντικό πρόβλημα σχετικά με την αυθεντικότητα των δημοσιευόμενων άρθρων. Στο άρθρο της αναφέρει ότι την πληησίασαν κάποιοι από εκπαιδευτικό κέντρο που συνεργάζεται με πασίγνωστη φαρμακοβιομηχανία και της ζήτησαν να δανείσει το όνομά της ως "συγγραφέα" σε ένα έτοιμο για δημοσίευση άρθρο.
Την ύπαρξη συγγραφέων-φαντασμάτων επιβεβαιώνει στη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» (12-3-2006) ο Ντέιβιντ Χίλι, διαπρεπής ερευνητής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ:
«οι περισσότερες δημοσιεύσεις ξαναγράφονται από υπαλλήλους φαρμακοβιομηχανιών, τους λεγόμενους «συγγραφείς-φαντάσματα... Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει σχεδόν απόλυτη διάσταση ανάμεσα στα στοιχεία των ερευνών και σ΄ αυτά που παρουσιάζονται στις δημοσιεύσεις».
.
Μια Ενδεικτική Επιτροπή
Στο περιοδικό Νew Scientist ανακοινώθηκε η σύσταση μιας νέας επιτροπής από τους συντάκτες εννέα κορυφαίων ιατρικών περιοδικών, η οποία απαίτησε από τις κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν την επιστημονική διαστρέβλωση και τις ψευδείς δημοσιεύσεις με πιο συστηματικό τρόπο.
"Συνήθως οι περιπτώσεις αυτές έρχονται σε δημοσιότητα κατά τύχη, και ανησυχούμε για την κλίμακα του προβλήματος,"
λέει ο Richard Smith, συντάκτης του βρετανικού ιατρικού περιοδικού και μέλος της Επιτροπής COPE σχετικά με την ηθική των δημοσιεύσεων η οποία είναι μια από τις οργανώσεις στην Ευρώπη που εξετάζουν αυτήν την περίοδο τρόπους να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των διαστρεβλώσεων στις δημοσιεύσεις.
Η επιτροπή αυτή προσκάλεσε περισσότερους από 100 εκδότες εκδότες επιστημονικών περιοδικών για να επιληφθούν για την κατάσταση πλαστογράφισης εργασιών.
.
Η Διαδεδομένη Πρακτική Κλοπής Ερευνητικών Εργασιών
Εκτός από τις πλαστογραφήσεις και τις παραποιήσεις των ερευνών που σχολιάζονται παραπάνω, αρκετά διαδεδομένη είναι και η αντιγραφή ερευνών, η κλοπή τους.
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Brian Martin,
«Η πραγματικότητα είναι ότι η αντιγραφή είναι αρκετά διαδεδομένη.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν εμπόδια για να την αποφύγει κανείς.
Για παράδειγμα, τα επιστημονικά περιοδικά επιτρέπουν παραπομπές μόνον σε επικυρωμένες επιστημονικές πηγές.
Δεν θεωρείται αξιοπρεπές να αναφέρει κανείς ως πηγή των ιδεών του τη συζήτηση με κάποιον, το άρθρο σε κάποιο «λαίκό» περιοδικό…….
Η αντιγραφή είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στα λεγόμενα ανώτερα μέλη της κοινωνίας.
Οι περισσότεροι πολιτικοί, επιχειρηματίες και άλλες «προσωπικότητες» είναι λογοκλέφτες.
Εκφωνούν ομιλίες ή δίνουν δηλώσεις εξ ονόματός τους, ενώ στην πραγματικότητα οι ομιλίες και οι δηλώσεις τους είναι γραμμένες από άλλους.
Σε αυτό το είδος της θεσμοποιημένης λογοκλοπής, τα ισχυρά άτομα πιστώνονται την εργασία των υπαλλήλων».
Όπως και στα άλλα «ανώτερα μέλη της κοινωνίας» και στους επιστημονικούς κύκλους η κλοπή εργασιών κάθε άλλο παρά σπάνια είναι. Εμφανίζεται με διάφορες μορφές (2)
Μερικές Δημοσιοποιημένες Περιπτώσεις Κλοπής Ερευνητικών Εργασιών
Μολονότι πάμπολλες περιπτώσεις κλοπής ερευνητικών εργασιών δεν δημοσιοποιούνται ή συγκαλύπτονται καθώς συνήθως ενέχονται οι λεγόμενες «αυθεντίες» στους διάφορους επιστημονικούς κλάδους οι οποίοι οφείλουν την αυθεντία τους εκτός των άλλων και στον σφετερισμό εργασιών άλλων, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κατάφεραν να βγουν στο φως της δημοσιότητας και να γίνουν ευρύτερα γνωστές.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κλοπής εργασίας σχετικά με την ανακάλυψη της στρεπτομυκίνης.Μολονότι το αντιβιοτικό αυτό το ανακάλυψε το 1943 ο Αλβέρτος Schatz, μεταπτυχιακός σπουδαστής, ο οποίος και δημοσίευσε τα ευρήματά του, ο διευθυντής του εργαστηρίου Selman Waksman έδωσε συνεντεύξεις στους δημοσιογράφους αποσιωπώντας το όνομα του Schatz και πέτυχε μεγάλη χρηματοδότηση.Ο Schatz και ο Waksman υπέγραψαν από κοινού το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη στρεπτομυκίνη.
Μερικά χρόνια αργότερα ο Schatz ανακάλυψε ότι ο Waksman είχε μυστική συμφωνία να δίνει τις πληροφορίες σε μεγάλη φαρμακοβιομηχανία και εκαρπούτο μεγάλα ποσά από το δίπλωμα της ευρεσιτεχνίας. Μετά από δικαστική διένεξη του επιδικάστηκε το δικαίωμα για μικρό μέρος από τα δικαιώματα της ευρεσιτεχνίας.
Μόνο την προηγούμενη δεκαετία οι ιστορικοί ανα-γνώρισαν το ρόλο του, ο οποίος έγινε γνωστός το 1993 από το άρθρο του Frank Ryan στο περιοδικό Actinomycetes με τίτλο: «Tuberculosis:The Greatest Story Never Told. Albert Schatz "The true story of the discovery of streptomycin"(βλ. και Albert Schatz - Obituaries, News - The Independent).
Στο βιβλίο της «The molecules of emotion» η ερευνήτρια Candace Rert περιγράφει τις ίντριγκες πίσω από τη βράβευση συναδέλφων της με βραβείο ισοδύναμο με το Νόμπελ για ερευνητική εργασία στην οποία η ίδια είχε την πιο σημαντική συμβολή και δίνει το χρονικό του αγώνα της για την εκ των υστέρων αναγνώρισή της.
Ευρέως γνωστή είναι, επίσης, η περίπτωση κλοπής της εργασίας της Rosalind Franklin σχετικά με τη διπλή έλικα του DNA για την οποία τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ οι πασίγνωστοι Francis Crick και John Watson.Όπως αποκαλύπτεται στα πολλά βιβλία βιογραφίας της Rosalind Franklin, ο Francis Crick και ο John Watson έκλεψαν τα ευρήματα της Franklin όταν επισκέφτηκαν το εργαστήριό της όταν αυτή έλει-πε από την πόλη και έπεισαν τον προιστάμενό της να ρίξουν μια ματιά στα στοιχεία της ερευνάς της (library.thinkquest.org/20465/franklin).
Στην ιστοσελίδα www.ntua/posdep του διδακτικού προσωπικού των πανεπιστημίων έχει καταχωρηθεί (από δημοσίευση στα «Νέα») η περίπτωση αναπληρωτή καθηγητή της Ιατρικής ο οποίος ως υποψήφιος για την εκλογή του στη βαθμίδα του τακτικού καθηγητή συμπεριέλαβε στο βιογραφικό του και υπέβαλε στο εκλεκτορικό σώμα κλεψίτυπα τριών ξένων εργασιών, δημοσιευμένων σε ξένα ιατρικά περιοδικά.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του υπόψη καθηγητή σε ερώτηση δημοσιογράφου:
"Επρόκειτο για μια κόντρα με τις πρυτανικές αρχές.
Με παρέπεμψαν και σε ποινικό δικαστήριο και έχω απαλλαγεί αμετάκλητα. Μέσα στις εργασίες αυτές αναφέρονται 17 ονόματα συγγραφέων. Εγώ δεν γνώριζα αν ήταν κλεψίτυπες και δεν είχα ανάγκη να κλέψω, αφού έχω 300 εργασίες δημοσιευμένες.
Απλά συνυπέγραψα όταν μου το ζήτησαν συνάδελφοι. Όμως από όλους αυτούς μόνο εγώ παραπέμφθηκα, ενώ άλλοι με τις ίδιες εργασίες προήχθησαν σε καθηγητές.
Και όχι μόνο δεν παραπέμφθηκαν, αλλά ένας από αυτούς είπαν ότι απεβίωσε... ενώ είναι ζωντανός!».
Απλά συνυπέγραψα όταν μου το ζήτησαν συνάδελφοι. Όμως από όλους αυτούς μόνο εγώ παραπέμφθηκα, ενώ άλλοι με τις ίδιες εργασίες προήχθησαν σε καθηγητές.
Και όχι μόνο δεν παραπέμφθηκαν, αλλά ένας από αυτούς είπαν ότι απεβίωσε... ενώ είναι ζωντανός!».
Σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» με τίτλο: «Πάλι απεργούν οι πανεπιστημιακοί! Μα τι θέλουν τέλος πάντων;» ο πανεπιστημιακός Β, Αγγελόπουλος αναφέρει:
«..στην Ακαδημία Αθηνών υπάρχει άτομο που δημοσίευσε βιβλίο αντιγραφή ξενόγλωσσου και τόλμησε μάλιστα να το εκδώσει στη γλώσσα του πρωτοτύπου οπότε και έγινε ρεζίλι».Ενδεκτικές είναι επίσης οι περιπτώσεις του Xουάνγκ Γουσούκ κορυφαίου πολυβραβευμένου επιστήμονα της Kορέας σε θέματα κλωνοποίησης που πρόσφατα αποδείχθηκε απατεώνας και του επίσης κορυφαίου Κινέζου καθηγητή Tσεν Tζιν στο Πανεπιστήμιο της Σαγκάης που είχε ισχυριστεί ότι είχε αναπτύξει το πρώτο μικροτσίπ εξ ολοκλήρου κινεζικής κατασκευής και το οποίο απεδείχθη ότι ήταν... μαϊμού.
O ίδιος είχε απλώς μαρκάρει τα τσιπ που κατασκεύαζε μια θυγατρική της αμερικανικής Motorola με το εμπορικό σήμα Hanxin που ήταν το όνομα της εταιρείας του.
.
Μια Αποκαλυπτική Κλοπή: Οι Εταιρείες Προαγωγοί των Φτωχών
Είναι πλήθος οι απλές και νοήμονες συλλήψεις και εφαρμογές απλών ανθρώπων και τεχνητών τις οποίες οικειοποιούνται μεγαλόσχημοι επιστήμονες και εμπορεύονται οι συνεργαζόμενες μ΄αυτούς εταιρίες.
Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω καταγγελία που δημοσιεύεται στο περιοδικό “BIOKOSMOS NEWS” τεύχος 26 με τίτλο: «Βιοπειρατεία - Οι εταιρείες «προαγωγοί» των φτωχών»:
"Μεγάλες εταιρείες, κυρίως από την πλούσια δύση, οικειοποιούνται τους φυσικούς πόρους αλλά και τις γνώσεις των φτωχών χωρών, π.χ. τις θεραπευτικές ιδιότητες ενός βοτάνου, τις κατοχυ-ρώνουν ως «πατέντες» και εφαρμόζουν στη συνέ-χεια όλους τους περιορισμούς περί «πνευματικής ιδιοκτησίας»…Είναι η συνέχεια της αποικιοκρατίας με άλλη μορφή να κατοχυρώνεις ως δικές σου τις γνώσεις φτωχών λαών και να έρχεσαι να τους πουλάς τη δική τους γνώση και να μην αφήνεις τους αρχικούς παραγωγούς αυτής της γνώσης που τη χρησιμοποιούσαν επί χιλιάδες χρόνια να τη χρησιμοποιούν χωρίς να σε πληρώνουν».
.
Βλ. και
._________________________________
.
(1) «Είναι εύκολο να αποδειχθεί ότι η σημερινή επιστήμη είναι λανθασμένη.
Η σημερινή επιστήμη έχει μετατραπεί σε κάτι περισσότερο από μια πολιτική κίνηση ή ένα θρησκευτικό δόγμα, παρά τη χρησιμοποίηση των επιστημονικών κανόνων και μεθόδων.
Πού πήγε στραβά; Πώς συνέβη;
Άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του '70 όταν ένας νέος μεταπτυχιακός φοιτητής μάθαινε τη νέα χρήση των υπολογιστών ως μέσο για ιατρική διάγνωση.
Ήταν ο Μichael Crichton, ο οποίος έγραψε ένα ιατρικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας για τη χρησιμότητα των υπολογιστών στον εντοπισμό των ασθενειών.
Το βιβλίο του, «η Andromeda», έγινε best seller και θέμα κινηματογραφικών ταινιών.
Από τότε δύο γενεές γιατρών έχουν εκπαιδευθεί στην ιατρική επιστήμη με βάση αυτή την ιστορία,. ένα αντασιόπληκτο μυθιστόρημα βασισμένο σε μια ψεύτικη υπόθεση.
Δεν ήταν επιστήμη.
Από τότε η επιστήμη σε πολλούς τομείς έχει αποβεί λανθασμένη σε σημαντικό βαθμό.
Σύμφωνα με την ιστορία του Crichton, ένα παράξενο παθογόνο προσγειωνόταν από το διάστημα στη γη και απειλούσε να σκοτώσει τους κατοίκους της.
Με τους ανθρώπους να πεθαίνουν γύρω τους, οι ειδικοί βρίσκουν δύο ανθρώπους που επέζησαν και φαίνονταν να έχουν ανοσία στο παθογόνο.
Αλλά ποιό ήταν το παθογόνο και τι προκαλούσε την ανοσία;
Τροφοδοτούν σ΄έναν υπολογιστή όλες τις πληροφορίες για τους δύο επιζώντες και διαπιστώνουν ότι αυτό που είχαν κοινό ήταν υπερβολικό οξυγόνο στο αίμα τους.
Κατόπιν αυτού δίνουν στους ανθρώπους πρόσθετο οξυγόνο. Επιζούν όλοι και η γη σώζεται από την καταστροφή.
Αυτή ήταν μια συναρπαστική ιστορία για το πώς οι υπολογιστές θα σώσουν τον πλανήτη.
Και οι περισσότεροι επιστήμονες σήμερα πραγματικά "έχουν αγοράσει" την ιστορία αυτή.
Αλλά η υπόθεση είναι ψεύτικη.
Δεν ήταν ο υπολογιστής που βρήκε τη λύση στο πρόβλημα, ήταν αυτοί που "επέλεξαν" ποιά στοιχεία θα έδιναν στον υπολογιστή για να λύσει το πρόβλημα.
Εάν είχαν δώσει λάνθασμένα στοιχεία, ο υπολογιστής δεν θα έβρισκε κανέναν συσχετισμό.
Σύμφωνα με το παλιό αξίωμα των υπολογιστών "σκουπίδια δίνεις - σκουπίδια θα πάρεις"
Αλλά αυτό δεν αναφερόταν στο μυθιστόρημα του Crichton».
,
Ιδιαίτερα επεξηγηματικό είναι το παρακάτω παράδειγμα που δίνεται στην ίδια ιστοσελίδα:
«Ο Δρ. Klutz έχει μια κλινική και έχει διάφορους ασθενείς με μια άγνωστη ασθένεια που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε "το αριστερό πόδι ζαρώνει."
Ο Klutz μη βρίσκοντας τίποτα σχετικό στην ιατρική βιβλιογραφία, κάνει τη δική του "κλινική μελέτη."
Οι ασθενείς του συμπληρώνουν μια μορφή ιατρικού ιστορικού, και ο Klutz εισάγει όλα τα "στοιχεία" στον υπολογιστή του.
Ψάχνει τι κοινό έχουν οι ασθενείς.
Ο υπολογιστής δείχνει ότι μόνο 18 τοις εκατό των ασθενών μιλούν ισπανικά.. Όχι ένας καλός συσχετισμός. Και μόνο 22 τοις εκατό είχαν φλυκταινώδη νόσο κοτόπουλου.
Αλλά μένει πραγματικά κατάπληκτος όταν διαπιστώνει ότι 100 τοις εκατό των ασθενών έχουν φάει πρόσφατα καρότα.
Αυτή έτυχε να είναι μία από τις ερωτήσεις στο έντυπο του ιατρικού ιστορικού.
Έτσι ο Klutz συμπεραίνει ότι πρέπει να υπάρχει κάτι στα καρότα που προκαλεί την ασθένεια.
Αλλά αυτό δεν είναι επιστήμη. Προκαλεί τη λογική και την κοινή αίσθηση, μολονότι αποτελεί γενικευμένη πρακτική….
Αν ο Δρ Klutz το είχε ερευνήσει, θα είχε διαπιστώσει ότι σχεδόν 100 τοις εκατό και των άλλων ασθενών του που δεν είχαν την ασθένεια, είχαν, επίσης, φάει καρότα.
Και έτσι θα αποδεικνυόταν ότι τα καρότα δεν έχουν καμία σχέση με το αριστερό πόδι που ζαρώνει.
Αντ' αυτού, ο Klutz και οι συνάδελφοί του που δημοσιεύουν τα «μονόπλευρα» συμπερασματά τους δίνουν συνεντεύξεις και στον τύπο εμφανίζονται κραυγαλέοι τίτλοι: " Τα καρότα συνδέονται με το lfs σύνδρομο!"
Ακολουθεί η φαρμακοβιομηχανία Smutz, και φτιάχνει ένα νέο φάρμακο το "LSFree (αντικαροτίνη).
Κάνει δοκιμές με το «φάρμακο» σε 1.000 ανθρώπους. Κανένας τους δεν εμφανίζει την ασθένεια
Έτσι το φάρμακο LSF φαίνεται να λειτουργεί για να αποτρέπει την ασθένεια.
Αλλά εάν η SmutzPharma είχε κάνει ορθή επιστήμη και είχε δώσει επίσης στους 1.000 ανθρώπους άλλα χάπια ζάχαρης (ψευτοφάρμακο) θα είχε διαπιστώσει ότι κανένας τους δεν θα είχε εκδηλώσει την ασθένεια.
Αλλά η SmutzPharma δεν το κάνει αυτό. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχει χρήμα σε αυτό.
Αντ' αυτού η SmutzPharma δημοσιεύει τα συμπεράσματά της και διαφημίζει από την TV το "LSFree που αποδεικνύχθηκε ότι είναι 100 τοις εκατό αποτελεσματικό στην παρεμπόδιση της ασθένειας, κατόπιν δοκιμών και με έγκριση της FDA.
Μπορεί τώρα η SmutzPharma να μαζέψει σωρηδόν δισεκατομμύρια δολάρια.
Όταν κάποιος λογικός γιατρός ρωτήσει λεπτομέρειες για τις δοκιμές και παρατηρήσει ότι είναι αναρίθμητοι άνθρωποι που τρώνε καρότα και δεν εμφανίζουν την ασθένεια θα του απαντήσουν ότι το παθογόνο στα καρότα παίρνει πολύ χρόνο να εκδηλωθεί.. .
Ναι, 20 χρόνια πριν, όταν γινόντουσαν οι συζητήσεις για το AIDS/HIV η ερευνητική πρακτική αντικαταστάθηκε με μοντέλα υπολογιστών, προσομοιώσεις και στατιστικές».
Η παραπάνω εξήγηση δεν αφορά μόνον στην ιατρική. Ισχύει σε πολλούς τομείς της επιστήμης.
(1) Για παράδειγμ α:
Ø Πρόταξη του ονόματος κάποιου «επιφανούς» σε δημοσίευση εργασίας μεταπτυχιακού φοιτητή ή ερευνητή «χαμηλότερης» βαθμίδας απ΄αυτόν στην οποία είχε μικρή ή και καμμία συμβολή
Ø Καθυστέρηση αποστολής έκθεσης κρίσεως για εργασία που έχει υποβληθεί για δημοσίευση σε περιοδικό στο οποίο είναι κριτής κάποιος επιφανής ώστε να επωφεληθεί να δημοσιεύσει ο ίδιος παρόμοια εργασία αξιοποιώντας τα ευρήματα της υπό κρίση εργασίας
Ø Πλήρη οικειποίηση της εργασίας κάποιου με παράλληλη μεθόδευση για παραγκωνισμό του.
Για παράδειγμα μπορεί κάποιος επιφανής να οικειοποιηθεί την παρασκευή ενός αποτελεσμα-τικού φαρμάκου ή ενός υποσχόμενου δομικού υλικού που προέκυψε στα πλαίσια διδακτορικής ή άλλης εργασίας ερευνητή σε εργαστήριο στο οποίο προϊσταται ο επιφανής.
Για το φάρμακο ή το υλικό μπορεί ο επιφανής να αποκομίσει μεγάλα ποσά από βιομηχανίες από τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας και ταυτόχρονα να χρηματοδοτηθεί με μεγάλα ποσά αυτός και διάφοροι υποτελείς του για τη διενέργεια έρευνας για την παρασκευή του φαρμάκου ή δομικού υλικού από κρατικά ή κοινοτικά κονδύλια ή και από ενδιαφερόμενες ιδιωτικές εταιρίες αποκρύβοντας τα αποτελέ-σματα της υπάρχουσας εργασίας.
Για το φάρμακο ή το υλικό μπορεί ο επιφανής να αποκομίσει μεγάλα ποσά από βιομηχανίες από τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας και ταυτόχρονα να χρηματοδοτηθεί με μεγάλα ποσά αυτός και διάφοροι υποτελείς του για τη διενέργεια έρευνας για την παρασκευή του φαρμάκου ή δομικού υλικού από κρατικά ή κοινοτικά κονδύλια ή και από ενδιαφερόμενες ιδιωτικές εταιρίες αποκρύβοντας τα αποτελέ-σματα της υπάρχουσας εργασίας.
Είναι, επίσης, δυνατόν παράλληλα με τις παραπάνω αξιοποιήσεις της εργασίας να συστήσει ο ίδιος και οι υποτελείς του ιδιωτική εταιρία εκμετάλλευσης του φαρμάκου ή δομικού υλικού και όχι μόνον σε τοπική κλίμακα.
Η απόκρυψη των αποτελεσμάτων της ήδη υπάρχουσας εργασίας μπορεί να πάρει πολλές μορφές.
Η απόκρυψη των αποτελεσμάτων της ήδη υπάρχουσας εργασίας μπορεί να πάρει πολλές μορφές.
Για παράδειγμα, αν πρόκειται για διδακτορική διατριβή στην οποία είναι εισηγητής ο επιφανής μπορεί να ακολουθηθεί η παρακάτω διαδικασία:
Ø Στην εισηγητική του έκθεση προς τους εκλέκτορες
· Παραλείπεται στον τίτλο της έκθεσης κωδιική λέξη που αναδεικνύει την πρωτοτυπία της εργασίας, π.χ. αν πρόκειται για τη συμπεριφορά κάποιου ειδικού τύπου σκυροδέματος, π.χ. πολυμερούς σκυροδέματος, ελαφροσκυροδέματος, κ.λ.π. αναγράφεται απλά σκυροδέματος
· Σημειώνεται ότι στην έκθεση δεν παρουσιάζονται τα ευρήματα της εργασίας αλλά προτάσεις για την βελτίωσή της.
Φυσικά μη παρουσιάζοντας τα ευρήματα της εργασίας δεν μπορούν να διαμορφώσουν άποψη οι εκλέκτορες οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν γνώση του αντικειμένου της εργασίας.
· Για τη βελτίωση της εργασίας προτείνονται πρόσθετα πειράματα τα οποία συνίστανται στη μέτρηση της μεταβολής του μήκους ενός δοκιμίου με την πάροδο των μηνών και των ετών. Έτσι η εργασία απαιτεί κάμποσα ακόμη χρόνια για να ωριμάσει.
Ø Στην διαδικασία έγκρισης της εργασίας
· Προτείνονται από τον εισηγητή και άλλοι άτυποι συνεισηγητές για την εργασία.
· Η συζήτηση της εργασίας αντί της προβλεπό-μενης από τον νόμο προθεσμίας ολίγων μηνών από την υποβολή της καθυστερεί για κάμποσα χρόνια με το πρόσχημα απουσίας ή ασθένειας κάθε φορά του νόμιμου εισηγητή ή των άτυπων (παράνομων) συνεισηγητών.
Η καθυστέρηση αυτή μπορεί να είναι αποτέλεσμα συμφωνίας εισηγητή και συνεισηγητών η οποία μπορεί ακόμη και να δημοσιοποιηθεί π.χ. με πολυγραφημένο σημείωμα από τους συνεισηγητές προς τους εκλέκτορες, χωρίς να ενοχληθεί κανείς.
.
