Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)
Για μεγέθυνση ή σμίκρυνση κειμένων πατήστε το Ctlr (κάτω αριστερά του πληκτρολογίου) και μετακινείστε μπρος ή πίσω τον τροχό του ποντικιού

23.7.09

Η Ισχυρή Εξουσιαστική Δομή του Τεχνοεπιστημονικού Κατεστημένου


«Η ιστορία της επιστήμης διδάσκει ότι οι μεγαλύτερες πρόοδοι στην επιστήμη έχουν επιτευχθεί από τολμηρούς οραματιστές που συνέλαβαν νέες καρποφόρες προσεγγίσεις που άλλοι απέτυχαν να παρατηρήσουν. Εάν οι ιδέες αυτών των επιστημονικών μεγαλοφυιών είχαν υποβληθεί στις επιτροπές των ειδικών, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα τις είχαν απορρίψει».
Laureate Louis de Broglie, Νόμπελ 25 Απριλίου 1978


«Η ακαδημία μας μόλις ανακάλυψε τα καντήλια. Τι χρειαζόμαστε τις λάμπες
Ayn Rand

« Οι ναι–άνθρωποι από τον ακαδημαϊκό κόσμο που παπαγαλίζουν αυτήν την παράλογη φυσική δεν έχουν εκπαιδευθεί στην κριτική σκέψη, αλλά στην υποταγή στο σύστημα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών τους έλεγαν ναι στους καθηγητές τους, όταν θα έπρεπε να λένε όχι. Οι καθηγητές θεωρούν τους εαυτούς τους αυθεντίες στον τομέα τους επειδή έχουν επιτύχει μια θέση να διδάσκουν.
Προωθούνται επειδή πιστεύουν στις μαθηματικές περιγραφές και τους τύπους και ανταμείβονται για αυτό. Προάγονται και παπαγαλίζουν πάλι στους σπουδαστές τους τις ίδιες παράλογες και αντιφατικές ιδέες και θεωρίες που έμαθαν παπαγαλίζοντας, όταν επιδίωκαν να προωθήσουν ανυπόμονα τις καριέρες τους» 
www. Vortex Mechanics


Οι Ισχυρές Εξουσιαστικές Δομές του Τεχνοεπιστημονοκρατισμού
Όπως η διαχείρηση του χρήματος γίνεται από τις τράπεζες, έτσι και η διαχείρηση της γνώσης γίνεται από το τεχνοεπιστημονικό κατεστημένο, το οποίο, όπως και οι τράπεζες, διαθέτει ισχυρές εξουσιαστικές δομές μέσω των οποίων επιτελείται η καταδυνάστευση των πολλών με παρόμοιες μεθόδους μ΄ αυτές των τραπεζών.

Και, όπως η πλειοψηφία των υπαλλήλων και των μετόχων των τραπεζών δεν συνειδητοποιούν τον αντικοινωνικό ρόλο των τραπεζών στις οποίες εργάζονται και μετέχουν απολαμβάνοντας, εν πολλοίς, κοινωνικής εκτίμησης και φερεγγυότητας, το ίδιο συμβαίνει και με την πλειοψηφία των τεχνοεπιστημονοκρατών.

Ενδεικτικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από άρθρο της αξιοπρόσεκτης δημοσιογράφου Αριστέας Μπουγάτσου στην «Καθημερινή» (13.11.2005):
v « Eρευνητικές ομάδες» πυρηνικών διαφέντευαν σιδηροδρομικές μελέτες, συμβούλευαν για προδιαγραφές κρίσιμων έργων που προκήρυσσε ο OΣE, ανακάλυπταν πως θα φθάσουν εμπορεύματα με τον υπερσιβηρικό….Oι περισσότεροι ευεργετηθέντες ακαδημαϊκοί κατείχαν και κατέχουν υψηλά αξιώματα, σε υπουργεία, οργανισμούς, συμβούλια και επιτροπές και ο ρόλος τους κατέστη ισχυρότερος – και από τις χρηματοδοτήσεις του OΣE – καθώς έφτιαξαν ομάδες που μοιάζουν με «εταιρείες» εντός των AEI, αλλά και εκλογικούς συσχετισμούς (εντός των AEI).

Ένα Αποκαλυπτικό Παράδειγμα:
  • Γιατί το Αλάτι Ανεβάζει την Πίεση, Η Δύναμη της Πίστης σε Αυθεντίες
Σήμερα θεωρείται ότι το αλάτι στη διατροφή είναι η σημαντικότερη αιτία της υπέρτασης. Τα τελευταία 35 χρόνια η συσχέτιση αυτή αλατιού και πίεσης είναι γενικά παραδεκτή και όλοι οι γιατροί συνιστούν τη μείωση του αλατιού για τον έλεγχο της πίεσης.

Αλλά η συσχέτιση αυτή έχει αποδειχθεί εδώ και χρόνια ότι δεν ισχύει. Βασίστηκε, όπως προκύπτει από άρθρο στο San Jose MercuryNews, σε μελέτη που έγινε το 1989 από την αμερικανική ιατρική ένωση στον πληθισμό των Ινδιάνων του Αμαζονίου που η τροφή τους δεν είχε σχεδόν καθόλου αλάτι.

Η ιατρική ένωση μολονότι, όπως φαίνεται στο άρθρο αυτό, παραδέχθηκε ότι η συσχέτιση αλατιού και υπέρτασης είχε βασιστεί σε λανθασμένη έρευνα, αντί να αποσύρει τη σύσταση για μειωμένη κατανάλωση αλατιού, επέμεινε στη σύσταση αυτή, γιατί, όπως είπαν, δεν ήθελαν να χάσει το κοινό την εμπιστοσύνη του στις συστάσεις των γιατρών.
Επιπλέον, οι παρασκευαστές τροφίμων θησαύριζαν από την παραγωγή ιδιαίτερα ακριβών «υγιεινών» παραλλαγών των τροφίμων με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι.

Τα θετικά αποτελέσματα που μπορούν να παρατηρηθούν μερικές φορές από τη μείωση του αλατιού δεν μπορούν παρά να αποδοθούν στην επιστημονικά τεκμηριωμένη θεραπευτική δύναμη της πίστης σε κάποια αυθεντία, στην οποία, άλλωστε, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, μπορούν να αποδοθούν ευρύτερα, σε μεγάλο μέρος, και τα όποια θετικά αποτελέσματα φαρμάκων και διατροφικών συμβουλών γενικά.

Η Ψευδής Εικόνα περί της Αυθεντίας των Τεχνοeπιστημονοκρατών
Η μεγάλη πλειοψηφία των λεγόμενων επιστημονικών αυθεντιών σήμερα αυτά που γνωρίζουν τα γνωρίζουν επειδή τα διαβάζουν. Είναι οι αυθεντίες των εγχειριδίων.

Δεν διαθέτουν γνώση από πρώτο χέρι. Δεν έχουν μπει στον κόπο και πολλές φορές έχουν χάσει την ικανότητα να ερευνήσουν πραγματικά από μόνοι τους καταγινόμενοι στην επιχείρηση παραγωγής δημοσιεύσεων για προσωπική ανέλιξη.

Οι λεγόμενοι επιστημονικοί κύκλοι σήμερα δεν είναι παρά ένα κλαμπ αμοιβαία εκθειαζόμενων «αυθεντιών», όπως εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει στα συνέδρια, τις ημερίδες και τις άλλες «αγορές» των επιστημονικών «προϊόντων», στις οποίες οι «αυθεντίες» βασιζόμενοι στη «λαϊκή ψήφο της αυθεντίας τους» και όχι στην επιστημονική μέθοδο είναι ελεύθεροι να λένε ό,τι θέλουν χωρίς αντιπαράθεση.

Μια Αποκαλυπτική Μαρτυρία
Αποκαλυπτικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από άρθρο (9 Μαϊου 2006) με τίτλο «Το 80% των φυσικών της Β. Αμερικής εργάζονται για τον στρατό» του καθηγητή φυσικής Denis Rancourt βλ. Are Physicists Smart? Disciplined Professionals serve Power:
« Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι φυσικοί, ειδικά αυτοί που ασχολούνται με την κβαντική μηχανική είναι ξύπνιοι άνθρωποι. Οι μεγαλύτεροι επιστήμονες που μας έρχονται στο νου είναι συχνά φυσικοί. Οι εφευρέτες της ατομικής βόμβας προκαλούν δέος. Είμαι φυσικός και έχω εκπαιδεύσει φυσικούς και θα ήθελα να προβάλλω μια διαφορετική άποψη: Ότι, γενικά, οι φυσικοί, σαν ομάδα, είναι χαζοί, και σίγουρα όχι πιο έξυπνοι από οποιαδήποτε άλλη ομάδα εγωκεντρικών επαγγελματιών που κυττάνε το συμφέρον τους……..Ο σύγχρονος επαγγελματίας φυσικός έχει ακραία εξειδίκευση…….στερείται ευρύτερης μόρφωσης που θα παραμέριζε την καταχνιά από τα μάτια του».
Και το άρθρο καταλήγει:
«Το 80% των φυσικών της βόρειας αμερικής δουλεύουν για το στρατό, τη μεγαλύτερη πολεμική οικονομία στιον κόσμο. Ο φυσικός δεν έχει επίγνωση της τυφλότητάς του και αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως αυτόν που αποκαλύπτει την αλήθεια. Τουλάχιστον να ήταν αβλαβής!»
Οι Επιστημονικοί Πόλεμοι και οι Επιστημάρχες - Η Πραγματική Εικόνα και η Εικόνα για Δημόσια Κατανάλωση
Εντυπωμένος στη μνήμη μας είναι ο ανηλεής πόλεμος των σεισμολόγων μετά τον ισχυρό σεισμό στην Αττική τον οποίο κατάπληκτοι παρακολουθούσαν στους δέκτες τους ανύποπτοι θεατές.
Τέτοιοι πόλεμοι, όμως, δεν είναι παρά ο κανόνας στην επιστημονική κοινότητα.

Εν τούτοις, η επιστημονική γνώση εμφανίζεται εξωτερικά με τον μανδύα της ευγενούς και ανιδιοτελούς υπόστασης υπεράνω των μικροτήτων των «ανεπιστημόνων» μαζών.

Αυτή είναι η εικόνα που μεταφέρεται όχι μόνον για δημόσια κατανάλωση, αλλά και σ΄αυτούς που είναι στον «προθάλαμο», όπως οι φοιτητές, ή τον «εξωτερικό κύκλο» των επιστημόνων.
Από την εικόνα αυτή αντλεί την ισχύ της η επίκληση «προοδευτικών» κύκλων προς στους «διανοούμενους» και τις «προσωπικότητες» για την μεσολάβησή τους και ρύθμιση των κακώς κείμενων.

Μόνο από βιβλία και περιοδικά εναλλακτικών θεωρήσεων, μικρής, ως επί το πλείστον, εμβέλειας μπορεί κανείς να πληροφορηθεί την πραγματική εικόνα που αντιστοιχεί στις λεγόμενες «επιστημονικές τομές» και στις «επιστημονικές κορυφές», τους «επιστημάρχες», οι οποίοι ως άλλοι «πλανητάρχες» καθορίζουν το επιστημονικό τοπίο με μεθόδους του τύπου «ή είστε μαζί μας ή είστε εναντίον μας».

Όπως γράφει ο Κ. Μπέης στην «Ελευθεροτυπία» ( 8-12-2004):
«Τα ακαδημαϊκά αξιώματα είναι ελκυστικά, καθώς συνοδεύονται συνήθως από τον σεβασμό της κοινωνίας. Διαφεύγει όμως την προσοχή όσων γοητεύονται από τη διεκδίκησή τους, ότι τα πανεπιστήμια είναι χώροι έντονων προσωπικών ανταγωνισμών και αδυσώπητων υπόγειων μεθοδεύσεων φθοράς και αποδυνάμωσης της γοητείας που ασκεί ο μισητός ομότεχνος. Οποιος πανεπιστημιακός δάσκαλος δεν συνειδητοποίησε εγκαίρως αυτήν την πικρή αλήθεια, τότε, στην έκταση που δεν αποστραγγίστηκε από τον αυτοσεβασμό του, γεύτηκε πολλές πικρίες».
Η Φόρμουλα Όλων των Εξουσιαστών: «Κάνε όπως Λέω, όχι όπως Κάνω»
Oι μεθοδεύσεις που σχολιάζονται παραπάνω και οι διαστρεβλώσεις και οι παραποιήσεις επιστημονικών εργασιών που σχολιάζονται στο H Αναξιοπιστία, η Πλαστογράφιση και η Κλοπή Επιστημονικών Εργασιών II κρατούνται επτασφράγιστο μυστικό.

Αντιθέτως, οι αντιγραφές από πλευράς των φοιτητών κατά τις εξετάσεις έχουν τύχει ευρείας δημοσιότητας και έχουν επισύρει βαρύτατες ποινές στους ενεχόμενους φοιτητές και τα πανεπιστήμια θεσμοθετούν όλο και πιο αυστηρές κυρώσεις για τους παραβάτες.

Δεν είναι σπάνιο «επώνυμοι» του τεχνοεπιστημονικού κόσμου που οι ίδιοι ενέχονται σε προβληματικές πρακτικές να αρθρογραφούν και να κατακευρανώνουν κακώς κείμενα γενικώς (σε ενίσχυση των βιογραφικών) σύμφωνα με τη διαχρονική φόρμουλα όλων των εξουσιαστών: «Κάνε όπως λέω και όχι όπως κάνω».

Τα Ακαδημαϊκά Αξιώματα και τα Βραβεία και η Αποποίησή τους από Συνειδητοποιουμένους Επιστήμονες
Χαρακτηριστικά στιγμιότυπα των επιστημονικών πολέμων, των επιστημονικών όπλων και των πολεμικών στρατηγικών και τακτικών περιγράφονται με γλαφυρότητα στο βιβλίο του Robert Hazen με τίτλο: «Η Κούρσα της Υπεραγωγιμότητας» 
καθώς και στο βιβλίο του Robert Mart Friedman, καθηγητή και τέως προέδρου του Πανεπιστημίου στο Οσλο, με τίτλο “The Politics of the Excellence” το οποίο εξαίρει στην κριτική του το διεθνούς κύρους περιοδικό New Scientist στο τεύχος 2338.

Στο βιβλίο, το οποίο δίνει στοιχεία για τις μηχανορραφίες πίσω από τις μεθοδεύσεις για την επιλογή των επιστημόνων στους οποίους απονέμονται τα βραβεία Νόμπελ, αναφέρεται:
«Πίσω από τα Νόμπελ υπάρχει η δυνατότητα για την εκτύλιξη κάθε είδους φαυλότητας, υπεροψίας, ρατσισμού, σεξ και κάθε είδους ποταπών πράξεων και εμπλοκή κάθε είδους ανθρώπων των παρασκηνίων».
Και ως χαρακτηριστικό κορυφαίο παράδειγμα τέτοιων μεθοδεύσεων αναφέρεται η απαράδεκτη, όπως αναφέρει, βράβευση του Εinstein με το Νόμπελ φυσικής για το «φωτοηλεκτρικό φαινόμενο», συμπεραίνοντας ότι καθοριστικό ρόλο στην απονομή του βραβείου αυτού έπαιξαν φυλετικές προτιμήσεις και υπόγειες μεθοδεύσεις.

Ενδεικτική είναι η βράβευση με Νόμπελ ειρήνης του τέως πρωθυπουργού του Ισραήλ Menachem Begin με το «ειρηνιστικό» μανιφέστο του που είδε το φως της δημοσιότητας με τα τελευταία γεγονότα της εισβολής του Ισραήλ στο Λίβανο:
«Η φυλή μας είναι η ηγεμονική φυλή. Είμαστε τόσο διαφορετικοί από τις κατώτερες φυλές όσο είναι αυτοί από τα έντομα. Αν συγκριθούν με τη φυλή μας, οι άλλες φυλές είναι κτήνη και ζώα, στην καλύτερη περίπτωση κατοικίδια.. Οι άλλες φυλές θεωρούνται εκτροπή του ανθρώπου. Ο προορι-σμός μας είναι να κυβερνήσουμε τις κατώτερες φυλές. Το γήινο βασίλειό μας θα κυβερνιέται από τον ηγεμόνα μας δια πυρός και σιδήρου. Οι μάζες θα μας προσκυνούν και θα μας υπ-ηρετούν σαν σκλάβοι μας».
Από λόγο του Menachem Begin στο Knesset (ΙΙσραηλινό κοινοβούλιο) αναφερόμενο από τον Amnon Kapeliouk στο "Begin and the Beasts," New Statesman, June 25, 1982.

Χαρακτηριστικές είναι, επίσης,
οι τιμές και τα αξιώματα, όπως αυτά του Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου και του επικεφαλής της Ιαπωνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, που έτυχαν οι «επιστήμονες» που είχαν αναλάβει κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο να κατασκευάσουν βιολογικά όπλα στις αχανείς εγκαταστάσεις του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού στη Μαντζουρία της Κίνας, το γνωστό ως κολαστήριο της Μονάδας 731, στο οποίο, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των νοσοκόμων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα ήταν «καθημερινό φαινόμενο» να ανατέμνονται ζωντανοί οι «πίθηκοι» (όπως κατ' ευφημισμόν ονόμαζαν τους ανθρώπους-πειραματόζωα οι γιατροί), χωρίς τη χορήγηση αναισθητικού, για να διαπιστωθεί το είδος της ζημιάς που είχαν υποστεί τα εσωτερικά τους όργανα μετά τη χορήγηση των ερευνόμενων βακτηριδίων (βλ. Εδώ).
Μολονότι η αληθινή φύση, οι μεθοδεύσεις και οι σκοπιμότητες πίσω από τα αξιώματα και τις απονομές βραβείων δεν είναι ευρεία γνωστές, συνεχώς αυξανόμενος είναι στα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ανθρώπων που τα αποποιούνται.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό του ρώσου μαθηματικού Γκριγκόρι Πέλερμαν (έλυσε τον γρίφο της «υπόθεσης Πουανκαρέ», ένα πρόβλημα που περίμενε τη λύση του από το 1904, όταν το έθεσε ο γάλλος μαθηματικός) ο οποίος τον Αύγουστο του 2006 δηλώνοντας ότι του αρκεί η ικανοποίηση της ανακάλυψης αποποιήθηκε το «Νομπέλ των Μαθηματικών», το βραβείο Φιλντς που επρόκειτο να του απονεμηθεί στο διεθνές μαθηματικό συνέδριο της Μαδρίτης, έχοντας, επίσης, απαρνηθεί και το βραβείο του 1 εκατ. δολαρίων του ιδρύματος Κλέι.