Σκέφτομαι ότι ίσως αυτά που παρέθεσα στο Ένας Φίλος από τα Παλιά μπορεί να ψυχοπλακώσουν κάποιον όταν τα διαβάσει. Παραθέτω και μερικά πιο «καλοκαιρινά".
Ίσως και να μην τα διαβάσει κανείς. Δεν ξέρω. Και στο φίλο μου άρεσε το άγνωστο. Έννοιωθε πιο ελεύθερος.
Οι Νικητές
Απογευμα κοντα στη Μεσογειων
ενα παιδι 20-25 ετων του νευει
και του χαμογελα
ειναι σαν να τον ξερει,
κατι του λεει αδελφικα
"Τι ειπες;" τον ρωτα
προσπαθωντας να θυμηθει
που ναχουνε ξανα συναντηθει
"Πηραμε τους αγωνες
Πηραμε τους αγωνες.." του λεει
γεματος χαρα μ ανοιχτη αγκαλια
Κατι θελει να πει να συμμεριστει,
μα δε βγαινει απο το στομα του φωνη
οι ωμοι του μονο ανεβοκατεβαινουν
τα νεα αδιαφορα του μενουν
Και συνεχιζει το δρομο του μοναχός
ξαφνιασμενος πως γινεται σε μια στιγμη
ο παγος να λυθει,
η αποσταση να μηδενιστει
Δε γυριζει
μα βλεπει το παιδι απορημενο
στη χαρα του μονο του να μενει
χωρις να το περιμενει
Και συνεχιζει να βαδιζει
λιγο μουδιασμενος και συλλογισμενος
Πως γινεται κανεις να νικησει
αφου καποιος αλλος θα νικηθει;
Ειμαστε αραγε διαφορετικοι;
Είμαστε Ξεχωριστοί;
Απογευμα στο δρομο στο πεζοδρομιο
μια νεαρη κοπελλα καροτσακι κυλα,
ειναι μαμα φαινεται απο μακρυα
Απο πισω τη βλεπει μα καταλαβαινει
κατι ασυνηθιστο εκει συμβαινει
Μαμα και παιδι κατα ποδας ακολουθει
το βημα επιταχυνει
το καροτσακι μη ξεμακρυνει
Πλησιαζει ειναι σχεδον διπλα
το παιδι θελει να δει
ενα βλεμμα του να χαρει
μα δισταζει
ειναι μηπως αυτο κλεψια;
Προσπερνα το παιδι δεν κυττα
μα το βημα επιβραδυνει
να δει τουλαχιστον τη μαμα
Εκει στο κρασπεδο σταματα
γυριζει πισω τη μαμα να ρωτησει
μηπως θελει να τη βοηθησει
Και βλεπει τη μαμα σκυμμενη
παιδι και μαμα
σ ανειπωτη ομορφια δεμενοι
με βλεμμα θεϊκο
ανειπωτα ερωτικο
Τωρα προχωρει
εχουν ανοιξει οι ουρανοι
ειναι κι αυτός εκει μαζι
Ευφραινεται κι αυτος μαζι
κι ας μην τον κοιταξε καθολου το παιδι
Ειμαστε αραγε ξεχωριστοι;
Το Βλέμμα
Σε μια χωρα απειρα μικρη
που εκτεινεται οπου κι αν σταθεις
Σ εναν τοπο γυμνο
που τα λουλουδια εκστασιαζουν
Σ εναν τοπο σιωπηλο
που οι ηχοι ευωδιαζουν
Σ εναν τοπο
που επλασθη
και δεν εφτειαχθη
Σ ενα βλεμμα τους
ο χρονος ενικηθη
Σ ενα βλεμμα τους
το παρελθον εσβηστη
Σ ενα βλεμμα τους
ο Παραδεισος εμφανισθη
Σ ενα βλεμμα τους . . . . ..
Ο χρονος εκινηθη
η σκεψη εμφανισθη
Απο ενα βλεμμα τους
ο Παραδεισος εκρυφτη
Ενα βλεμμα ανοιγει
του Παραδεισου την Πυλη;
Οι Ρίζες
Πως φθασαμε
χωρις ριζα να σταθουμε
και να λεμε οτι ζουμε ?
Πως φθασαμε
τους χυμους ν απωθουμε
και γι αυτους να μοχθουμε
Πως φθασαμε
χυμους σε φυαλες να συντηρουμε
και ποτε να μη ξεδιψουμε ?
Πως φθασαμε
να μοχθουμε
συνεχεια να μοχθουμε ?
Πως φθασαμε
να μοχθουμε
να μην αφεθουμε ?
Το Μικρό
Πως να εκφρασεις το μικρο
στη γλωσσα των μεγαλων ;
Πως να εφρασεις το αμαθο
με το μαθημενο ;
Πως να εκφρασεις
χωρις να αναιρεσεις
χωρις να προδωσεις
και να προδοθεις ;
Σε κυττω χωρις σκεψη
με ακαθοριστη προσμονη
με αναιτια αισιοδοξια
Υπαρχεις
Υπαρχουμε
Πιο πολυ απ αυτο;
Το Γέλοιο
Αν κόσμος νικηθεί
Αν ο κόσμος ανυψωθεί
Στο γέλοιο σου
Μικρέ μου
Τη μεγαλοσύνη των μεγάλων
Μικρέ μου
Μή ζηλέψεις
.
Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα
