Οι Αντιστροφές στην Εκπαίδευση

Μετά τα σχολεία, τα πανεπιστήμια υποβαθμίζονται με τη σειρά τους, γίνονται πάρκινγκ.

ΑΕΙ και ΤΕΙ χρησιμεύουν για να ανεβάζουν την ηλικία ένταξης στην ενεργό απασχόληση

αναστέλλοντας την ανεργία. Οφείλουν να εφοδιάσουν τη νεολαία με γνώσεις

τυποποιημένες, αποσπασματικές, επιφανειακές. Με συνταγές.Β. Αγγελόπουλος «Ελευθεροτυπία» 23-9-2003
«Εξέλιπαν τα ανήσυχα πνεύματα από το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Το καθυπόταξε στο Λύκειο

η παπαγαλία, διαπίστωσε με έκδηλη απογοήτευση ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας,

κ. Θ. Βερέμης……στράφηκε εναντίον του Πανεπιστημίου των "φρονίμων", που εκπαιδεύτηκαν

να μην έχουν άποψη και να επαναλαμβάνουν τις απόψεις που έχουν διατυπώσει άλλοι.

"Μας έρχονται οι φρόνιμοι, αυτοί που καθυπόταξαν το πνεύμα τους στην παπαγαλία..

Το σημερινό σύστημα διώχνει τους 'άτακτους' μαθητές που μπορούν να συνεισφέρουν

με την πρωτοτυπία του πνεύματός τους. Βλέπεις τους 'κακούς' μαθητές και πετάνε

σπίθες", διότι, όπως εξήγησε, δεν έβαλαν το μυαλό τους στις μυλόπετρες».
Γιούλη Μανώλη «Ελεύθερος Τύπος»

«Tο μόνο πράγμα που παρεμποδίζει τη μάθησή μου είναι η εκπαίδευσή μου. Παιδεία

είναι αυτό που μένει όταν ξεχάσεις όλα όσα έχεις μάθει στο σχολείο».
Albert Einstein

Η σημερινή ανάπτυξη της τεχνολογίας δίνει τη δυνατότητα:

- Αναβάθμισης του ρόλου των εργαζόμενων απελευθερώνοντάς τους από την εξαρτημένη μονοδιάστατη μηχανιστική εργασία-δουλειά-δουλεία, και

- Επαναπροσδιορισμού της εκπαίδευσης και ανάδειξης του αρχικού της στόχου ως μέσου μόρφωσης και εξέλιξης του ανθρώπου.

Οι παραπάνω δυνατότητες όχι μόνον δεν υλοποιήθηκαν αλλά, αντιθέτως, εντάθηκε και συνεχίζει να εντείνεται το επί σειράν ετών μεθοδευόμενο μονοδιάστατο των σπουδών στο στόχο της διασύνδεσης σπουδών και αγορών, μια ακόμη αντιστροφή της σημερινής εποχής, ο άνθρωπος να τίθεται στην υπηρεσία των αγορών τις οποίες υποτίθεται ότι δημιούργησε για να τον υπηρετήσουν.

Αντιστροφή η οποία συμπορεύεται με τη δίδυμή της αντιστροφή η τεχνολογική πρόοδος αντί για την απελευθέρωση του χρόνου των ανθρώπων και την αναβάθμιση της ζωής, να οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας μερικούς και στην ανεργία τους λοιπούς.
Οι καταλυτικές συνέπειες αυτής της αντιστροφής στην εκπαίδευση έχουν γίνει αντικείμενο αρκετών άρθρων και βιβλίων με δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον της κοινωνίας.

Ο καθηγητής στο Μονπελιέ Ζαν Κλωντ Μισεά στο βιβλίο του με τίτλο: «Η Εκπαίδευση της Αμάθειας» που κυκλοφόρησε στα ελληνικά εντοπίζει ότι:

- Η παρακμή της κριτικής σκέψης δεν είναι κάποια αποτυχία των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων αλλά πρωταρχικός στόχος τους Διερωτάται:
- Γιατί μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη οι παιδαγωγικές μέθοδοι των δημόσιων σχολείων της Αμερικής που τα είχαν οδηγήσει, και το γνώριζαν ολοι, στο χείλος της καταστροφής και αποκαλύπτει ότι η μέθοδος «Δες και Πες» (Look and Say) ήταν μέθοδος για κωφάλαλους που υιοθετήθηκε σε σχολεία μη κωφάλαλων.
Και καταλήγει:
- «Όταν οι οικολόγοι θέτουν το αγωνιώδες ερώτημα ποιον κόσμο θα αφήσουμε στα παιδιά μας παραλείπουν να θέσουν ένα άλλο βασικό ερώτημα: Σε ποια παιδιά θα αφήσουμε τον κόσμο;»
Η παραπάνω αντιστροφή καταδεικνύεται συνεχώς από την διεθνή ειδησεογραφία.
Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια αντί για φυτώρια αυτόνομων υπεύθυνων ανθρώπων μεταλλάσσονται συνεχώς σε στρατόπεδα δημιουργίας υποταγμένων ενήλικων, βλ.
Σκηνές από τις Σπουδές και Η Χαμένη Απόλαυση και τα Στρατόπεδα της Εκπαίδευσης
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Daily Express ο διευθυντής του μεγαλύτερου λυκείου στο Nagpur της Ινδίας, γνωστό ως Mahatma Gandhi Centennial Sindhu High School ανακοίνωσε ότι στο κολλέγιο έχουν εγκατασταθεί 250 κάμερες παρακολούθησης.
Με υπερηφάνεια διευκρίνησε ότι υπαρχουν παντού: στις αίθουσες, στους διαδρόμους, στις σκάλες, στις τουαλέτες, στους περιβόλους, στα δωμάτια του προσωπικού, κ.α.

Παρόμοιες κάμερες παρακολούθησης λειτουργούν ήδη σε σχολεία σε Αμερική και Μεγάλη Βρετανία.Οι κάμερες αποτελούν συνέχεια των σύγχρονων κοινοτικών νομοθετημάτων για την Παιδεία.
Όπως αναφέρει ο πανεπιστημιακός Β. Αγγελόπουλος σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία»( 23-9-2003 ) με τίτλο «Γιατί απεργούμε;»:

«Λέξη - κλειδί για το τι μας επιφυλάσσουν, η τυποποίηση, η οποία συνήθως συνοδεύει στα κοινοτικά κείμενα τις λέξεις "διασφάλιση ποιότητας" (κι ας απουσιάζει από τον τίτλο αυτού του νομοσχεδίου – γιατί άραγε;). Τυποποίηση γνώσεων, τυποποίηση επιστημονικών κλάδων, τυποποίηση αποφοίτων.
Η τυποποίηση στην εκπαίδευση, κι όχι μόνο την ανώτατη, έχει κι άλλο όνομα, πιο τσέχικο, λιγότερο εύηχο: ρομποτοποίηση. Προς αυτή την κατεύθυνση, το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα έχει αρκετά προχωρήσει. Εδώ και δεκαετίες, η κοινωνία μας δε δίνει πια αξία στην ίδια τη γνώση, αλλά στο δίπλωμα που την πιστοποιεί.Δεν θεωρούνται οι εξετάσεις εργαλείο της μάθησης αλλά βασικός της στόχος.
Γιαυτό και το κλείσιμο των πανεπιστημίων ενοχλεί περισσότερο σε εξεταστική περίοδο παρά σε περίοδο παραδόσεων.Δεν ενδιαφέρει να μορφώσουμε άτομα με κρίση (παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις κάθε γιορτή και σχόλη) αλλά άτομα με ικανότητα να εκτελούν πιστά οδηγίες.Ποσοτικοποιούνται τα πάντα - καθετί πρέπει να αποτιμηθεί σε βαθμούς, κι οι βαθμοί σε μέσους όρους:Δεν είναι ο άνθρωπος μονοδιάστατο ον;
Και για να διασφαλίσουμε την αντικειμενικότητα της βαθμολογίας προσφεύγουμε αποκλειστικά στην αποστήθιση. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε και πολύ εμπιστοσύνη στους βαθμολογητές, γιαυτό κι οι ερωτήσεις με προεπιλεγμένες τυποποιημένες απαντήσεις κερδίζουν έδαφος: υπάρχει κίνδυνος ο εξεταζόμενος να απαντήσει με δικά του λόγια!
Η Παιδεία δεν καλείται πια να μορφώσει πολίτες αλλά υπηκόους, εκτελεστικά όργανα, ρομπότ. Μετά τα σχολεία, τα πανεπιστήμια υποβαθμίζονται με τη σειρά τους, γίνονται πάρκινγκ. ΑΕΙ και ΤΕΙ χρησιμεύουν για να ανεβάζουν την ηλικία ένταξης στην ενεργό απασχόληση αναστέλλοντας την ανεργία.
Οφείλουν να εφοδιάσουν τη νεολαία με γνώσεις τυποποιημένες, αποσπασματικές, επιφανειακές. Με συνταγές"

Η Σχολή της Ζωής και τα Φροντιστήρια
Όπως ο θεσμός των φροντιστηρίων έχει υποκαταστήσει, εν πολλοίς, το θεσμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με τον ίδιο τρόπο τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στο ρόλο τους ως φροντιστήρια-θερμοκήπια της μίας Σχολής της ζωής την έχουν υποκαταστήσει με διαφαινόμενη την πλήρη απαξίωσή της, όπως προκύπτει από τον συνεχώς ενισχυόμενο θεσμό της δια βίου εκπαίδευσης και τον συναφή θεσμό των συνεχών μεταπτυχιακών σπουδών.

Είναι αξιοπρόσεκτο ότι, όπως όσο φθίνει η ποιότητα των τροφίμων και των εμπορευμάτων γενικά τόσον πιο προσεγμένα και εντυπωσιακά γίνονται τα περιτυλίγματά τους,
έτσι και καταστάσεις και προγράμματα υποβάθμισης της ανθρώπινης ζωής πλασσάρονται με εντυπωσιακούς, προοδευτικούς επιστημονικοφανείς τίτλους.

Στο βιβλίο του με τίτλο «Καταφύγιο σε έναν Άκαρδο Κόσμο» αποσπάσματα από το οποίο δίνονται στην ιστοσελίδα http://www.cooperative/ individualism.org ο Christofer Lash ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο οξυδερκή πνεύματα του αιώνα μας, περιγράφει τις διαδοχικές μεθοδεύσεις που προηγήθηκαν και οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής:

"Η ιστορία της κοινωνίας είναι η ιστορία επιβολής κοινωνικού ελέγχου σε δραστηριότητες που κάποτε ασκούσαν τα άτομα ή οι οικογένειες.
Στο πρώτο στάδιο της βιομηχανικής επανάστασης οι καπιταλιστές άρπαξαν την ιδιωτική παραγωγή των αγαθών και την έθεσαν υπό την επιτήρησή τους στα εργοστάσια,
Στη συνέχεια :ως μανατζερς, ιδιοποιήθηκαν τις δεξιότητες και γνώσεις των ανθρώπων θέτοντάς τα υπό τον έλεγχό τους.. Ως γιατροί, ψυχίατροι, δάσκαλοι, ειδικοί επαγγελματικού προσανατολισμού επέκτειναν τον έλεγχό τους και στην ιδιωτική ζωή των ανθρώπων, 'Αλλοι ειδικοί αφαίρεσαν από την οικογένεια την ανατροφή των παιδιών και την επόπτευαν αυτοί".