«H διαπλοκή (μίζες, κ.ά) των μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών
ανέρχεται σε 1.000.000 ευρώ την ημέρα».
Δήλωση προέδρου ΤΕΕ, 14-4-2005
«Μίζες, ντόπα και καταστολή, αυτοί 'ναι οι δικοί σας οι Ολυμπιακοί»
Αθηναϊκοί Τοίχοι
«Οι 25 γνωστότερες εταιρείες, που μετείχαν στα ολυμπιακά έργα, κατέγραψαν
μέση αύξηση της κερδοφορίας τους κατά 395%. Το χρυσό μετάλλιο
το πήρε η ΑΚΤΩΡ με 1.276% και η ΑΒΑΞ με 806%»
«Ελευθεροτυπία»
“Δουλεύουν από τις 5 το πρωί έως τις 11 το βράδυ.
Τις νύχτες στοιβάζονται σ' ένα δωμάτιο των 12.
«Ο μισθός μου είναι 80 λίρες το μήνα» λέει ένας εργάτης.
«Αλλά δεν έχω πληρωθεί ακόμα». Ξαφνικά βάζει τα κλάματα.
Στις εφημερίδες γράφουν για εργάτες που δεν άντεξαν και
αυτοκτόνησαν πέφτοντας από τον ουρανοξύστη που έχτιζαν”
Eλευθεροτυπία» 21-8-2005
Τα Κτίσματα και τα Υποδήματα
Μολονότι στην Ελλάδα ο αριθμός των κατοίκων της δεν εμφανίζει αύξηση και τα κτίσματα είναι, όπως τα δέντρα, ριζωμένα και διαρκούν όπως και αυτά και δεν είναι όπως τα υποδήματα για να φθείρονται συχνά, παρά μόνον όταν τεθούν σε εξαναγκασμένη κίνηση, όπως στην περίπτωση σεισμού ή ανεμοθύελλας, ο αριθμός των κτισμάτων και των μηχανικών αυξάνει συνεχώς, περισσότερο κι απ΄αυτόν των υποδηματοποιών.
Οι Δρόμοι, οι Aυτοκινητοβιομηχανίες και οι Χρηματοδότες τους
Ένα άλλο παράδοξο είναι αυτό με τους δρόμους και το κυκλοφοριακό που αποτελεί αντικείμενο πολλών μηχανικών.
Μολονότι ο πληθυσμός παραμένει σταθερός διανοίγονται συνεχώς νέοι δρόμοι, γέφυρες και λοιπά τεχνικά που αποτελούν το αντικείμενο δουλειάς αρκετών μηχανικών.
Και παρ΄όλα αυτά το κυκλοφοριακό πρόβλημα των μεγάλων πόλεων παραμένει σταθερό, καθώς:
τη διάνοιξη των νέων δρόμων συνοδεύει αύξηση της κυκλοφορίας των οχημάτων, αύξηση μεθοδευόμενη μέσω ηχηρών διαφημίσεων και ποικίλων «διευκολύνσεων» των αυτοκινητοβιομηχανιών στην υπηρεσία της κερδοφορίας των οποίων τίθεται η κατασκευή των νέων δρόμων.
Και οι δρόμοι, αντί να χρηματοδοτούνται από τις αυτοκινητοβιομηχανίες, χρηματοδοτούνται μέσω των φόρων από τους υπόλοιπους εμάς, τροχήλατους και μη, με τους μηχανικούς στην υπηρεσία αυτών που είναι υπόλογοι για την ατμοσφαιρική και ηχητική μόλυνση, την τσιμεντοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος και την εν γένει υποβάθμιση της ζωής μας.
Κτίσματα για Συναλλαγές -τα Μέσα ως Αυτοσκοπός
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω και επιβε-βαιώνεται από την κατίσχυση των χρηματι-στηριακών συναλλαγών οι οποίες διαμορφώνουν κατά 98% τις τελικές τιμές προϊόντων και υπηρεσιών, (αφού σύμφωνα με τους αρμόδιους οικονομικούς παράγοντες οι εμπορικές συναλλαγές ανέρχονται στο 1-2 % του όγκου των χρημα-τιστηριακών συναλλαγών) οι κατασκευές σήμερα αντί να εξυπηρετούν τις ανάγκες των ανθρώπων εξυπηρετούν τις συναλλαγές στην υπηρεσία της κερδοφορίας των λίγων ακυρώνοντας έτσι τον κοινωνικό ρόλο του μηχανικού ως συν-τελεστή κοινωνικής ευημερίας και ανάπτυξης.
Η μεγάλη πλειονότητα των μηχανικών σήμερα είναι στην υπηρεσία της κερδοφορίας των μεγάλων κατασκευαστικών κολοσσών και των κάθε λογής επενδυτών, καθώς:
v η κατασκευή από αγαθό έχει, όπως και τα άλλα δημιουργήματα του ανθρώπου, μεταπέσει σε προϊόν και μέσον κερδοφορίας και, γι αυτό, σε παράγοντα διαιώνισης και ενίσχυσης της κακοδαιμονίας των ανθρώπων και άλλων όντων της γης.
Πηγή διαπλοκής στην Ελλάδα και διεθνώς αποτελεί ο κατασκευαστικός κλάδος, όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο Μίκλος Μάρσαλ, εκπρόσωπος της Διεθνούς Διαφάνειας.
Κτίσματα για Συναλλαγές με Κάθε Κόστος- Οι Λεγόμενες Πολιτιστικές Διοργανώσεις
Ένα άλλο πρόσφατο παράδειγμα αποπροσανα-τολισμού του ρόλου των κατασκευών είναι τα λeγόμενα «ολυμπιακά ακίνητα» στην Αθήνα για τα οποία έγινε τόσος λόγος και για τα οποία:
v κατασκευαστικοί κολοσσοί δεν δίστασαν μέσω διαφημίσεων στον ημερήσιο τύπο και επαγγελματικά περιοδικά να εμφανίσουν εαυτούς κοινωνικούς ευεργέτες.Μια ευεργεσία η οποία μεταφράστηκε σε πακτωλό χρημάτων για τους ίδιους και σε αποστράγγιση πλήθους εργαζόμενων νεόδουλων μεταναστών αλλά και όλων των υπόλοιπων οι οποίοι καλούμαστε να πληρώσουμε τον λογαριασμό.
Λογαριασμό για «υπερκτίσματα» και «υπερεγκαταστάσεις» μιας χρήσης που έγιναν για μας, αλλά χωρίς εμάς, απ΄αυτούς που «ξέρουν καλύτερα».
Κατασκευές και μηχανικοί για μια ακόμα φορά ετέθησαν στην υπηρεσία των συναλλαγών και της κερδοφορίας των μεγάλων κολοσσών.
Ομόφωνη ήταν η αναγνώριση της καταλληλότητας του άχτιστου φυσικού περιβάλλοντος της Ολυμπίας ως αυθεντικού τόπου διεξαγωγής των αγώνων, όπως φάνηκε από τα δημοσιεύματα όλων των εφημερίδων μετά το άθλημα της σφαιροβολίας που διεξήχθη εκεί.
Αλλά, όπως ομολόγησε υφυπουργός στην «Αυγή» (22.8.2004)
:«Στην εποχή μας δεν μπορούμε να κάνουμε ιδεολογικούς αγώνες, γιατί η ΔΟΕ έχει ένα συμβόλαιο που το υπογράφει κάθε χώρα και είναι άτεγκτο και δεν επιτρέπει να γίνουν τέτοιοι αγώνες».
:«Στην εποχή μας δεν μπορούμε να κάνουμε ιδεολογικούς αγώνες, γιατί η ΔΟΕ έχει ένα συμβόλαιο που το υπογράφει κάθε χώρα και είναι άτεγκτο και δεν επιτρέπει να γίνουν τέτοιοι αγώνες».
Ολόκληρο, όμως, το επικοινωνιακό σύστημα αποσιωπά την παραπάνω αλήθεια προσπαθώντας να εστιάσει στα Ολυμπιακά ιδεώδη της ευψυχίας και του ιδρώτα του αθλητή, σε μια ευψυχία όμως που καθίσταται ύποπτη όταν το έπαθλο είναι μια εκθαμβωτική δόξα και πολύ χρήμα και σ΄έναν ιδρώτα που δεν είναι περισσότερος από εκείνον ενός εργάτη στην οικοδομή, στο λατομείο ή στα έγκατα των εργοστασίων και των ανθρακορυχείων.
Το παράδειγμα του Mall
Ενδεικτικό των σκοπιμοτήτων πίσω από τα λεγόμενα Ολυμπιακά ακίνητα είναι το παρακάτω απόσπασμα από άρθρο του Ν. Λεοντόπουλου στο περιοδικό «ΓΑΛΕΡΑ»:
« Αυτό που σήμερα ονομάζεται Mall, δεν είναι άλλο από το «Χωριό Τύπου», το μεγαλύτερο σκάνδαλο πριν και μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ένα Ολυμπιακό έργο που εγκαινιάστηκε ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς!...Αρχικά το Χωριό θα φιλοξενούσε 5.585 δημοσιογράφους...Όταν υπογράφεται η σύμβαση με τον «Αθήνα 2004», οι δημοσιογράφοι πέφτουν τελικά στους 1600!
vΌσο οι δημοσιογράφοι μειώνονταν, τόσο τα τε-τραγωνικά του Mall αυξάνονταν. Ξεκινούν από 0 τ.μ. (αφού ο «Αθήνα 2004» και η ΔΟΕ δεν απαίτησαν κανένα εμπορικό κέντρο), γίνονται 23.000 με το νόμο του Λαλιώτη και φτάνουμε στα 85.000 τ.μ. των νόμων Παπανδρέου και Βενιζέλου.
Τελικά το Mαll επισήμως καταλαμβάνει 58.500 τ.μ (και 90.00 τ.μ. υπόγειο).
Ζητήσαμε από πολιτικούς μηχανικούς να «μετρήσουν» τα πραγματικά τετραγωνικά του Mail και τα βγάζουν όχι 58.500 αλλά πάνω από 120.000!
Ουσιαστικά η συμφωνία που έγινε μεταξύ της Lamda Development, εταιρείας του Ομίλου Λάτση, και του κράτους ήταν η εξής:
η Lamda θα έφτιαχνε (και θα νοίκιαζε) στον «Αθήνα 2004» κατοικίες προκειμένου 1600 ξένοι δημοσιογράφοι να έχουν πού να μείνουν τις 15 μέρες των Ολυμπιακών.
Σε αντάλλαγμα, λίγο πιο πλάϊ, το κράτος θα νομοθετούσε ώστε η Lamda να χτίσει ένα κτίριο 75.000 τ.μ, σε γη που δεν της ανήκε (43 στρέμματα του ΟΕΚ) με τρόπο που (όπως έκρινε το ΣΤΕ) απαγορεύει το Σύνταγμα.
Θα ήταν το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και το μεγαλύτερο αυθαίρετο με βούλα στην Ευρώπη.v Και όμως το κόλπο έπιασε! ‘Ένα Mall 75.000 τ.μ για τον ύπνο μερικών δημοσιογράφων για δεκαπέντε μέρες».
Και η Επιβεβαίωση - Ο Συνεχώς Αυξανόμενος Αριθμός των Ανθρώπων χωρίς Στέγη
Επιβεβαιωτικός της ακύρωσης του κοινωνικού ρό-λου κατασκευών και μηχανικών είναι ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των ανθρώπων χωρίς στέγη διεθνώς και στην Ελλάδα, με ιδιαίτερη έξαρση στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες.
Παρά την ειδυλιακή εικόνα των χολυγουντιανών παραγωγών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Αμερικανικής Εθνικής Ένασης για τους Αστέγους ο αριθμός των αστέγων στις ΗΠΑ υπερβαίνει τα 12 εκατομμύρια.
Ενδεικτικό είναι δημοσίευμα των «Νew York Times» που αναδημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή (10.4.2006) με τίτλο: «ΗΠΑ: «νομάδες άστεγοι» με το αυτοκίνητο για σπίτι».
Το άρθρο αναφέρεται σε εργαζόμενους των οποίων ο μισθός δεν επαρκεί για το ενοίκιο και γι αυτό αναγκάζονται να μένουν στα αυτοκίνητά τους τα οποία μετακινούν συνεχώς ώστε να μην γίνουν αντιληπτοί καθώς σε διάφορες πολιτείες, όπως στο Σιατλ, προβλέπεται τρίμηνη φυλάκιση ή πρόστιμο έως 1000 δολλάρια για όποιον συλληφθεί να ζει στο αυτοκίνητό του.
Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις για το μέλλον.
Ο ΟΗΕ σε έκθεσή του το 2006 προβλέπει ότι το 2007 για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρώπινης φυλής περισσότεροι άνθρωποι θα ζουν στις πόλεις απ' ό,τι στην επαρχία και ότι ένας στους τρεις κατοίκους των πόλεων θα ζει σε τρώγλες.
Αξιοσημείωτη είναι και η διαπίστωση σε άρθρο στην εφημερίδα CanadianPress (24.6.2006) ότι χιλιάδες «αμερικανοί βετεράνοι που επιστρέφουν από το Ιράκ και το Αφγανιστάν αντιμετωπίζουν ένα νέο εφιάλτη: την έλλειψη στέγης.»
Σύμφωνα με στοιχεία του Τμήματος για θέματα των Βετεράνων το 45% των στρατευνένων που έχουν κατά καιρούς επιστρέψει από διάφορα πολεμικά μέτωπα υποφέρουν από κάποιας μορφής ψυχική ασθένεια, ενώ σε ένα χρόνο περισσότεροι από μισό εκατομμύριο Αμερικανοί στρατιώτες βιώνουν τη ζωή του άστεγου.
Για την Ελλάδα χαρακτηριστικές είναι οι επισημάνσεις του Κ. Τσαρούχα ο οποίος ήδη από το 2002 σε άρθρο του στο «Βήμα» (20-10-2002) διαπιστώνει:
«Ως πριν από λίγα χρόνια θεωρούσαμε ότι δεν υπάρχουν. Σήμερα όχι μόνο αναγνωρίζουμε ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν στέγη, κοιμούνται στα παγκάκια ή σε ερειπωμένα κτίρια, αλλά έχουμε προχωρήσει. Στους δύο ξενώνες που έχουν δημιουργηθεί για την προσωρινή φιλοξενία των ανθρώπων αυτών, των αστέγων, υπάρχουν και λίστες αναμονής! Κυρίως τον χειμώνα. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στην Αθήνα..
Σύμφωνα με τους επιστήμονες που παρακολουθούν την εξέλιξη του φαινομένου, στην ελληνική κοινωνία παρατηρείται ένας αυξανόμενος αριθμός αστέγων.
Γεγονός που υποδηλώνει ότι δυστυχώς οι άστεγοι δεν είναι μόνο κάποια περιθωριακά στοιχεία που λειτουργούν στην παράπλευρη σκιά της κοινωνίας των μεγάλων αστικών κέντρων.
Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά η κοινωνιολόγος κυρία Φωτεινή Κανούση, «όλοι είμαστε εν δυνάμει άστεγοι, ακόμη και στην ελληνική κοινωνία όπου ο θεσμός της οικογένειας λειτουργεί με στενούς δεσμούς μεταξύ των μελών».
