Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)
Για μεγέθυνση ή σμίκρυνση κειμένων πατήστε το Ctlr (κάτω αριστερά του πληκτρολογίου) και μετακινείστε μπρος ή πίσω τον τροχό του ποντικιού

31.7.11

Το Νατοϊκό Μακελειό στη Λιβύη και το Περίεργο Μακελειό στη Νορβηγία - Τα κατάπτυστα ΜΜΕ





Αυτές τις μέρες τα ΜΜΕ, έντυπα και τηλεοπτικά, μας ενημέρωναν συνεχώς για το μακελειό στη Νορβηγία.
Μοναδικός δράστης του φέρεται να είναι Νορβηγός νεαρός ο οποίος εμφανίζεται ως ακροδεξιός, αντι-ισλαμιστής χριστιανός, μασόνος, με ψυχοπαθολική προσωπικότητα, μη έχοντας σώας τας φρένας.

Η λεγόμενη διεθνής κοινότητα εξέφρασε τον αποτροπιασμό της για το γεγονός.

Η Σιωπή για το Νατοϊκό Μακελειό Μικρών Παιδιών στη Λιβύη

Τις ίδιες μέρες ένα άλλο μακελειό με πολύ περισσότερα θύματα, με πολύ πιο βάναυσο τρόπο, δεν ήρθε καν στην επικαιρότητα.
Το πληροφορηθήκαμε από βίντεο που κυκλοφόρησαν στο Youtube και από Ρωσικό δίκτυο ενημέρωσης.
Εκατοντάδες παιδιά μακελεύτηκαν στη Λιβύη, βλ. Εδώ.
Στο βίντεο φαίνονται καβουρδισμένα μικρά παιδιά, πόδια αποκομμένα, κεφάλια αποκομμένα, κορμιά στάχτη.

Δράστες οι Νατοϊκοί μακελάρηδες με καθόλα σώας τας φρένας, σύμφωνα με τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα.
Αρκετοί δεν συμμεριζόμαστε αυτή τη διάγνωση, αλλά...

Το εγχείρημα του μακελέματος μέχρι στιγμής αριθμεί πάνω από χίλιους εκατό ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους παιδιά.
Δεν είναι η πρώτη φορά θα έλεγε κανείς. Ολόκληρες γενιές έχουν ξεκληριστεί στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, κ. α.

Τουλάχιστον, όμως, για αυτά τα μακελειά ακούγαμε κάτι, εναντιωνόντουσαν κάποιοι.

Το Μανιφέστο των Νατοϊκών Μακελάρηδων

Και αυτό το μακέλεμα, όπως κι αυτό του Νορβηγού, συνοδεύεται με μανιφέστο.
Για το μανιφέστο του Νορβηγού ακούσαμε και διαβάζουμε αρκετά.
Για το μανιφέστο των Νατοϊκών μακελάρηδων δεν ακούσαμε τίποτα.

Τουλάχιστον, ο Νορβηγός δεν το μοίραζε στα θύματά του.
Οι Νατοϊκοί μακελάρηδες δεν διαθέτουν ούτε αυτή την «αβροφροσύνη».
Το δικό τους το μοιράζουν στα θύματά τους μαζί με τις βόμβες τους.

Στο μανιφέστο αυτό απαντούν στο παρακάτω βίντεο τα παιδιά της Λιβύης, εν δυνάμει μελλοντικά θύματά τους.




Τα «Συνοδευτικά» του Μακελέματος

Το εγχείρημα του μακελέματος πέραν από μανιφέστο έχει κι άλλα συνοδευτικά.
Ακούσαμε αυτές τις ημέρες για τη δολοφονία του επικεφαλής των στρατιωτικών επιχειρήσεων των αντικαθεστωτικών της Λιβύης και τις ανοιχτές εκδοχές για το ποιοι ευθύνονται. Αφήνονταν υπονοούμενα ότι ευθύνονταν οι καθεστωτικοί.

Δεν ακούσαμε ότι μετά την ανακοίνωση του καθεστώτος ότι δεν έχει καμιά εμπλοκή στο θέμα, ότι ζητάει διαλεύκανση των συνθηκών της δολοφονίας του, γιατί «μολονότι προδότης δεν παύει να είναι πολίτης της Λιβύης»,
οι Νατοϊκοί βομβάρδισαν τους μετασχηματιστές της δορυφορικής τηλεόρασης της Λιβύης, βλ. Εδώ,
ως πρόγευση της δημοκρατίας και ελευθερίας λόγου την οποία υπόσχονται μέσω των υποτακτικών τους αντικαθεστωτικών,
όπως έκαναν παλιότερα βομβαρδίζοντας τον τηλεοπτικό σταθμό στο Βελιγράδι (μακελεύοντας 19 ανθρώπους, δημοσιογράφους κ.α ).

Ούτε ακούσαμε ότι λίγες μέρες νωρίτερα οι ίδιοι «ανθρωπιστές» έχοντας σώας τα φρένας τους
βομβάρδισαν τους αγωγούς νερού και στη συνέχεια
βομβάρδισαν και το εργοστάσιο κατασκευής σωλήνων για να εμποδίσουν να επιδιορθωθεί το δίκτυο ύδρευσης, βλ. Εδώ.

Η Παντελής Αποσιώπηση από τα ΜΜΕ

Υποτίθεται ότι οι δημοσιογράφοι των διεθνών δικτύων ενημέρωσης στη Λιβύη βρίσκονται εκεί για να ενημερώνουν για το τι συμβαίνει.
Φυσικά δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις για το ρόλο των κατεστημένων ΜΜΕ.

Κατανοητό, θάλεγε κανείς, μέσα στα πλαίσια της προπαγάνδας που υπηρετούν να αποσιωπούν τις σχεδόν καθημερινές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων υποστηρικτών του Καντάφι, όχι μόνον στην Τρίπολη, βλ. Εδώ, αλλά και στη Σύρτη, βλ. Εδώ τη  Zlitan, βλ. Εδώ  και σε πολλές άλλες πόλεις, βλ. globalciviliansforpeace.com.
Κατανοητό να αποσιωπούν το μεγάλο έργο του Καντάφι για ανεξαρτοποίηση της Αφρικής και των συμφερόντων που τον πολεμούν, Eδώ.

Αλλά αυτή η παντελής σιωπή για το μακέλεμα μικρών παιδιών;



Β. Μακελειό στη Νορβηγία


Τι Συνέβη - Βάσιμα Ερωτήματα που δεν τίθενται καν

Μολονότι για το μακελειό στη Νορβηγία υπήρξε συνεχής ενημέρωση από τα ΜΜΕ και το μανιφέστο του φερόμενου ως μοναδικού δράστη έτυχε ευρείας δημοσιότητας,
αρκετά θέματα αποσιωπήθηκαν ή παρέμειναν ασχολίαστα, όπως:

- Μαρτυρίες αυτοπτών για ταυτόχρονους πυροβολισμούς από διαφορετικές διευθύνσεις δε φαίνεται να θέτουν υπό αίρεση την ομολογία του δράστη.
Ασχολίαστα παρέμειναν και τα παρακάτω:
- Το νησί όπου έγινε το μακελειό απέχει μόνον 25 μίλια από το Όσλο.
Η αστυνομία έκανε μιάμιση ώρα για να φθάσει στο νησί.
Αιτία για την καθυστέρηση: δεν μπορούσε να πετάξει το ελικόπτερο της αστυνομίας.
Είχε υποστεί δολιοφθορά; Από ποιόν;

- Οι αστυνομικοί όταν έφτασαν στο νησί κάλεσαν το δράστη με το όνομά του να παραδοθεί.
Ήξεραν το όνομά του πριν τη σύλληψή του; Πως;

- Ο αρχικός απολογισμός της αστυνομίας για τα θύματα ήταν μεγαλύτερος από τον πραγματικό.
Να αναφέρουν μικρότερο αριθμό κατανοητό. Μεγαλύτερο αριθμό, πως;
Κάνανε λάθος στην καταμέτρηση, ή ήταν το νούμερο που κάποιος περίμενε
αλλά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της καθυστέρησης. όπως ακούσαμε για λόγους κυκλοφοριακής συμφόρησης, της άφιξης του δράστη στο νησί;

Τα Αίτια των Επιθέσεων – Ερωτήματα για την Επίσημη Εκδοχή

Τα ΜΜΕ επικαλούνται το μανιφέστο του φερόμενου ως μοναδικού δράστη και τις ισχυριζόμενες διασυνδέσεις του και αποδίδουν στην πράξη του ρατσιστικά κίνητρα, την εχθρότητά του στους ισλαμιστές μετανάστες.

- Οι μετανάστες όμως αυτοί δεν ήταν στόχος των επιθέσεών του.

- Το παγιδευμένο αυτοκίνητο ήταν μπροστά στα γραφεία του πρωθυπουργού, του υπουργού εμπορίου και του υπουργού παιδείας της Νορβηγίας.
Οι πυροβολισμοί του δράστη στόχευσαν Νορβηγούς νεαρούς.
Στόχος του ήταν, επίσης, και ο υπουργός εξωτερικών ο οποίος εβρίσκετο στο νησί του μακελειού παρευρισκόμενος στο συνέδριο.
Διέφυγε του δράστη γιατί, λόγω κυκλοφοριακού, ο δράστης καθυστέρησε και έφτασε μετά την αναχώρηση του υπουργού.

Τα ΜΜΕ αιτιολογούν την επιλογή των στόχων του ως εκδίκηση των κυβερνητικών και της προσκείμενης σε αυτούς νεολαίας
για την στάση τους στην ισλαμιστική μετανάστευση και τα κακά της.

Άραγε, τη σχέση είχε ο υπουργός εμπορίου και ο υπουργός παιδείας με τη μεταναστευτική πολιτική;

Τα Αίτια των Επιθέσεων – Η Άλλη Εκδοχή

Οι δύο υπουργοί μπορεί να μην είχαν σχέση με τη μεταναστευτική πολιτική,
αλλά είχαν πολύ μεγάλη σχέση με μιαν άλλη πτυχή της προσωπικότητας του δράστη.

  • Ο σιωνισμός του δράστη και ο καταγγελλόμενος από το Ισραήλ ακραίος "αντισημιτισμός" της Νορβηγίας
Μολονότι δεν έγινε αναφορά στα κατεστημένα ΜΜΕ, ο φερόμενος ως μοναδικός δράστης είχε μιαν άλλη πιο επικίνδυνη ιδιότητα απ αυτήν του απλού αντι-ισλαμιστή.
Αυτήν του σιωνιστή.
Όπως αναφέρεται σε ισραηλινή εφημερίδα, βλ. Εδώ, ο δράστης ήταν λάτρης του Ισραήλ και
ο αντι-ισλαμισμός του ήταν απόρροια της λατρείας του για το Ισραήλ για την υπεράσπιση του οποίου αρθρογραφούσε σταθερά σε πολλούς διαδικτυακούς τόπους,

Σε αντίθεση με τον δράστη, οι κυβερνητικοί και οι νεολαίοι στόχοι του, ήταν έντονοι κατήγοροι του Ισραήλ.
Ισραηλινοί αξιωματούχοι τους είχαν προσδώσει τον τίτλο του αντισημιτισμού χαρακτηρίζοντας τη Νορβηγία ως την πλέον αντισημιτική χώρα.

Ως γνωστόν, ο χαρακτηρισμός κάποιου επιφανούς ως «αντισημίτη» δεν μένει χωρίς «ανταπόδοση» από τους Ισραηλινούς και τις μυστικές υπηρεσίες τους.

Στη χρονική συγκυρία με τις επιθέσεις,
οι Νορβηγοί είχαν πάρει δραστικά μέτρα εναντίον του Ισραήλ:

 - ο υπουργός εμπορίου είχε ανακοινώσει τη διακοπή της παροχής πετρελαίου στο Ισραήλ στα πλαίσια μποϊκοτάζ εναντίον του ,

ο πρωθυπουργός είχε εκφράσει την πρόθεσή του να αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος,

-  ο υπουργός παιδείας, είχε κάνει έκκληση για στρατιωτική δράση εναντίον του Ισραήλ σε περίπτωση επίθεσης στη Γάζα ,

- ο υπουργός εξωτερικών είχε χαρακτηρίσει την στάση του Ισραήλ απέναντι στους  Παλαιστίνιους ίδια με αυτήν των Ναζί προς τους Εβραίους.

- Βασικό θέμα του συνεδρίου των νεολαίων στο νησί ήταν η οργάνωση καθολικού μποϊκοτάζ του Ισραήλ.
Τις μέρες που προηγήθηκαν του συνεδρίου ο επικεφαλής των νεολαίων είχε δώσει συνέντευξη σε εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στη χώρα για την πρωτοβουλία τους του μποϊκοτάζ και καλούσε για διεθνές μποϊκοτάζ του Ισραήλ

Ο υπουργός ο οποίος διέφυγε του δράστη γιατί, λόγω κυκλοφοριακού καθυστέρησε και έφτασε μετά την αναχώρησή του υπουργού, είχε παραστεί στις εκδηλώσεις των νεολαίων για την κήρυξη του μποϊκοτάζ που είχαν προτάξει στο συνέδριό τους.
  • Οι όψιμες φιλονορβηγικές δηλώσεις και η προθυμία για συμπαράσταση των Ισραηλινών
Μετά τα γεγονότα, ο πρόεδρος του Ισραήλ έσπευσε στη Νορβηγία, εξέφρασε τη λύπη του εκθειάζοντας τον φιλειρηνισμό της Νορβηγικής κυβέρνησης και προσφέρθηκε να συνδράμει το Ισραήλ στη διαλεύκανση της υπόθεσης
(Η προσφορά του απερρίφθη).
Ο ίδιος αξιωματούχος είχε καταγγείλει πριν τη Νορβηγία ως την πιο αντισημιτική χώρα.

  • Η άμεση καταγγελία για εμπλοκή της Αλ Κάιντα
Αμέσως μετά τα γεγονότα στη Νορβηγία, πρώην εκπρόσωπος του ισραηλινού λόμπι, της AIPAC (Αμερικανικό -Ισραηλινής Επιτροπής Δημοσίων Θεμάτων), βγήκε και κατηγόρησε για αυτά την «Αλ Κάιντα».
Μετά ακολούθησε και η Βρετανική Sun του Rupert Murdoch (γνωστού ως σιωνιστή) με πρωτοσέλιδο τίτλο: "Η Νορβηγή 9/11- Το Μακελειό της Αλ Κάιντα"
  • Η περίεργη Διαρροή και οι κρυφές δραστηριότητες της Αμερικανικής πρεσβείας στο Οσλο
Μετά τις παραπάνω στοχοποιήσεις της Αλ Κάιντα, ακολούθησε η ιστοσελίδα Wikileaks με διαρροή  από την αμερικανική πρεσβεία στο Όσλο στην οποία αναφερόταν ότι
η Νορβηγία δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένη για τρομοκρατικές επιθέσεις από ισλαμιστές εξτρεμιστές και πως
οι Νορβηγοί είχαν αρνηθεί να επιτρέψουν στη MI6 της Βρετανίας να συνεχίσει την παρακολούθηση μιας (υποτιθέμενης) ομάδας «Αλ Κάιντα» στη χώρα.
Τη διαρροή φέρεται ότι την έκανε ο Αμερικανός Πρέσβης στη Νορβηγία γνωστός σιωνιστής ο οποίος είχε βραβευτεί παλιότερα από την AIPAC.

Το 2010 είχε αποκαλυφθεί ότι η Αμερικανική πρεσβεία στο Οσλο διατηρούσε δίκτυο παρακολούθησης στο οποίο συμμετείχαν πρώην μέλη της νορβηγικής αστυνομίας και μυστικών υπηρεσιών της.
Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι είχαν δηλώσει τότε ότι δεν γνώριζαν τίποτα για το δίκτυο αυτό και τα μέλη του.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι Αμερικανικό και Ισραηλινό δίκτυο παρακολούθησης δεν είναι εν γένει διακριτά, ιδιαίτερα στη συγκεκριμμένη περίπτωση που πρέσβης ήταν βραβευμένος σιωνιστής.

  • Υπήρξε κάποιος σχεδιασμός που τροποποιήθηκε απρόβλεπτα;
Με βάση τη δεδηλωμένη έμπρακτη στάση της Νορβηγίας υπέρ της Παλαιστίνης και της καταγγελλόμενης φιλο-ισλαμικής μεταναστευτικής πολιτικής της,
πόσο λογικό ήταν να συμπεράνει κανείς αμέσως την εμπλοκή της Αλ Κάιντα;

Άραγε, όλη αυτή η παραπληροφόρηση και παρακολούθηση και η προθυμία των Ισραηλινών να διαλευκάνουν την υπόθεση έχει κάποια σχέση με τα γεγονότα;

Μήπως οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ επεχείρησαν να δώσουν ένα μάθημα συμμόρφωσης στην πολιτική ηγεσία της χώρας;
Πόσο άσχετη ήταν η εσπευσμένη επίσκεψη του Ισραηλινού προέδρου στη Νορβηγία και η προσφορά του Ισραήλ για βοήθεια στη διαλεύκανση της υπόθεσης;
 
Υπήρξε κάποια εμπλοκή και τελικά δεν λειτούργησε η σκευωρία περί Αλ Κάιντα;
Γνώστες της Ισραηλινής πραγματικότητας αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο αυτό, βλ. προηγούμενη ανάρτηση .
  • Το βεβαρυμένο ιστορικό Ισραηλινών πρακτόρων 
Για όσους δεν είναι ενήμεροι για πλήθος παραπλανητικών ενεργειών των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και θεωρούν την παραπάνω εκδοχή εξεζητημένη,
ας δουν τα στοιχεία, όλα επίσημα, που συνηγορούν για την εμπλοκή Ισραηλινών πρακτόρων στα γεγονότα στις 11/9 στις ΗΠΑ, βλ. Εδώ,
όπως για παράδειγμα, ότι την ώρα του κτυπήματος
συνελήφθηκαν Ισραηλινοί «φοιτητές καλών τεχνών» οι οποίοι κινηματογραφούσαν το χτύπημα χορεύοντας και ζητωκραυγάζοντας και οι οποίοι δήλωσαν (υπάρχει η συνέντευξή τους σε κανάλι) ότι είχαν έρθει μερικές μέρες πριν για να αποθανατίσουν το γεγονός, βλ. Εδώ.

Οι φοιτητές αυτοί με την εκ των προτέρων γνώση οι οποίοι τελικά αναγνωρίστηκαν ως ισραηλινοί πράκτορες δεν κρατήθηκαν με εντολή από τα πάνω.

28.7.11

O Εβραίος G. Atzmon για τo Mακελειό στη Νορβηγία: Oι Δυτικές Μυστικές Υπηρεσίες να Καταστείλουν τους Ισραηλινούς και Σιωνιστές Εκτελεστές Ανάμεσά μας




 Το παρακάτω κείμενο είναι άρθρο του γνωστού Eβραίου
μουσικού και συγγραφέα G. Atzmon με τίτλο:
Atzmon: Was the Massacre in Norway a reaction to BDS?
(ΒDS είναι το κίνημα μποϊκοτάζ του Ισραήλ) 


[Αναλυτικά στοιχεία για τις φασιστικές, σιωνιστικές καταβολές του Νορβηγού των ημερών και θέσεις στο θέμα πολλών άλλων εβραίων αντισιωνιστών οι οποίοι ηγούνται της πρωτοβουλίας για μποϊκοτάζ του Ισραήλ μπορεί να βρει κανείς στο Anti-IMF Collab. Blog]


Έμαθα χθες το βράδυ από μια ισραηλινή ψηφιακή εφημερίδα, ότι δύο ημέρες πριν από το μακελειό στο νησί Utoya,
ο ηγέτης Eskil Pedersen του AUF (Κινήματος Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος) έδωσε συνέντευξη στην Dagbladet, τη δεύτερη μεγαλύτερη εφημερίδα της Νορβηγίας, στην οποία αποκάλυψε τι σκέφτεται για το Ισραήλ.
Στη συνέντευξη ο Pedersen δήλωσε ότι
«πιστεύει ότι έχει έρθει η ώρα για πιο δραστικά μέτρα εναντίον του Ισραήλ, και (ότι) θέλει ο Υπουργός Εξωτερικών να επιβάλλει οικονομικό μποϋκοτάζ κατά της χώρας."
Ο Pederson συνέχισε λέγοντας
«Η ειρηνευτική διαδικασία δεν οδηγεί πουθενά, και αν και ολόκληρος ο κόσμος περιμένει το Ισραήλ να συμμορφωθεί, δεν το κάνει.
Εμείς στη νεολαία του Εργατικού Κόμματος θα ασκήσουμε μονομερές οικονομικό εμπάργκο του Ισραήλ από νορβηγικής πλευράς. "
Το Κίνημα Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος AUF είναι αφοσιωμένοι υποστηρικτές της εκστρατείας μποϊκοτάζ του Ισραήλ και όπως αναφέρει η εφημερίδα Dagbladet
«Η AUFείναι εδώ και καιρό υπέρ ενός διεθνούς μποϊκοτάζ του Ισραήλ, αλλά η απόφαση του τελευταίου συνεδρίου, απαιτεί η Νορβηγία να επιβάλλει μονομερές οικονομικό εμπάργκο στη χώρα και θα πρέπει να είναι αυστηρότερο από ποτέ πριν "
"Αναγνωρίζω ότι αυτό είναι ένα ριζικό μέτρο», δήλωσε ο Pedersen, «αλλά πιστεύω ότι δίνει σαφή ένδειξη ότι έχουμε πια κουραστεί από τη συμπεριφορά του Ισραήλ, πολύ απλά".
Χθες μάθαμε επίσης ότι ο σίριαλ δολοφόνος Anders Behring Breivik εξέφραζε ανοιχτά τον ενθουσιασμό του για το Ισραήλ.
Σύμφωνα με πολλές και διαφορετικές πηγές του διαδικτύου, ο Behring Breivik έκανε τακτικές αναρτήσεις σε πολλές νορβηγικές ιστοσελίδες, ιδιαίτερα στο ιστολόγιο document.no, το οποίο διαχειρίζεται ο Hans Rustad, πρώην αριστερός δημοσιογράφος.
Ο Hans Rustad είναι εβραίος, ιδιαίτερα φιλοσιωνιστής και προειδοποιεί συνεχώς για «Ισλαμιστική» βία και άλλα κοινωνικά προβλήματα τα οποία ο ίδιος θεωρεί ότι συνδέονται με τη μετανάστευση μουσουλμάνων.

Οι πιο παρατηρητικοί ανάμεσά μας παρακολουθώντας το ακραία ισλαμοφοβικό Harry’s Place του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλα εβραϊκά φιλοπόλεμα σιωνιστικά ιστολόγια,
γινόμαστε όλο και πιο ενήμεροι μιας ολοένα και πιο διάχυτης τάσης των Jerusalemite ψηφιακών εφημερίδων οι οποίες- φαινομενικά – θέλουν να δώσουν την εντύπωση της «συσπείρωσης για την διατήρηση του δυτικού πολιτισμού», και της «υπεράσπισης των δημοκρατικών αξιών».

Για προφανείς λόγους, οι ιστοσελίδες αυτές επικεντρώνονται αποκλειστικά στο «πρόβλημα του Ισλάμ» και
τις «προβληματικές και αντιδραστικές» κοινότητες και πολιτικές των μουσουλμάνων μεταναστών,
ενώ παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, προπαγανδίζουν ανελέητα και βίαια τη σιωνιστική ατζέντα.

Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι άλλοι μετανάστες εμφανίζονται σε αυτές τις ιστοσελίδες ως «αβλαβείς» ή ότι «συνεισφέρουν θετικά στην κοινωνία» - δεν θα βρείτε το Hans Rustad ή το Harry Place να επικρίνουν τα εβραϊκά λόμπι, η την καταστρεπτική επίδραση του Lord Levy ή των Ρώσων ολιγαρχών στον «δυτικό πολιτισμό»ή στις« δημοκρατικές αξίες»..

Ο Gordon Duff έγραψε χθες στο "οι Βετεράνοι Σήμερα" ότι
"το παγιδευμένο αυτοκίνητο φέρει την υπογραφή μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών. Κανείς άλλος δεν εμπλέκεται με τέτοια πράγματα. "

Και πράγματι είναι αρκετά εμφανές ότι ένα παγιδευμένο αυτοκίνητο τέτοιου μεγέθους, και μια επιχείρηση τέτοιας πολυπλοκότητας
δεν είναι κάτι που μπορεί να φέρει σε πέρας με τόση ευκολία ένας μη ειδικός.
Θα χρειαζόταν σίγουρα κάποιες εξειδικευμένες γνώσεις, και το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι
ποιος θα του παρείχε αυτές τις γνώσεις και μια τεράστια ποσότητα θανατηφόρων εκρηκτικών;

Δεν είμαι σε θέση προς το παρόν να θέσω με σιγουριά το δάχτυλο στο Ισραήλ, στους πράκτορές του, ή στους sayanim του - αλλά συγκεντρώνοντας όλα τα στοιχεία μαζί και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις δυνατότητες μπορώ να υποθέσω ότι ο Anders Behring Breivik μπορεί πράγματι, να ήταν Sabbath Goy.

Μέσα στην ιουδαϊκή εγκόσμια-κοινωνική νοοτροπία, ο Sabbath Goy, υπάρχει απλά για να εκτελέσει κάποιες μικρότερης εμβέλειας ενέργειες τις οποίες οι Εβραίοι δεν μπορούν να αναλάβουν κατά τη διάρκεια του Σαββάτου.

Αλλά στη Σιωνισμένη πραγματικότητα στην οποία δυστυχώς ζούμε,
ο Sabbath Goy σκοτώνει για λογαριασμό του εβραϊκού κράτους.
Μπορεί να το κάνει ακόμη και εθελοντικά.

Όντας λάτρης του Ισραήλ, ο Behring Breivik φαίνεται να αντιμετώπισε τους συμπατριώτες του με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει ο Ισραηλινός Στρατός τους Παλαιστίνιους.

Αρκετά λυπηρό και καταστροφικό, στο Ισραήλ ο Behring Breivik βρήκε μερικούς ενθουσιώδεις οπαδούς ο οποίοι εξήραν τη δράση του κατά της νεολαίας της Νορβηγίας.
Στο Hebrew article το οποίο ανέφερε την κατασκήνωση του AUF φιλοπαλαιστινιακή που υποστηρίζει την καμπάνια μποϊκατάζ του Ισραήλ,
βρήκα ανάμεσα στα άλλα σχόλια που υποστήριζαν το μακελειό και τα παρακάτω:

24. "Πληρώθηκαν οι εγκληματίες του Όσλο"

26. «Είναι ανοησία και κακό να μην επιθυμείς το θάνατο γι αυτούς που καλούν σε μποϊκοτάζ του Ισραήλ."

41. «Τα μέλη της νεολαίας του Χίτλερ που σκοτώθηκαν κατά τον βομβαρδισμό της Γερμανίας ήταν επίσης αθώοι. Ας διαμαρτυρηθούμε όλοι για το τρομερό κακό του βομβαρδισμού που πραγματοποίησαν οι σύμμαχοι...
Έχουμε ένα μάτσο νεολαίων που μισούν το Ισραήλ σε μια χώρα που μισεί το Ισραήλ να συνέρχονται σε ένα συνέδριο που υποστηρίζει το μποϋκοτάζ ..
Μπορεί να μην είναι εντάξει, να μην είναι ωραίο, πραγματικά μια τραγωδία για τις οικογένειες και καταδικάζουμε την πράξη αυτή καθαυτή,
αλλά να κλαίμε γι 'αυτό; Έλάτε. Εμείς οι Εβραίοι δεν είμαστε χριστιανοί. Στην εβραϊκή θρησκεία, δεν υπάρχει υποχρέωση να αγαπάμε ή να θρηνούμε για τον εχθρό. "

Τα πλήρη γεγονότα της τραγωδίας στη Νορβηγίας είναι, μέχρι στιγμής, άγνωστα, αλλά το μήνυμα θα πρέπει ήδη να είναι διαυγές και εξαιρετικά σαφές σε όλους μας:
οι Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών θα πρέπει αμέσως να καταστείλουν τους Ισραηλινούς και σιωνιστές εκτελεστές ανάμεσά μας,
και σχετικά με τα φοβερά γεγονότα του Σαββατοκύριακου, πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές ποιος ήταν που διέσπειρε τέτοιο μίσος και προώθησε τέτοιο τρόμο και για ποιους ακριβώς λόγους.

Βλ. και
- Ερωτήματα για την ασφάλεια της Ελλάδος

26.7.11

Ιδρυμα ΦΕΥ (7) – Aνασκόπηση




Είχα πει ότι θα συνέχιζα παραθέτοντας κι άλλες ιστορίες από το ίδρυμα και την εργασιακή μου εμπειρία εκεί.
Για τους λόγους, όμως, που εξήγησα στην αρχή της προηγούμενης ανάρτησης, βλ. Εδώ, δεν θα συνεχίσω.
Ολοκληρώνω την αφήγησή μου με μια γενική ανασκόπηση.

Στο ίδρυμα γνώρισα υψηλά ιστάμενους που τη βιογραφία τους αλλιώς θα την έγραφα εγώ και αλλιώς θα μείνει στην ιστορία.
Γι αυτό και δεν συμπάθησα την κατεγραμμένη ιστορία.
Προτιμούσα να διαβάζω τη δική μου ιστορία.
Αυτήν που την έβλεπα να αναβιώνει γύρω μου στην καθημερινότητά μου.

Γνώρισα χαμηλά ιστάμενους στην ιεραρχία που προσκυνούσαν τους υψηλά ιστάμενους και συντάσσονταν μαζί τους να εξοντώσουν τους λίγο πιο πάνω απ αυτούς
Γνώρισα μεσαία ιστάμενους που υποκλίνονταν στους υψηλά ιστάμενους, που επιβουλεύονταν αυτούς στην ίδια θέση μ αυτούς και ποδοπατούσαν τους χαμηλά ιστάμενους.

Δεν ήταν λίγες φορές στην εργασιακή μου ζωή που ένοιωθα περισσότερο καταπιεσμένος απ αυτούς στην ίδια ιεραρχική θέση με μένα κι απ αυτούς σε χαμηλότερη ιεραρχική θέση
απ΄ό,τι από τους ιεραρχικά υψηλά ιστάμενους.
Και δεν ήμουνα κολλητός κανενός υψηλά ιστάμενου.
Αντιθέτως.
Η αποκόλλησή μου από τους υψηλά ιστάμενους ήταν που επέτρεπε να ασκούν οι άλλοι την καταπίεσή τους. Δεν ήμουνα επικίνδυνος. Δεν με φοβόντουσαν.

Γιαυτό εκεί που νόμιζα ότι η αλυσίδα που διατρέχει τη ζωή ήταν αλυσίδα ομορφιάς διερωτώμουν αν ήταν αλυσίδα σκλαβιάς.
Εκεί που νόμιζα ότι βαστούσε ο ένας τον άλλο έβλεπα ότι πατούσε ο ένας τον άλλο.
Εκεί που νόμιζα ότι βοηθούσε ο ένας τον άλλο να αναρριχηθεί
έβλεπα ότι έσπρωχνε ο ένας τον άλλο να γκρεμιστεί.

Μακάρι η εικόνα αυτή να οφείλεται στη δική μου περιωρισμένη και αυτοαναφορική οπτική.
Μακάρι τα πράγματα νά΄ταν διαφορετικά.

24.7.11

Η Λερναία Ύδρα και η Δάδα - Το Αδιέξοδο της Πολυνομίας και των Επί Μέρους Διεκδικήσεων



Από το ιστολόγιο Year of the Dragon

"Δεν μπορείς να πεις ότι ο πολιτισμός δεν προδεύει,
αφού σε κάθε πόλεμο μπορούν να σε σκοτώσουν
με διαφορετικό τρόπο"
W. Roges, Αμερικανός κωμικός


Άκουσα σήμερα ότι οι ιδιοκτήτες ταξί απέκλεισαν και άνοιξαν την είσοδο της Ακρόπολης να εισέρχονται οι επισκέπτες χωρίς εισιτήριο και ότι
η επόμενη ενέργειά τους είναι να αποκλείσουν και να ανοίξουν και το μουσείο της Ακρόπολης.
Τις προηγούμενες μέρες είχαν ανοίξει διόδια και είχαν αποκλείσει δρόμους, λιμάνια, αεροδρόμια.

Η συμπαθής ομάδα των ιδιοκτητών ταξί μπορεί στη χώρα μας να σταματήσει κάθε δραστηριότητα για να προασπίσει τα συμφέροντά της.

Οι δρόμοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τα μουσεία είναι ιδιοκτησία όλων των πολιτών, καθώς όλοι τα έχουν χρηματοδοτήσει μέσω της φορολογίας
(κάποιοι μάλιστα από μας δυσανάλογα καθώς πληρώσαμε αυτοκινητοδρόμους χωρίς να διαθέτουμε αυτοκίνητο).
Η μείωση των εσόδων που θα προκύψει θα επιβαρύνει, ως γνωστό, συνταξιούχους και μισθωτούς.
Οι ιδιοκτήτες ταξί δεν συνοδεύουν την «απαλλοτρίωσή» τους με αίτημα να πληρώσουν τη ζημιά οι μεγαλοεταιρίες, ή οι νομοθετούντες.

Διερωτώμαι, αν οι υπάλληλοί τους οδηγοί ταξί καθήλωναν τα ταξί των ιδιοκτητών τους διεκδικώντας να είναι κι αυτοί ιδιοκτήτες και όχι υπάλληλοι,
αν οι ιδιοκτήτες ταξί θα έδειχναν την ίδια κατανόηση που απαιτούν για τους ίδιους από τους υπόλοιπους πολίτες ιδιοκτήτες των μέσων που καθηλώνουν.

Αλλά κυρίως διερωτώμαι,
αν η ομάδα αυτή επαγγελματιών αλλά και άλλες προέβαιναν σε τέτοιας έκτασης και φύσεως ενέργειες,
αντί για τις παραδοσιακές πικετοδρομίες,
και για άλλα θέματα που δεν σχετίζονταν με το άμεσο υλικό συμφέρον τους,
πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος σήμερα.

Πόσοι πόλεμοι δεν θα είχαν γίνει,
πόσοι άνθρωποι δεν θα βρίσκονταν στη δυσάρεστη καιτάσταση που βρίσκονται σήμερα,
πόσες κοινωνικές αδικίες δεν θα υπήρχαν.
Πόσο καλύτερος θα μπορούσε να είναι ο κόσμος.

Διερωτώμαι, αν εμείς οι άνθρωποι θεωρούσαμε δικό μας συμφέρον να μην υπάρχουν πόλεμοι στον κόσμο, να μην υπάρχουν αδικίες στον κόσμο,
πόσο θα μπορούσαμε να τα έχουμε σταματήσει.

Αλλά δεν τα θεωρούμε αυτά δικό μας συμφέρον. Γι αυτό και διαιωνίζονται.

Μήπως όσο συμβαίνει αυτό, όσο θεωρούμε τους εαυτούς μας ξέχωρα από τους άλλους,
ότι η πρόοδός μας δεν σχετίζεται με την πρόοδο του άλλου,
οι όποιες προσπάθειες για εξανθρωπισμό του κόσμου, δεν είναι παρά ματαιοπονία;

Μήπως είμαστε καταδικασμένοι να κόβουμε κάθε φορά το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας της κοινωνίας και να φυτρώνουν στη θέση του δύο;

Οι αρχικές δέκα εντολές γίνανε εκατό, γίνανε χίλιες, μυριάδες και ο κόσμος δεν άλλαξε.
Επιδεινώθηκε, θάλεγε κανείς, όπως φαίνεται από το βίντεο στον υπότιτλο.

Οι δέκα εντολές απέτυχαν, τα κεφάλια του τέρατος πολλαπλασιάστηκαν.
Οι μυριάδες εντολές απέτυχαν, τα κεφάλια έγιναν ουκ έστιν τέλος.

Πού βασίζεται η πίστη μας ότι συνεχίζοντας να κάνουμε το ίδιο
κάτι θα αλλάξει, το τέρας θα εξαφανιστεί;

Μεμονωμένα άτομα στον κόσμο έχουν απελευθερωθεί από το τέρας.
Τα μυριάδες κεφάλια των πρέπει και δεν πρέπει δεν υφίστανται για αυτούς.
Βρήκαν τον τρόπο να καυτηριάσουν το τέρας.

Εμφορούνται και διέπονται από έναν μόνο νόμο: "Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν".
Βιώνουν ότι ο πλησίον τους είναι ο εαυτός τους και παλεύουν για τον πλησίον τους όπως για τον εαυτό τους, αφού είναι ο εαυτός τους.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν φονεύουν, δεν κλέβουν, δεν επιβουλεύονται.... Και πολλά άλλα δεν.
Αλλά, όχι γιατί ακολουθούν τις δέκα εντολές, ούτε τις μυριάδες σύγχρονες παραλλαγές τους.

Ακολουθούν μόνον έναν νόμο και αυτός ο νόμος είναι ο εαυτός τους.
Αυτή είναι η δάδα τους.

Με τη δάδα αυτή πέτυχαν αυτό που δεν πετύχαμε και δεν θα πετύχουμε οι υπόλοιποι όσα κεφάλια από το τέρας κι αν κόβουμε κάθε φορά, όσους νόμους και αν αγωνιστούμε να αλλάξουμε ή να αυγατίσουμε.

Μάλλον ακολουθούμε τον πιο δύσκολο και ίσως αδιέξοδο δρόμο.
Γιατί λειτουργούμε αντίστροφα.
Από το ένα εκπορεύονται τα πολλά

Όποιος κατανοεί ότι το συμφέρον του είναι και το συμφέρον του άλλου δεν χρειάζεται νόμους και κανόνες τι να κάνει και τι να μην κάνει.

Μήπως αντί να καταγινόμαστε να κόβουμε κεφάλια,
θα ήταν συνετό να εστιάσουμε ο ένας με τον άλλο να ανάψει η δάδα;

Μήπως να εστιαθούμε να βρούμε την άκρη στο κοινωνικό κουβάρι ώστε να το ξετυλίξουμε και να δημιουργήσουμε
και να μην χρειάζεται κάθε τόσο να κόβουμε και να πετάμε και να κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς καθόλου νήμα;

21.7.11

Όταν Αγαπάς Αυτό που Κάνεις (2) – Λόγια ή Έργα;



Αυτές τις ημέρες γίνεται συζήτηση για την παιδεία, την υγεία και πολλά άλλα θέματα της κοινωνικής μας ζωής.
Εμφανίζονται συνεχώς κινήματα με μακριά καταστατικά και μακροσκελείς προτάσεις για καθένα από τα παραπάνω ζητήματα.

Ομολογώ ότι με το που διαβάζω κάποιες παραγράφους παραιτούμαι από παραπέρα προσπάθεια κατανόησής τους.
Όχι γιατί δεν με ενδιαφέρουν τα ζητήματα αυτά.
Αλλά μου δημιουργείται η αίσθηση της ματαιοπονίας.

Θα προτιμούσα να γνώριζα κάτι από τη στάση της ζωής των συμμετεχόντων στα κινήματα αυτά, αντί για τις λεπτομερώς επεξεργασμένες θέσεις τους.

Ζούμε στην εποχή των μεγάλων λόγων και των μικρών έργων.

Από την εργασιακή εμπειρία μου στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης έχω καταλήξει ότι
σημαντικό δεν είναι τι θα γραφεί σε ένα χαρτί,
αλλά ποιος θα είναι αυτός που θα κληθεί να το εμψυχώσει, να υλοποιήσει αυτό που έχει γραφεί.

Το καλύτερο καταστατικό, το καλύτερο πρόγραμμα σπουδών,
μπορεί να αποβεί ζημιογόνο,
αν αυτός που το εμψυχώνει δεν αγαπά αυτό που κάνει.
αλλά το κάνει γιατί είναι υποχρεωμένος, ή γιατί αναμένει κάποια ανταμοιβή,
ή γιατί μέσω αυτού προσδοκά άλλα οφέλη.

Και αντιθέτως, το χειρότερο πρόγραμμα μπορεί να αποβεί ευεργετικό,
αν αυτός που το εμψυχώνει αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει.

Γιατί όταν αγαπάς κάτι, όπως κι όταν αγαπάς κάποιον,
κάνεις το καλύτερο που μπορείς,
όχι γιατί σε υποχρεώνει κάποιος άλλος, ούτε γιατί προσδοκάς αναγνώριση και ανταλλάγματα.

Το ίδιο μπορεί να παρατηρήσει κανείς και στο χώρο της υγείας.
Ο γιατρός που αγαπά τη δουλειά του και άρα αγαπά τον ασθενή.
θα τον ανακουφίσει και μόνον με την καθησυχαστική στάση του,
ενώ o γιατρός με συνείδηση επιχειρηματία
ενδέχεται να του επιδεινώσει την κατάστασή του αντιμετωπίζοντας τον παγερά
και εμφυσύοντάς του φόβο και ενδεχομένως και ενοχή.

Γι αυτό νομίζω ότι θα ήταν καλό,
τουλάχιστον ως μεταβατικό στάδιο,
αυτοί που ευαγγελίζονται την αλλαγή στα κοινωνικά πράγματα
να έμπαιναν στο κόπο και να εξέθεταν δημόσια κάποιες πτυχές της στάσης της ζωής τους σχετιζόμενες με τις εξαγγελίες τους.

Βλ. και
- Όταν Αγαπάς Αυτό που Κάνεις (1)
_____________________________________________

Για παράδειγμα
πέρυσι την εποχή του φιάσκου με τη λεγόμενη νέα γρίπη,
κάποια μαχητική κίνηση πολιτών με ιδιαίτερα έντονη την κριτική στους κυβερνώντες,
μετά τo  Ομόφωνο Ψήφισμα της Επιτροπής Υγείας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να Ερευνηθεί το Σκάνδαλο της «Πανδημίας» και οι Διασυνδέσεις του ΠΟΥ, βλ. Εδώ,
είχε γνωστοποιήσει σε δημοφιλές ιστολόγιο, βλ. Εδώ, ότι
αναλάμβανε πρωτοβουλία δικαστικής διεκδίκησης αποζημιώσεων για την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και την αναίτια διακινδύνευση των πολιτών με επισφαλή εμβόλια.

Καθώς το όλο θέμα το είχα παρακολουθήσει από κοντά και διέθετα αρκετά στοιχεία τα οποία παρέθετα σε διάφορες αναρτήσεις που έκανα για το θέμα, βλ. Φαρμακοκρατία,
ξενύχτισα να τα συνθέσω ώστε να τα παραθέσω υπό μορφή (πολλαπλών) σχολίων στο κείμενο που ανήγγειλε την πρωτοβουλία,
ώστε να διευκολύνω το έργο της τεκμηρίωσης των νομικών συμβούλων της κίνησης,
εμμένοντας ιδιαίτερα στις τεράστιες ευθύνες των ελλήνων γιατρών της επιτροπής «πανδημίας».
Έκτοτε έχει περάσει ένα έτος και δεν εντόπισα πουθενά, όσο κι αν εψαξα, ούτε στο εν λόγω ιστολόγιο που φιλοξενεί συστηματικά τις δράσεις της κίνησης αυτής ούτε κάπου αλλού,
ότι η αναγγελθείσα προσφυγή έγινε πράγματι.

Αντ αυτής είδα στην τηλεόραση, γιατρό μέλος της κίνησης να καλεί και να απoθανατίζεται από το ΒΒC την ώρα που εκσφενδόνιζε παπούτσι κατά του πρωθυπουργού.

Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ και τέτοιες «επαναστατικές» θεαματικές δράσεις δεν επισύρουν τιμωρία, ΄
σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο γενναίο να έφεραν σε πέρας αυτό που είχαν εξαγγείλει, το οποίο ενείχε και κάποια διακινδύνευση για τους γιατρούς μέλη του κινήματος.

Αυτές τις ημέρες διαβάζω ότι του κινήματος προΐσταται ιατρός.
Ομολογώ ότι για μένα θα μέτραγε περισσότερο να μάθω τους λόγους της αθέτησης της εξαγγελίας της κίνησης,
παρά να διαβάσω τα πύρινα λόγια για τους ανάξιους και υποκύπτοντες σε συμφέροντα κυβερνητικούς.

20.7.11

Ίσως Κατορθώσουμε να Γίνουμε Κάτι Καλύτερο όταν Σταματήσουμε το Ευτελές Μαλλιοτράβηγμα...




«Ο ποταμός γελούσε. Ναι, έτσι ήταν,
όλα όσα δεν είχε υποφέρει κανείς ως το τέλος
 και δεν είχε λυτρωθεί απ’ αυτά, ξαναγύριζαν,
κι υπέφερε διαρκώς από τα ίδια πάθη» Έσσε
Από σχόλιο του Librarian  στο παρακάτω κείμενο 2


Ακολουθούν δύο κείμενα από το εξαιρετικό αγωνιστικό ιστολόγιο


1. ΙΣΩΣ ΚΑΤΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΥΤΕΛΕΣ ΜΑΛΛΙΟΤΡΑΒΗΓΜΑ....

Από τη στιγμή που άρχισε το θρίλερ «Ελλάδα-ελεύθερη πτώση» παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο την απέχθεια που υπάρχει μεταξύ κυβερνώντων και λαού αλλού την απαξίωση ίσως και απέχθεια σε πολλές περιπτώσεις κατηγοριών πολιτών μεταξύ τους.

Παλιότερα πίστευα πως το πρώτο βραβείο αγανάκτησης πολιτών έναντι συγκεκριμένου κλάδου παίρνουν γιατροί και δικηγόροι.
Μέσα στο γενικό χαμό όμως φαίνεται πως την έχουν σκαπουλάρει από τη πρώτη θέση.
Θες γιατί χιλιάδες κόσμος τρέχει στα δικηγορικά γραφεία για να σώσει σπίτια και περιουσίες από τα τραπεζικά θηρία,
θες γιατί οι ασθένειες αυξάνονται ταχύτατα λόγω του θεού άγχους που τρώει τα συκώτια, μάλλον οι δυο ευγενείς κατηγορίες προς το παρόν είναι μεν υπό εξέταση αλλά και χρήσιμες
(το μαζεύει δηλαδή ακόμα ο φουκαράς το κομπόδεμα για το φακελάκι του γιατρού και του δικηγόρου)

Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν οι απεργίες - αγρότες και φορτηγατζήδες και μέσα μαζικής μεταφοράς- κι εκεί άρχισαν να βγαίνουν οι πρώτες «έντονες» κορώνες για να μη πω εντελώς λαϊκά «γαμοσταυρίδια» για βαρόνους, κλίκες, λαμόγια, κλπ κλπ.

Γρήγορα όμως τους ξεχάσαμε κι αυτούς και με το ξέσπασμα του μνημονίου όπου αρχίσαμε όλοι να χάνουμε το μπούσουλα περήφανα κατέκτησε τη πρώτη θέση η ευγενής κατηγορία των δημοσίων υπαλλήλων.
Εκεί πλέον χιλιάδες μισθοσυντήρητοι «ιδιωτικοί» ενώ ένοιωθαν το έδαφος να φεύγει και για του λόγου τους, φωνάζανε κι ένα μπράβο για τους κηφήνες που τους κόβουν επί τέλους τα προνόμια.

Νόμιζα πως στη γενική αντιπάθεια και απαξίωση θα κράταγαν για πολύ τη πρώτη θέση,
παρόλο που η απεργία στο δημόσιο τομέα είναι η μόνη που δεν προκάλεσε ποτέ επανάσταση,
γιατί πολύ απλά και τις ημέρες που δεν ήταν απεργία έτσι κι αλλιώς δεν λειτουργούσε το δημόσιο και οι πολίτες ήταν μέσα στη ταλαιπωρία
(είδατε την είπα κι εγώ τη κακία μου...)

Όμως όλα αυτά έσβησαν σήμερα με την απεργία των ταξιτζήδων.
Πρώτη φορά είδα πολίτες πρόθυμους να ντυθούν ΜΑΤ (!!) και να κατέβουν να διαλύσουν τους ταξιτζήδες.
Αγαπητοί ταρίφες, δυστυχώς, κάτι τρέχει πολύ άσχημο στο βασίλειό σας γιατί ψάχνω από το πρωί να βρω έστω και μια καλή κουβέντα από απλούς πολίτες και δεν βρίσκω
(δεν μιλάω για τα γνωστά επαγγελματικά στελέχη του συνδικαλισμού που απλά κάνουν τη δουλειά τους και οι οποίοι αν χρειαστεί μπορούν να ισχυριστούν πως οι γάιδαροι πετάνε).

Τελικά η ελληνική κοινωνία είναι μέσα της βαθιά πολύ πιο κατεστραμμένη από ότι φανταζόμαστε.

Σε ένα κράτος αυθαίρετο, που λειτουργούσε όπως νάναι, χωρίς κανένα κανόνα ηθικής και αξιοπρέπειας,
οι έλληνες ήμασταν τελικά απολίτιστα θηρία αποδέκτες ή συμμέτοχοι κάθε βρωμιάς,
κάθε αναλγησίας, κάθε ανήθικης πρότασης, χωρίς κανένα μεγαλείο,
υποταγμένοι σε μια στείρα από αξίες καθημερινότητα

όπου ο πιο μάγκας έκλεβε και δούλευε τους υπόλοιπους,
και οι υπόλοιποι σε ένα κράτος εντελώς απών υπέμεναν την ασυδοσία των γειτόνων καρτερικά
ή μεταλλασσόντουσαν κι εκείνοι σε παρόμοια ανεύθυνα και ανήθικα στοιχεία για να επιβιώσουν.

Στη κρισιμότερη στιγμή της ιστορίας μας βρισκόμαστε ανοργάνωτοι, ανίκανοι να βρούμε έναν αξιοπρεπή πολιτικό, που να νοιάζεται για την Ελλάδα,
γιατί πολύ απλά μια αξιοπρεπής πολιτική δύναμη δεν δημιουργείται με το θαύμα της Παναγίας ένα πρωί καθώς θα ξυπνήσουμε.
Θέλει γνώσεις, κόπο, προθυμία και ανθρώπους με αρετές και ικανότητες γύρω που να παλέψουν για καθάρισμα των «στάβλων του Αυγεία και των κόπρων του».

Οι περισσότεροι σήμερα που φωνάζουν ξύπνησαν μετά από μια πολύ μακριά νάρκη αδιαφορίας και φιλοτομαρισμού.

Κάποιος τους πετάει κάτω από το κρεβάτι κι έτσι ταράζονται.

Αν βρισκόντουσαν σε μια κατηγορία που δεν θα την άγγιζε το άγριο ξύπνημα ακόμα στο ροχαλητό θα ήταν.
Και ο σκοπός που ξυπνάνε δεν είναι πως ξαφνικά βλέπουν το κόσμο με άλλα μάτια,
ίδιοι είναι και πρόθυμοι να παραμείνουν οι φιλοτομαριστές και αδιάφοροι πολίτες απλά θέλουν πίσω την άνεση που είχαν για να είναι έτσι...

Ακόμα και τα ΜΑΤ που χιλιάδες κόσμος σήμερα βρίζει και φωνάζει φονιάδες και κάτι τέτοια, επί γενιές ολόκληρες ο καθώς πρέπει υπήκοος της Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών εικόνισμα τους είχε γιατί ήταν οι αρτιότεροι κομουνιστοφάγοι και γενικότερα ταραχοφάγοι!
Οι ίδιοι οι ματατζήδες ειλικρινά θα είναι οι πρώτοι που θα τα έχουν χάσει
γιατί κάνουν αυτό που δεκαετίες ολόκληρες τους ζητούσαν να κάνουν, καταστολή κάθε αντίδρασης, οπότε τώρα τι ζητούν όλοι αυτοί?
Θα λένε τόσα χρόνια τα ίδια κάναμε επί όλων των κυβερνήσεων.
(θυμάστε το ξύλο που έφαγαν παλιά οι συνταξιούχοι, τα γεροντάκια κανείς δεν κατέλαβε τις πλατείες για βδομάδες ως ένδειξη διαμαρτυρίας...)

Απλά ανάμεσα στην καλοζωισμένη και θρασύτατη ελίτ, και τους φτωχούς εργάτες κάθε τομέα υπήρχε η τάξη των μεσο-μικρο αστών που αλώνιζε.
Αλώνιζε στη κυριολεξία. Σε όλα τα χωράφια.
Απορροφώντας την ανηθικότητα της ελίτ και αποτινάζοντας μακριά την αθλιότητα της φτωχολογιάς. Όλοι οι νέο... κάτι που σήμερα ξεβολεύονται.
Και δεν ξέρουν τι να μισήσουν πιο πολύ.
Τους κομματάρχες τους που τους ξεπούλησαν, το γείτονα που έφαγε περισσότερα...

Χιλιάδες αξιοσέβαστοι πολίτες που δεν μπορούν να αποφασίσουν ποια είναι τελικά η πιο κατάπτυστη «η πουτάνα ή η καριόλα?»...

ΣΗΜ.
Θέλω να πω έστω ένα καλό λόγο για όσους ανθρώπους μέσα από όλες τις παραπάνω κατηγορίες ασκούσαν με όποιο τρόπο μπορούσαν την εργασία τους με αξιοπρέπεια ανάμεσα στα γεράκια της ανηθικότητας.
Σε κάθε χώρο υπάρχουν οι ελεύθεροι σκοπευτές εκτός φατριών. Αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα....

Ο φατριασμός είναι το σώμα και το αίμα που κοινωνάνε οι περισσότεροι.
Και τώρα ακόμα νέες φατρίες ζητάνε να ακουμπήσουν, τίποτα περισσότερο.

Ισως αν κάποια στιγμή παίρναμε την απόφαση να αναβαθμίσουμε το επίπεδο αντίδρασης μας στα κακώς κείμενα,
από ευτελές μαλλιοτράβηγμα της γειτονιάς σε επιθυμία για πραγματική αλλαγή στο τρόπο σκέψης μας και στις αξίες μας
μπορεί και να καταφέρναμε επί τέλους να επιβραβεύσουμε όσους το αξίζουν και να στείλουμε στο περιθώριο της ιστορίας τους προδότες.


2. ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ "ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ"

Δεν ξέρω πολλοί από τους αγαπητούς μου συμπολίτες σε τι κατάσταση ακριβώς βρίσκονται σε σχέση με τις καλοκαιρινές τους διακοπές
αλλά εμείς "εδώ κάτω" δεν θα κάνουμε διακοπές για δυο βασικούς λόγους.

Πρώτον δεν υπάρχουν χρήματα για άσκοπα έξοδα, και
δεύτερον δεν μπορούμε να αφήσουμε το σπίτι μας γιατί δεν ξέρουμε αν θα το βρούμε άδειο, λεηλατημένο, με σκουπίδια και σκατά
(το σκατά δεν είναι τρόπος του λέγειν, θπάρχουν σπίτια που όταν γυρίζουν οι κάτοικοί τους τα βρίσκουν γεμάτα σκατά στα δωμάτια, πεταμένα κουτιά μπύρες και αποφάγια....)

Επί πλέον εγώ τυχαίνει να έχω δυο ηλικιωμένους ανθρώπους στο σπίτι μου οπότε ούτε με σφαίρες δεν μπορώ να τους αφήσω.
Οχι γιατί είναι άρρωστοι, καλά τα καταφέρνουν, αλλά γιατί είναι ο πρώτος στόχος των επίδοξων ανώμαλων εγκληματιών που λυμαίνονται πλέον τη συνοικία.

Ναι ξέρετε "εδώ κάτω" τα πράγματα δεν είναι τόσο χαλαρά όπως "εκεί πάνω".

Για να σας δώσω να καταλάβετε στη κουζίνα καθόμουν χτες και κάποιος προσπαθούσε να ανοίξει τη πόρτα.
Πρωί, με πλήρες θράσος. Οταν έβαλα τις φωνές το έσκασε , ήμουν τυχερή, γιατί μπορεί την επόμενη φορά να είναι ένας καλύτερα εξοπλισμένος και να φάω τίποτα στο κεφάλι για να σκάσω!
Το να προσπαθεί κάποιος να παραβιάσει τη πόρτα, οι παρουσίες στο κήπο τη νύχτα, ή το τρεχαλητό το βράδυ για να προλάβουμε να ξεκλειδώσουμε και να μπούμε σπίτι είναι καθημερινότητα που δεν εντυπωσιάζει πλέον κανέναν.

Η μάνα μου που είναι 80 χρονών τώρα στα γεράματα φοβάται μην τη βιάσουν γιατί είνι επιδημία πλέον οι βιασμοί σε ηλικιωμένες, η κακοποίηση και ο τρόμος....

Εύχομαι λοιπόν στους αρχηγούς μας που κάνουν τις βόλτες τους στα εξοχικά τους και στους πολίτες που ζουν ακόμα ασφαλείς μακριά από τις χαβούζες της πόλης
να έχουν όλο το καιρό με τις διακοπές να σκεφτούν όμορφες ομιλίες για το φθινώπορο, γοητευτικούς σχολιασμούς για τα γεγονότα.

Επίσης εύχομαι στους "ιδεολόγους ανθρωπιστές" που ζουν ασφαλείς στις μικρές τους όμορφες φωλίτσες σε κάποιες καλές συνοικίες φυσικά μακριά από το πόλεμο της πλέμπας,
να εμπνευστούν και για άλλα όμορφα κείμενα περί "του μια μεγάλη αγκαλιά είμαστε όλοι"
ενώ δεν ξέρουν ιύτε που πέφτουν στο χάρτη μερικές συνοικίες...

Είχαμε τα παράσιτα που δεν είχαν πιάσει ποτέ τσάπα στο χέρι τους και μίλαγαν για τους εργάτες, έχουμε τώρα τους ηλίθιους των βορείων συνοικιών που μιλάνε για αγκαλιές και φιλιά και τη καλωσύνη που πρέπει να μας εμπνέει.

Ξέρω ο προβληματισμός πρέπει να είναι σοβαρός, όχι επιπόλαιος, να μην παρασυρόμαστε από τα γεγονότα της στιγμής και να βλέπουμε πιο σφαιρικά τα πράγματα.
Εν τω μεταξύ δεν έρχεστε λίγο εδώ κάτω να κάνετε βάρδια στο φύλαγμα των ηλικιωμένων και των παιδιών,
να καθίσετε λίγο στο πόδι μας γιατί έχουμε χάσει και τον ύπνο μας, να κάνετε και καμιά περίπολο στις γωνίες της πόλης μήπως και πιούμε κι εμείς κάποιο καφέ με την ησυχία μας?

Και για να μην λέμε αηδίες, το σκηνικό έχει ως εξής.
 Ανθρωποι φοβισμένοι, κλεισμένοι μέσα στα σπίτια.
Κυκλοφορία το βράδυ μόνο πολλοί μαζί κι αυτό αν υπάρχει ανάγκη.
Διπλές και τριπλές κλειδαριές στο σπίτι και επαγρύπνηση.
Φόβος παντού.
Δεκάδες σπίτια κλεμένα και άνθρωποι κακοποιημένοι. Ανθρωποι ήδη επιβαρυμένοι με φτώχεια, ανεργία, χρέη, φτωχά μεροκάματα, άσχημες συνθήκες ζωής.

Και κατά τάλλα όλα καλά.
Εκτος από τα παραπάνω πρέπει να ακούμε και τις αμπελοφιλοσοφίες εκείνων που ούτε στα λεωφορεία δεν μπαίνουν γιατί "βρωμάει"...

Τους χαιρετισμούς από ένα κάτοικο υποβαθμισμένης συνοικίας σε κατηγορία "σκουπίδια"

18.7.11

Ιδρυμα ΦΕΥ (6) - Μια Πανεπιστημιακή Ιστορία - Το Τέλος της Ιστορίας



Τα Πρώτα Γεγονότα

Τα πρώτα γεγονότα που παρατέθηκαν, βλ. Εδώ, αποτελούν μικρό μόνον μέρος της ιστορίας.
Για τη συστηματική παράθεση των υπόλοιπων γεγονότων και την ολοκλήρωση της ιστορίας απαιτούνται πολλές συνέχειες ακόμη.

Δεν είναι εύκολο, όμως, να τηρηθεί αυτό.
Προέκυψε κάποια εμπλοκή.

Ο φίλος Φευγανός για λογαριασμό του οποίου αφηγούμαι αυτή την ιστορία, όπως σας είχα πει στην εισαγωγή, βλ. Εδώ, δεν φαίνεται να συμφωνεί με την αναμόχλευση όλων αυτών των γεγονότων.
Νοιώθει σαν να ξεθάβει τα οστά κάποιου που έχει εδώ και πολύ καιρό ενταφιαστεί.

Φυσικά δεν θα θέλατε να σας το αναλύσω αυτό.
Θα συμφωνείτε, όμως, ότι πρέπει να το σεβαστώ.

Είδατε πόσο καλά συνεννοούμαστε όταν συζητάμε νοερά !

Θα σας παραθέσω λοιπόν κάποια μόνον από τα υπόλοιπα γεγονότα ώστε να αποκτήσετε μια γενική εικόνα για το τι συνέβη.

Τριμελής Επιτροπή και Μετά ... Σιωπή

Μερικές ημέρες μετά τη συνεδρίαση των κριτών μου ανακοινώνεται με έγγραφο της Σχολής ότι:
- η εργασία έγινε κατ΄αρχήν δεκτή,
- ορίστηκε τριμελής επιτροπή στην οποία έπρεπε να υποβάλλω τα συμπληρωματικά στοιχεία του πρόσθετου πειράματος που ζητούσε στην έκθεσή του ο εισηγητής,
- μετά την πιστοποίηση από την επιτροπή της συμπλήρωσης των στοιχείων, η εργασία θα εθεωρείτο οριστικά εγκεκριμένη χωρίς να απιτείται νέα σύγκληση των κριτών

Την επιτροπή αποτελούσε ο νόμιμος εισηγητής, ο παράτυπος και συνάδελφος βοηθός στην έδρα του νόμιμου ο οποίος από βοηθός είχε μεταπηδήσει στη βαθμίδα του λέκτορα και συμμετείχε στη συνέλευση (Είχε ψηφιστεί νέος νόμος που έδινε δυνατότητα για εξέλιξη των βοηθών που είχαν διδακτορικό).
Τόσο αυτός, όσο και ο εκπρόσωπος των βοηθών στη συνέλευση ήταν αυτό που λέτε και σεις, κολλητοί του νόμιμου. (Μάλιστα είχαν την πρωτοβουλία και είχαν πρωτοστατήσει επανειλημμένα στην διοργάνωση ειδικών τελετών προς τιμήν του).

Πριν από το έγγραφο αυτό, δεν γνώριζα τι είχε συμβεί στη σκοτεινή αίθουσα των κριτών.
Ούτε ο νόμιμος εισηγητής που ήταν ο διευθυντής στο εργαστήριο που εργαζόμουν, τον οποίο συνάντησα την επομένη της συνεδρίασης,
ούτε ο συνάδελφος της επιτροπής έκριναν σκόπιμο να με ενημερώσουν σχετικά.
Ούτε κι εγώ τους ρώτησα σχετικά, καθώς, όπως σας είπα, βλ. Εδώ, είχα ξεκαθαρίσει ότι το θέμα δεν με ενδιέφερε πια.

Και Μετά τη Σιωπή....Αμνησία

Έκτοτε δεν ενόχλησα, ούτε με ενόχλησε ποτέ η συσταθείσα επιτροπή.
Ούτε ο κύριος καθηγητής.
Ήταν σαν το όλο ζήτημα να είχε αναγορευτεί σιωπηρά απαγορευμένο θέμα.

Αλλά ούτε και ο συνάδελφος της επιτροπής, όταν μου ζήτησε κάποιους μήνες μετά, να συνεργαστώ σε πρόγραμμα που είχε προτείνει και είχε εγκριθεί η χρηματοδότησή του από εξωιδρυματική πηγή.
Το θέμα που είχε προτείνει και είχε εγκριθεί ήταν το αντικείμενο του διδακτορικού, χωρίς φυσικά κάποια αναφορά σ΄αυτό.

Αφού μου είπε ότι μελετώντας μετά τη συνέλευση την εργασία,
 κατάλαβε πόσο σημαντική ήταν και πόσο τον ενδιέφερε καθώς διατηρούσε βιομηχανική μονάδα που θα μπορούσε να την αξιοποιήσει,
μου ζήτησε να εργαστώ παράλληλα για λογαριασμό του σχεδιάζοντας και αξιοποιώντας τα πειράματα που θάπρεπε να (ξανα)κάνει.

Μάλιστα, ζήτησε την κατανόησή μου η αμοιβή μου να είναι η μισή απ αυτήν που θα φαίνεται επίσημα στο πρόγραμμα.
Το άλλο μισό θα ήταν η συμβολή μου στην αναβάθμιση του εργαστηρίου της βιομηχανικής μονάδας του. Της ιδιωτικής, δικής του μονάδας.
Για την προώθηση της έρευνας, όπως είπε..

Ομολογώ ότι αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο δεν ήταν ούτε η οικειοποίηση της εργασίας (άλλωστε δεν θα ήταν ο μόνος),
ούτε η υποβάθμιση της νοημοσύνης μου που επιχειρείτο με την πρότασή του,
αλλά το γεγονός ότι δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στην επιτροπή στην οποία συμμετείχε και στις συμπληρώσεις που εκκρεμούσαν.

Φυσικά δε δέχθηκα την "προσφορά" του. Αρνήθηκα. Ευγενικά.
Θα θέλατε κάποια ανάλυση σ΄αυτό, αλλά....ας συντομεύουμε.

Και η Αμνησία....Καλά Κρατεί

Με κάποια αλλαγή του νόμου για τα ιδρύματα, η βαθμίδα των βοηθών καταργήθηκε και οι υπάρχοντες βοηθοί, θάπρεπε όσοι είχαν ολοκληρώσει διδακτορικό να κριθούν για την επόμενη βαθμίδα του λέκτορα ή να αποχωρήσουν.
Μπορούσαν να παραμείνουν ως βοηθοί μόνον όσοι εκπονούσαν διδακτορικό μέχρι να το ολοκληρώσουν.

Με τον νέο νόμο βρέθηκα στο κενό.
Είχα μεν ολοκληρώσει διδακτορικό, αλλά αυτό επίσημα δεν φαινόταν, αφού δεν μου είχε απονεμηθεί.

Θάλεγε κανείς ότι η περίσταση απαιτούσε ο κύριος καθηγητής να ενθυμηθεί την εκκρεμότητα και να μου ζητήσει τις συμπληρώσεις, ή τέλος πάντων, κάτι να μου πει.

Ο κύριος καθηγητής, όμως, συνέχιζε να μην θυμάται τίποτα σχετικό.
(Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν του το θύμιζα κι εγώ).
Φρόντισε να μου γίνει από την αρχή ανάθεση νέου διδακτορικού και όρισε και τριμελή ή τετραμελή εποπτική επιτροπή, όπως όριζε ο νέος νόμος.
Με τον τρόπο αυτό ξεπεράστηκε ο σκόπελος να θυμηθεί και κανείς από τους λοιπούς το παλιό θέμα κατά τη διαδικασία απόλυσής μου ως μη διδάκτορα.
Δεν θυμάμαι αν μου γνωστοποιήθηκε το θέμα που υποτίθεται ότι εκπονούσα.

Η Αναπάντεχη Τροπή....Η Αμνησία Εξασθενεί

Κάποια χρόνια μετά, ο κύριος καθηγητής αποχώρησε λόγω ηλικίας. Παρέμεινε στο ίδρυμα ως τιμώμενο πρόσωπο.
Τη θέση του κατέλαβε άλλος.
Ο νέος ζήτησε από το προσωπικό να του γνωρίσουν τα ολοκληρωμένα ή εν ενεργεία διδακτορικά.
Στο ερώτημά του δεν απάντησα, καθώς, όπως σας έχω πει, για μένα το θέμα είχε λήξει.

Καθώς ήταν νέος στη θέση και δεν ανήκε στο ίδιο κλαμπ με τον προηγούμενο, συναντούσε μεγάλες δυσκολίες, παρά τις προσπάθειες του να προσεγγίσει και να γίνει αποδεκτός από τους συναδέλφους μου – «τέκνα» του προηγούμενου..

Ζητούσε σε αρκετά θέματα τη βοήθειά μου την οποία δεν αρνιόμουν, όπως δεν την αρνιόμουν και στους άλλους συναδέλφους.
(Στην πλειοψηφία τους ήταν ελεύθεροι επαγγελματίες και η παρουσία τους στο ίδρυμα ήταν περιορισμένη και, ως εκ τούτου, και η εργαστηριακή εμπειρία τους ήταν περιορισμένη.
Οι περισσότερες ερευνητικές εργασίες τους και οι διπλωματικές εργασίες που ανέθεταν σε φοιτητές δεν θα μπορούσαν να ευοδώσουν χωρίς δική μου εποπτεία και παρέμβαση, μερικές φορές ιδιαίτερα χρονοβόρα).

Κάποια μέρα έρχεται στο εργαστήριο κάποιο αίτημα το οποίο σχετιζόταν με την εργασία που είχα κάνει.
Καθώς είχα εμπειρία στο θέμα, το διεκπεραίωσα άμεσα, πράγμα που εντυπωσίασε τον νέο διευθυντή και μου ζήτησε περισσότερες πληροφορίες.
Αναγκάστηκα να του δώσω το τεύχος της εργασίας και να του εξηγήσω ότι δεν τον είχα ενημερώσει γιατί για κάποιους λόγους δεν ήθελα συνέχεια στο θέμα.

Εντυπωσιασμένος από την εργασία, καθώς, όπως μου είπε, είχε πειραματιστεί ο ίδιος στο ίδιο θέμα στο προηγούμενο ίδρυμα που ήταν (σε άλλη χώρα από τη Λάδα) και είχε αποτύχει,
επέμεινε ότι δεν μπορούσε να το αποσιωπήσει.
Το διδακτορικό έπρεπε να μου αποδοθεί.

Του διατύπωσα τις ενστάσεις μου ότι, αν μου απονεμόταν, η ζωή μου στο ίδρυμα θα δυσκόλευε ακόμη περισσότερο
(κατά κάποιον τρόπο βρισκόμουν σε κατάσταση καραντίνας από τους συναδέλφους-«τέκνα» του προηγούμενου διευθυντή),
καθώς θα έπρεπε να μεταβώ στην επόμενη βαθμίδα του λέκτορα και να συμμετάσχω μαζί τους στη διδασκαλία των μαθημάτων,
(μέχρι τότε δίδασκα σε άτυπα μαθήματα, εν είδει φροντιστηρίου, επεξηγώντας στους φοιτητές αυτά που δεν καταλάβαιναν από τα μαθήματα των άλλων).

Μου υποσχέθηκε ότι θα μου παραχωρούσε την αποκλειστική διδασκαλία ενός από τα μαθήματα που είχε αναλάβει ο ίδιος και δεν θα είχα μεγάλη εμπλοκή με τους υπόλοιπους
(πράγμα που δεν έγινε και τελικά μετά κάμποσα χρόνια οδηγήθηκα σε αποχώρηση από το ίδρυμα).

Σκηνές ... Απείρου «Κάλλους»

Στην προσπάθειά μου εξομάλυνσης των σχέσεων με τον προηγούμενο καθηγητή, επέλεξα να συνεχίσω την παλιά διαδικασία μαζί του.
Του το γνωστοποίησα και μετά σιωπή πολλών λεπτών μου απάντησε ότι δεν είχε χρόνο, γιατί είχε να τελειώσει κάτι papers ( δημοσιεύσεις).
Σε μια ακόμη προσπάθεια καλής θέλησης, αναβάθμισα και εμπλούτισα κάποια κομμάτια της εργασίας και του έδωσα το ανανεωμένο τεύχος της εργασίας.

Με συμβούλεψε να ξεκινήσω από τη Γραμματεία της Σχολής, να απευθυνθώ σε κάποια συγκεκριμένη κυρία που του ήταν γνωστή, να ενημερωθώ για τα διαδικαστικά.

Η κυρία μου απάντησε ότι ο φάκελλος με το θέμα μου είχε χαθεί
και, άρα, δεν είχε νόημα η όλη διαδικασία.

Κατά τύχη, βρήκα κάπου καταχωνιασμένα στο εργαστήριο αντίγραφα που μου είχαν κοινοποιηθεί (εισηγητική έκθεση, απόφαση συνέλευσης, κ.λ.π.) τα οποία συμφωνήσαμε να της τα δώσω, να δει αν γίνεται κάτι.
Όταν πήγα στη γραμματεία απουσίαζε και τα έδωσα στη γραμματέα της σχολής να της τα δώσει αυτή.
Όταν της είπα ότι είναι αντίγραφα γιατί ο φάκελλός μου έχει χαθεί,
φάνηκε ιδιαίτερα εκνευρισμένη που για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν είχε ενημερωθεί.

Το τι μεσολάβησε μετά είναι πολύ μεγάλη και ιδιαίτερα προβληματική ιστορία.
Εν συντομία και εν μέρει:

- Ο κύριος καθηγητής μου ζήτησε να προσθέσω στο τεύχος της εργασίας τα ευρήματα από πειράματα μεταγενέστερης εργασίας που είχα κάνει στα πλαίσια διπλωματικών εργασιών των φοιτητών
(τις οποίες σχεδίαζα και συντόνιζα εγώ και υπέγραφε άλλος, καθώς ως βοηθός τυπικά δεν μπορούσα να τις αναλάβω)
- Μετά τη συμπλήρωσή τους, μου ζήτησε να τροποποιήσω ελαφρά τον τίτλο της εργασίας ώστε να καλύπτονται και τα νέα δεδομένα

- Στη συνέχεια μου δήλωσε ότι πλέον η εργασία είναι διαφορετική από την αρχική,
δεν μπορεί να θεωρηθεί κατ΄αρχήν εγκεκριμένη και δεν αρκεί πια απλά γνωμοδότηση της τριμελούς επιτροπής για να μου αποδοθεί το διδακτορικό, όπως είχε αποφασιστεί παλιά. Θάπρεπε να ξεκινήσει η διαδικασία της έγκρισης από την αρχή. Είχε μάλιστα από πριν φροντίσει και είχε συσταθεί η απαιτούμενη προς τούτο εποπτική επιτροπή.

- Στην νέα επιτροπή συμμετείχε και ο παλιός συνάδελφος με τη βιομηχανική μονάδα για τον οποίο σας μίλησα πιο πάνω. Για να πειστώ ότι αυτή ήταν η νόμιμη διαδικασία πλέον, είχε κανονίσει συνάντηση και με παράγοντα της δίοικησης του ιδρύματος που θα μου εξηγούσε πως είχαν τα πράγματα.

Μετά απ αυτά και κάποια άλλα, του ανακοινώνω ότι θεωρώ όλη τη μεθόδευση κοροϊδία και αποχωρώ.

- Τελικά επανέρχεται και μου ανακοινώνει ότι δεν χρειάζονται αυτά που μου είπε, να πάω να υπογράψουν τα μέλη της επιτροπής την τελική έγκριση ώστε να ακολουθήσει η διαδικασία της παρουσίασης της εργασίας και της απονομής του διδακτορικού.
- Ο συνάδελφος με τη βιομηχανική μονάδα εξέφρασε την έκπληξή του όταν πήγα για την υπογραφή, καθώς, όπως μου είπε, άλλα είχαν συμφωνήσει κι άλλα έκανε ο κύριος καθηγητής και παραπονιόταν που δεν τον ενημέρωσε για την αλλαγή.

- Σύμφωνα με τον παλιό κανονισμό η εργασία πριν την απονομή του τίτλου, θάπρεπε να παρουσιαστεί σε δημόσιο ακροατήριο το οποίο θα μπορούσε να μου υποβάλλει ερωτήσεις σχετικά με το θέμα της.  Η γραμματέας της σχολής με ενημέρωσε ότι ο κύριος καθηγητής δεν μπορούσε να παραστεί στη δημόσια παρουσίαση και ζήτησε να ακολουθηθεί ο νέος κανονισμός της κλειστής παρουσίασης σε επταμελή επιτροπή του ιδρύματος.
- Επέμεινα ότι η απουσία του κυρίου καθηγητή δεν με ενοχλούσε και ότι προτιμούσα τη δημόσια παρουσίαση καθώς το θέμα είχε ευρύτερο ενδιαφέρον.
- Τελικά υπερίσχυσε ο κύριος καθηγητής για κλειστή παρουσίαση σε επταμελή επιτροπή του ιδρύματος.

- Για να οριστούν τα μέλη της επιτροπής έπρεπε να γίνει συνέλευση της σχολής. Ο ορισμός των μελών αυτών αναβάλλόταν συνεχώς καθώς δεν προσήρχετο κανείς από τους συναδέλφους μου - «τέκνα» του κυρίου καθηγητή στις συνελεύσεις όταν υπήρχε στην ημερήσια διάταξη το θέμα αυτό.
- Απηυδησμένη με κάλεσε η γραμματέας της σχολής και μου ζήτησε να πείσω τους συναδέλφους να προσέλθουν γιατί είναι ντροπή.
- Της απάντησα ότι δεν με ενδιέφερε να αναγκάσω κανέναν, ας ακολουθιόταν η νόμιμη διαδικασία και ό,τι ήθελε προκύψει.
- Τελικά, με παρέμβαση τίνος δεν γνωρίζω, οι συνάδελφοι πήγαν στη συνέλευση και εκλέχθηκε η επταμελής επιτροπή.
- Η συνέλευση ψήφισε πρόταση ενός από τους «συναδέλφους» μου για το ποιοί θα ήταν σ αυτή.
- Όλα τα μέλη της επιτροπής ήταν οι «συνάδελφοί» μου με πρόεδρο τον συνάδελφο με τη βιομηχανική μονάδα.

- Κεκλεισμένων των θυρών συνήλθε η επταμελής, της παρουσίασα το θέμα και απεφάνθη θετικά.

Μια ιδέα από τα ενδότερα του «ναού» της επιστήμης!
Για όσους είναι έξω απ αυτόν, στο προαύλιο και στον προθάλαμο του «ναού».
_________________________________________

H ένταξή μου στη βαθμίδα του λέκτορα καθυστέρησε κι αυτή κοντά δυό χρόνια, μολονότι συνήθως διαρκούσε ένα, το πολύ δύο μήνες,
καθώς δεν επρόκειτο για εκλογή (δεν είχε προκηρυχθεί η θέση για να συμμετέχουν κι άλλοι), αλλά απλά για κρίση καταλληλότητας για τη θέση.

Αλλά αυτή είναι μια άλλη, επίσης, προβληματική ιστορία.

Πάντως ένα μέρος της καθυστέρησης οφείλονταν πάλι στην "απροθυμία" των "συναδέλφων" να προσέλθουν στη συνέλευση συζήτησης του θέματος.

17.7.11

Ιδρυμα ΦΕΥ (5) - Μια Πανεπιστημιακή Ιστορία - Πριν τη Συνέχεια των Γεγονότων




Για όσα σας είπα μέχρι τώρα είχα γραπτά στοιχεία και ήταν εύκολη η εξιστόρησή τους.
Από δω και πέρα η ιστορία εκτυλίσσεται σε διάφορα επίπεδα, εμπλέκονται περισσότεροι.
Για κάποιες από τις φάσεις της, όσες εκτυλίχθηκαν δημόσια, υπάρχουν στοιχεία στη γραμματεία της σχολής του ΦΕΥ.
Για κάποιες άλλες όχι. Εκτυλίχθηκαν σε προσωπικό επίπεδο σε συναντήσεις μου με διάφορα εμπλεκόμενα πρόσωπα.

Θα πρέπει να τις ανακαλέσω στη μνήμη μου και θα είναι η πρώτη φορά που θα το κάνω.
Η στάση μου μέχρι τώρα στη ζωή δεν ήταν της ανάμνησης.

Η ιστορία ως εξιστόρηση του παρελθόντος δεν με συγκινούσε ιδιαίτερα.
Είχα την αίσθηση ότι το απόσταγμά της είναι διαχρονικό.
Μπορεί να άλλαζαν κάθε φορά οι εμφανίσεις της, αλλά η αντίληψή μου ήταν ότι η ουσία πίσω απ αυτές εμπεριέχεται στο παρόν.
«Ουδέν καινόν υπό τον ήλιο», όπως έλεγαν οι παλιοί.

Και η στάση μου αυτή δεν έχει αλλάξει μέχρι τώρα.
Ομολογώ ότι εκπλήσσομαι και προβληματίζομαι με τα ιλιγγιώδη ποσά που διατίθενται στον πλανήτη σας για αναστηλώσεις και συντηρήσεις των μνημείων σας.
Με παραξενεύει αυτή η διαρκής προσπάθεια υλικής αθανατοποίησή τους.

Θα σκέφτεστε, ίσως, ότι αυτό δεν είναι και τόσο απλό θέμα να το εξαντλεί κανείς με αφορισμούς.
Και σίγουρα δεν είναι το θέμα της ιστορίας μας.

Σας ηχεί ως υπεκφυγή. Αν δεν ήμουνα διατεθειμένος να κάνω αναδρομή ας μην ξεκινούσα την ιστορία.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν έχετε δίκιο.

Αλλά μην ξεχνάτε ότι εμείς οι Φευγανοί δεν είμαστε και τόσο ξεκάθαροι και τακτοποιημένοι άνθρωποι, όπως είσαστε εσείς στον δικό σας πλανήτη.
Και να σας πω την αλήθεια δεν έχουμε και μεγάλο καημό με το ξεκαθάρισμα και την τάξη

Μην ανησυχείτε.
Όχι, δεν θα σας αναλύσω τώρα τα περί ξεκαθαρίσματος και τάξης.

Απλά συνειδητοποιώ ότι λάθος ιστορία διάλεξα να σας πω. Ας είναι.
«Άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε» που λέει και το άσμα.

Αφού την ξεκίνησα, θα την ολοκληρώσω.
Ες αύριον..τα της ανάμνησης.

Επίσκεψη Υπουργού Χώρας Εκπαίδευσης των Βασανιστών του Κόσμου με Φυλακές Τύπου Αμπού Γκράιμπ - Βίντεο Υποδοχής της





Η υψηλή επισκέπτις είναι η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ.

Είναι αξιοπαρατήρητη η σιωπή των έντυπων τουλάχιστον ΜΜΕ για την επίσκεψη αυτή.

Σε μερικές εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας δεν υπάρχει καν αναφορά της επίσκεψής της, όπως για παράδειγμα,
στην Ελευθεροτυπία και την Αυγή
(δε βρέθηκε τίποτα σχετικό σε αναζήτηση στη διαδικτυακή τους σελίδα).

Σε άλλες γνωστοποιούνται οι λόγοι της επίσκεψής της Web only (μόνον στις διαδικτυακές σελίδες τους), όπως στα ΝΕΑ, βλ. Εδώ.

Αρκετές αναφορές και πολιτικά σχόλια εντοπίστηκαν στο Ριζοσπάστη, βλ. Εδώ.

Αναπληρώνοντας το κενό του καλωσωρίσματος της υψηλής επισκέπτριας στη χώρα μας, παραθέτουμε τα παρακάτω αποκλειστικά βίντεο που την αφορούν, προσωπικά και οικογενειακά.

Για σύντομη τεκμηρίωση των μοναδικών χαρακτηριστικών της χώρας της οποίας προΐσταται που αναφέρονται στον τίτλο της ανάρτησης,
 μπορείτε να δείτε στις παλιότερες αναρτήσεις:
- Ένας Αποκαλυπτικός Πίνακας - Οι Σύμμαχοι της Ελλάδας στον Πάτο των "Ανεπτυγμένων" Χωρών
- Τεχνολογική Ανάπτυξη και Βαρβαρότητα (1): Τα Βασανιστήρια στην Κίνα και τις ΗΠΑ
- Η επιστήμη βασανιστηρίων των ΗΠΑ

Ιδιαίτερα διαφωτιστικό είναι και το πρόσφατο άρθρο του Σ.Ελληνιάδη:
- Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: Έθνος φυλακή








Ετικέτες: Αμερικανοκρατία (35)




16.7.11

Ιδρυμα ΦΕΥ (4) - Μια Πανεπιστημιακή Ιστορία - H Αναλαμπή




Η Ξαφνική «Επιφοίτηση»

Όπως σας είπα στην προηγούμενη συνέχεια, βλ. Εδώαποχώρησα από την αίθουσα της συνέλευσης της Σχολής όταν μοιράστηκε η μπροσούρα του παράτυπου.

Η μπροσούρα αυτή στάθηκε αποφασιστική για την περαιτέρω στάση μου σε σχέση με την απονομή του διδακτορικού που μέχρι τότε μπορεί να μην μονοπωλούσε το ενδιαφέρον μου αλλά ήταν πάντα στο πίσω, τουλάχιστον, μέρος του μυαλού μου,
Αλλά ήταναποφασιστική και για τη γενικότερη στάση μου στο ίδρυμα.

Ήταν κάτι σαν επιφοίτηση θα μπορούσε να πει κανείς.
Ποιανού πνεύματος, δεν ξέρω.
Αυτό που μου ήταν εντελώς καθαρό ήταν ότι αυτή η υπόθεση με το διδακτορικό είχε κλείσει για μένα.
Δεν με ενδιέφερε η ακαδημαϊκή μου εξέλιξη και δεν θα έκανα τίποτα από δω και πέρα προς την κατεύθυνση αυτή.

Από τη σκοτεινή αίθουσα των συνεδριάσεων της σχολής του ΦΕΥ βρέθηκα σε παρακείμενο λόφο και απολάμβανα τη θέα.
Ένοιωθα πραγματική χαρά.
Ήταν σαν να είχα απελευθερωθεί από χρόνια δεσμά.

Σκεφτόμουνα ότι οι άλλοι ήταν κλεισμένοι μέσα στην ολόκλειστη αίθουσα με τα τεχνητά φώτα και ολόγυρά τους να τους κοιτούν οι βλοσυρές, όπως μου φάνηκε το πρωί που για πρώτη φορά βρέθηκα στην αίθουσα αυτή, φάτσες των προηγούμενων πρυτάνεων του ιδρύματος.
Μου είχαν φανεί λες και ήταν εγκλωβισμένοι ζωντανοί μέσα στα βαρύτιμα κάδρα τους και ήταν έτοιμοι να αντεπιτεθούν.
Επιστημονικά βέβαια. Με βόλια αόρατα, πλην, όμως, τώρα ξαφνικά τα βόλια είχαν γίνει σε μένα ορατά

Ένοιωθα μια αίσθηση συμπάθειας για το βάσανο αυτών που εξακολουθούσαν να είναι μέσα σε κείνη τη σκοτεινή αίθουσα.
Κατά κάποιον τρόπο ένοιωθα υποχρεωμένος σ΄αυτούς τους ανθρώπους που υφίσταντο αυτό το βάσανο για χάρη μου.

Η συμπάθεια και η αίσθηση υποχρέωσης δεν ήταν σε θέση να παρεμποδίσουν ένα αίσθημα αγαλλίασης που με διακατείχε.
Πόσο μικρά και αδιάφορα φαινόντουσαν όλα αυτά που με απασχολούσαν μέχρι τότε!

Επιτέλους, τα πράγματα είχαν ξεκαθαρίσει. Το μυαλό μου είχε αδειάσει.
Μπορούσα να είμαι ολόκληρος εκεί στο λόφο και να κοιτώ γύρω μου την απεραντοσύνη του κόσμου.

Ήταν σαν να ανοιγόταν ένας άλλος κόσμος μπροστά μου.
Ένας κόσμος αλλιώτικος απ αυτόν που ζούσα.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα την αίσθηση ότι ο κόσμος μου, ο κόσμος που ζούσα, ήταν αντεστραμμένος, το αντεστραμμένο είδωλο του κόσμου που ατένιζα
Όλα ήταν αντεστραμμένα .

Στον κόσμο μου η δύναμη ήταν το μέτρο της καταστροφής.
Δυνατός λογιζόταν αυτός που μπορούσε να σε ξεκάνει.
Στον κόσμο αυτό έβλεπες μια άλλη δύναμη. Αυτή της ανόρθωσης.
Ερχόμουν από παλιά στο λόφο αυτό. Κάθε φορά καταρρακωμένος.
Και κάθε φορά έφευγα παρηγορημένος και αναπτερωμένος

Μακάρι να μπορούσα να σας περιγράψω τι συνέβαινε σε κείνον το λόφο τη μέρα κείνη.
Αλλά χρειάζεται τάλαντο που δεν διαθέτω.

Ίσως και να μην ενδιαφέρεστε και τόσο για αυτό.
Να περιμένετε εναγωνίως τι συνέβη στη σκοτεινή εκείνη αίθουσα και ποια ήταν τα προωθημένα γεγονότα που σας προανήγγειλα την προηγούμενη φορά.

Σήμερα θα μείνετε με την αγωνία. Είμαι σίγουρος ότι θα το αντέξετε.

Μου είναι δύσκολο να προσγειωθώ έτσι απότομα.
Θα επιχειρήσω πάλι αύριο και βλέπουμε.

15.7.11

Ομιλία Καντάφι (2) - Μέρος 2: Προς το Λαό της Λιβύης





Παρατίθεται το δεύτερο μέρος της ομιλίας του Καντάφι στο οποίο απευθύνεται στο λαό της Λιβύης.
Το πρώτο μέρος της ομιλίας στο οποίο απευθύνεται στους Ευρωπαίους ηγέτες και τον Ομπάμα παρατέθηκε στην προηγούμενη ανάρτηση, βλ. Εδώ

Η μετάφραση έγινε από τους αγγλικούς υπότιτλους του παραπάνω βίντεο.


Προς εσάς, αδέλφια μου, σας απευθύνω αυτό το λόγο.

Αν θέλετε να τελειώσει αυτή η διαμάχη/συμφορά η λύση είναι στα χέρια σας.
Όπως συγκεντρωθήκατε εδώ στην πράσινη πλατεία και πλημμυρίσατε τους δρόμους και ήρθατε από όλες τις πόλεις και τα χωριά,
θα απλωθείτε στα δυτικά βουνά σε αυτούς που τους έριξαν γαλλικά όπλα από αέρος και θα τους αφοπλίσετε. Αφοπλίστε τους.

Αν θέλετε, συγχωρήστε τους. Σε σας επαφίεται.
Αν δεν θέλετε, μην τους συγχωρήσετε. Δική σας είναι η απόφαση.

Αφοπλίστε τους ώστε να τελειώσει αυτή η διαμάχη.
Είναι όπως είναι οι μισθοφόροι για τη Γαλλία. Είναι όπως οι προδότες εκείνοι που μας πολέμησαν συντασσόμενοι με τις τάξεις των Ιταλών.
Είναι σαν να πολεμάτε τους Γάλλους στα δυτικά βουνά.

Οι νεκροί μας είναι στον ουρανό και οι νεκροί τους είναι στην κόλαση.Οι γυναίκες τους δουλεύουν στα περίχωρα της Τυνησίας.
Λίγο πριν, οι γυναίκες της Τυνησίας υπηρετούσαν τις Λίβυες γυναίκες.

Αυτοί που έφεραν τις γυναίκες της Λιβύης σ΄αυτή τη θέση να δουλεύουν καθαρίστριες και πλύστριες στην Τυνησία,
πού είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους επαναφέρουμε στην τάξη.
Βρέστε τους και συλλάβατέ τους που σας κορόιδεψαν.

Οι γυναίκες της Λιβύης ζητιανεύουν στην Τυνησία.
Είναι τώρα οι Λίβυες γυναίκες που εργάζονται ως δούλοι στην Τυνησία
Ποιός σας έκανε να φθάσετε σε αυτή τη θέση;

Οι προδότες, αυτοί που συνεργάστηκαν με το ΝΑΤΟ.
Πιάστε τους. Πρέπει να πάτε στα δυτικά βουνά. Kαθαρίστε τα από τους προδότες, σπιθαμή προς σπιθαμή.

Μετά θα προωθηθείτε να ελευθερώσετε τη Μισράτα.
Eλευθερώστε τις οικογένειες της Μισράτα που χρειάζονται τη βοήθειά σας.
Ελευθερώστε τη Μισράτα. Xωρίς όπλα. Xωρίς όπλα.

Αφοπλίστε τις οπλισμένες πολιτοφυλακές, κατάσχετε τα όπλα τους και ελευθερώστε τη Μισράτα που έχει τα λιμάνια σας, τα τρόφιμά σας, το χαλυβουργεία που είναι δικά σας.

Όσο για το αργό πετρέλαιο, αν κάποιος τολμήσει να το αγγίξει ...αν κάποιος τολμήσει να αγγίξει το αργό πετρέλαιο,
πρέπει να φθάσετε εκατομμύρια εκεί. Δεν γίνονται παιχνίδια με το αργό πετρέλαιό μας.

Αυτό το αργό πετρέλαιο είναι η γραμμή της ζωή σας και της ζωής των παιδιών σας.
Πρέπει να εγγυηθούμε την ασφάλειά του.
O λαός, τα εκατομμύρια του λαού, να την εγγυηθούν.
Πηγαίνετε να ασφαλίσετε το αργό πετρέλαιό μας σε νότο και βορρά, ανατολή και δύση.

Ετοιμαστείτε άντρες και γυναίκες, ετοιμαστείτε να τελειώσετε αυτόν τον πόλεμο υπέρ σας.
Η τύχη του είναι στα χέρια σας και η νίκη είναι κοντά.

Αν είστε αποφασισμένοι και αφοπλίσετε τους προδότες, τότε το ΝΑΤΟ δεν θα βρει κανέναν να τον προσκυνήσει από το εσωτερικό.
Δεν θα έχει πια εσωτερικούς συνεργάτες.
Θα γνωρίζει ότι έχει να αντιμετωπίσει ένα λαό ενωμένο, αποφασισμένο, θαρραλέο και το ΝΑΤΟ θα υποκύψει.

Γι αυτό η λύση είναι στα χέρια σας. Είναι ζήτημα ημερών να την εξασφαλίσετε.
Και οι επιθέσεις θα σταματήσουν. Θα σταματήσει το εμπάργκο.
Όταν θα επαναποκτήσετε τη χώρα σας από άκρη σε άκρη, τότε θα έρθουν και θα ζητήσουν διαπραγματεύσεις, καθώς είστε οι νόμιμοι δικαιούχοι αυτής της χώρας.

Θα δεχτούν ότι ήταν λάθος και ότι δεν περίμεναν ότι οι Λίβυοι θα ήταν τέτοιου διαμετρήματος
 Έτσι θα υποκύψουν.
Και αυτή η συμφορά θα λυθεί με τη δική σας θέληση.

Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ, μπορώ να δω το χέρι σας εκεί πέρα.
Κοιτάτε τι έχουν γράψει αυτές οι γυναίκες στο χέρι τους! Καταριέστε τις κυβερνήσεις τους!

Κύριοι, τελειώστε αυτή τη μάχη γρήγορα. Τελειώστε την γρήγορα.
Δεν είναι μια τυπική μάχη πολέμου.
Αυτή είναι μάχη μέσα σε σπίτια, μέσα σε οικογένειες.
Οπλισμένοι εξεγερμένοι μπαίνουν σε σπίτια και παίρνουν τους κατόχους τους ως ανθρώπινες ασπίδες.
Παίρνουν τα παιδιά και τα χρησιμοποιούν ως οδοφράγματα.

Ευχαριστώ, κυρία μου, ευχαριστώ. Μπορώ να το δω. Γράφετε «μόνον ο Μουαμάρ».
Ας το δουν σ΄όλον τον κόσμο, στην Ευρώπη, στην Αμερική.

Θέλουμε να τελειώσει αυτή η μάχη γρήγορα. Έχουμε το πάνω χέρι.
Αν θέλουν να διαπραγματευτούν, τότε είναι καλοδεχούμενοι. Είναι στην πλευρά αυτού που χάνει.

Από σήμερα δεν μπορούν να στηρίζονται σε αυτούς που έκαναν μισθοφόρους τους, ή στα εναέρια όπλα τους και τις ρουκέτες τους.
Δεν θα έχουν άλλη εκλογή από το να υποκύψουν στη μοίρα τους.
Γι αυτό, προχωρήστε γρήγορα στα βουνά και τη Μισράτα. Η Βεγγάζη θα ακολουθήσει.

Είμαστε στον τόπο μας, στη γη των παππούδων μας. Δεν θα την αφήσουμε ποτέ.
Θα πεθάνουμε γι αυτή.
Αυτό είναι το καθήκον μας. Αυτή είναι η δόξα μας.
Γενναίοι μου, αυτή είναι η δόξα, αυτό είναι το θάρρος.
Θα αγωνιστούμε. Θα αγωνιστούμε !

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι να νικήσουμε!

(Συμπτήχθηκε λίγο η μετάφραση προς το τέλος της ομιλίας)

Ιδρυμα ΦΕΥ (3) - Μια Πανεπιστημιακή Ιστορία - Τα Πρώτα Γεγονότα





Όπως σας είπα στην εισαγωγή, θα προταθούν τα γεγονότα και μετά θα ακολουθήσει παράθεση επιπλέον στοιχείων που θα βοηθήσουν στην ερμηνεία τους.

Το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών και οι Όροι

Το διδακτορικό το ανέλαβα συμμετέχοντας σε γραπτό διαγωνισμό που είχε προκηρύξει το κρατικό ίδρυμα υποτροφιών για εκπόνηση διδακτορικού στη Λάδα. Επόπτης της εργασίας ορίστηκε ο διευθυντής του εργαστηρίου στο οποίο εργαζόμουνα ως βοηθός.

Με βάση τη σύμβαση με το ίδρυμα υποτροφιών ώφειλα μέσα σε τέσσερα χρόνια από την ανάθεσή του να υποβάλλω αντίγραφο του διδακτορικού που θα μού είχε απονεμηθεί.
Αλλιώς, ώφειλα να επιστρέψω τα χρήματα της υποτροφίας.
(Για την τήρηση μάλιστα της υποχρέωσης αυτής είχε υπογράψει ως εγγυητής υπάλληλος στην επιχείρηση του πατέρα μου, καθώς η οικογένειά μου δεν είχε περιουσιακά στοιχεία).

Μέχρι την ολοκλήρωση της εργασίας, ο επόπτης είχε την υποχρέωση να υποβάλλει τριμηνιαία, ή εξαμηνιαία έκθεση, δεν θυμάμαι καλά, για την επιτυχή και έγκαιρη πορεία της εργασίας. Αλλιώς προβλεπόταν διακοπή της.

Η Ολοκλήρωση της Εργασίας και η "Ωρίμανσή" της

Την εργασία την ολοκλήρωσα μετά τριετή συστηματική εργασία.
Το πρωί εκτελούσα στο εργαστήριο του ιδρύματος τα απαιτούμενα πειράματα και το απόγευμα και πολλές φορές και νύχτα τα επεξεργαζόμουν και τα αξιοποιούσα.

Οι τριμηνιαίες ή εξαμηνιαίες εκθέσεις του επόπτη προς το ίδρυμα κρατικών υποτροφιών εκθείαζαν το συντελούμενο έργο.

Μετά την επιτυχή έκβαση της συνέταξα το κείμενο και το έδωσα στον επόπτη να συντάξει την εισηγητική έκθεσή του ώστε να υποβληθεί στη Σχολή για έγκριση.

Ο επόπτης με την εκπνοή των τεσσάρων ετών υπέβαλε βεβαίωση στο ίδρυμα κρατικών υποτροφιών ότι η εργασία ολοκληρώθηκε επιτυχώς,
αλλά τη σύνταξη της εισηγητικής έκθεσης την ανέβαλλε συνεχώς.

Είχαν ήδη παρέλθει δύο χρόνια και η εισηγητική έκθεση δεν είχε ακόμη «ωριμάσει».

Σε αιτιάσεις μου για την καθυστέρηση αυτή μου απαντούσε ότι το θέμα έχει τακτοποιηθεί,
το ίδρυμα των κρατικών υποτροφιών είχε καλυφθεί με τη βεβαίωση που είχε δοθεί.

Ο κύριος καθηγητής φαινόταν να το θεωρεί αυτό επαρκή απάντηση.

Αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό είναι γιατί σας λείπουν γνώσεις περί τα επιστημονικά πράγματα.
Είμαι σίγουρος ότι στο τέλος της ιστορίας θα σας είναι καθόλα κατανοητό.

Οι Εισηγητές: ο Νόμιμος, ο Άτυπος και ο Παράτυπος

Μετά κάποια κάπως επεισοδιακή λογομαχία με τον κύριο καθηγητή υπέβαλε τελικά την έκθεσή του στη συνέλευση της σχολής η οποία σύμφωνα με τον τότε κανονισμό ήταν αρμόδια να εγκρίνει το διδακτορικό.
(Σήμερα αρμόδια είναι επιτροπή λίγων σχετικά πανεπιστημιακών με γνωστικό αντικείμενο παρόμοιο με αυτό του διδακτορικού και όχι γενικά ολόκληρη η συνέλευση μιας σχολής).

Η εργασία παρέμεινε στα νέα συρτάρια της Σχολής, αυτή τη φορά για τέσσερα χρόνια.
Σύμφωνα με τον κανονισμό, θάπρεπε να συζητηθεί μέσα σε τρείς μήνες από την υποβολή της εισηγητικής έκθεσης.

Θα έχετε νέα απορία πως έγινε πάλι αυτό.

Ο κύριος καθηγητής όρισε συνεισηγητή για το διδακτορικό άλλον καθηγητή με τον οποίο είχε βασικές διαφορές, βρισκόταν στα μαχαίρια, καθώς λέτε και σεις.
Τον ονομάτισε άτυπο συνεισηγητή.
Σύμφωνα με τον τότε κανονισμό ο εισηγητής ήταν ένας μόνον, αυτός που είχε οριστεί επόπτης της εργασίας.

Να μην σας τα πολυλογώ η εργασία απέκτησε τελικά τρεις εισηγητές.
- τον νόμιμο που ήταν ο κύριος καθηγητής,
- τον άτυπο που ήταν ο κατεξοχήν πολέμιος του κυρίου καθηγητή και
- τον παράτυπο που ήταν συνεργαζόμενος με τον άτυπο και πολέμιος κι αυτός του νόμιμου.
Σημειωτέον ότι το γνωστικό αντικείμενο του άτυπου και του παράτυπου δεν είχε σχέση με το αντικείμενο της εργασίας.

Το Γαϊτανάκι των Κυρίων Καθηγητών – Οι Αρρώστειες και τα Ταξίδια

Οι τρεις εισηγητές κατά έναν περίεργο τρόπο όλο αυτό το διάστημα των τεσσάρων ετών δεν παρευρίσκονταν ποτέ και οι τρείς μαζί, όταν έμπαινε στην ημερήσια διάταξη της συνέλευσης της σχολής η συζήτηση του διδακτορικού.

Άλλοτε αρρώσταινε ο ένας, άλλοτε έλειπε στο εξωτερικό ο άλλος.
Όταν έλειπε ο άτυπος, ό νόμιμος επικαλείτο την απουσία του άτυπου,
όταν παρευρίσκετο και ο άτυπος, επικαλούντο την απουσία του παράτυπου.

Οι «Υπεράνω» Συνδικαλιστές

Θα διερωτάστε τι κάνανε τα μέλη της συνέλευσης, τι κάνανε οι συνδικαλιστές που παρευρίσκοντο κάθε φορά στις συνελεύσεις.
Δεν διαμαρτύροντο για μια τόσο απροκάλυπτη πρακτική;
Όχι.

Ο συνδικαλιστής εκπρόσωπος των βοηθών στη συνέλευση της σχολής, επιτυχημένος ελεύθερος επαγγελματίας, ήταν βοηθός στην έδρα του νόμιμου εισηγητή, δηλαδή αυτό που λέτε συνάδελφος δικός μου.
Ήταν από την παράταξη της αριστεράς, της λεγόμενης Εσωλαδικής.

Δική μου Αντίδραση; – Μπα...

Ίσως να διερωτάστε ποια ήταν η δική μου στάση στην κατάσταση αυτή.
Όσο κι αν εκπλήσσεστε, ήταν και η δική μου «υπεράνω».

Αν και είχα την αίσθηση της κοινωνικής διεκδίκησης και είχα συμμετάσχει επανειλημμένα σε απεργιακές επιτροπές και διετέλεσα για ένα χρόνο και μέλος του διοικητικού συμβουλίου των βοηθών
(μάλιστα ως ανεξάρτητος υποψήφιος είχα υποστηριχθεί από την Εσωλαδική παράταξη του συναδέλφου βοηθού, εκπροσώπου στη συνέλευση της σχολής),
δεν είχα την ίδια συγκρουσιακή στάση για τα προσωπικά θέματα.

Ούτε που μου πέρναγε από το μυαλό να θέσω ο ίδιος το προσωπικό μου ζήτημα στο διοικητικό συμβούλιο ή τη συνέλευση των βοηθών.

Μάλλον θα περιμένατε περισσότερο σχολιασμό σ΄αυτό.
Αναβάλλεται εν καιρώ.
Όπως σας είπα και στην εισαγωγή, δεν τα πάω καλά με τις αναλύσεις.

Μια Σημαδιακή Επίσκεψη

Κάποια μέρα κατέφθασε στο εργαστήριο ο νόμιμος και έβαλε την άσπρη ποδιά.
Αυτό ήταν σήμα κατατεθέν ότι ανεμένετο υψηλός επισκέπτης από το εξωτερικό.

Παρουσιάζοντας το προσωπικό του εργαστηρίου με συνέστησε στον υψηλό προσκεκλημένο λέγοντάς του «από δω ο δόκτωρ τάδε»
και μετά την προσφώνηση, άρχισε μπροστά μου να περιγράφει και να εκθειάζει το επιστημονικό έργο του «δόκτορα» αναφέροντας λεπτομέρειες από το θέμα του τόσο σημαντικού διδακτορικού που είχε εκπονήσει.

Κάποια στιγμή η όλη φάση μου τη έδωσε, καθώς λέτε και σεις στον πλανήτη σας, και αντέδρασα λέγοντας ότι δεν ήμουνα «δόκτωρ».

Ο κύριος καθηγητής εξήρε την αφόρητη μετριοφροσύνη μου, όπως είπε,
και απομάκρυνε με τρόπο τον επισκέπτη.

Μετά την αναχώρηση του επισκέπτη, ζήτησα να μιλήσω στον κύριο καθηγητή.
Διαμαρτυρήθηκα για την όλη φάση με τον επισκέπτη καθώς θεώρησα προσβλητικό να ψεύδεται τόσο απροσχημάτιστα μπροστά μου και
έθεσα θέμα ότι ή θα ακολουθούνταν οι νόμιμες διαδικασίες για το διδακτορικό ή θα το απέσυρα.

Ο κύριος καθηγητής έδειχνε να μην καταλαβαίνει που ήταν η προσβολή και αποχώρησε ιδιαίτερα σκεπτικός.

Επιτέλους ...Ξεαρρώστησαν οι Κύριοι Καθηγητές

Σε λίγες μέρες παίρνω πρόσκληση να παραστώ στην ερχόμενη συνέλευση της Σχολής γιατί θα συζητιόταν το θέμα μου και σύμφωνα με τον τότε κανονισμό είχα δικαίωμα να παρίσταμαι, αλλά χωρίς δικαίωμα λόγου.

Γιατί στις προηγούμενες συνελεύσεις της σχολής που υποτίθεται ότι θα ετίθετο σε συζήτηση δεν μου έστελναν πρόσκληση να παραστώ, δεν γνωρίζω.

Κάποιος μου είπε ότι έμπαινε ως θέμα στο τέλος της ημερήσιας διάταξης και κατά κανόνα τα θέματα στο τέλος ήταν διακοσμητικά, δεν πρόφταιναν να τα συζητήσουν.

Η « Μπροσούρα» του Παράτυπου

Προσήλθα στην αίθουσα των συζητήσεων. Αλλά δεν παρέστη στη συζήτηση.
Αποχώρησα από την αίθουσα σχεδόν αμέσως μόλις ξεκίνησε η διαδικασία.

Με το που μαζεύτηκαν όλοι και επιβεβαιώθηκε ότι υπήρχε πλειοψηφία των μελών, (καμιά εκατοστή άτομα διαφόρων γνωστικών αντικειμένων),
μοιράστηκε πολυγραφημένο έντυπο με κείμενο του παράτυπου εισηγητή.

Το κείμενο ξεκινούσε λέγοντας ότι
- ο νόμιμος εισηγητής παρέβη τη συμφωνία που είχαν κάνει ότι αυτό το διδακτορικό δεν θα ρχόταν ποτέ για συζήτηση στη συνέλευση,
- συνέχιζε αναφέροντας ότι η εργασία δεν είναι αξιόλογη
- και τέλειωνε ότι το διδακτορικό αυτό υποκρύπτει πολιτικές σκοπιμότητες.

Οι Συνδικαλιστές «Υπεράνω» Ξανά

Πριν αποχωρήσω από την αίθουσα δεν είδα κανένα από τα μέλη της συνέλευσης να αντιδρά, ούτε τον αριστερό εκπρόσωπο των βοηθών.
για την απροκάλυπτη και κατάφωρη παραβίαση κάθε κανονισμού.

Πέραν από την προκατάληψη της κρίσης των κριτών πριν καν ενημερωθούν για το θέμα και το περιεχόμενο της εργασίας το οποίο απαγορεύεται ρητώς,
απεκαλύπτετο ολόκληρη σκευωρία και εξαπάτηση του σώματος της συνέλευσης.

Η «Πρωτότυπη» Εισηγητική Έκθεση του Νόμιμου

Θα διερωτάστε σε ποια βάση ο παράτυπος έκρινε την εργασία ως μη αξιόλογη,
αφού το γνωστικό του αντικείμενο δεν είχε καμία σχέση με το αντικείμενο της εργασίας,
ούτε είχε επιδιώξει κάποια συνάντηση μαζί μου για διευκρινήσεις ή διατύπωση οποιωνδήποτε ενστάνσεών του.

Πολλά χρόνια μετά, σε τυχαία συνάντηση μαζί του στο προαύλιο του ιδρύματος (η εργασία είχε τελικά εγκριθεί μετά από δεκαοκτώ χρόνια),
με συνεχάρη γιατί είχε πληροφορηθεί πόσο αξιόλογη ήταν η εργασία και
μολονότι εξέφρασα την επιθυμία μου να μην συζητήσουμε το θέμα καθώς δεν με απασχολούσε καθόλου,
επέμεινε να μου εκφράσει τη λύπη του για ό,τι είχε συμβεί λέγοντάς μου ότι είχε παραπλανηθεί.

Με ποιον τρόπο είχε παραπλανηθεί ο παράτυπος;
Δεν γνωρίζω ακριβώς,
Αλλά, νομίζω, ότι οποιοσδήποτε διάβαζε την εισηγητική έκθεση του νόμιμου και δεν ήξερε ποια ήταν η εργασία,
θα κατέληγε στο ίδιο συμπέρασμα με τον παράτυπο και τον άτυπο.

  • Η Εισηγητική που δεν ήταν Εισηγητική

Κατ΄αρχήν, η εισηγητική από τις πρώτες παραγράφους της έλεγε ότι σκοπός της δεν ήταν να αναφέρει τα ευρήματα της εργασίας,
αλλά να κάνει υποδείξεις για περαιτέρω βελτίωσή της.

Πραγματικά «πρωτότυπη» εισηγητική!
Η κλασσική εκδοχή της είναι ότι πρέπει να αναδείξει την αξία της εργασίας ώστε να μπορέσουν οι κριτές να κρίνουν αν θα την εγκρίνουν ή όχι.
(Όπως αναφέρθηκε, τότε κριτές ήταν όλοι οι καθηγητές της σχολής στη συντριπτική πλειοψηφία τους εντελώς άσχετοι με το αντικείμενο της εργασίας).

  • Ο Αλλαγμένος Τίτλος της Εργασίας

Μια άλλη «πρωτοτυπία» της ήταν ότι
το θέμα της εισηγητικής που έπρεπε να είναι ο τίτλος της εργασίας ήταν αλλαγμένος απ΄αυτόν της εργασίας.
Έλειπε μόνον μια μικρή λεξούλα, αλλά η λεξούλα αυτή ήταν καθοριστική για την πρωτοτυπία της εργασίας.

Φανταστείτε, για παράδειγμα, να αντικαθίσταται στον τίτλο μιας εργασίας η έκφραση «υβριδικά αυτοκίνητα» απλά με τη λέξη «αυτοκίνητα».

  • Η "Περιγραφή" μιας Άλλης Εργασίας

Η περιγραφή της εργασίας που γινόταν στην εισηγητική ήταν σε αντιστοιχία με τον τίτλο της.
Συνεχίζοντας με το παράδειγμα του αυτοκινήτου,
αντί να λέει ότι σχεδιάστηκε ένα υβριδικό αυτοκίνητο και έγιναν συγκριτικά πειράματα με συμβατικά αυτοκίνητα για να εντοπιστούν τα πλεονεκτήματά του,
έλεγε ότι
τα αυτοκίνητα είναι, όπως γνωρίζουμε όλοι μας, πολύ σημαντικά για τη ζωή και έτσι η εργασία πειραματίζεται με διάφορες παραμέτρους τους να δει τι θα βγει.

Το τι βγήκε από τους πειραματισμούς αυτούς δεν το ανέφερε, γιατί όπως αναφέραμε, ο εισηγητής δεν το έκρινε σκόπιμο αυτό.

Η όλη εικόνα που εδίνετο για την εργασία ήταν ότι η αξία της έγκειτο στη διενέργεια διαφόρων πειραμάτων του συρμού (σε δουλειά να βρισκόμαστε που θάλεγε κανείς).

Αυτή ήταν λίγο πολύ η φύση των ερευνητικών εργασιών που γινόντουσαν εν γένει στο γνωστικό αντικείμενο του νόμιμου,
και αποτελούσε ένα από τα θέματα αντιπαλότητας του άτυπου και παράτυπου εισηγητή με τον νόμιμο.

  • Λίγα Λόγια για την Εργασία

Η συγκεκριμένη εργασία δεν ενέπιπτε στην παραπάνω κατηγορία.
Είχε σχεδιαστεί ένα ιδιαίτερα υποσχόμενο δομικό υλικό, αξιοποιώντας πρώτη ύλη που μέχρι τότε ή εξάγονταν σε άλλες χώρες ή χρησιμοποιώνταν στη Λάδα για άλλους σκοπούς.
Η αξιοποίηση της ύλης αυτής ως δομικού υλικού ήταν αντικείμενο παράλληλου διδακτορικού σε παρόμοιο ίδρυμα της Λάδας
το οποίο κατέληγε, ακολουθώντας την πεπατημένη των πειραμάτων συρμού,
ότι δεν ήταν δυνατή η αξιοποίηση αυτή.
Το διδακτορικό αυτό εγκρίθηκε πάραυτα. Στους κριτές συμμετείχε και ο νόμιμος εισηγητής.

  • Οι Συστάσεις για Συμπλήρωση της Εργασίας και η «Τορπίλη» του Νόμιμου

Το μεγαλύτερο μέρος της εισηγητικής αφορούσε συστάσεις για βελτίωση της εργασίας.
Λίγο παράξενο, θάλεγε κανείς, καθώς την έκθεση τη συνέτασσε ο επόπτης της εργασίας.
Ο κύριος καθηγητής, όμως, είχε προβλέψει και γι αυτό.

Με τον τρόπο του έλεγε ότι δεν υπήρχε και πολύ συνεργασία μαζί του κατά την εκπόνηση της εργασίας.
Αυτό δεν τόλεγε άμεσα. Άφηνε να εννοηθεί, εξαίροντας το αυτόνομο της εργασίας.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό ίσχυε.
Ο επόπτης μου είχε υποδείξει το θέμα και τη μεθόδευση που θάπρεπε να ακολουθήσω.
Αλλά, καθώς με τον καιρό αποκτούσα δική μου άποψη, προχώρησα σε μη πεπατημένη διαδικασία πειραματισμών στην οποία οφειλόταν και η τελική επιτυχία του σχεδιασμού του υποσχόμενου υλικού.

Την πορεία της εργασίας την κατέγραφα και την υπέβαλλα στον επόπτη για να συντάσσει κάθε φορά τις εκθέσεις του προς τον οργανισμό των κρατικών υποτροφιών.
Οι εκθέσεις που συνέτασσε ήταν ένθερμες για την ποιότητα της εργασίας μου.

  • Οι Απαιτούμενες "Βελτιώσεις" Αναλυτικά

Ζητούσε ο νόμιμος εισηγητής και επόπτης της εργασίας:
- Να διορθωθεί σελίδα στο τεύχος της εργασίας που είχε τυπωθεί ανάποδα.
- Κάποιο σχήμα που ήταν κάπως αχνό να επαναφωτοτυπωθεί.
- Να σημπληρωθεί η αρίθμηση σε κάποια σελίδα

Μαζί μ΄αυτές τις αποφασιστικές βελτιώσεις ζητούσε, επίσης:
- να συμπεριληφθεί στη βιβλιογραφία και να αξιολογηθούν πειραματικά αποτελέσματα εργασίας που είχε δημοσιευτεί σε γερμανικό περιοδικό και την οποία θεωρούσε ότι ήταν σχετική με ένα από τα επιμέρους θέματα της εργασίας.

Την εργασία αυτή δεν θα μπορούσα να την είχα συμπεριλάβει καθώς δημοσιεύτηκε μετά πό την ολοκλήρωση της δικής μου εργασίας.

  • Το «Κλου» των Βελτιώσεων

Μάλλον θα καταλάβατε ότι οι βελτιώσεις που ζητούσε ο κύριος καθηγητής ήταν προσχηματικές.
Θα σας γίνει πιο κατανοητό αν σας πω και την επόμενη βελτίωση η οποία εμφανιζόταν και ως η κεντρική βελτίωση.
Ζητούσε να προστεθούν στην εργασία αποτελέσματα ενός πρόσθετου πειράματος.

Φυσικά, τα πειράματα, καλά να είναι, δεν έχουν τελειωμό.
Θα μπορούσε στη θέση του να ήταν πολλά άλλα.
Είναι όπως με τις εξετάσεις των γιατρών.

Για παράδειγμα
μπορεί ένας γιατρός να σου κάνει μερικά τεστ, να βρει τι έχεις, να σου δώσει το φάρμακο και να γίνεις καλά,
και νάρθει ο διευθυντής της κλινικής και να του πει να ξανακάλεσει τον πρώην ασθενή να του κάνει κάποιο άλλο τεστ από τη λίστα της κλινικής.
Γιατί; Γιατί έτσι.

Γιατί επέλεξε ο επόπτης το συγκεκριμένο πείραμα για τη συμπλήρωση της εργασίας;
Επειδή είναι χρονοβόρο.

Όχι, δεν απαιτούσε πολλή δουλειά.
Ήταν δουλειά μιας ώρας. Αλλά αργούσες, αργούσες πολύ να πάρεις τα αποτελέσματα.
Χρειαζόντουσαν μήνες ή και χρόνια! Όσο περισσότερα χρόνια τόσο το καλύτερο.

Χρόνο δεν καθώριζε ο κύριος καθηγητής και έτσι κάποιος που δεν ήταν σχετικός, όπως ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των κριτών της εργασίας (όλοι οι καθηγητές της σχολής) δεν καταλάβαινε περί τινος επρόκειτο.

Αφού λοιπόν τέλειωσε με τις βελτιώσεις, η έκθεση εισηγείτο στους κριτές την κατ΄αρχήν έγκριση της εργασίας και τελική έγκριση μετά την προσκόμιση των βελτιώσεων.
Η σε δόσεις έγκριση της εργασίας ήταν άλλη μια «πρωτοτυπία» του κυρίου καθηγητή.

  • Και η Δική μου Αντίδραση - Μπα...

Θα σκεφτείτε, ίσως, ότι η παραπάνω «βελτίωση» που ζητούσε ο κύριος καθηγητής ήταν που καθυστέρησε η τελική έγκριση της εργασίας άλλα δώδεκα χρόνια.
Όχι, δεν είναι έτσι.
Τη βελτίωση αυτή δεν την έκανα ποτέ.

Ήμουνα ιδιαίτερα υπομονετικός και ανεκτικός τύπος, αλλά μέχρι ενός σημείου.
Την κοροϊδία αυτή δεν μπορούσα να τη δεχτώ.

Βέβαια, εσείς τη στάση μου μπορεί να μην την βλέπετε ακριβώς όπως την περιέγραψα,
να βλέπετε σ΄αυτήν κάτι όχι και τόσο εύηχο, αλλά τι να κάνω, έχω ευαισθησία με τις λέξεις.
Δεν χρειάζεται να συμφωνείτε με όσα λέω, μια και οι διαφωνίες σας δεν θα μου γίνουν γνωστές.

Σας αφήνω να συνέλθετε όσοι δεν είστε εξοικειωμένοι με τα επιστημονικά πράγματα.
Θα συνεχίσω την επόμενη φορά, κι ας μην έχω ολοκληρώσει ακόμη τα γεγονότα της πρώτης περιόδου.

Προετοιμαστείτε, όμως, για πιο προωθημένα συμβάντα στην επόμενη συνέχεια.