.
Χθες υπέκυψε στα τραύματά του ένας άνθρωπος.
Το όνομά του: Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ.
Κάτοικος Νίκαιας καταγόμενος από το Πακιστάν.
Βασανίστηκε από την ελληνική αστυνομία.
Συνελήφθη για ανυπόστατη καταγγελία στις 26 Σεπτέμβρη, 01.30 το βράδυ.
Δράστες 15 αστυνομικοί.
Ο αδελφός του αναγκάστηκε και παραπλανήθηκε να δηλώσει δεν είχε τραύματα όταν έφυγε από το αστυνομικό τμήμα.
Δεν μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο γιατί δεν είχε χαρτιά.
Αυτή είναι η είδηση από το TVXS: Αστυνομική κτηνωδία με νεκρό μετανάστη.
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον χτυπούσαν με ρόπαλα, ενώ στη συνέχεια του έκαναν ηλεκτροσόκ, με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα», λέει η οικογένεια του η οποία επίσης ξυλοκοπήθηκε.
«Τον έβγαλαν σερνόμενο, σχεδόν λιπόθυμο, έξω από το σπίτι του με αποτέλεσμα το κεφάλι να χτυπάει στα σκαλοπάτια», λένε οι γείτονες.
"Αλήθεια αν τον Καμράν, τον λέγαν "Αλέξη", θα καθόμασταν ακόμη μπροστά στις οθόνες μας, μπας και ακούσουμε περί εξοστρακισμού κεφαλιού στα σκαλοπάτια"; διερωτάται ο κανένας στα σχόλια της είδησης
και λέει σύντομα όσα ήθελα να πω.
Στη μνήμη του ανθρώπου που τον έλεγαν Καμράν
παραθέτω άσμα της Πηνελόπης Πασπαλιάς με τίτλο:«Τα χρήματα της ξενιτειάς είναι χρήματα αίματος» που παρέθεσε στο άρθρο του ο Τάκης Μίχας στην «Ελευθεροτυπία» 8-9-2004:
Δεν έχω επιθυμία να τραγουδήσω, όμως θέλω να σας πω αυτήν την ιστορία.
Δεν τραγουδάω απλά με το συνηθισμένο τρόπο,
κλαίμε για τα βάσανα του κουρμπετιού (ξενιτιάς).
Πολλοί έχουν υποφέρει στη δουλεία και πληρώθηκαν τόσα λίγα.
Ο πρόσφυγας θα πρέπει να πάρει αυτά που αξίζει.
Τα χρήματα του κουρμπετιού είναι χρήματα αίματος.
Στους πρόσφυγες στην Ελλάδα έχει γίνει μεγάλη αδικία.
Βασανίζονται σε σκληρή δουλειά,
δεν τους πλήρωσαν ποτέ τον ιδρώτα του μετώπου τους.
Ενας απ' αυτούς έγραψε ιστορία πολεμώντας για τον ιδρώτα του,
ζητώντας τον ιδρώτα του μετώπου του.
Ο Φλαμούρ Πίσλι, η καρδιά ενός καθαρού Αλβανού.
Μιλάμε με δάκρυα στα μάτια, αναμνήσεις με πολλή νοσταλγία.
Είμαστε όλοι ακόμα λυπημένοι για τον Φλαμούρ Πίσλι από το χωριό Πατίν.
Ηταν το έτος ενενήντα οχτώ,
είχε πάρει τα χαρτιά του ο φτωχός Φλαμούρ,
έσκισαν τα χαρτιά του και τον έβαλαν φυλακή.
Του αρνήθηκαν τον ιδρώτα του μετώπου του.
Εμεινε στη φυλακή περίπου ένα μήνα,
εκεί υπέφερε πολλά βασανιστήρια.
Από μαχαίρια και ψαλίδια του έκαναν δώδεκα πληγές.
Ο φουκαράς ο Φλαμούρ είχε άγχος.
«Η ζωή», έλεγε, «δεν θέλω να ζήσω άλλο.
Με βασάνισαν για τον ιδρώτα μου.
Δεν συνηθίζουμε να μην είμαστε άνδρες».
Ποτέ μη βιάζεσαι.
Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο για ένα κομμάτι ψωμί.
Ο λόγος (besa) κάποιου είναι το καλύτερο πράγμα.
Ο άνθρωπος ζει μόνο για το καθαρό του μέτωπο.
.
