.
Όταν γίνεται ένας σεισμός, οι περισσότερες ρωγμές που παρατηρούνται στα κτίσματα δεν οφείλονται στην καταπόνησή τους από το σεισμό. Προϋπήρχαν.
Άλλες δεν γίνονταν αντιληπτές γιατί καλύπτονταν από τις επικαλύψεις ή το σοβά και έρχονται στην επιφάνεια με την δόνηση του σεισμού.
Άλλες ήταν μεν εμφανείς και πριν το σεισμό, αλλά δεν γίνονται αντιληπτές παρά μόνον μετά από επισταμένο έλεγχο που συνήθως ακολουθεί (και για ψυχολογικούς λόγους) μετά από ένα σεισμό.
Άλλες πάλι βλάβες υπόβοσκαν αλλά επειδή το κτίσμα υπολειτουργούσε δεν είχαν ακόμη εκδηλωθεί.
Όπως με το σεισμό, έτσι και με την οικονομική κρίση ήρθαν στην επιφάνεια προϋπάρχουσες ρωγμές της ελληνικής οικονομίας.
Όταν μετά από ένα σεισμό αστοχήσει ένα κτίσμα, ο μηχανικός καλείται να λογοδοτήσει και αν αποδειχθεί ότι η βλάβη οφειλόταν σε δικό του κακό υπολογισμό ή σε έλλειψη ενημέρωσης των χρηστών για ευπαθή σημεία της κατασκευής, υπόκειται σε ποινικές, επαγγελματικές και οικονομικές κυρώσεις.
Φυλακίζεται, χάνει την επαγγελματική του ιδιότητα και αναγκάζεται να αποζημιώσει οικονομικά τα θύματα της παράλειψής του ή των κακών υπολογισμών του.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους επαγγελματίες.
Γιατί αυτό δεν ισχύει για τους πολιτικούς;
Ακούσαμε ότι ο μέχρι πρότινος αρχηγός της ΝΔ πήρε την πολιτική ευθύνη για την πανωλεθρία του κόμματος.
Για την πανωλεθρία του κράτους και των πολιτών του γιατί δεν του ζήτησε κανείς να πάρει ευθύνη;
Όχι την λεγόμενη πολιτική ευθύνη, φυσικά, αυτό το εφεύρημα που υποτιμά τη νοημοσύνη των πολιτών.
Γιατί κανείς δεν τους ζήτησε να λογοδοτήσουν για την πανωλεθρία της οικονομίας και το κατά γενική ομολογία ξεχαρβάλωμα της δημόσιας διοίκησης που παρέδωσαν;
Γιατί κανείς δεν τους ζήτησε να λογοδοτήσουν για την εξαπάτηση των πολιτών;
Πριν ένα χρόνο ακούγαμε ότι το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης ήταν η οικονομία.
Το ακούγαμε όχι μόνον από τον βαρύγδουπο αρχηγό και τους κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και από τους βαρύγδουπους αναλυτές των λεγόμενων ΜΜΕ.
Με την εκδήλωση της λεγόμενης οικονομικής κρίσης συνεχίσαμε να ακούμε από τους ίδιους παράγοντες πως λόγω της καλής οικονομικής διαχείρισης η οικονομία μας αντέχει και κατά κάποιον τρόπο διεκδικούσαν τα εύσημα για την αξιοσύνη τους αυτή.
Βέβαια, όπως και με το σεισμό, για να χτυπηθείς από την κρίση πρέπει να έχεις και κάποιο ανάστημα. Για να σε χτυπήσει η δόνηση του χρηματιστηρίου πρέπει να έχεις μετοχές, εν προκειμένω εξαγωγές.
(Όταν γίνεται ένας σεισμός δεν χτυπιούνται όλα τα κτίσματα το ίδιο. Εξαρτάται από τη δομή τους, τις αντιστάσεις τους, αλλά και από τη θέση τους.
Ακόμη και στην ίδια περιοχή, ένα κτίσμα μπορεί να χτυπηθεί πολύ περισσότερο από κάποιο γειτονικό του, ανάλογα με τη διεύθυνση της σεισμικής δράσης).
Ακόμη κι όταν διάφοροι διεθνείς οργανισμοί και διεθνή έντυπα μιλούσαν για το μαύρο χάλι της οικονομίας, οι παράγοντες τα αντιπαρέρχονταν αντπαραθέτοντας την αναξιοπιστία και κακοβουλία των ξένων.
Όταν πήραν φιρμάνι από τους «ευρωπαίους εταίρους» ότι δεν πάει άλλο και πήραν ντιρεκτίβες για άμεση εφαρμογή μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, τα εξήγγειλαν ως μέτρα αντιμετώπισης της διεθνούς κρίσης που άρχισε να χτυπά πια και την ελληνική οικονομία. Ακόμη και τότε δεν αποχωρίζονταν τα εύσημα της καθυστέρησης της κρίσης λόγω της καλής τους διαχείρισης.
Ξένη ανταποκρίτρια στις βαρύγδουπες πρωθυπουργικές εξαγγελίες στην έκθεση της Θεσσαλονίκης παρατήρησε ότι τα μέτρα δεν είχαν καμιά σχέση με την κρίση αλλά με το μπάχαλο της οικονομικής διαχείρισης.
Οι εγχώριοι ανταποκριτές δεν το παρατήρησαν αυτό.
Η μόνη, ίσως, εξαγγελία η σχετιζόμενη με την κρίση θα έλεγε κανείς ότι ήταν αυτή για την τόνωση της αγοράς των αυτοκινήτων, αλλά σχετιζόταν με την κρίση των "ευρωπαίων εταίρων" και την αντιμετώπισή της, αφού, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν ελληνικές αυτοκινητοβιομηχανίες για να έχουν κρίση.
Τόνωναν την αγορά αυτοκινήτου οι "ευρωπαίοι εταίροι" την τονώσαμε και μεις.
Ξαφνικά, στην προεκλογική περίοδο, ακούσαμε ότι πρέπει να παρθούν δύσκολες αποφάσεις για την ελληνική οικονομία που μέχρι πρότινος άντεχε σθεναρά στις ξενόφερτες πιέσεις.
Ακόμη και τότε στα depate, στα ραδιόφωνα, στις τηλεοράσεις υπεραμύνονταν ο αρχηγός και οι κυβερνητικοί παράγοντες της οικονομικής τους πολιτικής, τονίζοντας τη μικρή ανεργία, το σχετικά μικρό έλλειμμα του 6%.
Για τον δημόσιο δανεισμό μας έλεγαν ότι ήταν τα 100 δις που κληρονόμησαν από τους προηγούμενους συν τους τόκους αποπληρωμής τους.
Σήμερα, ακούμε για εκρηκτική κατάσταση της οικονομίας, για υπερδιπλασιασμό όλων των δεικτών.
Πραγματική ανεργία στο 15,5%, έλλειμμα τουλάχιστον στο 12% και δημόσιο χρέος τουλάχιστον 290 δις.
Θα περίμενε κανείς ότι θα ένοιωθαν από μόνοι τους την ανάγκη να απολογηθούν και να δώσουν κάποιες εξηγήσεις.
Ήταν εξαπάτηση;
Δεν θάπρεπε να διωχθούν για δημόσια εξαπάτηση, αλλά και για ψευδορκία.
Είχαν ορκιστεί με την ανάληψη των καθηκόντων τους.
Ήταν ανικανότητα; Δεν ήξεραν που τους πάνε τα τέσσερα;
Δεν θάπρεπε να αποπεμφθούν δια παντός από τη δημόσια διαχείριση;
Δεν θάπρεπε να αποτελούν πια παρελθόν για την πολιτική ζωή του τόπου;
Αυτός ο περιβόητος ρόλος των ΜΜΕ ελέγχου της πολιτικής εξουσίας πού πήγε, πώς εκφράζεται;
Με το να μονοπωλούν τα ραδιόφωνα και τα κανάλια με τα καμώματα των μνηστήρων και να μας ανακοινώνουν την απόφαση του αρχηγού για αναχώρηση στις 8;
Για ακόμη μία φορά: Η λεγόμενη δικαιοσύνη πού είναι;
Το αδίκημά τους της εξαπάτησης είναι τεκμηριωμένο. Μάρτυρες 10 εκατ. πολιτών.
Τα πειστήρια στις κασέτες των δηλώσεων και των συνεντεύξεων τους στα ραδιόφωνα και στα κανάλια.
.
.
