Στη μακρυά λίστα των ανθρώπων θυσία στο βωμό του χρήματος και των θεραπαινίδων του μεγαλοεταιριών προστέθηκαν την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου δύο ακόμη άνθρωποι: Ο Δημήτρης Χαριστάς, 44 ετών και ο Χρήστος Παπαϊωάννου, 49 ετών.
Καταπλακώθηκαν από την οροφή στοάς στο χρυσωρυχείο «Μαύρες Πέτρες».
Ο Δ. Χαριστέας έχασε τη ζωή του, ο Χ. Παπαϊωάννου έχασε τα δάχτυλα του χεριού του.
Πριν κάμποσο καιρό είχαμε ακούσει για κάποιους άλλους νεκρούς και σακατεμένους στο μεταλλείο της ΛΑΡΚΟ (βλ. Oι Άδοξοι Νεκροί και Σακατεμένοι της ΛΑΡΚΟ).
Όπως και με την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ δεν πρόκειται για ατύχημα.
Ήταν γνωστή η επικινδυνότητα του μεταλλείου αυτού το οποίο ήταν γνωστό ως "μεταλλείο-φονιάς" και υπήρχε και σχετική ανακοίνωση της εταιρίας εκμετάλλευσής του.
Όπως και παλιότερα με τους νεκρούς της ΛΑΡΚΟ, δεν έγινε καμία κινητοποίηση, καμία συναυλία, καμία πορεία νεολαίας, μπλόγκερς και άλλων κινητικών ομάδων.
Κανένα από τα λεγόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν ασχολήθηκε μ΄ αυτούς.
Η είδηση έγινε γνωστή από το μπλογκ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ με τίτλο: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Οι υπεύθυνοι δεν μπήκαν καν στον κόπο να συμφωνήσουν μεταξύ τους για το τί θα πούνε για τις συνθήκες του "ατυχήματος".
Τόσο πολύ ανησυχούν για τις κυρώσεις που θα υποστούν.
Οι Μπόμπολας-Κούτρας της ΑΚΤΩΡ ανακοίνωσαν ότι η οροφή κατέπεσε σε βάθος 300 μέτρων που είναι το ελάχιστο βάθος εξόρυξης σύμφωνα με το νόμο.
Οι Καναδοί συνιδιοκτήτες ανακοίνωσαν βάθος 162 μέτρα που σύμφωνα με τους εργαζόμενους είναι και η αλήθεια.
Αλήθεια η οποία έχει σακατέψει και τη ζωή όχι μόνον των εργαζόμενων στο χρυσωρυχείο αλλά και των κατοίκων της περιοχής. Έχει ραγίσει τα σπίτια τους, έχει καταστρέψει το περιβάλλον τους και έχει υποβαθμίσει την ποιότητα της ζωής τους.
Ποιός, όμως, θα τα βάλει με την ΑΚΤΩΡ με τις χρυσοφόρες, μεταφορικά και κυριολεκτικά, μπίζνες, την εταιρία την "ταγμένη στην προστασία του περιβάλλοντος και την πράσινη ανάπτυξη στην υπηρεσία του ανθρώπου", όπως γράφει η ιστοσελίδα της. (βλ.ΑΚΤΩΡ) και βραβευμένη για την ευαισθησία της αυτή (βλ. 2o Βραβείο Περιβαλλοντικής Διαχείρισης).
Την εταιρεία με τα χρυσοφόρα κέρδη του 1300% από τα ολυμπιακά ακίνητα, την εταιρία με τις απλήρωτες τριπλοβάρδιες των μεταναστών εργαζόμενων-δούλων, την αυτοδιαφημιζόμενη στις εφημερίδες και τα επαγγελματικά έντυπα ως ευεργέτη των ολυμπιακών αγώνων.
Αλλη μια εταιρία στη χορεία των σωτήρων του πλανήτη μαζί με τους Μπλερ, την κόκα-κόλα και τους άλλους ευεργέτες του κόσμου.
Και άλλη μια περίπτωση εταιρικής αναλγησίας στο βωμό του κέρδους.
"Καθαρός χρυσός; Κοιτάξτε καλύτερα "είναι ο τίτλος ανάρτησης του μπλογκ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ και γράφει:
" Κοιτάξτε....και θα δείτε πληγές στη γη, ρυπασμένες λίμνες και ποτάμια, βουνά από κυανιούχα απόβλητα, φόνους, πολέμους και καταπίεση στο όνομα ενός μετάλλου που κάποτε θεωρήθηκε το πιο πολύτιμο πράγμα στη γη. Αλλά δεν είναι πια".(1)
Εξόρυξη χρυσού: Άλλη μια μπίζνες αφαίμαξης του πλούτου του λεγόμενου τρίτου κόσμου, άλλη μια επίδειξη αναλγησίας των μεγάλων εταιριών.
Μια αναλγησία που στις μέρες μας έχει πάρει τη μορφή τρομοκρατίας με απείρως περισσότερα θύματα και απείρως φρικιαστικότερς συνέπειες από την επίσημα θεωρούμενη τρομοκρατία, συνοδευόμενη με τεράστιο πόνο, εξαθλίωση και ξεριζωμό ολόκληρων πληθυσμών και ερημοποίηση του πλανήτη.
Απίστευτες διαστάσεις έχει λάβει σήμερα η μόλυνση των υδάτων και της ατμόσφαιρας προκαλώντας απίστευτο αριθμό θυμάτων, ιδιαίτερα στις τρίτες χώρες-χαβούζες των τοξικών αποβλήτων της Δύσης.
Η τρομοκρατία αυτή, όμως, δεν έγινε αντικείμενο των λεγόμενων διεθνών οργανισμών, δεν κηρύχθηκε κανένας πόλεμος εναντίον της, δεν φτειάχτηκαν αντιτρομοκρατικοί νόμοι.
Αντιθέτως, οι εμνευστές της, οι ηθικοί αυτουργοί της και οι εκτελεστές της απολαμβάνουν ιδιαίτερης ασυλίας και «κοινωνικής αναγνώρισης».
Η παραγωγή χρυσού υπερδιπλασιάστηκε από το 1980 και μετά, προερχόμενη κατά κανόνα από μεταλλεία μικρότερης περιεκτικότητας και με τρομακτικές επιπτ
ώσεις στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες.Τα τρία τέταρτα από την ετήσια παραγωγή χρυσού των περίπου 2.500 τόνων μετατρέπεται σε κοσμήματα.
4,603 τόνοι χρυσού μαζεύουν σκόνη στο Αποθετήριο Χρυσού των ΗΠΑ στο Fort Knox, στο Κεντάκυ. Ο μόνος χρυσός που βγαίνει από κει είναι κάποιες πολύ μικρές ποσότητες για να ελεγχθεί η καθαρότητα των ράβδων.
Η εξόρυξη χρυσού είναι η πλέον ρυπογόνος βιομηχανία στον κόσμο. Και είναι κυριολεκτιά αχρείαστη.
Γίνεται μόνον για την κερδοφορία των εταιριών. 71% των εσόδων από το χρυσό εξαφανίζονται σε off-shore λογαριασμούς.
Οι πληροφορίες και οι φωτογραφίες είναι από το μπλογκ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
βλ. και
- Η Ψυχοπαθολογική Φύση των Μεγάλων Εταιριών
_____________________________
(1) «Το πτώμα του δασκάλου και ακτιβιστή Μαρσέλο Ριβέρα ανακαλύφθηκε στις αρχές Ιουλίου στον πάτο ενός πηγαδιού βάθους 18 μέτρων, 2 εβδομάδες μετά την εξαφάνιση του.
Η αυτοψία αποκάλυψε ότι ο Μαρσέλο είχε βασανιστεί και στραγγαλιστεί.
Ο Μαρσέλο αγωνιζόταν κατά ενός προτεινόμενου χρυσωρυχείου της Αμερικανικής/Καναδικής εταιρείας Pacific Rim στη βόρεια επαρχία Καμπάνας του Ελ Σαλβαδόρ και είχε προειδοποιήσει τους κατοίκους για τις επιπτώσεις της μεταλλουργίας χρυσού στα υδατικά αποθέματα.
Μόλις ένα μήνα αργότερα, ο Ραμίρο Ριβέρα (απλή συνωνυμία) πυροβολήθηκε οκτώ φορές στην πλάτη και τα πόδια όμως επέζησε για να αναγνωρίσει τον έναν από τους παρ’ολίγο δολοφόνους του που σχετίζεται με την Kαναδική Pacific Rim».
.
