Αφιερώνεται στις τράπεζες, την κόκα-κόλα και τους λοιπούς συγγενείς που μαζί με τον Μπλερ και τον Γκορ πρωτοστατούν στη διάσωση του πλανήτη και, ιδιαίτερα, για τη διαφημιστική τους καμπάνια περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης των λαών που παρακολουθούμε άφωνοι στους δέκτες μας.
Επίσης, αφιερώνεται στους επιστήμονες που μέτρησαν την περιβαλλοντική επίπτωση των ούρων εν πτήσει κι ας μην μέτρησαν την επίπτωση των στεναγμών λόγω των οξυγονούχων βομβών των αφεντικών.
«Ήταν μια μάνα που τη λέγανε γη. Είχε πολλά, πολλά παιδιά.
Η μάνα χαίρονταν τα παιδιά και τα παιδιά τη μάνα.
Η μάνα φρόντιζε να μη λείψει τίποτα στα παιδιά και τα παιδιά σέβονταν και αγαπούσαν τη μάνα.
Και όλα ήταν καλά γι΄αυτή τη γήινη οικογένεια.
Ήρθε όμως καιρός που κάποια παιδιά στράβωσαν για τα καλά.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο κάποια μέρα άρχισαν να τα βλέπουν όλα στρεβλωμένα.
Φαντάζονταν τους εαυτούς τους διαφορετικούς και τα βλεπαν όλα αφ υψηλού
Η μάνα χαίρονταν τα παιδιά και τα παιδιά τη μάνα.
Η μάνα φρόντιζε να μη λείψει τίποτα στα παιδιά και τα παιδιά σέβονταν και αγαπούσαν τη μάνα.
Και όλα ήταν καλά γι΄αυτή τη γήινη οικογένεια.
Ήρθε όμως καιρός που κάποια παιδιά στράβωσαν για τα καλά.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο κάποια μέρα άρχισαν να τα βλέπουν όλα στρεβλωμένα.
Φαντάζονταν τους εαυτούς τους διαφορετικούς και τα βλεπαν όλα αφ υψηλού
Τα άλλα παιδιά τά βλεπαν παρακατιανά.
Ήταν όλα τους χαμογελαστά, χορεύανε, τραγουδάγανε και παίζανε.
Δεν τα νοιαζε αν χάνανε ή κερδίζανε.
Δεν μπορεί παρά να είναι χαζά, σκέφτηκαν τα άλλα παιδιά τα σοβαρά που είχαν το νου τους στις ζαβολιές να βγαίνουν πάντα νικητές.
Τα σοβαρά, λοιπόν, αυτά παιδιά χάσανε κάποια στιγμή την επαφή με τη μάνα γη και τάπιασε κατάθλιψη.
Χάσανε τη χαρά του παιχνιδιού και νοιώθανε μεγάλο κενό.
Για να γεμίσουν το κενό, άρχισαν να μαζεύουν παιχνίδια, όχι για να παίξουν, απλά να τα κατέχουν, να γεμίσουν το κενό.
Επειδή, ομως, το κενό ήταν εσωτερικό και όχι εξωτερικό, δεν γέμιζε με τίποτα.
Ήθελαν όλο και πιο πολλά.
Πίστευαν ότι τα περισσότερα θα ήταν και πιο αποτελεσματικά.
Άρχισαν, λοιπόν, να κλέβουν τα παιχνίδια των άλλων απλών παιδιών που τα νόμιζαν χαζά.
Μετά, άρχισαν και κάτι που έμελλε να είναι σημαδιακό.
Δεν καλόβλεπαν να μοιράζονται τη γη με τα άλλα, τα απλά παιδιά.
Τα θελαν όλα γι αυτά.
Κάθε φορά που πήγαιναν τα απλά παιδιά στη μάνα τους για τροφή, τα σοβαρά παιδιά τα σπρωχναν να ΄την πάρουν όλη αυτά.
Η μάνα γη έκανε υπομονή, όπως κάθε μάνα με τα παιδιά της κι ας είχαν διαστραφεί.
Σιγά-σιγά, άρχισαν να βλέπουν χαζή και τη μάνα τους.
Την έβλεπαν να χαριεντίζεται με τα άλλα ,τα χαζά και αποφάσισαν ότι είναι κι αυτή παρακατιανή..
Γιαυτό, έκοψαν τα πολλά πολλά και μ αυτήν και όταν πήγαιναν για τροφή δεν ακουμπούσαν επάνω της να βυζάξουν το βυζί.
Τους προκαλούσε απέχθεια η επαφή με το γυμνό σώμα της γης.
Γιαυτό, έφτιαξαν σωληνάκια και ρούφαγαν τη τροφή της γης μέσα απ΄αυτά.
Όσο πέρναγε ο καιρός, όλο και μεγάλωνε το στόμιο και τα σωληνάκια έγιναν ολόκληροι αγωγοί που ξεζούμισαν την υπομονετική μάνα γη.
Επειδή τρεφόντουσαν πολύ και αφύσικα, τα σοβαρά παιδιά άρχισαν να αλλοιώνονται και να παραμορώνονται.
Το κεφάλι τους έγινε ολόκληρο μπαλόνι, ενώ στένεψε το στέρνο και η λεκάνη.
Μ΄όλο τον αέρα που κουβάλαγαν στο κεφάλι νόμιζαν ότι είχαν γίνει σοφά και άρχισαν πια να μην υπολογίζουν καθόλου τη χαζή τη γη.
.
Μέχρι και τα κακά τους και τις άλλες τους εκκρίσεις άρχισαν να τις ρίχνουν στο στόμα της γης για να μην χαζομερούν σ΄άλλες μεριές.
Η μάνα άρχισε σιγά-σιγά να δηλητηριάζεται και να προσπαθεί να αυτοθεραπευτεί.
Άρχισε να είναι απρόθυμη στην αφαίμαξη των στρεβλωμένων παιδιών και τους έδινε λιγότερη τροφή.
Τα παιδιά με την παραμόρφωση που είχαν υποστεί άρχισαν να μην μπορούν να βλέπουν τη μάνα τους τη γη και βάλθηκαν να την εξωραίσουν.
Τις έκοψαν τις τρίχες, τα νύχια, τα μαλλιά. Της φόρεσαν φτερά και την τύλιξαν στα σελοφάν και τις κορδέλες.
Η καημένη η γη δεν μπορούσε πια να ανασάνει και έπεσε στο κρεβάτι.
Τα στρεβλωμένα παιδιά άρχισαν να ανησυχούν μην χάσουν την τροφό και άρχισαν να αναζητούν αλλού μάνα πιο κοσμική να την κουμαντάρουν κι αυτή σαν τη γη.
Επειδή, όμως, η αναζήτηση αυτή ήθελε χρόνο πολύ έπρεπε κάτι να κάνουν στο μεταξύ και με τη γη.
Άρχισαν, λοιπόν, ξαφνικά να μιλάνε στα άλλα τα παιδιά, τα χαζά, να τους λένε πόσο σημαντικά είναι αυτά για τη γη και ότι η λίγη τροφή που παίρνανε απ΄ αυτήν ήταν η πηγή των βασάνων της γης.
Γιαυτό, θάπρεπε να περιορίσουν τα απλά παιδιά τη δική τους τροφή.
Για να τους πείσουν, άρχισαν να θερμομετρούν τη γη και να λένε πως η γη είχε πυρετό και το ζήτημα ήταν σοβαρό.
Τα απλά παιδιά ακουμπούσαν τη γη και το μεσημέρι που ο ήλιος ήταν καυτός ήταν κι αυτή ζεστή, το απόγευμα, όμως, που έδυε ο ήλιος η γη κρύωνε κι αυτή.
Τα στρεβλωμένα παιδιά, όμως, έπειθαν τα απλά παιδιά ότι είναι απλοϊκά, ότι αυτά έχουν γνώσεις που δεν έχουν τα απλά και έβρισκαν ότι η γη έχει πυρετό και λίγο πια καιρό.
Για να τους πείσουν, τους έδειχναν τα θερμόμετρα που θερμομετρούσαν τη γη αφού προηγούμενα τα είχαν υποβάλει σε τριβή.
Η κατάσταση τους έλεγαν ήταν σοβαρή και την είχαν δημιουργήσει τα απλά παιδιά που ταλαιπωρούσαν τη γη με παιχνίδια και χαρές.
Έτσι, έλεγαν στα ανυποψίαστα απλά παιδιά και τα καλούσαν να αφήσουν κατά μέρος αυτά που ήξεραν παλιά και να αρχίσουν δουλειά για χάρη της μαμάς.
Κάποια από τα απλά παιδιά έλεγαν πως φταίνε τα σοβαρά παιδιά για την κατάσταση αυτή κι αυτά πρέπει να μειώσουν την τροφή που παίρνουν από τη γη, να της ζητήσουν συγγνώμη και να δείξουν έμπρακτα ότι έχουν μεταστραφεί.
Πολλά, όμως, από τα απονήρευτα απλά παιδιά έβλεπαν τα κεφάλια των άλλων που ήταν φουσκωμένα σαν μπαλόνια και νόμιζαν ότι τα στρεβλωμένα παιδιά πράγματι ήταν ανώτερα απ΄ αυτά και, γιαυτό, ακολουθούσαν τις συμβουλές τους για τη γιατριά.
Το παραμύθι δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Η γη είναι ακόμη υπομονετική και κοιτάζει να αυτοθεραπευτεί.
Θα μπορέσει να το κάνει, θα την αφήσουν τα στρεβλωμένα παιδιά, θα τα εξαναγκάσουν τα απλά παιδιά;
Ακόμη δεν έχει δείξει.
.
