.
Ζούμε σε καιρούς αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Οι παλιές ασφάλειες της κοινωνικής και προσωπικής ζωής μας κλυδωνίζονται.
Ζούμε σε εποχή γενικής αστάθειας και, γιαυτό, αυξημένων δυνατοτήτων για αλλαγή.
Ήδη, έχουν φανεί τα πρόδρομα σημάδια.
Η παλιά δομή αποκαλύπτεται σ΄όλη της την "αίγλη" και αμφισβητείται από τόσους πολλούς.
Σε πολλά μπλογκ καυτηριάζεται ο εκφυλισμός όλων των θεσμών της κοινωνίας μας και η παραίτηση, συμμόρφωση και ενσωμάτωση του ανθρώπου στον εκφυλισμό αυτό.
Η διαπίστωση αυτή συνοδεύεται με απαισιοδοξία, αλληλοκατηγορίες και διχασμό.
Πολλές φορές, όπως επισημαίνεται τελευταία σε μερικά μπλογκ, γινόμαστε τιμητές των πάντων παραβλέποντας ότι όλοι μας συμβάλαμε στην κατάσταση αυτή.
Εν τούτοις, ίσως δεν είναι εποχή για απαισιοδοξία.
Η σημερινή κατάσταση, θα μπορούσε να ειδωθεί ως η περίοδος της μουντζάλας που είναι αναπόφευκτο στάδιο για να σβηστεί κάτι και να γραφτεί κάτι άλλο.
Και όλοι μας συμβάλαμε με θετικό ή αποθετικό τρόπο σ΄αυτήν.
Αρκετοί, ήδη, μιλούν για τέλος εποχής και μερικοί οραματίζονται την νέα εποχή.
Μιλούν για το τέλος της κοινωνίας όπως την ξέρουμε και οραματίζονται μια νέα κοινωνία με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Ίσως, όμως, θάπρεπε πριν, να μιλήσουμε και για το τέλος της επιστήμης με τη σημερινή της μορφή της "τσούλας των δημίων, της αλήθειας εσχάτης τεφροδόχας", όπως τη χαρακτηρίζει ο Κώστας Βάρναλης και να οραματιστούμε μια νέα επιστήμη όλων μας για όλους μας.
Αλλά, πριν απ΄αυτό, ίσως θάπρεπε να μιλήσουμε και για το τέλος του ανθρώπου όπως τον ξέρουμε και να οραματιστούμε έναν νέο άνθρωπο.
Ίσως, αυτός ο νέος άνθρωπος να βρίσκεται ήδη καθ οδόν.
Ίσως, να ζούμε τα πρόδρομα σημάδια του, αλλά είμαστε αρκετά απασχολημένοι με τα κακώς κείμενα.
Αλλά με τον τρόπο αυτό, ίσως, να διαιωνίζουμε την κατάσταση των κακώς κείμενων τροφοδοτώντας την. Και καθυστερώντας την αλλαγή της.
Η σκέψη είναι ενέργεια.
Η γραφή είναι εφαρμοσμένη ενέργεια. προστάδιο της υλοποίησής της.
Έχει ειπωθεί: "εκεί που είναι η προσοχή σου, εκεί είναι ο θησαυρός σου".
Ζούμε στον κόσμο των αντιθέτων.
Όσο ενισχύεται ο ένας πόλος τόσο ενισχύεται και ο άλλος.
Γιαυτό, όλοι οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί μηχανεύονται και την καταπόλεμισή τους για να μπορέσουν να γιγαντωθούν.
Ας αποσύρουμε την ενέργειά μας απ΄αυτούς.
Ας τους στερήσουμε το αντίπαλο δέος και θα συρρικνωθούν.
Ας εστιάσουμε την ενέργειά μας στην εικόνα του νέου ανθρώπου που οραματιζόμαστε που θα συνθέσει και τη νέα εικόνα της κοινωνίας που οραματιζόμαστε.
Τους περισσότερους μηχανισμούς τους έχουμε φωτίσει και τους έχουμε απο-καλύψει με την ενέργειά μας.
Ας εστιάσουμε σ΄αυτούς που ακόμη καλύπτονται για να προχωρήσουμε στο γκρέμισμά τους, στην εξαφάνισή τους, αποσύροντας την ενέργειά μας, το ενδιαφέρον μας απ΄αυτούς.
Ας τους αποθέσουμε με συμπάθεια.
Έκαναν τον κύκλο τους και τέλειωσαν.
Αποτέλεσαν ένα σκαλί στην πορεία της συνειδητοποίησής μας και της μεταλλαγής μας.
Ήταν το σκαλί που μας έδειξε ότι δεν αρκεί, που μας έκανε να αναζητούμε ένα άλλο πιο ψηλό.
.
Το σκαλί που θα μας ωθήσει να εκδηλώσουμε αυτό που είμαστε: Όντα άνω θρώσκοντα.
.
