Η Κατάσταση στον Κόσμο
Ζούμε σε μια ιδιαίτερη περίοδο της ιστορίας.
Όπως παραστατικά περιγράφεται στην πολυσυζητημένη (πολυδάπανη και αμφιλεγόμενη) ταινία Home (Το Σπίτι) που κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο HOME (πατάτε το βέλος κάτω δεξιά στην οθόνη και στη συνέχεια στο "cc" που εμφανίζεται), οι αλλαγές στο οικοσύστημα του πλανήτη που έγιναν τα τελευταία 50 χρόνια είναι πολύ πιο μεγάλες απ΄αυτές που συντελέστηκαν εκατομμύρια χρόνια πριν.
Την ίδια περίοδο καταλυτικές είναι και οι αλλαγές που συντελέστηκαν στην κοινωνική και προσωπική ζωή μας και συνεχίζουν να συντελούνται.
Η νέα θρησκεία του χρήματος και η μετατροπή του κόσμου σε απέραντο καζίνο με θεραπαινίδες την επιστήμη και την τεχνολογία έχει δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις κοινωνικών ανισοτήτων (το 80% των πόρων του πλανήτη να κατέχονται από το 1% των ανθρώπων, οι κάτοικοι των πιο πλουτοπαραγωγικών περιοχών να αφανίζονται με πόλεμο και ξεριζωμό) και έκπτωση όλων των ανθρώπινων αξιών.
Είναι διάχυτη στις αναρτήσεις και τα σχόλια των περισσότερων blogs, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αλλά και στην ειδησεογραφία αρκετών εφημερίδων και άλλων εντύπων η επισήμανση της γενικευμένης πια διαφθοράς και η επαπειλούμενη απανθρωποίηση της κοινωνίας μας.
Η αμήχανη έκκληση ότι «κάτι πρέπει να γίνει» παραπέμπει στην ανάγκη να εξετάσουμε τη φύση του κόσμου μας, τη θέση μας σ΄αυτόν και τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κατάσταση αυτή.
Η Φύση του Κόσμου
Γνωρίζουμε ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας ως τον κόσμο μας είναι διάφορες συχνότητες.
Τόσο τα χρώματα που βλέπουμε με τα μάτια μας, όσο και οι ήχοι που ακούμε με τα αυτιά μας δεν είναι παρά διαφορετικές συχνότητες που αντιστοιχούν στα διάφορα χρώματα και τους διάφορους ήχους.
Το ίδιο συμβαίνει και με την αφή μας. Όπως έδειξε ο Νομπελίστας βιολόγος Georg von Békésy, το δέρμα μας αντιδρά, επίσης, σε συχνότητες.
Αυτό που βλέπουμε ως τρισδιάστατη εικόνα έξω από μας κατασκευάζεται καταγράφοντας τις συχνότητες ως δισδιάστατη αντεστραμμένη εικόνα στον αμφιβληστροειδή και στη συνέχεια μετατρέποντάς την στον οπτικό λοβό σε τρισδιάστατη εικόνα.
Γνωρίζουμε, επίσης, ότι μπορούμε να αντιληφθούμε μόλις το 4% της ενέργειας στο σύμπαν.
Δεν μπορούμε να δούμε το υπέρυθρο και το υπεριώδες φως, ούτε να ακούσουμε τους υπόηχους και τους υπέρηχους.
Το υπόλοιπο είναι η λεγόμενη «σκοτεινή ύλη» και «σκοτεινή ενέργεια» που δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε.
Απ΄αυτά που γνωρίζουμε λοιπόν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι:
1. Στον κόσμο υπάρχουν πολλά περισσότερα απ΄αυτά που βλέπουμε, που ακούμε, που αγγίζουμε, απ΄αυτά που αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας.
Τα μάτια μας έχουν μια τυφλή περιοχή εκεί όπου το οπτικό νεύρο συνδέεται με το μάτι στο κέντρο του αμφιβληστροειδούς. Δεν μπορούμε να δούμε τίποτα με την περιοχή αυτή του ματιού.
Ο εγκέφαλος γεμίζει το κενό στην περιοχή αυτή με διαθέσιμες πληροφορίες σύμφωνα με τις εγκατεστημένες πεποιθήσεις μας σχετικά με το τι πιστεύουμε ότι υπάρχει εκεί. Το τμήμα αυτό αντιστοιχεί σε περισσότερο από το 50% της εικόνας που βλέπουμε (1).
Στην διαδικασία αυτή της πλήρωσης του κενού οφείλεται και η κίνηση που αντιλαμβανόμαστε στην διπλανή εικόνα από το http://www.ritsumei.ac.jp/~akitaoka/saishin-e.html
Γιαυτό:
Σε σημαντικό βαθμό αυτό που βλέπουμε είναι αυτό που πιστεύουμε.
Και, γιαυτό, πιστεύουμε αυτό που βλέπουμε. Με τον τρόπο αυτό βλέποντας τα πράγματα όπως πιστεύουμε ότι είναι και στη συνέχεια πιστεύοντας ότι είναι έτσι όπως τα βλέπουμε, ανατροφοδοτούμε κάθε φορά αυτό που πιστεύουμε ότι είναι και έτσι εδραιώνουμε τη βεβαιότητά μας ότι τα πράγματα είναι έτσι όπως τα βλέπουμε.
Άρα κατά κάποιον τρόπο:
Εμείς δημιουργούμε τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε σε σημαντικό βαθμό.
Γιαυτό:
Αν θέλουμε να γνωρίσουμε τον κόσμο θα πρέπει να γνωρίσουμε και τον εαυτό μας.
Αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο θα πρέπει να αλλάξουμε και τον εαυτό μας.
Πώς Γνωρίζουμε τον Εαυτό μας
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το πώς βλέπουμε τους ανθρώπους που συναντάμε και τις καταστάσεις στις οποίες βρισκόμαστε είναι σε σημαντικό βαθμό αντανάκλαση του ποιοί είμαστε εμείς.
Γιαυτό, θα μπορούσαμε να δούμε τους ανθρώπους και τις καταστάσεις ως σύμβολα, ως μέσα διδαχής και αυτογνωσίας μας.
Θα μπορούσαμε να δούμε τον κόσμο ως κάτοπτρο για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.
Ίσως, στη μαθητεία του κόσμου αυτού να είμαστε όλοι σε αμοιβαία αιχμαλωσία ο ένας του άλλου και σε διδασκαλία ο ένας του άλλου.
Ίσως, αντί να αντιστεκόμαστε και να στήνουμε διαχωριστικά ο ένας από τον άλλο, αντί να κατακρίνουμε και να καταδιώκουμε ο ένας τον άλλο, να διερωτώμαστε:
Τί λάθος συμβαίνει με μας, ποιά έλλειψη, ποιό δικό μας περιορισμό αντανακλά αυτός ή αυτό που μας ενοχλεί ή που αποστρεφόμαστε το βλέμμα, αυτός που του τείνουμε χείρα βοηθείας νομίζοντας ότι αυτός είναι το θύμα και μεις ο βοηθός.
Ίσως, είναι η οπτική που μας κάνει να θεωρούμε ότι ο κόσμος είναι βαθμιδωτός και είμαστε στο πάνω σκαλί.
Αν αλλάξουμε οπτική, ίσως, δούμε ότι είμαστε και μεις στο ίδιο επίπεδο μ΄ αυτόν που θεωρούμε παρακατιανό.
Για παράδειγμα, και μεις είμαστε μετανάστες στον κόσμο αυτό και μεις είμαστε φυλακισμένοι (π.χ. στον κόσμο των πέντε αισθήσεων), κ.ο.κ.
Στην διπλανή εικόνα από το Lightness Demonstrations κοιτώντας από τα δεξιά βλέπουμε σκαλιά, κοιτώντας από τα αριστερά δεν υπάρχουν καν.
Δεν είμαστε όμοιοι αλλά είμαστε ίσοι, αφού είμαστε τόσο αλληλοσυσχετιζόμενοι.
Όπως ένας συγκεκριμένος άνθρωπος περνά από την παιδική, την εφηβική, την ώριμη και την υπερώριμη κατάσταση και δεν μπορεί κανείς να πει ποιά είναι ανώτερη και προτιμότερη, αφού η μία συνεπάγεται την άλλη, έτσι και οι άνθρωποι είμαστε σε διαφορετικές φάσεις της πορείας μας στη ζωή και αυτό δεν καθιστά κάποιους ανώτερους ή καλύτερους από τους άλλους. Είναι εκεί που ήμασταν. Θα είμαστε εκεί που είναι.
