«Goldman Sachs: Μια τεράστια σουπιά-βρικόλακας γαντζωμένη στο
πρόσωπο της ανθρωπότητας που ρουφάει ανελέητα από το αίμα της
οτιδήποτε μυρίζει χρήμα».
Mατ Τάϊμπι Ο δημοσιογράφος που τρέμει η Goldman Sachs
Mατ Τάϊμπι Ο δημοσιογράφος που τρέμει η Goldman Sachs
.
Για το δημόσιο χρέος πρωτίστως ευθύνονται οι «νόμιμοι» κλέφτες
Για το δημόσιο χρέος πρωτίστως ευθύνονται οι «νόμιμοι» κλέφτες
ξένοι και ντόπιοι, δηλαδή το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο που καρπώθηκε τη
μερίδα του λέοντος τόσο του παραγόμενου πλούτου όσο και των δανείων.
τόσο οι νόμιμοι τοκογλύφοι ξένοι δανειστές μας, οι ξένες εταιρείες που
αφαίμαξαν τον τόπο μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και στη συνέχεια των
ιδιωτικών εταιρειών τους, οι εταιρείες που μας πουλούν τους
στρατιωτικούς εξοπλισμούς... όσο και οι ντόπιες τράπεζες, το ντόπιο
κρατικοδίαιτο επιχορηγούμενο ιδιωτικό κεφάλαιο,....
Διπλή απάτη με το δημόσιο χρέος Άρθρα Ελευθεροτυπία
Διπλή απάτη με το δημόσιο χρέος Άρθρα Ελευθεροτυπία
.
Στα ψιλά των εφημερίδων διαβάσαμε προχθές ότι οι ελληνικές τράπεζες εκτός από τα 28 δισεκατομμύρια του αρχικού πακέτου και τα 10 δισεκατομμύρια από το δάνειο της ευρωπαϊκής ένωσης το προοριζόμενο για τη δική τους στήριξη θα πάρουν δώρο κι άλλα 10 δισεκατομμύρια από το υπόλοιπο ευρωπαϊκό πακέτο των 110 δισεκατομμυρίων, βλ. Εδώ
Δηλαδή, το συνολικό ποσό που διατίθεται για στήριξη των τραπεζών για την ώρα ανέρχεται στα 48 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η εξοικονόμηση από τα μέτρα λιτότητας κατά των εργαζόμενων είναι ένα ιδιαίτερα μικρό ποσοστό της δωρεάς αυτής προς τους αφέντες - επαίτες.
Οι αφέντες- επαίτες απαιτούν να τους δωρίσουμε χρήματα τα οποία οι δωρητές θα δανειστούμε απ΄αυτούς με υπέρογκο επιτόκιο.
Το απαιτούν αδιαφορώντας για τις συνέπειες για τους δωρητές τους,
Την ίδια ώρα εμφανίζονται κομψευόμενοι και μας δίνουν συμβουλές για χρηστή διαχείρηση και το παίζουν και φιλάνθρωποι.
Και δεν βρίσκεται ένας από την κυβέρνηση, από την αντιπολίτευση, από τους νομικούς κύκλους, από τους δικαστές, να θέσει θέμα για την κατάφωρη αυτή παραβίαση του αισθήματος δικαίου.
Δεν βρίσκεται ένας από τους επώνυμους τους καταφερόμενους κατά του πολιτικού συστήματος να καταγγείλει και τους κοστουμαρισμένους εκβιαστές του.
Δεν βρίσκεται ένας από τα ελληνικά ΜΜΕ να παρακάμψει τις δεσμεύσεις των διαπλεκόμενων καναλαρχών και να βγάλει στη φόρα τις μεθοδεύσεις, τις διασυνδέσεις τους, τις απάτες και τα σκάνδαλα τους, (βλ.«Διαίρει και Βασίλευε»).
Πώς φθάσαμε στον εικοστό πρώτο αιώνα ολόκληροι λαοί να γινόμαστε κυριολεκτικά πιόνια στους σχεδιασμούς μιας χούφτας διαταραγμένων ανθρώπων;
Θα επιχειρήσουμε να αναζητήσουμε τις αιτίες γι αυτή την αιχμαλωσία και να δερευνήσουμε αν υπάρχουν διέξοδοι.από την κατάσταση αυτή.
H γνώση του κόσμου στον οποίο ζούμε και η γνώση των χαρακτηριστικών μας που επέτρεψαν την αιχμαλωσία μας σ΄αυτόν είναι απαραίτητη για να καθορίσουμε τη στάση της ζωής μας στις ραγδαίες εξελίξεις που συμβαίνουν γύρω μας και μας επηρεάζουν πια άμεσα.
Στη σημερινή ανάρτηση παραθέτουμε συμπτηγμένο το πρώτο μέρος ενός ιδιαίτερα κατατοπιστικού αρθρου του Richard K. Moore με τίτλο Prognosis 2012: Towards a New World Social Order από την ιστοσελίδα Information clearing house.
Στην επόμενη ανάρτηση θα παραθέσουμε το δεύτερο μέρος του άρθρου σχετικά με τις προβλέψεις για την κατάσταση στον κόσμο το 2012, αν οι τραπεζοκράτορες αφεθούν να ολοκληρώσουν τους σχεδιασμούς τους.
Δηλαδή, το συνολικό ποσό που διατίθεται για στήριξη των τραπεζών για την ώρα ανέρχεται στα 48 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η εξοικονόμηση από τα μέτρα λιτότητας κατά των εργαζόμενων είναι ένα ιδιαίτερα μικρό ποσοστό της δωρεάς αυτής προς τους αφέντες - επαίτες.
Οι αφέντες- επαίτες απαιτούν να τους δωρίσουμε χρήματα τα οποία οι δωρητές θα δανειστούμε απ΄αυτούς με υπέρογκο επιτόκιο.
Το απαιτούν αδιαφορώντας για τις συνέπειες για τους δωρητές τους,
Την ίδια ώρα εμφανίζονται κομψευόμενοι και μας δίνουν συμβουλές για χρηστή διαχείρηση και το παίζουν και φιλάνθρωποι.
Και δεν βρίσκεται ένας από την κυβέρνηση, από την αντιπολίτευση, από τους νομικούς κύκλους, από τους δικαστές, να θέσει θέμα για την κατάφωρη αυτή παραβίαση του αισθήματος δικαίου.
Δεν βρίσκεται ένας από τους επώνυμους τους καταφερόμενους κατά του πολιτικού συστήματος να καταγγείλει και τους κοστουμαρισμένους εκβιαστές του.
Δεν βρίσκεται ένας από τα ελληνικά ΜΜΕ να παρακάμψει τις δεσμεύσεις των διαπλεκόμενων καναλαρχών και να βγάλει στη φόρα τις μεθοδεύσεις, τις διασυνδέσεις τους, τις απάτες και τα σκάνδαλα τους, (βλ.«Διαίρει και Βασίλευε»).
Πώς φθάσαμε στον εικοστό πρώτο αιώνα ολόκληροι λαοί να γινόμαστε κυριολεκτικά πιόνια στους σχεδιασμούς μιας χούφτας διαταραγμένων ανθρώπων;
Θα επιχειρήσουμε να αναζητήσουμε τις αιτίες γι αυτή την αιχμαλωσία και να δερευνήσουμε αν υπάρχουν διέξοδοι.από την κατάσταση αυτή.
H γνώση του κόσμου στον οποίο ζούμε και η γνώση των χαρακτηριστικών μας που επέτρεψαν την αιχμαλωσία μας σ΄αυτόν είναι απαραίτητη για να καθορίσουμε τη στάση της ζωής μας στις ραγδαίες εξελίξεις που συμβαίνουν γύρω μας και μας επηρεάζουν πια άμεσα.
Στη σημερινή ανάρτηση παραθέτουμε συμπτηγμένο το πρώτο μέρος ενός ιδιαίτερα κατατοπιστικού αρθρου του Richard K. Moore με τίτλο Prognosis 2012: Towards a New World Social Order από την ιστοσελίδα Information clearing house.
Στην επόμενη ανάρτηση θα παραθέσουμε το δεύτερο μέρος του άρθρου σχετικά με τις προβλέψεις για την κατάσταση στον κόσμο το 2012, αν οι τραπεζοκράτορες αφεθούν να ολοκληρώσουν τους σχεδιασμούς τους.
>.
.
"Σε αντίθεση με τους παλιούς αριστοκράτες, οι καπιταλιστές δεν είναι δεμένοι με έναν τόπο, ή με τη διατήρησή του.
Το κεφάλαιο ρέει προς τον τόπο με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη, όπως από την Ολλανδία στη Βρετανία, έπειτα από τη Βρετανία στις ΗΠΑ, και πιο πρόσφατα από παντού στην Κίνα.
Όπως ένα ορυχείο χαλκού θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης και στη συνέχεια να εγκαταλειφθεί, έτσι και στον καπιταλισμό ένα έθνος μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και στη συνέχεια να εγκαταλειφθεί.
Αυτή η αποστασιοποίηση από τον τόπο οδηγεί σ΄ένα διαφορετικό είδος γεωπολιτικής στον καπιταλισμό απ΄αυτό με την αριστοκρατία.
Ένας βασιλιάς πήγαινε σε πόλεμο, όταν έβλεπε κάποιο εθνικό πλεονέκτημα. Οι ιστορικοί μπορούν να «εξηγήσουν» τους πολέμους της προ-καπιταλιστικής εποχής, όσον αφορά την άνοδο των βασιλέων και των εθνών.
Το κεφάλαιο ρέει προς τον τόπο με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη, όπως από την Ολλανδία στη Βρετανία, έπειτα από τη Βρετανία στις ΗΠΑ, και πιο πρόσφατα από παντού στην Κίνα.
Όπως ένα ορυχείο χαλκού θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης και στη συνέχεια να εγκαταλειφθεί, έτσι και στον καπιταλισμό ένα έθνος μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και στη συνέχεια να εγκαταλειφθεί.
Αυτή η αποστασιοποίηση από τον τόπο οδηγεί σ΄ένα διαφορετικό είδος γεωπολιτικής στον καπιταλισμό απ΄αυτό με την αριστοκρατία.
Ένας βασιλιάς πήγαινε σε πόλεμο, όταν έβλεπε κάποιο εθνικό πλεονέκτημα. Οι ιστορικοί μπορούν να «εξηγήσουν» τους πολέμους της προ-καπιταλιστικής εποχής, όσον αφορά την άνοδο των βασιλέων και των εθνών.
Ένας καπιταλιστής ξεκινά έναν πόλεμο προκειμένου να αποκομίσει κέρδη και στην πραγματικότητα οι ελίτ οικογένειες των τραπεζιτών έχουν χρηματοδοτήσει και τις δύο πλευρές των περισσότερων στρατιωτικών συγκρούσεων, τουλάχιστον από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά (βλ. Oι Τραπεζογκάγκστερς και τα Διαχρονικά Παιχνίδια τους)
Εξ ου που οι ιστορικοί δυσκολεύονται να βρουν μια εξήγηση για τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο που να σχετίζεται με εθνικά κίνητρα και σκοπιμότητες.
Στην περίπτωση των πολέμων της προ-καπιταλιστικής εποχής ήταν όπως με το σκάκι, κάθε πλευρά προσπαθούσε να κερδίσει.
Στον καπιταλισμό ο πόλεμος είναι όπως το καζίνο, όπου οι παίκτες μάχονται όσο περισσότερο χρόνο μπορούν για να πάρουν πίστωση για περισσότερες μάρκες και ο πραγματικός νικητής είναι πάντα το καζίνο - οι τραπεζίτες που χρηματοδοτούν τον πόλεμο και αποφασίζουν ποιος θα είναι ο τελευταίος που θα μείνει όρθιος (βλ. Ο Πόλεμος Είναι Κομπίνα).
Δεν είναι μόνο οι πόλεμοι που είναι οι πιο αποδοτικές από όλες τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
Επιλέγοντας τους νικητές και έχοντας τη διαχείριση της ανασυγκρότησης, οι ελίτ τραπεζικές οικογένειες είναι σε θέση, με την πάροδο του χρόνου, να συντονίζουν τους γεωπολιτικούς σχηματισμούς να ταιριάζουν στα δικά τους συμφέροντα.
.
Έθνη και λαοί δεν είναι παρά πιόνια στα παιχνίδια τους.
Εκατομμύρια πεθαίνουν σε πολέμους, υποδομές καταστρέφονται και ενώ ο κόσμος θρηνεί, οι τραπεζίτες μετρούν τα κέρδη τους και κάνουν σχέδια για τις επενδύσεις τους στη μεταπολεμική ανοικοδόμηση.
Από θέση ισχύος, ως χρηματοδότες των κυβερνήσεων, η ελίτ των τραπεζών έχει τελειοποιήσει με την πάροδο του χρόνου τις μεθόδους ελέγχου τους.
Παραμένοντας πάντα πίσω από το προσκήνιο, κινούν τα νήματα ελέγχοντας τα μέσα ενημέρωσης, τα πολιτικά κόμματα, τις υπηρεσίες πληροφοριών, τις χρηματιστηριακές αγορές και τις κυβερνήσεις.
Και ίσως από τους μεγαλύτερους μοχλούς της εξουσίας τους είναι ο έλεγχό τους στα νομίσματα.
Μέσω της απάτης των κεντρικών τραπεζών τους (βλ. BIS - ΜΙα Τράπεζα Αόρατο Βομβαρδιστικό), κατασκευάζουν κύκλους άνθησης και ύφεσης και τυπώνουν χρήματα εκ του μηδενός και στη συνέχεια το δανείζουν με τόκο στις κυβερνήσεις (βλ. Το Πρόβλημα των Τραπεζών) .
Η δύναμη της ελίτ των τραπεζιτών είναι απόλυτη και διακριτική...
Το τέλος της ανάπτυξης – καπιταλιστές εναντίον του καπιταλισμού
Ήταν αναπόφευκτο ότι σε ένα πεπερασμένο πλανήτη θα υπάρξει ένα όριο στην οικονομική ανάπτυξη.
Η εκβιομηχάνιση έδωσε τη δυνατότητα να σπεύσουμε προς αυτό το όριο κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων.
Έθνη και λαοί δεν είναι παρά πιόνια στα παιχνίδια τους.
Εκατομμύρια πεθαίνουν σε πολέμους, υποδομές καταστρέφονται και ενώ ο κόσμος θρηνεί, οι τραπεζίτες μετρούν τα κέρδη τους και κάνουν σχέδια για τις επενδύσεις τους στη μεταπολεμική ανοικοδόμηση.
Από θέση ισχύος, ως χρηματοδότες των κυβερνήσεων, η ελίτ των τραπεζών έχει τελειοποιήσει με την πάροδο του χρόνου τις μεθόδους ελέγχου τους.
Παραμένοντας πάντα πίσω από το προσκήνιο, κινούν τα νήματα ελέγχοντας τα μέσα ενημέρωσης, τα πολιτικά κόμματα, τις υπηρεσίες πληροφοριών, τις χρηματιστηριακές αγορές και τις κυβερνήσεις.
Και ίσως από τους μεγαλύτερους μοχλούς της εξουσίας τους είναι ο έλεγχό τους στα νομίσματα.
Μέσω της απάτης των κεντρικών τραπεζών τους (βλ. BIS - ΜΙα Τράπεζα Αόρατο Βομβαρδιστικό), κατασκευάζουν κύκλους άνθησης και ύφεσης και τυπώνουν χρήματα εκ του μηδενός και στη συνέχεια το δανείζουν με τόκο στις κυβερνήσεις (βλ. Το Πρόβλημα των Τραπεζών) .
Η δύναμη της ελίτ των τραπεζιτών είναι απόλυτη και διακριτική...
Το τέλος της ανάπτυξης – καπιταλιστές εναντίον του καπιταλισμού
Ήταν αναπόφευκτο ότι σε ένα πεπερασμένο πλανήτη θα υπάρξει ένα όριο στην οικονομική ανάπτυξη.
Η εκβιομηχάνιση έδωσε τη δυνατότητα να σπεύσουμε προς αυτό το όριο κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων.
Η παραγωγή έχει γίνει όλο και πιο αποτελεσματική, οι αγορές γίνονται όλο και πιο παγκόσμιες και τελικά φτάσαμε στο σημείο όπου το πρότυπο της διαρκούς αύξησης δεν μπορεί πλέον να διατηρηθεί.
Το οριακό αυτό σημείο το φθάσαμε στην πραγματικότητα γύρω στο 1970.
Από τότε το κεφάλαιο δεν έχει αναζητήσει ανάπτυξη μέσω της αύξησης της παραγωγής, αλλά μέσω μεγαλύτερων αποδόσεων από σχετικά σταθερά επίπεδα παραγωγής.
Το οριακό αυτό σημείο το φθάσαμε στην πραγματικότητα γύρω στο 1970.
Από τότε το κεφάλαιο δεν έχει αναζητήσει ανάπτυξη μέσω της αύξησης της παραγωγής, αλλά μέσω μεγαλύτερων αποδόσεων από σχετικά σταθερά επίπεδα παραγωγής.
Εξ ου και η παγκοσμιοποίηση, η οποία μεταφέρει την παραγωγή σε περιοχές με χαμηλότερους μισθούς, επιτρέποντας μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους.
Εξ ου και η ιδιωτικοποίηση, η οποία μεταφέρει στους επενδυτές τα έσοδα που προηγουμένως πήγαιναν στα εθνικά δημόσια ταμεία.
Εξ ου και τα παράγωγα προϊόντα και οι αγορές συναλλάγματος, οι οποίες δημιουργούν την ηλεκτρονική ψευδαίσθηση οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς πραγματικά να παράγουν τίποτα στον πραγματικό κόσμο.
Αν μελετήσει κανείς την κατάρρευση των πολιτισμών, αυτό που μαθαίνει είναι ότι η αποτυχία προσαρμογής είναι μοιραία.
Συνεχίζοντας στο δρόμο της επιδίωξης ανάπτυξης δεν είναι παρά μια τέτοια αδυναμία προσαρμογής.
Αν διαβάσει κανείς τις οικονομικές σελίδες αυτές τις μέρες, θα διαπιστώσει ότι είναι γεμάτες κακές ειδήσεις.
Διαβάζουμε ότι η ευρωζώνη είναι καταδικασμένη και η Ελλάδα είναι μόνο το πρώτο θύμα.
Διαβάζουμε ότι οι δέσμες μέτρων ανάκαμψης δεν είναι αποτελεσματικές, η ανεργία αυξάνεται, το δολάριο είναι μεγάλο πρόβλημα, η ανάπτυξη εξακολουθεί να λιμνάζει, οι επιχειρήσεις ακινήτων θα είναι η επόμενη φούσκα που θα σκάσει, κλπ.
Εξ ου και η ιδιωτικοποίηση, η οποία μεταφέρει στους επενδυτές τα έσοδα που προηγουμένως πήγαιναν στα εθνικά δημόσια ταμεία.
Εξ ου και τα παράγωγα προϊόντα και οι αγορές συναλλάγματος, οι οποίες δημιουργούν την ηλεκτρονική ψευδαίσθηση οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς πραγματικά να παράγουν τίποτα στον πραγματικό κόσμο.
Αν μελετήσει κανείς την κατάρρευση των πολιτισμών, αυτό που μαθαίνει είναι ότι η αποτυχία προσαρμογής είναι μοιραία.
Συνεχίζοντας στο δρόμο της επιδίωξης ανάπτυξης δεν είναι παρά μια τέτοια αδυναμία προσαρμογής.
Αν διαβάσει κανείς τις οικονομικές σελίδες αυτές τις μέρες, θα διαπιστώσει ότι είναι γεμάτες κακές ειδήσεις.
Διαβάζουμε ότι η ευρωζώνη είναι καταδικασμένη και η Ελλάδα είναι μόνο το πρώτο θύμα.
Διαβάζουμε ότι οι δέσμες μέτρων ανάκαμψης δεν είναι αποτελεσματικές, η ανεργία αυξάνεται, το δολάριο είναι μεγάλο πρόβλημα, η ανάπτυξη εξακολουθεί να λιμνάζει, οι επιχειρήσεις ακινήτων θα είναι η επόμενη φούσκα που θα σκάσει, κλπ.
Δίνεται η εντύπωση ότι ο καπιταλισμός αδυνατεί να προσαρμοστεί και ότι οι κοινωνίες μας κινδυνεύουν να καταρρεύσουν στο χάος.
Μια τέτοια εντύπωση είναι εν μέρει αληθινή και εν μέρει λανθασμένη.
Μια τέτοια εντύπωση είναι εν μέρει αληθινή και εν μέρει λανθασμένη.
Για να κατανοήσουμε την πραγματική κατάσταση πρέπει να κάνουμε σαφή διάκριση μεταξύ των καπιταλιστικών ελίτ και του καπιταλισμού.
Η καπιταλιστική ελίτ είναι αυτοί που έχουν καταφέρει να αποκτήσουν τον έλεγχο του δυτικού κόσμου κατά τη διάρκεια του καπιταλισμού τους δύο τελευταίους αιώνες.
.
Το καπιταλιστικό σύστημα έχει ημερομηνία λήξης και η ελίτ των τραπεζιτών το γνωρίζουν και προσαρμόζονται.
Ο καπιταλισμός είναι ένα όχημα που βοήθησε τους τραπεζίτες να αποκτήσουν την απόλυτη εξουσία, αλλά δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη πίστη στο σύστημα αυτό, καθόλου περισσότερη από ό,τι σ΄έναν τόπο ή οποιονδήποτε άλλο.
.
Όπως προαναφέρθηκε, σκέφτονται σε παγκόσμια κλίμακα θεωρώντας τα έθνη και τους πληθυσμούς πιόνια.
Καθορίζουν τί είναι το χρήμα και το χειρίζονται ακριβώς όπως ο τραπεζίτης σε ένα παιχνίδι Monopoly.
Καθορίζουν τί είναι το χρήμα και το χειρίζονται ακριβώς όπως ο τραπεζίτης σε ένα παιχνίδι Monopoly.
Μπορούν επίσης να φτιάξουν ένα νέο παιχνίδι με νέα μορφή χρήματος.
Έχουν εδώ και καιρό ξεπεράσει την ανάγκη να στηρίζονται σε οποιοδήποτε ιδιαίτερο οικονομικό σύστημα προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία τους.
Έχουν εδώ και καιρό ξεπεράσει την ανάγκη να στηρίζονται σε οποιοδήποτε ιδιαίτερο οικονομικό σύστημα προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία τους.
Ο καπιταλισμός βόλευε σε μια εποχή ταχείας ανάπτυξης.
Για την εποχή της μη-ανάπτυξης, ένα διαφορετικό παιχνίδι είναι στο στάδιο της προετοιμασίας.
Πρώτα τέθηκε σε σύστημα υποστήριξης της ζωής του, όπως προαναφέρθηκε, με την παγκοσμιοποίηση, την ιδιωτικοποίηση, τις αγορές παραγώγων, κ.λπ.
Μετά του έγινε ένεση ναρκωτικών για ευθανασία με τη μορφή των τοξικών παραγώγων.
Και όταν συνέβη η σχεδιαζόμενη κατάρρευση, αντί να στηριχθεί ο βιομηχανικός καπιταλισμός στηρίχθηκαν οι ελίτ τραπεζίτες.
Δεν ήταν ότι οι τράπεζες ήταν υπερβολικά μεγάλες για να αποτύχουν, αλλά οι τραπεζίτες ήταν πολύ ισχυροί πολιτικά για να αποτύχουν.
Έκαναν στις κυβερνήσεις μια προσφορά που δεν μπορούσαν να αρνηθούν.
Το αποτέλεσμα των τρισεκατομμυρίων δολαρίων στήριξης μπορούσε εύκολα να προβλεφθεί αν και δεν θα το ξέρετε από την ανάγνωση των οικονομικών σελίδων.
Οι εθνικοί προϋπολογισμοί ήταν ήδη στα ύψη και σίγουρα δεν είχαν αποθέματα για να διατεθούν για τη στήριξη των τραπεζών.
Έτσι, η στήριξη των τραπεζών δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την ανάληψη τεράστιων νέων οφειλών από τις κυβερνήσεις.
Έκαναν στις κυβερνήσεις μια προσφορά που δεν μπορούσαν να αρνηθούν.
Το αποτέλεσμα των τρισεκατομμυρίων δολαρίων στήριξης μπορούσε εύκολα να προβλεφθεί αν και δεν θα το ξέρετε από την ανάγνωση των οικονομικών σελίδων.
Οι εθνικοί προϋπολογισμοί ήταν ήδη στα ύψη και σίγουρα δεν είχαν αποθέματα για να διατεθούν για τη στήριξη των τραπεζών.
Έτσι, η στήριξη των τραπεζών δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την ανάληψη τεράστιων νέων οφειλών από τις κυβερνήσεις.
Προκειμένου να εκπληρωθούν οι δεσμεύσεις στήριξης των τραπεζών, τα χρήματα θα έπρεπε να δανειστούν από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τα οποία διεσώθηκαν με αυτά.
Με τις διασώσεις των τραπεζών οι δυτικές κυβερνήσεις παρέδωσαν τα έθνη τους στους χούφτες των τραπεζιτών.
Οι κυβερνήσεις βρίσκονται τώρα σε διαρκή δουλεία για χρέη προς τους τραπεζίτες.
Με τις διασώσεις των τραπεζών οι δυτικές κυβερνήσεις παρέδωσαν τα έθνη τους στους χούφτες των τραπεζιτών.
Οι κυβερνήσεις βρίσκονται τώρα σε διαρκή δουλεία για χρέη προς τους τραπεζίτες.
Αντί να τεθούν οι τράπεζες σε καθεστώς πτώχευσης, τέθηκαν σε κατάσταση πτώχευσης οι κυβερνήσεις.
Το υπουργικό συμβούλιο και οι σύμβουλοι του Ομπάμα είναι σχεδόν όλοι από την Γουόλ Στριτ, (βλ. Αμερικανοί Γερουσιαστές Εξαγοράζονταν από την Wall Street και Επέτρεψαν τα «Παιχνίδια» της. Να Καταστούν Υπόλογοι για την Ελληνική Κρίση ).
Είναι στο Λευκό Οίκο ώστε να μπορούν να έχουν στενή παρακολούθηση για τη νέα κατάκτησή τους, τις άλλοτε κυρίαρχες ΗΠΑ.
Ίσως σύντομα θα επιβλέπουν τη διάλυσή τους.
Οι τραπεζίτες έχουν πλέον τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών.
Λένε τι μπορεί να χρηματοδοτηθεί και τι δεν μπορεί.
Όταν πρόκειται για τη χρηματοδότηση πολέμων και της παραγωγής των όπλων τους δεν θέτουν όρια.
Όταν πρόκειται για δημόσιες υπηρεσίες, τότε λένε ότι τα ελλείμματα πρέπει να διατηρούνται υπό έλεγχο.
Η κατάσταση αυτή εκφράζεται πολύ καλά από τον Brian Cowan, επικεφαλής της κυβέρνησης της Ιρλανδίας.
Την ίδια εβδομάδα που η Ιρλανδία υποσχέθηκε 200 δισεκατομμύρια ευρώ για να διασώσει τις τράπεζες τον ρώτησα γιατί περικόπτει μερικά εκατομμύρια ευρώ από κρίσιμους προϋπολογισμούς υπηρεσιών.
Μου απάντησε, "Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχουν χρήματα".
Φυσικά δεν υπάρχουν! Το θησαυροφυλάκιο δόθηκε μακριά. Είναι άδειο το ντουλάπι.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η υψηλότερη προτεραιότητα για τον προϋπολογισμό είναι η εξυπηρέτηση του χρέους προς τις τράπεζες.
Ακριβώς όπως οι περισσότερες χώρες του τρίτου κόσμου υπόκεινται στη δουλεία του χρέους προς το ΔΝΤ, έτσι και το σύνολο της Δύσης υπόκειται στη δουλεία του χρέους στις δικές της κεντρικές τράπεζες.
Η Ελλάδα είναι ο προάγγελος του τι πρόκειται να συμβεί παντού".
Οι τραπεζίτες έχουν πλέον τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών.
Λένε τι μπορεί να χρηματοδοτηθεί και τι δεν μπορεί.
Όταν πρόκειται για τη χρηματοδότηση πολέμων και της παραγωγής των όπλων τους δεν θέτουν όρια.
Όταν πρόκειται για δημόσιες υπηρεσίες, τότε λένε ότι τα ελλείμματα πρέπει να διατηρούνται υπό έλεγχο.
Η κατάσταση αυτή εκφράζεται πολύ καλά από τον Brian Cowan, επικεφαλής της κυβέρνησης της Ιρλανδίας.
Την ίδια εβδομάδα που η Ιρλανδία υποσχέθηκε 200 δισεκατομμύρια ευρώ για να διασώσει τις τράπεζες τον ρώτησα γιατί περικόπτει μερικά εκατομμύρια ευρώ από κρίσιμους προϋπολογισμούς υπηρεσιών.
Μου απάντησε, "Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχουν χρήματα".
Φυσικά δεν υπάρχουν! Το θησαυροφυλάκιο δόθηκε μακριά. Είναι άδειο το ντουλάπι.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η υψηλότερη προτεραιότητα για τον προϋπολογισμό είναι η εξυπηρέτηση του χρέους προς τις τράπεζες.
Ακριβώς όπως οι περισσότερες χώρες του τρίτου κόσμου υπόκεινται στη δουλεία του χρέους προς το ΔΝΤ, έτσι και το σύνολο της Δύσης υπόκειται στη δουλεία του χρέους στις δικές της κεντρικές τράπεζες.
Η Ελλάδα είναι ο προάγγελος του τι πρόκειται να συμβεί παντού".
Συνεχίζεται
