"Κάποιοι από τους μεγαλύτερους άντρες των ΗΠΑ
φοβούνται κάτι. Γνωρίζουν ότι υπάρχει μια δύναμη κάπου,
φοβούνται κάτι. Γνωρίζουν ότι υπάρχει μια δύναμη κάπου,
τόσο οργανωμένη, τόσο διακριτική, τόσο επάγρυπνη,
τόσο διασυνδεδεμένη, τόσο ολοκληρωτική, τόσο διάχυτη
που είναι καλύτερα να μην ακούγονται
όταν λένε κάτι εναντίον της"
Wilson Woodrow Πρόεδρος ΗΠΑ
τόσο διασυνδεδεμένη, τόσο ολοκληρωτική, τόσο διάχυτη
που είναι καλύτερα να μην ακούγονται
όταν λένε κάτι εναντίον της"
Wilson Woodrow Πρόεδρος ΗΠΑ
Παραθέτουμε το δεύτερο μέρος του ιδιαίτερα κατατοπιστικού άρθρου του Richard K. Moore με τίτλο Prognosis 2012: Towards a New World Social Order από την ιστοσελίδα Information clearing house
Το πρώτο μέρος υπάρχει Εδώ. Το τρίτο και τελευταίο μέρος θα παρατεθεί στην επόμενη ανάρτηση.
Η οικονομία του άνθρακα – O έλεγχος της κατανάλωσης
Σε μια οικονομία μη ανάπτυξης, οι μηχανισμοί παραγωγής γίνονται σχετικά στατικοί.
Αντί να ανταγωνίζονται οι επιχειρήσεις στην καινοτομία, θα έχουμε γραφειοκρατίες παραγωγής.
Θα είναι ημι-κρατικές, ημι-ιδιωτικές γραφειοκρατίες, απασχολούμενες με προϋπολογισμούς και ποσοστώσεις και όχι με ανάπτυξη, κάτι σαν το πρότυπο του σοβιετικού μοντέλου.
Ένα τέτοιο περιβάλλον δεν θα καθοδηγείται από την ανάγκη για ανάπτυξη του κεφαλαίου και δεν θα επιτρέπει ένα κερδοφόρο παιχνίδι Monopoly.
Μπορούμε ήδη να δούμε τα βήματα που γίνονται για την αλλαγή του εταιρικού μοντέλου προς το γραφειοκρατικό μοντέλο μέσω αυξανόμενης κρατικής παρέμβασης στα οικονομικά θέματα.
Με τα πακέτα διάσωσης της Wall Street, την αναγκαστική αναδιάρθρωση της General Motors, την πρόσκληση για κεντρική μικροδιαχείριση τραπεζών και βιομηχανίας καθώς και το νομοσχέδιο για την υγεία, η κυβέρνηση δηλώνει ότι η αγορά πρόκειται να αντικατασταθεί από τις κυβερνητικές ντιρεκτίβες.
Δεν λέω ότι θα πρέπει να θρηνούμε το θάνατο του εκμεταλλευτικού καπιταλισμού, αλλά πριν να το γιορτάσουμε θα πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό με το οποίο αντικαθίσταται.
Σε μια εποχή καπιταλισμού και ανάπτυξης το επίκεντρο του παιχνιδιού είναι στην παραγωγική όψη της οικονομίας.
Το παιχνίδι έχει ως στόχο τον έλεγχο των μέσων της ανάπτυξης: την πρόσβαση σε κεφάλαιο. Η μηχανή-ανάπτυξης του καπιταλισμού δημιουργεί τη ζήτηση για κεφάλαιο.
Οι τραπεζίτες ελέγχουν την προσφορά.
Οι φόροι βασίζονται, ως επί το πλείστον, στο εισόδημα, σχετιζόμενοι, επίσης, με την παραγωγική όψη της οικονομίας.
Σε μια εποχή μη αύξησης, το επίκεντρο του παιχνιδιού θα είναι στην καταναλωτική όψη της οικονομίας.
Το παιχνίδι θα έχει ως στόχο τον έλεγχο των αναγκών της ζωής: την πρόσβαση σε τρόφιμα και ενέργεια.
Ο πληθυσμός δημιουργεί τη ζήτηση για τις ανάγκες της ζωής.
Σε μια εποχή μη αύξησης, το επίκεντρο του παιχνιδιού θα είναι στην καταναλωτική όψη της οικονομίας.
Το παιχνίδι θα έχει ως στόχο τον έλεγχο των αναγκών της ζωής: την πρόσβαση σε τρόφιμα και ενέργεια.
Ο πληθυσμός δημιουργεί τη ζήτηση για τις ανάγκες της ζωής.
Οι τραπεζίτες προτίθενται να ελέγχουν την προσφορά.
Οι φόροι θα βασίζονται κυρίως στην κατανάλωση, ιδιαίτερα στην κατανάλωση της ενέργειας.
Οι φόροι θα βασίζονται κυρίως στην κατανάλωση, ιδιαίτερα στην κατανάλωση της ενέργειας.
Περί αυτού πρόκειται με όλο αυτό τον θόρυβο περί επαπειλούμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη, με τους φόρους άνθρακα και τις πιστώσεις άνθρακα.
Ήδη στη Βρετανία γίνεται λόγος για ποσοστώσεις άνθρακα, κάτι αντίστοιχο με το δελτίο βενζίνης σε καιρό πολέμου.
Ήδη στη Βρετανία γίνεται λόγος για ποσοστώσεις άνθρακα, κάτι αντίστοιχο με το δελτίο βενζίνης σε καιρό πολέμου.
Δεν είναι μόνο ότι θα πληρώνετε φόρους για ενέργεια, αλλά η ποσότητα της ενέργειας που θα μπορείτε να καταναλώνετε θα καθορίζεται από κυβερνητικές ντιρεκτίβες.
.
Θα σας χορηγούνται πιστώσεις άνθρακα που θα μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε για οδήγηση, για θέρμανση, ή σε σπάνιες περιπτώσεις για αεροπορικά ταξίδια.
Στη Βρετανία, οι αυτοκινητόδρομοι καλωδιώνονται ώστε να μπορούν να εντοπίζουν πόσα μίλια οδηγείτε, να σας φορολογούν ανάλογα και να σας επιβάλουν ποινή αν ταξιδεύετε πέραν από το όριό σας.
Μπορούμε να περιμένουμε τέτοιου είδους διαδικασίες να επεκταθούν σ΄όλη τη Δύση, καθώς είναι οι ίδιοι διεθνείς τραπεζίτες που έχουν τον έλεγχο παντού.
Από πλευράς προπαγάνδας, αυτός ο έλεγχος στην κατανάλωση πλασάρεται ως λύση για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την εξάντληση του πετρελαίου.
Η όλη εκστρατεία προπαγάνδας είναι πολύ επιτυχής και όλα τα περιβαλλοντικά κινήματα έχουν εγκλωβιστεί σ΄αυτήν.
Στην Κοπεγχάγη οι διαδηλωτές ήρθαν αντιμέτωποι με την αστυνομία κρατώντας πανό για στήριξη των φόρων άνθρακα και των πιστώσεων άνθρακα.
Στην πραγματικότητα, όμως, το καθεστώς του άνθρακα δεν έχει καμία σχέση με το κλίμα ή με τη βιωσιμότητα.
Όλα είναι για τη μικροδιαχείρηση κάθε πτυχής της ζωής μας, καθώς και κάθε πτυχής της οικονομίας.
Αν αυτοί που κινούν τα πράγματα νοιάζονταν πραγματικά για τη βιωσιμότητα του πλανήτη, θα επένδυαν σε αποτελεσματική μαζική μεταφορά και θα μετατόπιζαν τη γεωργία από τις πετρελαιο-εντατικές και νερό-εντατικές μεθόδους σε βιώσιμες μεθόδους.
Αντ΄αυτού, επιβάλλουν τα βιοκαύσιμα και μας πουλάνε ηλεκτρικά αυτοκίνητα τα οποία δεν είναι ούτε περισσότερο βιώσιμα ούτε περισσότερο αποδοτικά σε άνθρακα από τα συνήθη αυτοκίνητα.
Ο πραγματικός σκοπός πίσω από τα βιοκαύσιμα είναι η γενοκτονία.
Με τις τιμές των τροφίμων συνδεδεμένες με τις τιμές της ενέργειας και την καλλιεργούμενη γη να μετατρέπεται από γη παραγωγής τροφίμων σε γη παραγωγής καυσίμων, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο μια μαζική αύξηση στην πείνα του τρίτου κόσμου.
Θα σας χορηγούνται πιστώσεις άνθρακα που θα μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε για οδήγηση, για θέρμανση, ή σε σπάνιες περιπτώσεις για αεροπορικά ταξίδια.
Στη Βρετανία, οι αυτοκινητόδρομοι καλωδιώνονται ώστε να μπορούν να εντοπίζουν πόσα μίλια οδηγείτε, να σας φορολογούν ανάλογα και να σας επιβάλουν ποινή αν ταξιδεύετε πέραν από το όριό σας.
Μπορούμε να περιμένουμε τέτοιου είδους διαδικασίες να επεκταθούν σ΄όλη τη Δύση, καθώς είναι οι ίδιοι διεθνείς τραπεζίτες που έχουν τον έλεγχο παντού.
Από πλευράς προπαγάνδας, αυτός ο έλεγχος στην κατανάλωση πλασάρεται ως λύση για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την εξάντληση του πετρελαίου.
Η όλη εκστρατεία προπαγάνδας είναι πολύ επιτυχής και όλα τα περιβαλλοντικά κινήματα έχουν εγκλωβιστεί σ΄αυτήν.
Στην Κοπεγχάγη οι διαδηλωτές ήρθαν αντιμέτωποι με την αστυνομία κρατώντας πανό για στήριξη των φόρων άνθρακα και των πιστώσεων άνθρακα.
Στην πραγματικότητα, όμως, το καθεστώς του άνθρακα δεν έχει καμία σχέση με το κλίμα ή με τη βιωσιμότητα.
Όλα είναι για τη μικροδιαχείρηση κάθε πτυχής της ζωής μας, καθώς και κάθε πτυχής της οικονομίας.
Αν αυτοί που κινούν τα πράγματα νοιάζονταν πραγματικά για τη βιωσιμότητα του πλανήτη, θα επένδυαν σε αποτελεσματική μαζική μεταφορά και θα μετατόπιζαν τη γεωργία από τις πετρελαιο-εντατικές και νερό-εντατικές μεθόδους σε βιώσιμες μεθόδους.
Αντ΄αυτού, επιβάλλουν τα βιοκαύσιμα και μας πουλάνε ηλεκτρικά αυτοκίνητα τα οποία δεν είναι ούτε περισσότερο βιώσιμα ούτε περισσότερο αποδοτικά σε άνθρακα από τα συνήθη αυτοκίνητα.
Ο πραγματικός σκοπός πίσω από τα βιοκαύσιμα είναι η γενοκτονία.
Με τις τιμές των τροφίμων συνδεδεμένες με τις τιμές της ενέργειας και την καλλιεργούμενη γη να μετατρέπεται από γη παραγωγής τροφίμων σε γη παραγωγής καυσίμων, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο μια μαζική αύξηση στην πείνα του τρίτου κόσμου.
Η μείωση του πληθυσμού είναι από καιρό δεδηλωμένος στόχος των κύκλων των ελίτ.
Η δυναστεία των Ροκφέλερ έχει συχνά εμπλακεί σε ευγονικές διαδικασίες διαφόρων ειδών.
.
.
«Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας» - Προετοιμάζοντας το έδαφος για τη μετάβαση
Ο λεγόμενος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας έχει δύο μέρη.
«Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας» - Προετοιμάζοντας το έδαφος για τη μετάβαση
Ο λεγόμενος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας έχει δύο μέρη.
..
Το πρώτο μέρος είναι πρόσχημα για την αυθαίρετη παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών κάθε φορά που η υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας ισχυρίζεται ότι αυτή είναι αναγκαία για λόγους ασφάλειας.
Το πρώτο μέρος είναι πρόσχημα για την αυθαίρετη παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών κάθε φορά που η υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας ισχυρίζεται ότι αυτή είναι αναγκαία για λόγους ασφάλειας.
Το δεύτερο μέρος είναι πρόσχημα για στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ οπουδήποτε στον κόσμο, κάθε φορά που ο Λευκός Οίκος ισχυρίζεται ότι η Αλ Κάιντα δρα εκεί.
Τόνισα τη λέξη «ισχυρίζεται» παραπάνω, γιατί το πρόσχημα της τρομοκρατίας χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει αυθαιρεσίες, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς.
Δεν χρειάζονται ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία να υποβληθούν στο Κογκρέσο, τον ΟΗΕ, ή σε οποιονδήποτε άλλο, πριν να εισβάλουν σε κάποιο έθνος, πριν απαγάγουν κάποιο ή τον βασανίσουν ως «ύποπτο για τρομοκρατία», ή πριν παρθεί κάποιο νέο επεμβατικό μέτρο ασφάλειας.
Όταν η εξουσία κάνει ό,τι θέλει, τότε δεν ζούμε πια σε κράτος δικαίου, ούτε στη χώρα μας ούτε διεθνώς.
Ζούμε υπό την κυριαρχία εξουσιαστών, όπως σε ένα δικτατορικό καθεστώς, ή σε ένα βασίλειο ή αυτοκρατορία παλιάς εποχής.
Μέρος 1: Προετοιμάζοντας το δρόμο για μια νέα κοινωνική τάξη
Μέρος 1: Προετοιμάζοντας το δρόμο για μια νέα κοινωνική τάξη
.
Με πολύ πραγματική έννοια, το πρόσχημα της τρομοκρατίας χρησιμοποιείται για να ανατρέψει όλα όσα πέτυχε ο Διαφωτισμός και οι κοινωνικές επαναστάσεις πριν από δύο αιώνες.
Η ίδια η καρδιά της Χάρτας των Δικαιωμάτων - έχει αποδομηθεί.
Τα γκουλάγκ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι μυστικές συλλήψεις τη νύχτα - αυτά που πάντα τα συσχετίζαμε με φασιστικές και κομμουνιστικές δικτατορίες - τώρα είναι όλα σε ισχύ υπό τη δικαιοδοσία των ΗΠΑ και τα έχει υπερασπιστεί δημοσίως ο ίδιος ο πρόεδρος.
Υπάρχει, άραγε, πράγματι τρομοκρατική απειλή για την πατρίδα και τα μέτρα αυτά μπορούν να είναι μια λογική απάντηση σε μια τέτοια απειλή;
Οι άνθρωποι είναι έντονα διχασμένοι στις απαντήσεις τους στα ερωτήματα αυτά.
Έχουν έρθει στο φως αρκετά αδιαμφισβήτητα στοιχεία σχετικά με τις διασυνδέσεις με μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών και κατά τη δική μου άποψη τα περισσότερα από τα δραματικά «τρομοκρατικά» γεγονότα στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη αποτελούν καλυμμένες επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας (βλ. Πληροφορίες για τη Χώρα της Ελευθερίας..... )
Από ιστορική άποψη αυτό δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη.
Τέτοιες επιχειρήσεις έχουν αποτελέσει συνήθη πρακτική - «modus operandi» - σε πολλά έθνη, αν και συνήθως δεν αποδεικνύονται παρά χρόνια αργότερα.
Για παράδειγμα, κάθε πόλεμος στον οποίο έχουν συμμετάσχει οι ΗΠΑ χαρακτηρίζεται από το δικό του απατηλό Συμβάν στον κόλπο Tonkin, ή την απάτη των Όπλων Μαζικής Καταστροφής, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Είναι μια φόρμουλα που λειτουργεί. Άμεση κινητοποίηση της κοινής γνώμης, ταχεία έγκριση χωρίς συζήτηση, χωρίς τη δυνατότητα αποφάσεων και νομοθετημάτων.
Γιατί ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας να είναι κάτι διαφορετικό;
Όσον αφορά το κίνητρο: την ώρα που οι μουσουλμάνοι υποφέρουν ως αποτέλεσμα αυτών των δραματικών γεγονότων, οι ελίτ τραπεζίτες μας έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν μια αστυνομοκρατούμενη υποδομή η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση προβλεπόμενης λαϊκής αντίστασης ή πολιτικού χάους που μπορεί να προκύψει καθώς θα προετοιμάζουν το δρόμο για το μετα-καπιταλιστικό μέλλον τους.
Με την κατάρρευση, τα πακέτα διάσωσης και την πλήρη αποτυχία να επιδιώξουν κάποιου είδους αποτελεσματική στρατηγική αποκατάστασης, οι ενδείξεις είναι πολύ σαφείς: το σύστημα θα αφεθεί να καταρρεύσει πλήρως, καθαρίζοντας έτσι το έδαφος για μια προ-αρχιτεκτονημένη «λύση».
Το Σημείο Μηδέν (στους δίδυμους πύργους) μπορεί να θεωρηθεί ως μια μεταφορά, με την καπιταλιστική οικονομία ως τους Δίδυμους Πύργους.
Και τα τοξικά παράγωγα καθιστούν σαφές το γεγονός ότι η κατάρρευση είναι στην πραγματικότητα μια ελεγχόμενη κατεδάφιση.
Μου φαίνεται αναπόφευκτο, δεδομένων των πολλών ενδείξεων, ότι ο στρατιωτικός νόμος θα αποτελέσει μέρος της διαδικασίας μετάβασης, δήθεν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομικής κατάρρευσης.
Ίσως κατάρρευση της τροφικής αλυσίδας, λόγω κατάρρευσης της ενεργειακής αλυσίδας εφοδιασμού.
Η ανταπόκριση έκτακτης ανάγκης των ΗΠΑ στη Νέα Ορλεάνη και μετά στην Αϊτή, μας δίνει περισσότερες ενδείξεις, πραγματικές επί τόπου δοκιμές, τι είδους αντιμετώπιση «έκτακτης ανάγκης» μπορούμε να περιμένουμε.
Με πολύ πραγματική έννοια, το πρόσχημα της τρομοκρατίας χρησιμοποιείται για να ανατρέψει όλα όσα πέτυχε ο Διαφωτισμός και οι κοινωνικές επαναστάσεις πριν από δύο αιώνες.
Η ίδια η καρδιά της Χάρτας των Δικαιωμάτων - έχει αποδομηθεί.
Τα γκουλάγκ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι μυστικές συλλήψεις τη νύχτα - αυτά που πάντα τα συσχετίζαμε με φασιστικές και κομμουνιστικές δικτατορίες - τώρα είναι όλα σε ισχύ υπό τη δικαιοδοσία των ΗΠΑ και τα έχει υπερασπιστεί δημοσίως ο ίδιος ο πρόεδρος.
Υπάρχει, άραγε, πράγματι τρομοκρατική απειλή για την πατρίδα και τα μέτρα αυτά μπορούν να είναι μια λογική απάντηση σε μια τέτοια απειλή;
Οι άνθρωποι είναι έντονα διχασμένοι στις απαντήσεις τους στα ερωτήματα αυτά.
Έχουν έρθει στο φως αρκετά αδιαμφισβήτητα στοιχεία σχετικά με τις διασυνδέσεις με μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών και κατά τη δική μου άποψη τα περισσότερα από τα δραματικά «τρομοκρατικά» γεγονότα στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη αποτελούν καλυμμένες επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας (βλ. Πληροφορίες για τη Χώρα της Ελευθερίας..... )
Από ιστορική άποψη αυτό δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη.
Τέτοιες επιχειρήσεις έχουν αποτελέσει συνήθη πρακτική - «modus operandi» - σε πολλά έθνη, αν και συνήθως δεν αποδεικνύονται παρά χρόνια αργότερα.
Για παράδειγμα, κάθε πόλεμος στον οποίο έχουν συμμετάσχει οι ΗΠΑ χαρακτηρίζεται από το δικό του απατηλό Συμβάν στον κόλπο Tonkin, ή την απάτη των Όπλων Μαζικής Καταστροφής, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Είναι μια φόρμουλα που λειτουργεί. Άμεση κινητοποίηση της κοινής γνώμης, ταχεία έγκριση χωρίς συζήτηση, χωρίς τη δυνατότητα αποφάσεων και νομοθετημάτων.
Γιατί ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας να είναι κάτι διαφορετικό;
Όσον αφορά το κίνητρο: την ώρα που οι μουσουλμάνοι υποφέρουν ως αποτέλεσμα αυτών των δραματικών γεγονότων, οι ελίτ τραπεζίτες μας έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν μια αστυνομοκρατούμενη υποδομή η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση προβλεπόμενης λαϊκής αντίστασης ή πολιτικού χάους που μπορεί να προκύψει καθώς θα προετοιμάζουν το δρόμο για το μετα-καπιταλιστικό μέλλον τους.
Με την κατάρρευση, τα πακέτα διάσωσης και την πλήρη αποτυχία να επιδιώξουν κάποιου είδους αποτελεσματική στρατηγική αποκατάστασης, οι ενδείξεις είναι πολύ σαφείς: το σύστημα θα αφεθεί να καταρρεύσει πλήρως, καθαρίζοντας έτσι το έδαφος για μια προ-αρχιτεκτονημένη «λύση».
Το Σημείο Μηδέν (στους δίδυμους πύργους) μπορεί να θεωρηθεί ως μια μεταφορά, με την καπιταλιστική οικονομία ως τους Δίδυμους Πύργους.
Και τα τοξικά παράγωγα καθιστούν σαφές το γεγονός ότι η κατάρρευση είναι στην πραγματικότητα μια ελεγχόμενη κατεδάφιση.
Μου φαίνεται αναπόφευκτο, δεδομένων των πολλών ενδείξεων, ότι ο στρατιωτικός νόμος θα αποτελέσει μέρος της διαδικασίας μετάβασης, δήθεν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομικής κατάρρευσης.
Ίσως κατάρρευση της τροφικής αλυσίδας, λόγω κατάρρευσης της ενεργειακής αλυσίδας εφοδιασμού.
Η ανταπόκριση έκτακτης ανάγκης των ΗΠΑ στη Νέα Ορλεάνη και μετά στην Αϊτή, μας δίνει περισσότερες ενδείξεις, πραγματικές επί τόπου δοκιμές, τι είδους αντιμετώπιση «έκτακτης ανάγκης» μπορούμε να περιμένουμε.
Πρώτα απ΄όλα έρχεται η ασφάλεια των δυνάμεων κατοχής.
Αυτοί που θα υποφέρουν σε έκτακτη ανάγκη θα αντιμετωπίζονται περισσότερο σαν αντάρτες παρά σαν θύματα που χρειάζονται βοήθεια.
.
Στην περίπτωση της Αϊτής, η αντίδραση των ΗΠΑ μπορεί να περιγραφεί αποκλειστικά ως ένα σκόπιμο σχέδιο γενοκτονίας (βλ. Η Φαρσοκωμωδία του Κόσμου και η "Βοήθεια" στην Αιτή).
Στην περίπτωση της Αϊτής, η αντίδραση των ΗΠΑ μπορεί να περιγραφεί αποκλειστικά ως ένα σκόπιμο σχέδιο γενοκτονίας (βλ. Η Φαρσοκωμωδία του Κόσμου και η "Βοήθεια" στην Αιτή).
..
Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται θαμμένοι σε συντρίμμια μετά από ένα σεισμό, οι πρώτες 48 έως 72 ώρες είναι απολύτως κρίσιμες αναφορικά με τα ποσοστά επιβίωσης.
Όταν ο στρατός των ΗΠΑ μπλοκάρησε συστηματικά όλη την ξένη βοήθεια εκείνες τις κρίσιμες ώρες, γύρισε πίσω γιατρούς και άμεση βοήθεια, σφράγισε τη μοίρα χιλιάδων ανθρώπων που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Μπορεί κανείς να φανταστεί πολλά εφιαλτικά σενάρια δεδομένων αυτών των δυσοίωνων σημαδιών.
Ο πρώτος και δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν εφιάλτες που συνέβησαν πραγματικά, με εκατομμύρια να πεθαίνουν και οι ίδιες αυτές τραπεζικές δυναστείες ενορχήστρωσαν αυτά τα σενάρια και στη συνέχεια κάλυψαν τα ίχνη τους.
Πρέπει επίσης να θυμώμαστε και το Δόγμα του Σοκ και Δέος, όπου η καταστροφή θεωρείται ως ευκαιρία - όταν «τα πράγματα μπορούν να γίνουν όταν διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν».
Νωπά έχουμε ακόμη τα κύματα σοκ που μας εστάλησαν στις 9 / 11, και πάλι, όταν κατέρρευσε το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Και τώρα περιμένουμε το πραγματικά μεγάλο σοκ, τη γενική κατάρρευση της κοινωνίας.
Την τελική έκδοση του Δόγματος Σοκ και Δέος: «Αν η κατάρρευση είναι συνολική, μπορούμε να πετύχουμε όλα τα κολασμένα πράγματα που θέλουμε να πετύχουμε».
Δεν θα διακινδυνεύσω να διατυπώσω μία εικασία για το πώς θα παιχτεί αυτή η διαδικασία μετάβασης, αλλά περιμένω ότι θα είναι ένας εφιάλτης με τη μία ή την άλλη μορφή.
Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται θαμμένοι σε συντρίμμια μετά από ένα σεισμό, οι πρώτες 48 έως 72 ώρες είναι απολύτως κρίσιμες αναφορικά με τα ποσοστά επιβίωσης.
Όταν ο στρατός των ΗΠΑ μπλοκάρησε συστηματικά όλη την ξένη βοήθεια εκείνες τις κρίσιμες ώρες, γύρισε πίσω γιατρούς και άμεση βοήθεια, σφράγισε τη μοίρα χιλιάδων ανθρώπων που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Μπορεί κανείς να φανταστεί πολλά εφιαλτικά σενάρια δεδομένων αυτών των δυσοίωνων σημαδιών.
Ο πρώτος και δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν εφιάλτες που συνέβησαν πραγματικά, με εκατομμύρια να πεθαίνουν και οι ίδιες αυτές τραπεζικές δυναστείες ενορχήστρωσαν αυτά τα σενάρια και στη συνέχεια κάλυψαν τα ίχνη τους.
Πρέπει επίσης να θυμώμαστε και το Δόγμα του Σοκ και Δέος, όπου η καταστροφή θεωρείται ως ευκαιρία - όταν «τα πράγματα μπορούν να γίνουν όταν διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν».
Νωπά έχουμε ακόμη τα κύματα σοκ που μας εστάλησαν στις 9 / 11, και πάλι, όταν κατέρρευσε το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Και τώρα περιμένουμε το πραγματικά μεγάλο σοκ, τη γενική κατάρρευση της κοινωνίας.
Την τελική έκδοση του Δόγματος Σοκ και Δέος: «Αν η κατάρρευση είναι συνολική, μπορούμε να πετύχουμε όλα τα κολασμένα πράγματα που θέλουμε να πετύχουμε».
Δεν θα διακινδυνεύσω να διατυπώσω μία εικασία για το πώς θα παιχτεί αυτή η διαδικασία μετάβασης, αλλά περιμένω ότι θα είναι ένας εφιάλτης με τη μία ή την άλλη μορφή.
.
Ήδη ο ολοένα και αυξανόμενος αριθμός αστέγων υποφέρει ένα εφιάλτη, από κάθε άποψη. (βλ. Eighteen Million, Out in the Road,18 εκατομμύρια αμερικανών προστέθηκαν φέτος στα περυσινά 12 εκατομμύρια πολιτών που είναι στο δρόμο, χωρίς στέγη),
Τη μια μέρα ζείτε σε ένα σπίτι του οποίου η αξία ανεβαίνει, πηγαίνετε σε μια καλή δουλειά και την επόμενη η οικογένειά σας είναι έξω στους δρόμους. Αυτός είναι εφιάλτης.
Ο χρόνος μετάβασης θα είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά θα είναι ένα μεταβατικό στάδιο, θα είναι προσωρινή, όπως με έναν πόλεμο.
Και όπως και με τον πόλεμο, θα επιτρέψει την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση την επαύριον.
Σκεφτείτε πως μετασχηματίστηκε η Ιαπωνία και η Γερμανία κοινωνικά και πολιτικά από τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση.
Ήταν ασκήσεις κοινωνικής μηχανικής, όπως ήταν και ο προηγούμενος μετασχηματισμός από τον Μουσολίνι και Χίτλερ.
Αν και τα αποτελέσματα ήταν πολύ διαφορετικά, σε κάθε περίπτωση η πλήρης κατάρρευση / ήττα ήταν το προοίμιο για την ανοικοδόμηση.
Ήδη ο ολοένα και αυξανόμενος αριθμός αστέγων υποφέρει ένα εφιάλτη, από κάθε άποψη. (βλ. Eighteen Million, Out in the Road,18 εκατομμύρια αμερικανών προστέθηκαν φέτος στα περυσινά 12 εκατομμύρια πολιτών που είναι στο δρόμο, χωρίς στέγη),
Τη μια μέρα ζείτε σε ένα σπίτι του οποίου η αξία ανεβαίνει, πηγαίνετε σε μια καλή δουλειά και την επόμενη η οικογένειά σας είναι έξω στους δρόμους. Αυτός είναι εφιάλτης.
Ο χρόνος μετάβασης θα είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά θα είναι ένα μεταβατικό στάδιο, θα είναι προσωρινή, όπως με έναν πόλεμο.
Και όπως και με τον πόλεμο, θα επιτρέψει την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση την επαύριον.
Σκεφτείτε πως μετασχηματίστηκε η Ιαπωνία και η Γερμανία κοινωνικά και πολιτικά από τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση.
Ήταν ασκήσεις κοινωνικής μηχανικής, όπως ήταν και ο προηγούμενος μετασχηματισμός από τον Μουσολίνι και Χίτλερ.
Αν και τα αποτελέσματα ήταν πολύ διαφορετικά, σε κάθε περίπτωση η πλήρης κατάρρευση / ήττα ήταν το προοίμιο για την ανοικοδόμηση.
.
Η συνολική κατάρρευση της καπιταλιστικής οικονομίας είναι προδοκιμασμένη, είναι απλώς η εφαρμογή μιας αποδειγμένης φόρμουλας.
Το δεύτερο σκέλος της μαθηματικής φόρμουλας θα είναι κάποια νέα κοινωνική τάξη, ή ίσως κάποια παλιά κοινωνική τάξη, ή κάποιο μίγμα. Κάτι κατάλληλο για μια μη αναπτυσσόμενη, εντέλλουσα οικονομία
Αυτό είναι το πρώτο μέρος του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας:
Έχει επιτρέψει τη δημιουργία της υποδομής που απαιτείται για να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της κοινωνίας και να παρέχει ασφάλεια για τη διαδικασία της ανοικοδόμησης.
Μέρος 2: Προετοιμάζοντας το δρόμο για παγκόσμια κυριαρχία
Το δεύτερο μέρος του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας αναφέρεται στη γεωπολιτική διάσταση μιας παγκόσμιας οικονομίας βασισμένης στη μη ανάπτυξη.
Προηγουμένως ανέφερα ότι η γεωπολιτική ήταν διαφορετική στο καθεστώς του καπιταλισμού απ΄ό, τι ήταν στο καθεστώς της μοναρχίας.
Η συνολική κατάρρευση της καπιταλιστικής οικονομίας είναι προδοκιμασμένη, είναι απλώς η εφαρμογή μιας αποδειγμένης φόρμουλας.
Το δεύτερο σκέλος της μαθηματικής φόρμουλας θα είναι κάποια νέα κοινωνική τάξη, ή ίσως κάποια παλιά κοινωνική τάξη, ή κάποιο μίγμα. Κάτι κατάλληλο για μια μη αναπτυσσόμενη, εντέλλουσα οικονομία
Αυτό είναι το πρώτο μέρος του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας:
Έχει επιτρέψει τη δημιουργία της υποδομής που απαιτείται για να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της κοινωνίας και να παρέχει ασφάλεια για τη διαδικασία της ανοικοδόμησης.
Μέρος 2: Προετοιμάζοντας το δρόμο για παγκόσμια κυριαρχία
Το δεύτερο μέρος του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας αναφέρεται στη γεωπολιτική διάσταση μιας παγκόσμιας οικονομίας βασισμένης στη μη ανάπτυξη.
Προηγουμένως ανέφερα ότι η γεωπολιτική ήταν διαφορετική στο καθεστώς του καπιταλισμού απ΄ό, τι ήταν στο καθεστώς της μοναρχίας.
Η όλη δυναμική ήταν διαφορετική.
Παρομοίως, πολλά πράγματα θα αλλάξουν και κατά την αλλαγή από τον χαοτικό, προσανατολισμένο στην ανάπτυξη καπιταλισμό, προς ένα κεντρικό, μικροδιαχειριζόμενο, οικονομικό καθεστώς.
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη σημασία του ελέγχου των αποθεμάτων πετρελαίου.
Σε μια οικονομία ανάπτυξης, τα κέρδη ήταν το βραβείο,
Ο έλεγχος των αγορών και των διαύλων διανομής τους επέτρεπε να έχουν το επάνω χέρι στο παιχνίδι.
Οι τοπικοί δικτάτορες μπορούσαν να διαχειρίζονται τα πράγματα όπως ήθελαν και να παίρνουν το μερίδιό τους από τα έσοδα από το πετρέλαιο, στο βαθμό που τηρούσαν τις συμβάσεις τους με τις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου που ήταν στην ευχάριστη θέση να το πωλούν στους πλειοδότες.
Σε μια οικονομία μη ανάπτυξης, όπου η έμφαση δίνεται στον άμεσο έλεγχο της προσφοράς και κατανομής των πόρων, καθίσταται αναγκαίο να διασφαλίζονται, με τη στρατιωτική έννοια, οι πηγές του πετρελαίου και οι δίοδοι της κυκλοφορίας του.
Δεν αρκεί πλέον μόνο να επωφελούνται.
Η εξασφάλιση των πηγών καθώς και η κατ ευθείαν κατανομή της διανομής αποτελεί το θεμέλιο για τη μικροδιαχείρηση της οικονομίας μη ανάπτυξης.
Αυτό ισχύει και για τους άλλους κρίσιμους πόρους, όπως για το ουράνιο και τα σπάνια μέταλλα που χρειάζονται για την «άμυνα» και τις βιομηχανίας ηλεκτρονικών.
Στην πραγματικότητα, είμαστε στο μέσον ενός πολέμου αρπαγής πόρων με την Κίνα και τη Ρωσία να πραγματοποιούν μακροπρόθεσμες ενεργειακές συμφωνίες με το Ιράν και τη Βενεζουέλα, την Κίνα να αγοράζει γεωργικές εκτάσεις στην Αφρική, την Ουάσιγκτον να
κάνει μακροπρόθεσμες συμφωνίες για τα βιοκαύσιμα της Βραζιλίας και υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα.
Με πολλούς τρόπους ο ιμπεριαλισμός επιστρέφει στις ημέρες της αποικιοκρατίας, όταν το μοντέλο ήταν η άμεση διοίκηση, παρά το καπιταλιστικό μοντέλο: κερδοσκοπία εταιρειών από επενδύσεις υπό δικτάτορες που καταστέλλουν τους πληθυσμούς τους.
Υπάρχει μια φυσική επιστροφή στη δυναμική των "παλιών καλών ημερών της αυτοκρατορίας», όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης επικέντρωναν τις οικονομικές τους δραστηριότητες μέσα στις ατομικές σφαίρες επιρροής τους.
Στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τώρα στο Πακιστάν και την Υεμένη, οι ΗΠΑ με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ βάζει ένα πολύ μη ειρηνικό χέρι στο παιχνίδι αρπαγής των πόρων.
Παρομοίως, πολλά πράγματα θα αλλάξουν και κατά την αλλαγή από τον χαοτικό, προσανατολισμένο στην ανάπτυξη καπιταλισμό, προς ένα κεντρικό, μικροδιαχειριζόμενο, οικονομικό καθεστώς.
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη σημασία του ελέγχου των αποθεμάτων πετρελαίου.
Σε μια οικονομία ανάπτυξης, τα κέρδη ήταν το βραβείο,
Ο έλεγχος των αγορών και των διαύλων διανομής τους επέτρεπε να έχουν το επάνω χέρι στο παιχνίδι.
Οι τοπικοί δικτάτορες μπορούσαν να διαχειρίζονται τα πράγματα όπως ήθελαν και να παίρνουν το μερίδιό τους από τα έσοδα από το πετρέλαιο, στο βαθμό που τηρούσαν τις συμβάσεις τους με τις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου που ήταν στην ευχάριστη θέση να το πωλούν στους πλειοδότες.
Σε μια οικονομία μη ανάπτυξης, όπου η έμφαση δίνεται στον άμεσο έλεγχο της προσφοράς και κατανομής των πόρων, καθίσταται αναγκαίο να διασφαλίζονται, με τη στρατιωτική έννοια, οι πηγές του πετρελαίου και οι δίοδοι της κυκλοφορίας του.
Δεν αρκεί πλέον μόνο να επωφελούνται.
Η εξασφάλιση των πηγών καθώς και η κατ ευθείαν κατανομή της διανομής αποτελεί το θεμέλιο για τη μικροδιαχείρηση της οικονομίας μη ανάπτυξης.
Αυτό ισχύει και για τους άλλους κρίσιμους πόρους, όπως για το ουράνιο και τα σπάνια μέταλλα που χρειάζονται για την «άμυνα» και τις βιομηχανίας ηλεκτρονικών.
Στην πραγματικότητα, είμαστε στο μέσον ενός πολέμου αρπαγής πόρων με την Κίνα και τη Ρωσία να πραγματοποιούν μακροπρόθεσμες ενεργειακές συμφωνίες με το Ιράν και τη Βενεζουέλα, την Κίνα να αγοράζει γεωργικές εκτάσεις στην Αφρική, την Ουάσιγκτον να
κάνει μακροπρόθεσμες συμφωνίες για τα βιοκαύσιμα της Βραζιλίας και υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα.
Με πολλούς τρόπους ο ιμπεριαλισμός επιστρέφει στις ημέρες της αποικιοκρατίας, όταν το μοντέλο ήταν η άμεση διοίκηση, παρά το καπιταλιστικό μοντέλο: κερδοσκοπία εταιρειών από επενδύσεις υπό δικτάτορες που καταστέλλουν τους πληθυσμούς τους.
Υπάρχει μια φυσική επιστροφή στη δυναμική των "παλιών καλών ημερών της αυτοκρατορίας», όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης επικέντρωναν τις οικονομικές τους δραστηριότητες μέσα στις ατομικές σφαίρες επιρροής τους.
Στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τώρα στο Πακιστάν και την Υεμένη, οι ΗΠΑ με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ βάζει ένα πολύ μη ειρηνικό χέρι στο παιχνίδι αρπαγής των πόρων.
Είναι το χέρι του δυνάστη, «έχω το μεγαλύτερο όπλο, έτσι θα πάρω αυτό που θέλω».
.
.Αυτές οι επιθετικές ενέργειες είναι πολύ προκλητικές για τη Ρωσία και την Κίνα και απειλητικές για τα ζωτικά οικονομικά τους συμφέροντα.
Μια επίθεση κατά του Ιράν θα ήταν περισσότερο από μια πρόκληση, θα ήταν ένα άμεσο ράπισμα στο πρόσωπο, μια πρόκληση: «Πολεμείστε τώρα ή παραιτηθείτε σε ψίχουλα».
Εκτός από όλο αυτό το μπλοκάρισμα του πετρελαίου, οι ΗΠΑ έχει περιβάλει τη Ρωσία και την Κίνα με στρατιωτικές βάσεις και επιτάχυνε τελευταία τις εγκαταστάσεις αντιπυραυλικών συστημάτων στα σύνορά τους, εν μέσω έντονων ενστάσεων Ρωσίας και Κίνας.
Μια επίθεση κατά του Ιράν θα ήταν περισσότερο από μια πρόκληση, θα ήταν ένα άμεσο ράπισμα στο πρόσωπο, μια πρόκληση: «Πολεμείστε τώρα ή παραιτηθείτε σε ψίχουλα».
Εκτός από όλο αυτό το μπλοκάρισμα του πετρελαίου, οι ΗΠΑ έχει περιβάλει τη Ρωσία και την Κίνα με στρατιωτικές βάσεις και επιτάχυνε τελευταία τις εγκαταστάσεις αντιπυραυλικών συστημάτων στα σύνορά τους, εν μέσω έντονων ενστάσεων Ρωσίας και Κίνας.
Οι ΗΠΑ είναι σκοπίμως προκλητικές και απειλούν ζωτικά συμφέροντα αυτών των πιθανών αντιπάλων.
Σε ανταπάντηση σχηματίζονται συμμαχίες σε διμερή βάση και με τη μορφή SCO.
Σε ανταπάντηση σχηματίζονται συμμαχίες σε διμερή βάση και με τη μορφή SCO.
Η Κίνα και η Ρωσία είναι πολύ κοντά στη στρατιωτική τους συνεργασία και στην ανταλλαγή τεχνολογίας.
Ο στρατηγικός σχεδιασμός τους βασίζεται στην αναμονή μιας επίθεσης των ΗΠΑ και η στρατηγική αντιμετώπιση της βασίζεται στην αρχή του ασύμμετρου πολέμου.
Για παράδειγμα, ένας πύραυλος ενός εκατομμυρίου δολαρίων ικανός να αποτρέπει ένα αεροπλανοφόρο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ή, ίσως, μια χούφτα πυραύλων ικανών να απενεργοποιήσουν τα συστήματα εντολών και ελέγχου των δορυφόρων του Πενταγώνου.
Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ δαπανούν αστρονομικά ποσά για την ανάπτυξη δυνατότητας πρώτου χτυπήματος με διαστημικά οπλικά συστήματα, κλπ.
Τα νέα αντιπυραυλικά συστήματα αποτελούν σημαντικό μέρος της στρατηγικής πρώτου χτυπήματος, μειώνοντας την ικανότητα της Ρωσίας ή της Κίνας για την επιβολή αντιποίνων.
Τα συστήματα αυτά είναι κάτι παραπάνω από προκλητικά.
Είναι το σύγχρονο ισοδύναμο του να παρατάσσεις το στρατός σου στα σύνορα του αντιπάλου σου.
Αν υπάρξει πυρηνική ανταλλαγή μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, οι ιστορικοί θα αναφέρουν όλα αυτά τα πράγματα που έχω αναφέρει ως «προφανή σημάδια» ότι ο πόλεμος ήταν προ των θυρών.
Για παράδειγμα, ένας πύραυλος ενός εκατομμυρίου δολαρίων ικανός να αποτρέπει ένα αεροπλανοφόρο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ή, ίσως, μια χούφτα πυραύλων ικανών να απενεργοποιήσουν τα συστήματα εντολών και ελέγχου των δορυφόρων του Πενταγώνου.
Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ δαπανούν αστρονομικά ποσά για την ανάπτυξη δυνατότητας πρώτου χτυπήματος με διαστημικά οπλικά συστήματα, κλπ.
Τα νέα αντιπυραυλικά συστήματα αποτελούν σημαντικό μέρος της στρατηγικής πρώτου χτυπήματος, μειώνοντας την ικανότητα της Ρωσίας ή της Κίνας για την επιβολή αντιποίνων.
Τα συστήματα αυτά είναι κάτι παραπάνω από προκλητικά.
Είναι το σύγχρονο ισοδύναμο του να παρατάσσεις το στρατός σου στα σύνορα του αντιπάλου σου.
Αν υπάρξει πυρηνική ανταλλαγή μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, οι ιστορικοί θα αναφέρουν όλα αυτά τα πράγματα που έχω αναφέρει ως «προφανή σημάδια» ότι ο πόλεμος ήταν προ των θυρών.
.
Παραλληρισμοί μπορούν να γίνουν με το σενάριο που προηγήθηκε πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όταν η Γερμανία είχε επισκιάσει οικονομικά τη Βρετανία, όπως σήμερα η Κίνα επισκιάζει τις ΗΠΑ.
Και στις δύο περιπτώσεις, μια «απελπισμένη προσπάθεια να διατηρηθεί η ηγεμονία» μπορεί να ιδωθεί ως η αιτία του πολέμου.
Μπορεί να γίνει ή να μην γίνει τρίτος 'Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά όλες αυτές οι προετοιμασίες καθιστούν σαφές ότι η τραπεζική μας ελίτ προτίθενται να προΐσταται σε ένα παγκόσμιο σύστημα, με γάντζο ή απατεωνιά.
Παραλληρισμοί μπορούν να γίνουν με το σενάριο που προηγήθηκε πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όταν η Γερμανία είχε επισκιάσει οικονομικά τη Βρετανία, όπως σήμερα η Κίνα επισκιάζει τις ΗΠΑ.
Και στις δύο περιπτώσεις, μια «απελπισμένη προσπάθεια να διατηρηθεί η ηγεμονία» μπορεί να ιδωθεί ως η αιτία του πολέμου.
Μπορεί να γίνει ή να μην γίνει τρίτος 'Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά όλες αυτές οι προετοιμασίες καθιστούν σαφές ότι η τραπεζική μας ελίτ προτίθενται να προΐσταται σε ένα παγκόσμιο σύστημα, με γάντζο ή απατεωνιά.
.
Αν ήθελαν μια ειρηνική ρύθμιση, μια διανομή της πίτας του τρίτου κόσμου, ας το πούμε έτσι, θα μπορούσε εύκολα να διεθευτηθεί ανά πάσα στιγμή συνοδευόμενη με ουσιαστικό πυρηνικό αφοπλισμό.
Η Κίνα και η Ρωσία θα ήθελαν να δουν ένα σταθερό, πολυπολικό κόσμο.
Είναι μόνον οι ελίτ των τραπεζιτών μας που έχουν εμμονή με την παγκόσμια κυριαρχία.
Είναι πιθανό ότι ο πυρηνικός πόλεμος είναι ένα «επιθυμητό αποτέλεσμα», επιτυγχάνοντας μείωση του πληθυσμού και καθιστώντας την κατάρρευση ακόμη πιο ολοκληρωτική.
Ή, ίσως, γίνει στην Κίνα και τη Ρωσία μια προσφορά που δεν θα μπορούν να αρνηθούν: «Παραιτηθείτε από την οικονομική κυριαρχία σας στο παγκόσμιο σύστημα μας, ή θα αντιμετωπίσετε τις συνέπειες».
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η ελίτ των τραπεζιτών, οι κυρίαρχοι του σύμπαντος, σκοπεύουν να προεδρεύσουν σε ένα μικροδιαχειριζόμενο παγκόσμιο σύστημα.
Το έργο της κατάρρευσης έχει πλέον δρομολογηθεί και η επιχείρηση «απόκλεισε γύρω-γύρω τον εχθρό σου» φαίνεται να έχει λίγο-πολύ ολοκληρωθεί.
Από στρατηγική προοπτική, θα υπάρξει κάποιο σημείο ενεργοποίησης, κάποιο στάδιο στο σενάριο οικονομικής κατάρρευσης, όταν η γεωπολιτική αντιπαράθεση θα κριθεί ως πιο συμφέρουσα.
Είναι μια πολυδιάστατη σκακιέρα με το χρονοδιάγραμμα των διαφόρων κινήσεων να συντονίζονται πολύ προσεκτικά.
Από το γενικό σχηματισμό, φαίνεται ότι πλησιάζει το φινάλε.
Αν ήθελαν μια ειρηνική ρύθμιση, μια διανομή της πίτας του τρίτου κόσμου, ας το πούμε έτσι, θα μπορούσε εύκολα να διεθευτηθεί ανά πάσα στιγμή συνοδευόμενη με ουσιαστικό πυρηνικό αφοπλισμό.
Η Κίνα και η Ρωσία θα ήθελαν να δουν ένα σταθερό, πολυπολικό κόσμο.
Είναι μόνον οι ελίτ των τραπεζιτών μας που έχουν εμμονή με την παγκόσμια κυριαρχία.
Είναι πιθανό ότι ο πυρηνικός πόλεμος είναι ένα «επιθυμητό αποτέλεσμα», επιτυγχάνοντας μείωση του πληθυσμού και καθιστώντας την κατάρρευση ακόμη πιο ολοκληρωτική.
Ή, ίσως, γίνει στην Κίνα και τη Ρωσία μια προσφορά που δεν θα μπορούν να αρνηθούν: «Παραιτηθείτε από την οικονομική κυριαρχία σας στο παγκόσμιο σύστημα μας, ή θα αντιμετωπίσετε τις συνέπειες».
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η ελίτ των τραπεζιτών, οι κυρίαρχοι του σύμπαντος, σκοπεύουν να προεδρεύσουν σε ένα μικροδιαχειριζόμενο παγκόσμιο σύστημα.
Το έργο της κατάρρευσης έχει πλέον δρομολογηθεί και η επιχείρηση «απόκλεισε γύρω-γύρω τον εχθρό σου» φαίνεται να έχει λίγο-πολύ ολοκληρωθεί.
Από στρατηγική προοπτική, θα υπάρξει κάποιο σημείο ενεργοποίησης, κάποιο στάδιο στο σενάριο οικονομικής κατάρρευσης, όταν η γεωπολιτική αντιπαράθεση θα κριθεί ως πιο συμφέρουσα.
Είναι μια πολυδιάστατη σκακιέρα με το χρονοδιάγραμμα των διαφόρων κινήσεων να συντονίζονται πολύ προσεκτικά.
Από το γενικό σχηματισμό, φαίνεται ότι πλησιάζει το φινάλε.
Συνεχίζεται.
_____________________________________________
υπερβολικό δημόσιο έλειμμα των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια.
.
Το χρέος των ΗΠΑ ανέρχεται σε
600% του ΑΕΠ,
