«Παρατηρητές στην ουρά του σκάφους μας
είδαν μια γιγάντια μπάλα φωτιάς να υψώνεται.
Δεν ήταν πλέον καπνός, σκόνη ή σύννεφο φωτιάς.
Ηταν ένα ζωντανό πλάσμα,
ένα νέο είδος που γεννιόταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας.
Η βάση του ήταν καφετιά,
το κέντρο του κεχριμπαρένιο,
η κορυφή του λευκή.
Το μανιτάρι ήταν ακόμη πιο ζωντανό απ' ό,τι η στήλη,
κοχλάζοντας και βράζοντας
σε μια κοινότοπη παραφορά κρεμώδους αφρού,
τσιτσιρίζοντας προς τα πάνω
κι ύστερα κατεβαίνοντας προς τη Γη,
χίλιοι παλιοί πιστοί θερμοπίδακες τυλιγμένοι σε έναν.
Εξακολούθησε να παλεύει σε μια στοιχειώδη παραφορά,
σαν ένα πλάσμα που σπάζει τα δεσμά
που το κρατούσαν υποταγμένο.
Ενα δεύτερο μανιτάρι ξεπετάχτηκε
κι άρχισε να επιπλέει μέσα στο γαλάζιο,
αλλάζοντας το σχήμα του με αυτό ενός λουλουδιού,
τα γιγάντια πέταλά του γυριστά προς τα κάτω,
κρεμώδες λευκό απέξω, ροζ από μέσα.
Διατηρούσε ακόμη αυτό το σχήμα
όταν το κοιτάξαμε για τελευταία φορά,
από μια απόσταση 200 περίπου μιλίων».
Από το άρθρο του Ουίλιαμ Λόρενς του δημοσιογράφου που παρακολούθησε
το «Πανέμορφο Μανιτάρι» των Αμερικανών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι
από τον πυργίσκο του ιπτάμενου υπερφρουρίου «Μεγάλος Καλλιτέχνης».
Τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για την προσφορά του στην έγκυρη ενημέρωση.
Βλ.«Ενας ευχάριστος τρόπος θανάτου»
Οι Σύγχρονες Αντιστροφές
