Bob Marley "Redemption Song"
"'Συ πρέπει να γίνεις η αλλαγή που επιθυμείς να δεις στον κόσμο"
Γκάντι
Σκέφτηκα να σταματήσω να γράφω στο μπλοκ. Δεν έβλεπα το λόγο να συνεχίσω. Σε άλλα μπλοκ τα λένε καλύτερα. Άλλωστε ο,τι αρχίζει τελειώνει. Η όλη εμπειρία διήρκεσε ολόκληρο ενάμισι μήνα, όχι μικρό διάστημα για κάποιον χωρίς στόχους και σκοπό στη ζωή του.
Ένας φίλος από τη Θεσσαλονίκη με έκανε να σκεφτώ λίγο πιο προσεκτικά και πίσω απ΄ αυτή μου την παρόρμηση. Ένοιωσα ότι του οφείλω μια ειλικρινή απάντηση.
Το Σύγχρονο Κοινωνικό Καρκίνωμα
Η όλη εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας θυμίζει καρκίνωμα. Κάποια κύτταρα του κοινωνικού οργανισμού έχουν γιγαντωθεί, έχουν παραβιάσει όλους τους νόμους της φυσικής συνύπαρξης στον πλανήτη και συνεχίζουν συνεχώς να γιγαντώνονται σε βάρος των υπόλοιπων κυττάρων τα οποία αρχίζουν να ασφυκτιούν κινδυνεύοντας με αφανισμό (μαζί και με τα καρκινικά κύτταρα).
Όπως λένε πολλοί ο όγκος δεν είναι παρά σύμπτωμα ενός οργανισμού που νοσεί ολόκληρος, μια προειδοποίηση για αλλαγή, ή όπως λέει ο Βίλχελμ Ράιχ η απόσυρση της ζωτικής ενέργειας του οργανισμού (ίσως και ηθελημένη για όσους, ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιούν, αποφασίζουν να τερματίσουν μια πορεία).
Οι τελευταίες επιστημονικές έρευνες τείνουν στο συμπέρασμα ότι η αιτία για την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων είναι η έλλειψη οξυγόνου.
Τα καρκινικά κύτταρα αναπτύσσονται σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου.
Επίσης, επίσημες επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνουν αυτό που πρέσβευαν παλιότεροι για αυτοϊαση αρκετών περιπτώσεων καρκινωμάτων.
Ποιά είναι η Αντιμετώπισή μας;
Πώς καταπολεμάς το καρκίνωμα;
Με εγχειρήσεις και χημειοθεραπεία; Με αφαίρεση των καρκινικών όγκων;
Όλες οι στατιστικές δείχνουν ότι οι όγκοι αργά ή γρήγορα ξαναεμφανίζονται και σε χειρότερη, πιο μοιραία, μορφή.
Κόβεις ένα κεφάλι και φυτρώνουν δύο.
Τη Λερναία Ύδρα πώς την αντιμετωπίζουμε;
Πώς φέρνουμε οξυγόνο στα κύτταρα του πάσχοντος κοινωνικού οργανισμού μας;
Πριν κάμποσα χρόνια στην αίθουσα αναμονής ενός οδοντιατρείου άκουγα στην τηλεόραση κάποιον δημοσιογράφο να οδύρεται για το μέγα σκάνδαλο της εποχής, όπως έλεγε, που ήταν κάτι σχετικά με κάποια βίλα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Κάποια στιγμή στην εικόνα του δημοσιογράφου να κόπτεται τόσο πολύ για το θέμα και να τον πνίγει η αγανάκτηση αντιπαρατέθηκε στο νου μου η εικόνα της ικανοποίησης και ευχαρίστησης που θα ένοιωσε ο ίδιος άνθρωπος όταν πληροφορήθηκε αυτή την, όπως έλεγε, τόσο δυσάρεστη και απευκταία κατάσταση, για την οποία , όμως, θα είχε «κινήσει λυτούς και δεμένους» για να την εκμαιεύσει.
Και σκέφτηκα:
Αν κάτι μεμπτό συνέβαινε με κάποιον δικό του, κάποιον φίλο του, ο ίδιος άνθρωπος μάλλον θα στενοχωριόταν, θα ευχόταν να μην το ήξερε και ίσως θα του συμπαραστεκότανε ή ακόμη και να προσπαθούσε να το αποκρύψει.
Επίσης σκέφτηκα:
Αν με κατηγορούσαν και μένα για κάτι μεμπτό, αυτό που θα με βοηθούσε θα ήταν η ανορθωτική (ίσως και παρηγορητική) κουβέντα συνειδητοποίησης των πράξεών μου και των συνεπειών τους και η παραίνεση για ανάληψη των ευθυνών μου.
Σίγουρα δεν θα βοηθούσε η κατεδαφιστική κριτική και ο δημόσιος διασυρμός.
Δεν μοιάζει και τόσο με οξυγόνο αυτό.
Μήπως πρέπει να σκεφτούμε τί είναι αυτό το οξυγόνο, πώς θα απεγκλωβίσουμε την αποσυρμένη ενέργεια από τον οργανισμό μας;
Και μέχρι τότε να επιτρέψουμε στον οργανισμό μας μήπως και λειτουργήσει από μόνος του ο επιδιορθωτικός μηχανισμός του ανοσοποιητικού μας συστήματος;
Μήπως, επίσης, θα πρέπει να ενθυμούμαστε και το βιβλικό "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω;
(Μπορεί να μην κλέβουμε δημόσιο χρήμα, αλλά με το σύγχρονο τρόπο οργάνωσής μας όλοι μας δε ζούμε σε βάρος αυτού που έχει καταταχθεί ως ασθενέστερο; Για παράδειγμα:
Όλοι μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δε ζούμε σε βάρος του λεγόμενου ζωϊκού "βασιλείου"; http://veg-tv.info/Earthlings
O άκρατος καταναλωτισμός μας δεν στηρίζεται στις εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας και την κακοδαιμονία των κατοίκων του λεγόμενου τρίτου κόσμου;
Οι επικρατέστεροι του είδους μας δε ζούμε σε βάρος των ασθενέστερων του είδους μας; Κάθε θέση που καταλαμβάνουμε, για παράδειγμα στον εργασιακό τομέα, δεν συνεπάγεται εξοστρακισμό κάποιου άλλου;
Η περιβόητη αξιοκρατία για την οποία κοπτόμαστε οι περισσότεροι τί άλλο είναι από την διαιώνιση του ευνοημένου, τον αποκλεισμό όσων δεν είναι σε θέση ή αρνούνται να υπηρετήσουν το σύγχρονο εταιρισμό; Σε τί διαφέρει από τον κλασσικό φασισμό;)
Μάλλον θα απογοήτευσα το φίλο μου στη Θεσσαλονίκη (που μου υπέδειξε και το "Redemption Song" του στοχαστικού Bob Marley που προτάσσω στην αρχή).
Αλλά έτσι τα βλέπω τα πράγματα, τουλάχιστον προς το παρόν.
Μπορεί να κάνω λάθος.
Φυσικά, κατανοώ ότι υπάρχουν περιπτώσεις που δεν υπάρχει χρόνος για μια τέτοια διαδικασία αυτοεξέτασης και αναζήτησης, τα επείγονται που λέμε, που χρειάζεται άμεση επεμβατική διαδικασία.
Πραγματικά θαυμάζω τα μπλοκ που κινητοποιήθηκαν και μακάρι όλοι μας να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για τους ανθρώπους που υφίστανται ασύμμετρα τις συνέπειες του καρκινώματος του κοινωνικού μας οργανισμού, που η αξιοπρέπεια τους και το απτόητο φρόνημά τους με εμποδίζει να τους πω θύματα:
- τον Θοδωρή Ηλιόπουλο Τραβάνε στο θάνατο τη ζωή του Θοδωρή Ηλιόπουλου
- τον Τενέζο, την Κούνεβα, ........
- τους ανθρώπους-εξιλαστήρια θύματα στις φυλακές του κόσμου kratoumenoi.ath.cx/taxonomy
- τους μαχόμενους γηγενείς στην Αμαζονία να σώσουν τη γη τους από την νεοπειρατεία των πετρελαικών εταιριών Battle for the Amazon: People vs the government video 13.8.09 view
- τους μαχόμενους παλαιστίνιους Φυλακισμένα αγγελούδια στο μεγαλύτερο ναζιστικό
στρατόπεδο συγκέντρωσης του πλανήτη!
- και τόσους άλλους.
