( Άλλες Αναρτήσεις με Θέμα Σύγχρονες Αντιστροφές Εδώ)
H Μεγαλοσύνη των Μικρών
Μέσα στον αποπνικτικό ορυμαγδό των τελευταίων ημερών των αν-ούσιων, αποπροσανατολιστικών, τεχνητών; αντιδικιών των blogs με τις μεγάλες επισκεψιμότητες και των blogs με ομίλους, ανάσα και έκκληση για περίσκεψη αποτελεί η μεγαλοσύνη μκρών «καλοψημένων» παιδιών στο βίντεο YouTube - Physically challenged kids running race (2,5 λεπτά).
Όπως σχολιάζεται στο σίβυλλα:
"Δύο εικόνες είναι αυτές που σοκάρουν και ραπίζουν την ανθρώπινη ανικανοποίητη βουλιμία για επικράτηση και κυριαρχία με όλα τα μέσα (κυρίως αθέμιτα):
1η. Το βλέμμα του νεαρού, που ενώ έφτασε λίγο πριν το "σπάσιμο του νήματος" και ενώ ήτανε σίγουρα ο νικητής αυτής της πολυπόθητης νίκης για όλους, γύρισε πίσω να συμπαρασταθεί στον πάσχοντα συναθλητή του.
2η. Η σκηνή με την απεγνωσμένη προσπάθεια να συρθεί κλαίγοντας προς το τέρμα του νεαρού που σκόνταψε και έπεσε κάτω και το κοριτσάκι με με το σύνδρομο (Down's Syndrome) που τον αγκάλιασε στοργικά και του είπε: "Αισθάνεσαι καλύτερα τώρα;" ("Feeling better now?")
Τέλος η τελευταία σκηνή των εννέα συναθλητών που περπάτησαν αγκαλιασμένοι και ενωμένοι μαζί για τη τελική νίκη είναι το επισφράγισμα των στόχων μίας κοινωνίας".
Βλέποντας το βίντεο θυμήθηκα τα λόγια ενός ακόμη εύψυχου αθλητή, του παλαιστήνιου Αμπντέλ Σαλάμ στους Ολυμπιακούς αγώνες στην Αθήνα (Ελευθεροτυπία 27-8-2004):
«Ντρέπομαι που απολαμβάνω, έστω για εβδομάδες, μια πολυτελή διαμονή τη στιγμή που οι δικοί μου άνθρωποι υποφέρουν στον προσφυγικό καταυλισμό...Προτιμώ να τερματίσω τελευταίος και καθαρός, παρά πρώτος και βρώμικος»
Και ο δημοσιογράφος Χρήστος Μιχαηλίδης που παίρνει τη συνέντευξη παρατηρεί:
«Άκουσα εκείνην τη δήλωση της Φανή Χαλκιά, για μας τους ελληνες που “είμαστε γεννημένοι για να είμαστε πρώτοι”. Τότε ξαναχώθηκα στο μοναχικό μου καβούκι και άρχισα να αναζητώ τα καθαρά πρόσωπα των τελευταίων. Τρία παιδιά ήταν όλα κι όλα από την Παλαιστίνη. Τερμάτισαν και οι τρεις τελευταίοι και αποκλείστηκαν από τους αγώνες. Είναι όμως αδιαφιλονίκητοι ολυμπιονίκες. Και σίγουρα δεν γεννήθηκαν για να είναι τελευταίοι»
Κανείς από τους αξιοκρατούντες "Μεγάλους" δεν έχει ποτέ ντραπεί γιατί απολαμβάνει προνόμια και διευκολύνσεις που δεν απολαμβάνουν οι άλλοι, γιατί όπως γράφει ο Μακαβέλι «Οι μεγάλοι άντρες θεωρούν ντροπή να χάνουν κι όχι να εξαπατούν για να κερδίσουν (δεν υπήρχαν τότε μεγάλες γυναίκες).
.
Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα
