Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)
Για μεγέθυνση ή σμίκρυνση κειμένων πατήστε το Ctlr (κάτω αριστερά του πληκτρολογίου) και μετακινείστε μπρος ή πίσω τον τροχό του ποντικιού

16.9.11

To πανεπιστημιακό άσυλο που δεν υπήρχε και πρέπει να θεσμοθετηθεί - Η περίπτωση του πανεπιστημιακού γιατρού Χάμερ




«Τα ακαδημαϊκά αξιώματα είναι ελκυστικά, καθώς συνοδεύονται συνήθως
από τον σεβασμό της κοινωνίας. Διαφεύγει όμως την προσοχή όσων
 γοητεύονται από τη διεκδίκησή τους, ότι τα πανεπιστήμια είναι χώροι
έντονων προσωπικών ανταγωνισμών και αδυσώπητων υπόγειων
μεθοδεύσεων φθοράς και αποδυνάμωσης της γοητείας που ασκεί ο μισητός
ομότεχνος. Οποιος πανεπιστημιακός δάσκαλος δεν συνειδητοποίησε
εγκαίρως αυτήν την πικρή αλήθεια, τότε, στην έκταση που δεν
αποστραγγίστηκε από τον αυτοσεβασμό του, γεύτηκε πολλές πικρίες».
Κ. Μπέης στην «Ελευθεροτυπία» ( 8-12-2004):


« ..η σχέση υποτέλειας που αναπτύσσεται στα εργαστήρια,
τα υποτιθέμενα φυτώρια παραγωγής νέας γνώσης,
ανάμεσα στον εργοδότη καθηγητή και τους πληβείους μεταπτυχιακούς φοιτητές.
Στη θέση της ισοτιμίας και της ελεύθερης συμμετοχής μπαίνει
η ανταπόδοση και η συναλλαγή, ο εκμαυλισμός συνειδήσεων και η διαπλοκή.

Μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας καταγγέλουν
τις επιθέσεις εκ των ένδον που επιχειρούν να ανατρέψουν
τις θεμελιώδεις ακαδημαϊκές αξίες και αρχές λειτουργίας των ΑΕΙ.
Πρόκειται για καταγγελίες χρηματισμού και κλοπές, απάτες και
μη σύννομες επενδύσεις, αντιακαδημαϊκή και αυταρχική συμπεριφορά.
Στιγματίζουν την αήθη εκμεττάλλευση της μαύρης εργασίας
και την εισαγωγή των νόμων της αγοράς στην διδασκαλία και την έρευνα».
http://www.ntua.gr/posdep /Actualities/index.htm)  και
Ελευθεροτυπία (10.7.2004) με τίτλο «Σχέσεις Υποτέλειας»


Ένα από τα θέματα στο χώρο της παιδείας στα οποία εγείρονται πολλές διαφωνίες είναι ο θεσμός του πανεπιστημιακού ασύλου.
Εν γένει διατυπώνονται οι παρακάτω απόψεις:

- Μερικοί τον θεωρούν αναχρονιστικό,
καθώς στις ημέρες μας υπάρχει ελευθερία ιδεών, καθώς λένε.

- Η πλειοψηφία των φοιτητών και αρκετοί πανεπιστημιακοί τον υπερασπίζονται και επιθυμούν να συνεχίσει ο θεσμός ως έχει.

- Κάποιοι πανεπιστημιακοί καταφέρονται στο θεσμό από παλιά,
προβάλλοντας ως κυρίαρχο λόγο την οικονομική ζημιά λόγω δολιοφθορών στις υποδομές και τα αναλώσιμα των πανεπιστημίων από ταραξίες νεαρούς, όπως τους αποκαλούν, που κατά καιρούς υποθάλποντο στα πανεπιστήμια λόγω του θεσμού αυτού.
Το επιχείρημα αυτό έχει ιδιαίτερη απήχηση ευρύτερα στην κοινωνία και το επικαλούνται συνεχώς και διάφοροι αρθρογράφοι, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί.
Για τους έχοντες, όμως, γνώση για τα εσώτερα των πανεπιστημίων, η οικονομική ζημιά από τις εκάστοτε δολιοφθορές των νεαρών ταραξιών δεν συγκρίνεται στο ελάχιστο με την οικονομική ζημιά που προκύπτει σε συστηματική βάση από τις «επιστημονικές» δολιοφθορές της περιουσίας και των διαθεσίμων των πανεπιστημίων
από αρκετούς πανεπιστημιακούς μερικοί από τους οποίους εμφανίζονται σφοδροί κατήγοροι του θεσμού λόγω της οικονομικής ζημίας.

Όλη αυτή η διαμάχη σε μερικούς φαντάζει χωρίς νόημα.
Το πανεπιστημιακό άσυλο όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα λίγη σημασία έχει αν θα συνεχίσει να ισχύει ή θα καταργηθεί.
Γιατί, όσο και αν ακούγεται περίεργο, πραγματικό πανεπιστημιακό άσυλο δεν υπήρχε.

Υπάρχει, όμως, ανάγκη να θεσμοθετηθεί.
Πράγματι, υπάρχουν θεσμοθετημένες ελευθερίες που προστατεύονται συνταγματικά στις λεγόμενες δημοκρατικές χώρες. Έχουμε ελευθερία ιδεών και στάσης ζωής.
Αρκεί, όμως, να συμμορφωνόμαστε με το κυρίαρχο μοντέλλο ζωής.

Όταν η ελευθερία να συμφωνούμε παραχωρήσει τη θέση της στην ελευθερία να διαφωνούμε
και η διαφωνία αυτή δεν λειτουργεί για την ισχυροποίηση του κυρίαρχου μοντέλλου αλλά το απειλεί, τότε
αφού εξαντληθούν τα «πολιτισμένα» μέσα συμμόρφωσης ή εξουδετέρωσης και αποτύχουν,
η «χάρτα» των ελευθεριών αλλάζει.
Αυτοί που αντιτίθενται με τον τρόπο αυτό αντιμετωπίζουν ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο των ελευθεριών αυτών.
Γίνονται οι απόβλητοι της κοινωνίας ή ανακηρύσσονται εν δυνάμει κίνδυνος για τα ισχυρά μέλη της.

Μπορεί να μην είναι πολλοί, αλλά κι αυτοί δικαιούνται τη δική τους θέση στον κόσμο.
Μια τέτοια θέση θάπρεπε να τους εξασφαλίζεται στους τόπους που καταχωρούνται ως πνευματικοί, όπως είναι τα πανεπιστήμια.
Το πνεύμα είναι σύμβολο της απουσίας περιορισμών, της αποδοχής των πάντων,
σε αντιδιαστολή με την ύλη η οποία είναι το σύμβολο των ορίων.
Άλλωστε, στους ανθρώπους αυτούς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό που η κοινωνία μας δεν μένει στάσιμη.

Η πλειοψηφία όσων έβρισκαν μέχρι σήμερα άσυλο στους πανεπιστημιακούς χώρους,
δεν νομίζω ότι ενέπιπταν σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων.
Ούτε νομίζω ότι το άσυλο θάπρεπε να εξαντλείται στην προστασία από σύλληψη από την αστυνομία.

Εκτός από τη συμβατική αστυνομία, υπάρχουν κι άλλες αστυνομίες πιο επικίνδυνες καθώς δεν γίνονται αντιληπτές ως τέτοιες.
Και όχι σπάνια οι αστυνομίες αυτές δραστηριοποιούνται μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Θα προσπαθήσω να το κάνω αυτό πιο σαφές.

Ο Κοινωνικός Πόλεμος και ο Ενδοπανεπιστημιακός και Επιστημονικός Πόλεμος

Εκτός από το συμβατικό πόλεμο μεταξύ διαφορετικών κρατών, υπάρχει και ένας άλλος πόλεμος που γίνεται μέσα σε ένα κράτος, ο κοινωνικός πόλεμος στον οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω.

Αυτό που δεν είναι γνωστό στην πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά και στην συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών, είναι ότι
ο κοινωνικός πόλεμος σήμερα είναι πολύ έντονος μέσα στα ίδια τα πανεπιστήμια στα οποία εξ ορισμού δεν θάπρεπε να υπάρχει.
Για τα θύματα αυτού του πολέμου τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν τόπο ασύλου.
Απεναντίας τα θύματα εξοστρακίζονται απ΄αυτά.

Όσοι έχουν εργαστεί σε πανεπιστήμια για αρκετά χρόνια και όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα σε βάθος,
γνωρίζουν πλήθος περιπτώσεων εργαζόμενων στα πανεπιστήμια που έχουν αναγκαστεί σε αποχώρηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,
ακόμη και επειδή απλά τολμούσαν να εκφέρουν αντίρρηση και να μην συμπράττουν σε κακώς κείμενα.
Μόνον όσοι γνωρίζουν και το άλλο πρόσωπο των μεγαλοπαραγόντων στα πανεπιστήμια,
πέραν απ΄αυτό που εμφανίζουν δημόσια και στα αμφιθέατρα,
γνωρίζουν τις διασυνδέσεις τους και τις μεθοδεύσεις τους,
ιδιαίτερα στις σχολές με εργαστηριακές υποδομές και ισχυρές διασυνδέσεις με εταιρίες,
όπως είναι οι ιατρικές και πολυτεχνικές σχολές, (1) (2)
έχουν εικόνα για το μέγεθος και τη σφοδρότητα με την οποία διεξάγεται αυτός ο ενδοπανεπιστημιακός πόλεμος.

Ο ενδοπανεπιστημιακός πόλεμος δεν είναι ιδιαιτερότητα της Ελλάδας.
Μαίνεται σε όλα τα λεγόμενα πνευματικά ιδρύματα και σε κάποια απ΄αυτά στις λεγόμενες πιο ανεπτυγμένες χώρες με μεγαλύτερη σφοδρότητα.

Ίσως, να ακούγεται υπερβολικό να μιλάει κανείς για πόλεμο που μαίνεται στα πανεπιστήμια.
Όπως και σε μένα που δεν γνωρίζω από τα μέσα τα μοναστηριακά θα μου ακουγόταν υπερβολικό
ότι ο άλλος πνευματικός τόπος, το Άγιο όρος, είναι φορολογικός παράδεισος για υπερπλούσιους και έδρα ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, βλ. Εδώ,
αν δεν είχαν προηγηθεί τα Βατοπαιδινά και δεν είχα ακουστά τα συχνά «προσκυνήματα» των Ελλήνων εφοπλιστών.

Μια Χαρακτηριστική Περίπτωση – Ο Εξοστρακισμός του Πανεπιστημιακού Ιατρού Χάμερ

Χαρακτηριστική του ενδοπανεπιστημιακού και ευρύτερα του επιστημονικού πολέμου των ημερών μας είναι η περίπτωση του γιατρού Χάμερ,
ο οποίος εκδιώχθηκε από το πανεπιστήμιο στο οποίο δίδασκε και ερευνούσε
και δεν βρήκε άσυλο σε κανένα άλλο πανεπιστήμιο του δημοκρατικού ελεύθερου κόσμου.

Ο λόγος του εξοστρακισμού του: η ερευνητική του εργασία για την ασθένεια του καρκίνου και η απειλή που συνιστούσε για την απίστευτη κερδοφορία των φαρμακοβιομηχανιών από την συμβατική θεραπεία της με χημειοθεραπείες,
τις οποίες οι πανεπιστημιακοί κι άλλοι γιατροί που τις επιβάλλουν στους ασθενείς τους
δηλώνουν ότι θα τις αρνιόντουσαν για τους ίδιους και τους συγγενείς τους, βλ. H Περίπτωση των Επίορκων Γιατρών.
Ο εξοστρακισμός του μεγάλου αυτού επιστήμονα και αγωνιστή συνοδεύτηκε με απίστευτες συνεχείς διώξεις με μάρτυρες κατηγορίας πανεπιστημιακούς «συναδέλφους» του.

Σήμερα, σε ηλικία 70 ετών, βρίσκεται ξανά στις φυλακές της Γαλλίας καταδικασμένος σε φυλάκιση τριών ετών με κατηγορία “παρότρυνση σε άσκηση ιατρικής αντίθετης με αυτήν της Ιατρική Σχολήςεπειδή κυκλοφόρησε βιβλίο για τις αρχές της Νέας Ιατρικής, βλ. Εδώ.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στον πόλεμο αυτό.
Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να βρεί περισσότερα στοιχεία στην ενότητα Επιστημονοκρατία ΙΙ. και Επιστημονοκρατία Ι.

Θεσμοθέτηση Κοινωνικού και Επιστημονικού Ασύλου κατά τα Πρότυπα του Πολιτικού Ασύλου

Όπως σκοτώνονται, βασανίζονται, τραυματίζονται ή εξαφανίζονται άνθρωποι σε ένα συμβατικό πόλεμο, το ίδιο συμβαίνει και στον ευρύτερο κοινωνικό πόλεμο και ειδικότερα στον ενδοπανεπιστημιακό και επιστημονικό πόλεμο.

Η εξαφάνιση ανθρώπων στον επιστημονικό πόλεμο μπορεί να είναι κυριολεκτική, βλ. για παράδειγμα Dead Scientists And Microbiologists - Master List,
όταν πρόκειται για επιστημονικά πεδία που σχετίζονται με κρατικές δραστηριότητες που πρέπει να παραμείνουν μυστικές,
ή η επιστημονική δραστηριότητά τους θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα κάποιου εταιρικού κολοσσού.

Οι εξαφανίσεις αυτές, κυριολεκτικές ή μεταφορικές, δεν γίνονται συνήθως γνωστές,
καθώς δεν υπάρχουν οργανισμοί που να ασχολούνται με αυτές, όπως οι αντίστοιχοι για έναν συμβατικό πόλεμο.

Όπως κάποιος μπορεί να ζητήσει άσυλο από ένα κράτος γιατί στη χώρα του γίνεται πόλεμος και κινδυνεύει, ή διώκεται από το κράτος της χώρας του για τα πολιτικά του φρονήματα,
έτσι θάπρεπε να μπορεί να ζητήσει κάποιος άσυλο και μέσα στη χώρα του γιατί κινδυνεύει από τον κοινωνικό πόλεμο μέσα σ΄αυτή.

Όπως ένας πολιτικός πρόσφυγας απευθύνεται για παροχή ασύλου σε ένα πιο ελεύθερο κράτος και υποβάλει σχετική αίτηση, εξετάζεται η περίπτωσή του και του απονέμεται ή όχι άσυλο,λαμβάνοντας υπόψη και κατά πόσον αποτελεί κίνδυνο για τη χώρα υποδοχής,

έστι και αυτός που κινδυνεύει λόγω του κοινωνικού πολέμου σε ένα κράτος,
θάπρεπε να έχει τη δυνατότητα να καταφύγει σε έναν τόπο πιο ελεύθερο από την υπόλοιπη κοινωνία και να υποβάλλει αίτηση ασύλου,
να εξεταστεί η περίπτωσή του και να του αποδοθεί ή όχι,
λαμβάνοντας υπόψη και κατά πόσον αποτελεί κίνδυνο γιααυτούς μέσα στον ελεύθερο αυτό χώρο.

Και όπως ο πρόσφυγας από άλλο κράτος απολαμβάνει (ή θάπρεπε να απολαμβάνει)δωρεάν νομικής υποστήριξης και άλλων υπηρεσιών και διευκολύνσεων μέχρι την τελική τακτοποίησή του,
έτσι και ο ενδοκρατικός κοινωνικός πρόσφυγας θάπρεπε να απολαμβάνει υπηρεσιών και διευκολύνσεων ώστε να μην χρειάζεται κάποια στιγμή την προστασία του ασύλου.
_____________________________________________

(1) «Πολύ μικρό ποσοστό της φαρμακευτικής έρευνας γίνεται για να απαντηθούν επιστημονικά ερωτήματα.
Οι υποτιθέμενες επιστημονικές μελέτες είναι στην ουσία επιχειρήσεις προώθησης προιόντων, σχεδιασμένες ώστε να βομβαρδίζουν τους κλινικούς θεραπευτές με στοιχεία που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανών»
Από συνέντευξη στην ελευθεροτυπία (12-3-2006) του καθηγητή Ντέιβιντ Χίλι.

(2) « Eρευνητικές ομάδες» πυρηνικών διαφέντευαν σιδηροδρομικές μελέτες, συμβούλευαν για προδιαγραφές κρίσιμων έργων που προκήρυσσε ο OΣE, ανακάλυπταν πως θα φθάσουν εμπορεύματα με τον υπερσιβηρικό….
Oι περισσότεροι ευεργετηθέντες ακαδημαϊκοί κατείχαν και κατέχουν υψηλά αξιώματα, σε υπουργεία, οργανισμούς, συμβούλια και επιτροπές και ο ρόλος τους κατέστη ισχυρότερος – και από τις χρηματοδοτήσεις του OΣE – καθώς έφτιαξαν ομάδες που μοιάζουν με «εταιρείες» εντός των AEI, αλλά και εκλογικούς συσχετισμούς (εντός των AEI).
Δημοσιογράφος Αριστέα Μπουγάτσου στην Καθημερινή» (13.11.2005)