Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)
Για μεγέθυνση ή σμίκρυνση κειμένων πατήστε το Ctlr (κάτω αριστερά του πληκτρολογίου) και μετακινείστε μπρος ή πίσω τον τροχό του ποντικιού

7.9.11

Ένα σύστημα Άμεσης Δημοκρατίας υπόψη του κινήματος των πλατειών

Το Πολιτικό Σύστημα της Λιβύης και ποιοι το αντιμάχονταν σύμφωνα με τα αρχεία του Αμερικανικού Κογκρέσου




Στην Ελλάδα αυτή την εποχή υπάρχει έντονος προβληματισμός για ένα άλλο πιο λειτουργικό σύστημα διακυβέρνησης το οποίο το κίνημα των πλατειών αποκαλεί σύστημα άμεσης δημοκρατίας.

Ένα τέτοιο σύστημα είναι εδώ και σαράντα περίπου χρόνια σε ισχύ σε μια χώρα που σήμερα ισοπεδώνεται στο όνομα της δημοκρατίας.

Δεν θα αναφερθώ άλλο στο τι συντελείται σήμερα σ΄αυτή τη χώρα που αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη στρατιωτική μηχανή (και της Ελλάδας) από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο έχοντας δεχθεί μέχρι τώρα περισσότερες από 30.000 βόμβες στα κεφάλια των πολιτών της και στις υποδομές της συμπεριλαμβανόμενων και των δικτύων κοινής ωφέλειας.

Δε φαίνεται ότι αυτό απασχολεί.

Το πολιτικό της σύστημα τα κανάλια και ένας δύο αρθρογράφοι που ασχολήθηκαν με το θέμα το εμφανίζουν ως δικτατορία και τυραννία.

Παρακάτω παρατίθεται ένα από τα κεφάλαια έκθεσης με τίτλο Libya: A Country Study. (Λιβύη: Μελέτη της χώρας) που συντάχθηκε για τη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το 1987.
Αναφέρεται στο πολιτικό σύστημα της Λιβύης.
Τα υπόλοιπα κεφάλαια, ανάμεσα στα οποία είναι και η παλιά εποίκιση της Λιβύης από Έλληνες, μπορεί να τα δει κανείς στο Libya Table of Contents

Στην έκθεση αυτή το πολιτικό σύστημα της Λιβύης χαρακτηρίζεται άμεση δημοκρατία.
Περιγράφεται η σταδιακή εξέλιξή του και οι μεγάλες καινοτομίες οι οποίες, όπως αναφέρει η έκθεση, ήταν σε όφελος των φτωχών πολιτών της και συνάντησαν την ισχυρή αντίδραση των εχόντων και κατεχόντων οι οποίοι ζημιώθηκαν.

Εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι επαναστάτες δεν είναι οι Νατοϊκοί «επαναστάτες» αλλά οι Λίβυοι που αντιστέκονται στην κατάλυση του συστήματός τους διακυβέρνησης το οποίο είναι μια διαρκής επανάσταση.
Ο Καντάφι δεν κατέχει κανένα κρατικό αξίωμα. Ο τίτλος του ηγέτη είναι τιμητικός. (Είναι επικεφαλής μόνον του στρατού). Γι αυτό και δεν έχει νόημα όλη η οργουελική προπαγάνδα περί απαίτησης ανατραπής του.
(Ο Γενικός γραμματέας της Λιβύης (κάτι σαν πρωθυπουργός αλλά με μειωμένες αρμοδιότητες) είναι σήμερα ο Baghad Mahmudi).

Δεν είναι στην εξουσία επί 42 χρόνια, όπως προπαγανδίζουν από τα κανάλια.
Όπως και οι άλλοι πολίτες της χώρας του προτείνει στα λαϊκά συμβούλια και ως ο εμπνευστής του συστήματος και πρώην γενικός γραμματέας έχει προφανώς μεγάλη επιρροή, όπως αποδεικνύεται από τις διαδηλώσεις 1,7 εκατομμυρίων (του 95% της Τρίπολης) που γινόντουσαν υπέρ του όλο αυτόν τον καιρό.
Άραγε, κρίνουμε ότι η (δικτατορική) επιρροή που ασκούν οι τράπεζες και οι εταιρικοί κολοσσοί στα «δημοκρατικά» συστήματα των διωκτών του (που βρίσκονται πίσω από τους πολέμους τους και το σημερινό πόλεμο σε μιαν εποχή που οι λαοί τους πεινάνε)είναι πιο επωφελής για τις χώρες τους;
(Στίς ΗΠΑ το ένα έβδομο των πολιτών της είναι άστεγο και τρέφεται με συσσίτια, οι μίζες και τα λαδώματα γερουσιαστών είναι νόμιμα και βάσει νόμου οι εταιρίες μπορούν να διαθέτουν απεριόριστο ποσόν για να υποστηρίξουν ή να απαξιώσουν έναν υποψήφιο στις εκλογές).

Σε ένα από τα μεγάλα βιβλία - παρακαtaθήκες με τίτλο «Ο μικρός πρίγκηπας», βλ.
Εδώ, που περιγράφει πόσο ρηχός είναι ο κόσμος μας,
γινεται αναφορά σε έναν αστρονόμο ο οποίος όταν εμφανίζεται με το τοπικό του ένδυμα κάποιας μη δυτικής χώρας περιφρονείται και λοιδορείται, όταν εκθέτει σε διεθνές συνέδριο τα επιστημονικά του ευρήματα,
ενώ όταν εμφανίζεται μετά με δυτικό ένδυμα και τουπέ καταχειροκροτείται παρουσιάζοντας στο ίδιο ακροατήριο τα ίδια ευρήματα.

Γι αυτό και γω προσπάθησα να εντοπίσω κάποιον με «πολιτισμένο» ένδυμα και μεγάλο τουπέ να εκθέσει τα ευρήματά του για το πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας.

Στην προπροηγούμενη ανάρτηση είχα παραθέσει περιληπτικά τη χάρτα των ελευθεριών και των δικαιωμάτων της χώρας από την ιστοσελίδα του διεθνούς κινήματος για την ειρήνη της Λιβύης, βλ. http://www.greencharter.com/ aλλά δεν νομίζω ότι θα θεωρήθηκε άξιο προσοχής.

Ευελπιστώ ότι το Αμερικανικό κογκρέσο θα τύχει του προσήκοντα σεβασμού και προσοχής.

Ιδού η έκθεσή του:

Από την ιστοσελίδα

Η αναμόρφωση της κοινωνίας της Λιβύης την οποία οραματίστηκε ο Καντάφι και στην οποία αφιέρωσε όλη του την ενέργεια μετά τις αρχές του 1970 ξεκίνησε επίσημα το 1973 με τη λεγόμενη πολιτιστική ή λαϊκή επανάσταση.

Η επανάσταση είχε σχεδιαστεί για την καταπολέμηση της γραφειοκρατικής αναποτελεσματικότητας, της έλλειψης δημόσιου ενδιαφέροντος και συμμετοχής στο τοπικό κυβερνητικό σύστημα και των προβλημάτων εθνικού πολιτικού συντονισμού.

Σε μια προσπάθεια να ενσταλάξει επαναστατικό οίστρο στους συμπατριώτες του και να επιτευχθεί η συμμετοχή μεγάλου αριθμού πολιτών στις πολιτικές υποθέσεις,
ο Καντάφι τους παρότρυνε να αμφισβητήσουν τις παραδοσιακές αρχές και να αναλάβουν οι ίδιοι τη διακυβέρνηση.

Το μέσο για να επιτευχθεί αυτό ήταν οι "Επιτροπές των Πολιτών"

Μέσα σε λίγους μήνες, τέτοιες επιτροπές υπήρχαν σε όλη τη Λιβύη.
Διακρίνονταν λειτουργικά και γεωγραφικά και τελικά ανέλαβαν την ευθύνη για την τοπική και περιφερειακή διοίκηση.

Λαϊκές Επιτροπές
ιδρύθηκαν σε πολύ διαφορετικούς τομείς, όπως στα πανεπιστήμια, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, τις κυβερνητικές υπηρεσίες καθώς και στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.
Τοπικές επιτροπές διαμορφώθηκαν σε επίπεδο κυβέρνησης, δήμου και κατά ζώνες.

Οι θέσεις στις Λαϊκές Επιτροπές σε επίπεδο ζώνης προέκυπταν με άμεση εκλογή από τους πολίτες.
Τα μέλη που εκλέγονταν με αυτή τη διαδικασία μπορούσαν στη συνέχεια να επιλεγούν να υπηρετήσουν σε υψηλότερα πόστα.

Εκτιμάται ότι στα μέσα του 1973 ο αριθμός των Λαϊκών Επιτροπών εκυμαίνετο γύρω στις 2.000.
Στα διοικητικά και νομοθετικά καθήκοντά τους και τον τρόπο εκλογής των μελών τους, οι Λαϊκές Επιτροπές υλοποιούσαν την έννοια της άμεσης δημοκρατίας που παρουσίασε ο Καντάφι στον πρώτο τόμο του Πράσινου Βιβλίου, το οποίο εμφανίστηκε το 1976.

Η ίδια έννοια βρισκόταν και πίσω από προτάσεις για τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής δομής που αποτελούσαν τα "Λαϊκά Συνέδρια."

Το επίκεντρο του νέου συστήματος ήταν το ο Γενικό Λαϊκό Κογκρέσο, ένα εθνικό αντιπροσωπευτικό σώμα που προορίζετο να αντικαταστήσει
Η νέα πολιτική τάξη πήρε σάρκα και οστά τον Μάρτιο του 1977, όταν το Γενικό Λαϊκό Συμβούλιο με προτροπή του Καντάφι, υιοθέτησε τη «Διακήρυξη της Εξουσίας των Πολιτών"
και ανακήρυξε τη Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία.

Ο όρος Τζαμαχιρία είναι δύσκολο να μεταφραστεί. Η Αμερικανίδα μελετήτρια Lisa Anderson πρότεινε το "Λαοκρατία ή "Κράτος του Λαού" ως μια λογική προσέγγιση της έννοιας του Καντάφι, ότι οι πολίτες πρέπει να αυτοκυβερνούνται χωρίς κανέναν περιορισμό, ειδικά εκείνων του σύγχρονου γραφειοκρατικού κράτους.

Το Γενικό Λαϊκό Κογκρέσο πήρε
, επίση, αποφάσεις που όριζαν τον Καντάφι γενικό γραμματέα του και τη δημιουργία της Γενικής Γραμματείας του Γενικού Λαίκού Κογκρέσου που συμπεριελάμβανε τα υπόλοιπα μέλη των καταργημένων Τοπικών Επιτροπών.
Επίσης, διόρισε την Γενική Λαϊκή Επιτροπή, η οποία αντικατέστησε το Συμβούλιο των Υπουργών, τα μέλη της οποίας ονομάζονται σήμερα γραμματείς και όχι υπουργοί.

Όλη η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία ανατέθηκε στο Γενικό Λαϊκό Κογκρέσο.
Το όργανο αυτό, όμως, εξουσιοδότησε τις πιο σημαντικές αρμοδιότητές του στο Γενικό Γραμματέα της και τη Γενική Γραμματεία και στο Γενικό Λαϊκό Συμβούλιο.

Ο Καντάφι, ως ο Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαϊκού Κογκρέσου παρέμεινε ο κύριος φορέας λήψης αποφάσεων.

Όλοι οι ενήλικες είχαν το δικαίωμα και το καθήκον να συμμετέχουν στη συσκέψεις του Τοπικού τους Βασικού Λαϊκού Συμβουλίου  οι αποφάσεις του οποίου μεταφέρονταν στο Γενικό Λαϊκό Κογκρέσο για εξέταση και επικύρωση ως εθνική πολιτική.

Τα Βασικά Λαϊκά Συμβούλια ήταν θεωρητικά η έδρα της τελικής πολιτικής εξουσίας και της λήψης των αποφάσεων, όντας η ενσάρκωση αυτού που ο Καντάφι αποκαλούσε άμεση «λαϊκή εξουσία».

Η διακήρυξη του 1977
και τα ψηφίσματα που τη συνόδεψαν κατέληξαν σε ριζική αναθεώρηση της συνταγματικής διακήρυξης του 1969, ιδίως όσον αφορά τη δομή και την οργάνωση της κυβέρνησης, τόσο σε εθνικό όσο και τοπικό επίπεδο.

Συνεχίζοντας να αναδιοργανώνει την πολιτική και διοικητική δομή της Λιβύης, ο Καντάφι εισήγαγε ένα ακόμη στοιχείο στο πολιτικό σώμα.
Ξεκινώντας από το 1977, οργανώθηκαν «Επαναστατικές Επιτροπές» στις οποίες ανατέθηκε το έργο της «Απόλυτης Επαναστατικής Εποπτείας της Λαϊκής Εξουσίας», δηλαδή,
η καθοδήγηση των επιτροπών του λαού, η ανύψωση του γενικού επιπέδου πολιτικής συνείδησης και αφοσίωσης σε επαναστατικά ιδεώδη και η επιτήρηση τυχούσας παρέκκλισηs και αντίθεσης μέσα στα Βασικά Λαϊκά Συμβούλια.

Γεμάτες με πολιτικά ευφυείς ζηλωτές
, οι πανταχού παρούσες Επαναστατικές Επιτροπές ανέλαβαν το 1979  τη διεξαγωγή των εκλογών των Βασικών Λαϊκών Συμβουλίων.
Αν και δεν ήταν επίσημα κυβερνητικά όργανα, οι Επαναστατικές Επιτροπές αποτέλεσαν άλλο ένα στυλοβάτη της τοπικής πολιτικής σκηνής.
Όπως και με τις Λαϊκές Επιτροπές και τις άλλες διοικητικές καινοτομίες, οι Επαναστατικές Επιτροπές ήταν περισσότερο ένα νέο στοιχείο που προτίθετο στο υφιστάμενο τοπικό σύστημα διακυβέρνησης και όχι κάτι που ακύρωνε ή παγίωνε τις ήδη υφιστάμενες δομές.

Τα τέλη του 1970, το αποτέλεσμα ήταν ένα αδικαιολόγητα πολύπλοκο σύστημα επικάλυψης δικαιοδοσιών όπου η συνεργασία και ο συντονισμός μεταξύ των διαφόρων στοιχείων υπονομευόταν.

Οι αλλαγές στην ηγεσία της Λιβύης κορυφώθηκαν τον Μάρτιο του 1979, όταν το γενικό Λαϊκό Κογκρέσο διακήρυξε ότι η "κατοχύρωση της εξουσίας στο λαό" και  "ο διαχωρισμός του κράτους από την επανάσταση» είχε ολοκληρωθεί.

Ο Καντάφι εγκατέλειψε τα καθήκοντά του ως Γενικού Γραμματέα
του Γενικού Λαϊκού Κογκρέσου, αποκαλούμενος από τότε ως «ο ηγέτης» ή «ο ηγέτης της Επανάστασης».
Παρέμεινε ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων.

Ο αντικαταστάτης του ήταν ο Ubaydi Abdallah, ο οποίος στην πράξη ήταν πρωθυπουργός από το 1979.

Εκλέχθηκε
μια νέα Γενική Λαϊκή Επιτροπή (υπουργικό συμβούλιο), καθένας από τους «Γραμματείς» του οποίου γινόταν επικεφαλής μιας εξειδικευμένης Λαϊκής Επιτροπής,
με εξαίρεση τις «Γραμματείες» του πετρελαίου, των εξωτερικών υποθέσεων και της βαριάς βιομηχανίας, στις οποίες δεν συμμετείχαν επιτροπές πολιτών.

Έγινε, επίσης, πρόταση για τη δημιουργία ενός «Λαϊκού Στρατού» ως του εθνικού στρατού που θα αντικαθιστούσε την εθνική πολιτοφυλακή η οποία είχε σχηματιστεί στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Αν και η ιδέα εμφανίστηκε και πάλι στις αρχές του 1982, δεν φαίνεται να είναι κοντά στην υλοποίηση.

Η αναδιαμόρφωση της οικονομίας ήταν παράλληλη με την προσπάθεια αναμόρφωσης των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η οικονομία της Λιβύης ήταν μικτή, με σημαντικό το ρόλο των ιδιωτικών επιχειρήσεων εκτός από τους τομείς της παραγωγής και διανομής πετρελαίου και το τραπεζικό και ασφαλιστικό σύστημα.

Αλλά σύμφωνα με τον δεύτερο τόμο του Πράσινου Βιβλίου του Καντάφι, ο οποίος εμφανίστηκε το 1978, το ιδιωτική λιανικό εμπόριο, η εκμίσθωση και το σύστημα των μισθών ήταν μορφές «εκμετάλλευσης» και έπρεπε να καταργηθούν.

Αντ΄αυτών επιτροπές αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων και συμμετοχής στα κέρδη επρόκειτο να λειτουργούν σε δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Ψηφίστηκε νόμος που απαγόρευε την ιδιοκτησία περισσότερων της μίας ιδιωτικής κατοικίας και
οι εργαζόμενοι της Λιβύης πήραν στον έλεγχό τους μεγάλο αριθμό εταιρειών, μετατρέποντάς τες σε κρατικές επιχειρήσεις.

Η λιανική και χονδρική πώληση γινόταν από κρατικά "σούπερ μάρκετ των πολιτών», από τα οποία οι Λίβυοι μπορούσαν να αγοράζουν ό, τι χρειάζονταν σε χαμηλές τιμές.
Το 1981 το κράτος περιόρισε επίσης την πρόσβαση σε ατομικούς τραπεζικούς λογαριασμούς για να αξιοποιήσει τα ιδιωτικά κονδύλια στα κυβερνητικά αναπτυξιακά έργα.

Μολονότι μέτρα σαν κι αυτά αναμφίβολα ωφέλησαν τους φτωχότερους Λίβυους, δημιούργησαν δυσαρέσκεια και την αντίθεση μεταξύ αυτών που ζημιώθηκαν.

Οι τελευταίοι προσχώρησαν σ΄αυτούς που είχαν ήδη αποστασιοποιηθεί, μερικοί από τους οποίους είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν τη χώρα.

Το 1982 ίσως και 50.000 έως 100.000 Λίβυοι είχαν φύγει στο εξωτερικό
.
Επειδή πολλοί από τους μετανάστες ήταν μεταξύ των επιχειρηματιών και των περισσότερο μορφωμένων Λίβυων, ήταν σημαντική απώλεια τδιαχειριστών και τεχνικών εμπειρογνωμόνων.

Μερικοί από τους εξόριστους σχημάτισαν ενεργές ομάδες αντιπολίτευσης
.
Παρόλο που οι ομάδες ήταν σε γενικές γραμμές αναποτελεσματικές, ο Καντάφι στις αρχές του 1979 προειδοποίησε τους ηγέτες της αντιπολίτευσης να επιστρέψουν στην πατρίδα αμέσως ή θα αντιμετωπιστούν ως εχθροί.

Ακολούθησε κύμα δολοφονιών επιφανών Λίβυων εξόριστων, ως επί το πλείστον στη Δυτική Ευρώπη.
Λίγοι αντίπαλοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του 1979 για επάνοδο και σε παρόμοια πρόσκληση τον Οκτώβριο του 1982 στην οποία Καντάφι για άλλη μια φορά τους απείλησε, ενώ το Γενικό Λαϊκό Συμβούλιο είχε ήδη διακηρύξει ότι δεσμεύεται η περιουσία τους.

Εσωτερική αντιπολίτευση προήλθε από στοιχεία της μεσαίας τάξης
, που ήταν αντίθετα στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του Καντάφι και από φοιτητές και διανοούμενους, που επέκριναν την ιδεολογία του.

Αντιμετώπισε, επίσης, την οργή της ισλαμικής κοινότητας για τις ανορθόδοξες ερμηνείες του του δόγματος και των παραδόσεων του Ισλάμ, της αμφισβήτισής του της εξουσίας του θρησκευτικού κατεστημένου και του ισχυρισμού του ότι οι ιδέες στο πράσινο βιβλίο ήταν συμβατές και βασίζονταν στο Ισλάμ.

Προνομιακές Ισλαμικές περιουσίες (habus) κρατικοποιήθηκαν, ως μέρος των οικονομικών μεταρρυθμίσεων του Καντάφι, και προέτρεψε "το λαό" να καταλάβει τα τζαμιά.

Οι πιο σοβαρές αντιδράσεις προήλθαν από τις ένοπλες δυνάμεις, ειδικά από το σώμα των αξιωματικών και από το RCC.
Ίσως η πιο σημαντική συνέβη το 1975 όταν ο υπουργός Σχεδιασμού και μέλος του Major Umar Mihayshi και περίπου τριάντα αξιωματικοί του στρατού επιχείρησαν πραξικόπημα, γιατί διαφωνούσαν με τις πολιτικές και οικονομικές τακτικές.
Η αποτυχία του πραξικοπήματος οδήγησε στη φυγή του Mihayshi και μέρους της τεχνοκρατικής ελίτ της χώρας.
Σε μια κίνηση που σηματοδότησε νέα αδιαλλαξία, εκτελέστηκαν είκοσι δύο από τους κατηγορουμένους αξιωματικούς του στρατού το 1977. Ηταν η πρώτη φορά που εκτελείτο κάποιος για περισσότερο από είκοσι χρόνια.
Περαιτέρω εκτελέσεις αντιφρονούντων αξιωματικών του στρατού αναφέρθηκαν το 1979 και τον Αύγουστο του 1980 εκατοντάδες άτομα φέρεται να σκοτώθηκαν μετά από μια αποτυχημένη εξέγερση του στρατού με κέντρο το Τομπρούκ.


Για να γίνουν πιο κατανοητά τα παραπάνω παρατίθενται πρόσφατα στοιχεία για τη σύγχρονη μορφή του πολιτικού συστήματος στη Λιβύη

Από την ιστοσελίδα overdisinformation με τίτλο

Στην ιστοσελίδα αυτή μπορεί κανείς να βρει ππλλά σημαντικά στοιχεία για τη Λιβύη
και τον πόλεμο τόσο στις αναρτήσεις του ιστολογίου όσο και στα σχόλιά τους

Παρατίθεται τμήμα της ανάρτησης με βίντεο και σχόλια
από άρθρο στην ιστοσελίδα
http://mathaba.net/ με τίτλο:


.Η Αλήθεια για τη Λιβύη


Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι υποστηρίζουν ένα δικτάτορα;
Δε μισεί ο πληθυσμός τους δικτάτορες; Τι συμβαίνει εδώ;

Έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου; Φοβούνται την οργή του; Είναι απλά τρελοί;

Για να καταλάβετε τους Λίβυους που βλέπετε σε αυτό το βίντεο, να μια μικρή ιστορία που θα δείξει τη νοοτροπία του Καντάφι:


Στις 16 Φεβρουαρίου 2009:, ο Καντάφι καλεί τους Λίβυους να υποστηρίξουν την πρότασή του για διάλυση της κυβέρνησης και διανομή του πετρελαϊκού πλούτου απευθείας στους λογαριασμούς των 5 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας.

Για να τερματίσουμε τη διαφθορά που έχει απομυζήσει τον τεράστιο πετρελαϊκό πλούτο, πρέπει να παραδοθούν στους φτωχούς σωροί από χρήμα (bundles of cash)” (Καντάφι)

Ο Καντάφι είπε ότι το σχέδιο θα βοηθούσε τη χώρα να ξεπεράσει την κυβερνητική διαφθορά.


Λίβυοι, αυτή είναι η ιστορική σας ευκαιρία να πάρετε τον πετρελαϊκό πλούτο, την εξουσία και την πλήρη ελευθερία” είπε ο Συνταγματάρχης Καντάφι την παραμονή του πενταήμερου γύρου συναντήσεων.

Ένα περίγραμμα των σχεδίων: 33 δις δολλάρια (23 δις στερλίνες) από εισοδήματα από το πετρέλαιο, μείον 21 δις πληρωτέα σε αλλοδαπούς συμβεβλημένους για την κατασκευή δρόμων, σπιτιών, νοσοκομείων και σχολείων, αφήνουν 12 δις για το λαό.

Αυτά, συν 6 δις που περίσσεψαν από τον προϋπολογισμό του προηγούμενου έτους και 8 δις από φόρους και τουρισμό καταλήγουν σε μια πραγματική φλέβα χρυσού για τα 5 εκατομμύρια Λίβυους. Οκτώ εναλλακτικά πλάνα διανομής του πλούτου καταστρώθηκαν για να εξεταστούν από το συνέδριο.

Το σχέδιό του για απευθείας μεταφορά των εισοδημάτων από τον πετρελαϊκό πλούτο στο Λιβυκό λαό συνάντησε την αντίθεση από ανώτερους αξιωματούχους που μπορούσαν να χάσουν τη θέση τους λόγω ενός παράλληλου σχέδιου του Καντάφι για απαλλαγή από το διεφθαρμένο κράτος.

Μερικοί αξιωματούχοι, περιλαμβανομένου του πρωθυπουργού Al-Baghdadi, του Ali Al-Mahmoudi και του Omar Bin Guida της Κεντρικής Τράπεζας, είπαν στον Καντάφι ότι αυτό το μέτρο μπορούσε να βλάψει την οικονομία της χώρας μακροπρόθεσμα λόγω φυγής κεφαλαίων.

Μη φοβάστε να μοιράσετε απευθείας το χρήμα από το πετρέλαιο και να δημιουργήσετε δικαιότερες δομές διακυβέρνησης που να αντιστοιχούν στα λαϊκά συμφέροντα” είπε ο Καντάφι σε μια Λαϊκή Επιτροπή.

Οι Λαϊκές Επιτροπές είναι η ραχοκοκαλιά της Λιβύης. Μέσω αυτών οι πολίτες εκπροσωπούνται κατά περιοχές.

Η διακυβέρνηση έχει αποτύχει και η κρατική οικονομία έχει αποτύχει. Αρκετά! Η λύση είναι οι Λίβυοι να παίρνουν απευθείας τα εισοδήματα από το πετρέλαιο και να αποφασίσουν τι θα κάνουν με αυτά” είπε ο Καντάφι σε μια ομιλία που μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση.

Η κυβέρνηση, ωστόσο, ψήφισε υπέρ της απόρριψης του σχεδίου του Καντάφι να μεταφέρει την ιδιοκτησία των πετρελαίων της χώρας στο λαό. 64 υπουργοί από ένα σύνολο 468 μελών Λαϊκών Επιτροπών ψήφισαν υπέρ του μέτρου.

Με δεδομένη την απόρριψη από την Επιτροπή, ο Καντάφι διαβεβαίωσε σε μια δημόσια συνάντηση: “Το όνειρό μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν να δώσω τον πλούτο και την εξουσία απευθείας στο λαό”.

Για το λάθος του να προτείνει την επιστροφή των κερδών από το πετρέλαιο στο λαό, ο Μουαμάρ αλ-Καντάφι τώρα έχει την ανάλογη τύχη.

Αυτό πρέπει να αποδεικνύει ότι
(1) δεν είναι δικτάτορας αφού δεν είχε τη δύναμη να δώσει τα εισοδήματα από το πετρέλαιο στο λαό
(2) δεν είναι πραγματικά αυτός ο “κακός”.

Και για αυτό είναι που πορεύεται ελεύθερα στους δρόμους της Τρίπολης χωρίς να φοβάται μήπως τον πυροβολήσουν.

Αναρωτηθείτε: αυτοί οι Λίβυοι είναι που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου ή μήπως το Ευρωπαϊκό και Αμερικανικό κοινό;
_________________________________________

ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ:

- Ανάμεσα στους αντάρτες είναι και οι δουλέμποροι της Βεγγάζης οι οποίοι διακινούσαν από τη Βεγγάζη Αφρικανούς μετανάστες στην Ευρώπη. Ο ετήσιος τζίρος τους εκτιμάται σε 1 δισεκατομμύριο.
Κάποιους απ αυτούς που είχαν φυλακιστεί για δουλεμπορία, τους απελευθέρωσαν οι αντάρτες μαζί με τους άλλους ποινικούς κρατούμενους από την αρχή της εξέγερσης (το ίδιο ακούσαμε στα κανάλια ότι έκαναν και μετά την εισβολή τους στην Τρίπολη), βλ. Εδώ.

- Αγνοείται η τύχη τουλάχιστον 105 παιδιών τα οποία απήγαγαν οι αντάρτες από ορφανοτροφείο στη Μισράτα και υπάρχουν μαρτυρίες ότι τα επιβίβασαν σε πλοία με κατεύθυνση την Ευρώπη., βλ. Εδώ

- Στις 3 Σεπτεμβρίου η κόρη του Καντάφι έστειλε το παρακάτω μήνυμα:
"Ακόμα κι αν ο πατέρας μου και τα αδέρφια μου γίνουν μάρτυρες, θα συνεχίσοω τον αγώνα μου ενάντια  στους ισλαμιστές εξτρεμιστές στη Λιβύη.
Σύντομα, θα εμφανιστώ στα μέσα ενημέρωσης να ανακοινώσω τον αγώνα κατά των τρομοκρατών και της Αλ Κάιντα στη Λιβύη.
Ας το λάβουν υπόψη τους η Δύση και οι μισθοφόροι της.
Η Aisha Καντάφι δεν θα υποκύψει ποτέ στη συνωμοσία τους του κακού.
Κουβαλάω στις φλέβες μου το αίμα ενός ηρωικού πατέρα και δεν γνώρισα ποτέ μου τι θα πει να υποκύπτεις.
Το ΝΑΤΟ και οι Δυτικοί δολοφόνοι σκότωσαν τον άντρα μου και το παιδί μου
(η μικρή της κόρη ήταν ανάμεσα στα τρία εγγόνια του Καντάφι που σκοτώθηκαν μαζί με δύο γιούς του όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδισε το σπίτι τους).

Αλλά πρέπει να γνωρίζουν από τώρα ότι η Aisha Καντάφι είναι στρατιώτης.
Ακόμη και με κόστος τη ζωή μου, θα απελευθερώσωι τη χώρα μου από τα νύχια των ισλαμιστών εξτρεμιστών και της Αλ Κάιντα. ", βλ. Εδώ.

Βλ. και
- Η Πράσινη Χάρτα Ελευθεριών και Δικαιωμάτων στη Λιβύη


Ετικέτες: Λιβύη