Το Ελπιδοφόρο Δυναμικό της Γενικευμένης Δυσαρέσκειας- H Περίπτωση των Επίορκων Γιατρών

.
Εδώ και αρκετό καιρό ένα ρεύμα γενικευμένης δυσαρέσκειας και συνεπακόλουθης απογοήτευσης διατρέχει τις αναρτήσεις σε πολλά blogs στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. αλλά και την αρθρογραφία του κατεστημένου τύπου.

Η κοινωνία των ανθρώπων δείχνει σημάδια πτώχευσης. Χάνεται η συνοχή της.
Πολλοί μιλούν για τον άκρατο ατομισμό που κυριαρχεί σήμερα και νοσταλγούν παλιότερες εποχές κοινωνικής συμβίωσης και αλληλοβοήθειας.

Μερικοί μιλούν για το ψύχος που έχει ενσκήψει στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων και άλλοι για την έκπτωση όλων σχεδόν των κοινωνικών θεσμών με κατ΄εξοχήν αυτόν της πολιτικής και της οικονομίας.

Κανείς, νομίζω, δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις διαπιστώσεις αυτές. Διερχόμαστε μια κατάσταση κρίσης σ΄όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής μας.

Μας διαφεύγουν, όμως, κάποιες σημαντικές όψεις της κρίσης αυτής.
Η αποκαλυπτική φύσης της και το απελευθερωτικό δυναμικό της.

Κοινή ερευνητική πρακτική για την αποκάλυψη της φύσης ενός φαινομένου σε όλους τους τομείς είναι η μελέτη του σε συνθήκες τεχνητής κρίσης.

Στις συνθήκες αυτές αποκαλύπτονται οι επιμέρους, εν γένει, αντιτιθέμενοι παράγοντες που υποκεινται της εκδήλωσης του φαινομένου.
Για να εμφανιστούν οι παράγοντες αυτοί, το φαινόμενο πρέπει να παρακολουθηθεί σε συνθήκες που δεν επιτρέπουν την αλληλοαναίρεση της αντιτιθέμενης δράσης τους, την αλληλοκάλυψή τους.
Πρέπει να παρακολουθηθεί σε συνθήκες που η δράση του ενός παράγοντα θα υπερισχύει της δράσης του άλλου.

Η τεχνητή αυτή κρίση, ανάλογα με τη φύση του φαινομένου, μπορεί να πάρει τη μορφή σοκ, είτε τη μορφή εξέτασής του σε συνθήκες εκτός της συνήθους περιοχής ισχύος του.

Στην περίπτωση, για παράδειγμα, ενός φαρμάκου εξετάζεται η δράση του σε συνθήκες υπερδοσολόγησής του, στην περίπτωση ενός υλικού εξετάζεται η συμπεριφορά του υποβάλλοντάς το σε ασυνήθεις καταπονήσεις, π.χ. ιδιαίτερα επιβραδυνόμενη, ή ιδιαίτερα επιταχυνόμενη καταπόνηση, είτε παρασευάζοντάς το με ασυνήθεις ποσοστιαίες δοσολογίες, π.χ. στην περίπτωση του σκυροδέματος με ιδιαίτερα μικρή ή ιδιαίτερα μεγάλη περιεκτικότητα τσιμέντου.

Η μέθοδος του σοκ εφαρμόζεται πολλές φορές εν αγνοία των υποβαλλόμενων τόσο στην ιατρική όσο και στην οικονομία.

Με τον ίδιο τρόπο και στη σημερινή κατάσταση κρίσης της κοινωνίας μας γίνονται εμφανείς παράγοντες που ενυπήρχαν πάντα, αλλά δεν γίνονταν εμφανείς γιατί αλληλοκαλύπτονταν.

Στο σημερινό σχόλιο θα επιχειρήσω να αναδείξω την πραγματικότητα πίσω από την κατεστημένη ιατρική και το λεγόμενο λειτούργημα των ιατρών, όπως αυτά έρχονται στην επιφάνεια με τη σύγχρονη κρίση που έχει δημιουργηθεί με τη λεγόμενη πανδημία.

Ο λόγος γι αυτό το εγχείρημα, που ίσως χρειαστεί περισσότερες από μία αναρτήσεις, δεν είναι για να ενισχύσω την διάχυτη αίσθηση της απαξίας των πάντων και την απαισιοδοξία για τη ζωή μας.
Αντιθέτως, θα το επιχειρήσω για το απελευθερωτικό μήνυμα που συνεπάγεται η απαξία αυτή που είναι:

Να ανακαλέσουμε τη δύναμη που εκχωρήσαμε στους άλλους, στις λεγόμενες αυθεντίες.
Να επανέλξουμε τα κομμάτια του εαυτού μας που αποδιώξαμε και γίναμε λειψοί.
Να αποδιώξουμε τα κομμάτια που φιλοξενούμε μέσα μας που δεν είναι δικά μας, που δεν μας επιτρέπουν να λειτουργήσουμε ως ενιαίοι, ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

Μεγάλη απορία και συζήτηση προκάλεσε η έρευνα που ήρθε στο φως της δημοσιότητας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών αρνείται να εμβολιαστεί για τη λεγόμενη νέα γρίπη.

Οι «λειτουργοί» της υγείας που έχουν ορκιστεί να υπηρετούν τον άνθρωπο και μόνον τον άνθρωπο, χωρίς ιδιοτέλεια, εμφανίζονται ξαφνικά επίορκοι.
Εμφανίζονται να κάνουν στους ασθενείς τους αυτό που δεν θα έκαναν στον εαυτό τους και στους δικούς τους.

Η «ασυνέπεια», όμως, αυτή δεν είναι κάποια εξαίρεση. Απεναντίας.
Η άρνηση των γιατρών να υποστούν οι ίδιοι και οι δικοί τους αυτά που επιφυλάσσουν στους ασθενείς τους δεν ισχύει μόνον στο θέμα των εμβολιασμών.
Ισχύει για πολλές άλλες πρακτικές της κατεστημένης ιατρικής.
Απλά, μέχρι τώρα ήταν εσωτερικό μυστικό.

Για παράδειγμα, όπως προέκυψε από έρευνα το 1985 του Κέντρου Καρκίνου McGill που αναφέρεται στο «Ανακτώντας την υγεία μας» (Reclaiming Our Health) του John Robbins το 1998:

το 75% των ογκολόγων αρνούνται για τον εαυτό τους και
τους δικούς τους να ακολουθήσουν χημειοθεραπεία σε περίπτωση που νοσήσουν από αυτό που αποκαλούν καρκίνο.

Το αρνούνται γιατί γνωρίζουν ότι η χημειοθεραπεία δεν είναι αποτελεσματική και είναι ιδιαίτερα τοξική.

Όπως αναλύεται στο βιβλίο «Η μαφία του Καρκίνου» ('Die Krebsmafia') του Christian Bachmann:

η χημειοθεραπεία δεν είναι παρά μετεξέλιξη των χημικών όπλων που
παρασκευάστηκαν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο για την εξόντωση του εχθρού, μετεξέλιξη του λεγόμενου αερίου μουστάρδας (που πήρε το όνομά του από τη σήμανση «Κίτρινος Σταυρός» που υπήρχε στη συσκευασία του).

Στο βιβλίο «Η θεραπεία του καρκίνου» ("The Healing of Cancer", Marcus Books, 1990) ο ερευνητής Allen Levin, MD, UCSF, δηλώνει:

"Η πλειοψηφία των καρκινοπαθών πεθαίνουν λόγω της χημειοθεραπείαςς.
Αυτό έχει τεκμηριωθεί εδώ και μια δεκαετία, εντούτοις οι γιατροί εξακολουθούν να τη χρησιμοποιούν».

Τα συμπεράσματα αυτά τα έχουν επιβεβαιώσει πλήθος δημοσιευμένων ερευνών.
Ενδεικτικά αναφέρονται οι παρακάτω έρευνες:

- Φεβρουάριος 2009 με τίτλο:»Έρευνα αποκαλύπτει ότι η χημειοθεραπεία επέσπευσε ή προκάλεσε το θάνατο πολλών» (Study Reveals Chemotherapy Hastened or Caused Deaths of Many By Reuben Chow, Natural News).
-
- Νοέμβριος 2008 με τίτλο: «Η Χημειοθεραπεία συμβάλλει στο ένα τέταρτο των θανάτων από καρκίνο»( Chemotherapy contributes to a quarter of cancer deaths
ABC News.

- Οκτώβριος 2004 με τίτλο:"Χημειοθεραπεία–Θεραπεία χωρίς αποτέλεσμα"(Chemotherapy - Treatment without Effect German News Magazine "Der Spiegel).

- Το 2004 με τίτλο: Η Συμβολή της κυτταροτοξικής χημειοθεραπείας στην 5-ετή επιβίωση Ενηλίκων με Κακοήθειες (The Contribution of Cytotoxic Chemotherapy to 5-Year Survival in Adult Malignancies Clinical Oncology (2004)
Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι ενήλικες που επιβιώνουν 5 χρόνια είναι το πολύ 2,3 % στην Αυστραλία, και 2,1% στις ΗΠΑ.

Παρόλα αυτά, το σύνολο σχεδόν των ογκολόγων συνιστά και εφαρμόζει χημειοθεραπεία στους ασθενείς του.

Πρόσφατες έρευνες που δημοσιοποιήθηκαν ακόμη και στον τύπο, αλλά δεν δόθηκε συνέχεια, επιμαρτυρούν για σημαντικό ποσοστό αυτοθεραπείας ασθενών, πράγμα το οποίο τεκμηριώνει και αποδεικνύει με κλινικές μελέτες η GERMAN NEW MEDICINE THERAPY ( βλ. και The new Home of German New Medicine).

Η μεγάλη έξαρση των λεγόμενων κρουσμάτων καρκίνου σηματοδοτήθηκε με την εφαρμογή των πρακτικών διάγνωσης και θεραπείας της κατεστημένης ιατρικής.
Μέχρι τότε, η ασθένεια ήταν σχεδόν ανύπαρκτη και εξακολουθεί να είναι ανύπαρκτη σε πρωτόγονες κοινωνίες και κοινωνίες λιγότερο ιατροκρατούμενες, όπως οι παραδοσιακοί Εσκιμώοι, οι Hunzas στα Ιμαλάϊα και οι Ινδιάνοι του Αμαζονίου.

Είναι, επίσης, γνωστά στην ιατρική κοινότητα τα αποτελέσματα ερευνών για την αναποτελεσματικότητα και την επικινδυνότητα των διαγνωστικών τους πρακτικών, όπως για παράδειγμα των μαστογραφιών.
Αρκετές έρευνες μιλούν για τις αχρείαστες εγχειρήσεις ως αποτέλεσμα των μαστογραφιών και επισημαίνουν τον κίνδυνο πρόκλησης της ασθένειας από την εφαρμογή τους (βλ. http://www.healingcancernaturally.com/hirneise-chemotherapy-cures.html).

Παρόλα αυτά, οι συχνές μαστογραφίες έχουν ανακηρυχθεί σε στρατηγικό στόχο και προωθούνται από την πλειοψηφία των γιατρών.

Ο Δρ Epstein, MD, ομότιμος καθηγητής της περιβαλλοντικής και εργασιακής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις και συγγραφέας του βιβλίου "The Politics of Cancer Revisited" μιλάει για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Και το ερώτημα είναι; Γιατί το κάνουν;

Είναι μόνον γιατί οι γιατροί εξαγοράζονται από τις εν πολλαίς αμαρτίαις φαρμακοβιομηχανίες, τις εταιρίες διαγνωστικών μηχανημάτων και τις διαγνωστικές κλινικές για το οποίο έχουν γραφεί τόσο πολλά;

Είναι όλοι οι ιατροί τόσο ασυνείδητοι;
Μάλλον, θα ήταν άδικο να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο.
Δεν μπορούμε να αμφισβητούμε συλλήβδην την καλή πρόθεση μιας ολόκληρης τάξης επαγγελματιών.

Θα επιχειρήσουμε να το διερευνήσουμε στην επόμενη ανάρτηση.
.