Αυτές τις ημέρες γίνεται συζήτηση για την παιδεία, την υγεία και πολλά άλλα θέματα της κοινωνικής μας ζωής.
Εμφανίζονται συνεχώς κινήματα με μακριά καταστατικά και μακροσκελείς προτάσεις για καθένα από τα παραπάνω ζητήματα.
Ομολογώ ότι με το που διαβάζω κάποιες παραγράφους παραιτούμαι από παραπέρα προσπάθεια κατανόησής τους.
Όχι γιατί δεν με ενδιαφέρουν τα ζητήματα αυτά.
Αλλά μου δημιουργείται η αίσθηση της ματαιοπονίας.
Θα προτιμούσα να γνώριζα κάτι από τη στάση της ζωής των συμμετεχόντων στα κινήματα αυτά, αντί για τις λεπτομερώς επεξεργασμένες θέσεις τους.
Ζούμε στην εποχή των μεγάλων λόγων και των μικρών έργων.
Από την εργασιακή εμπειρία μου στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης έχω καταλήξει ότι
σημαντικό δεν είναι τι θα γραφεί σε ένα χαρτί,
αλλά ποιος θα είναι αυτός που θα κληθεί να το εμψυχώσει, να υλοποιήσει αυτό που έχει γραφεί.
Το καλύτερο καταστατικό, το καλύτερο πρόγραμμα σπουδών,
μπορεί να αποβεί ζημιογόνο,
αν αυτός που το εμψυχώνει δεν αγαπά αυτό που κάνει.
αλλά το κάνει γιατί είναι υποχρεωμένος, ή γιατί αναμένει κάποια ανταμοιβή,
ή γιατί μέσω αυτού προσδοκά άλλα οφέλη.
Και αντιθέτως, το χειρότερο πρόγραμμα μπορεί να αποβεί ευεργετικό,
αν αυτός που το εμψυχώνει αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει.
Γιατί όταν αγαπάς κάτι, όπως κι όταν αγαπάς κάποιον,
κάνεις το καλύτερο που μπορείς,
όχι γιατί σε υποχρεώνει κάποιος άλλος, ούτε γιατί προσδοκάς αναγνώριση και ανταλλάγματα.
Το ίδιο μπορεί να παρατηρήσει κανείς και στο χώρο της υγείας.
Ο γιατρός που αγαπά τη δουλειά του και άρα αγαπά τον ασθενή.
θα τον ανακουφίσει και μόνον με την καθησυχαστική στάση του,
ενώ o γιατρός με συνείδηση επιχειρηματία
ενδέχεται να του επιδεινώσει την κατάστασή του αντιμετωπίζοντας τον παγερά
και εμφυσύοντάς του φόβο και ενδεχομένως και ενοχή.
Γι αυτό νομίζω ότι θα ήταν καλό,
τουλάχιστον ως μεταβατικό στάδιο,
αυτοί που ευαγγελίζονται την αλλαγή στα κοινωνικά πράγματα
να έμπαιναν στο κόπο και να εξέθεταν δημόσια κάποιες πτυχές της στάσης της ζωής τους σχετιζόμενες με τις εξαγγελίες τους.
Βλ. και
- Όταν Αγαπάς Αυτό που Κάνεις (1)
_____________________________________________
Για παράδειγμα
πέρυσι την εποχή του φιάσκου με τη λεγόμενη νέα γρίπη,
κάποια μαχητική κίνηση πολιτών με ιδιαίτερα έντονη την κριτική στους κυβερνώντες,
μετά τo Ομόφωνο Ψήφισμα της Επιτροπής Υγείας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να Ερευνηθεί το Σκάνδαλο της «Πανδημίας» και οι Διασυνδέσεις του ΠΟΥ, βλ. Εδώ,
είχε γνωστοποιήσει σε δημοφιλές ιστολόγιο, βλ. Εδώ, ότι
αναλάμβανε πρωτοβουλία δικαστικής διεκδίκησης αποζημιώσεων για την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και την αναίτια διακινδύνευση των πολιτών με επισφαλή εμβόλια.
Καθώς το όλο θέμα το είχα παρακολουθήσει από κοντά και διέθετα αρκετά στοιχεία τα οποία παρέθετα σε διάφορες αναρτήσεις που έκανα για το θέμα, βλ. Φαρμακοκρατία,
ξενύχτισα να τα συνθέσω ώστε να τα παραθέσω υπό μορφή (πολλαπλών) σχολίων στο κείμενο που ανήγγειλε την πρωτοβουλία,
ώστε να διευκολύνω το έργο της τεκμηρίωσης των νομικών συμβούλων της κίνησης,
εμμένοντας ιδιαίτερα στις τεράστιες ευθύνες των ελλήνων γιατρών της επιτροπής «πανδημίας».
Έκτοτε έχει περάσει ένα έτος και δεν εντόπισα πουθενά, όσο κι αν εψαξα, ούτε στο εν λόγω ιστολόγιο που φιλοξενεί συστηματικά τις δράσεις της κίνησης αυτής ούτε κάπου αλλού,
ότι η αναγγελθείσα προσφυγή έγινε πράγματι.
Αντ αυτής είδα στην τηλεόραση, γιατρό μέλος της κίνησης να καλεί και να απoθανατίζεται από το ΒΒC την ώρα που εκσφενδόνιζε παπούτσι κατά του πρωθυπουργού.
Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ και τέτοιες «επαναστατικές» θεαματικές δράσεις δεν επισύρουν τιμωρία, ΄
σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο γενναίο να έφεραν σε πέρας αυτό που είχαν εξαγγείλει, το οποίο ενείχε και κάποια διακινδύνευση για τους γιατρούς μέλη του κινήματος.
Αυτές τις ημέρες διαβάζω ότι του κινήματος προΐσταται ιατρός.
Ομολογώ ότι για μένα θα μέτραγε περισσότερο να μάθω τους λόγους της αθέτησης της εξαγγελίας της κίνησης,
παρά να διαβάσω τα πύρινα λόγια για τους ανάξιους και υποκύπτοντες σε συμφέροντα κυβερνητικούς.
