H γνώση λένε είναι καλό πράγμα.
Γνώρισε τον εαυτό σου, λέγανε οι παλιοί.
Γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις τον κόσμο όλο, λέγανε άλλοι.
Γιατί η γνώση, λέγανε, αλλάζει, απελευθερώνει.
Κι αυτό είναι το ζητούμενο για τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Τι εννοούσαν οι παλιοί όταν έλεγαν ότι η γνώση απελευθερώνει, αλλάζει;
Γιατί το κάνει αυτό η γνώση;
Όταν γνωρίζεις κάτι το φέρνεις στο φως.
Η γνώση είναι η μαία που ξεγεννάει.
Το παιδί που φέρνει στο φως οφείλεις να το αναλάβεις.
Η γνώση συνεπάγεται ευθύνη. Γι αυτό αλλάζει.
Σήμερα, λένε, υπάρχει πολλή γνώση στον κόσμο.
Αλλά σήμερα πολλά παιδιά της γνώσης γεννιούνται παραμορφωμένα
και πολλά απ΄αυτά που γεννιούνται υγιή δεν τα αναλαμβάνουν οι γονείς.
Και η ευθύνη τους είναι μεγάλη.
Η ευθύνη για τη μαία που δεν φρόντισαν να είναι καλή και
που δεν επιλαμβάνονται για τα παιδιά που γεννήθηκαν υγιή.
Πολλά είναι τα παραμορφωμένα παιδιά της γνώσης που τα χρησιμοποιούν για τη σκλαβιά του ανθρώπου και του κόσμου.
Είναι τα παιδιά αυτών που καταγίνονται να γεννούν απλά παιδιά μιας γνώσης που είναι μαία κακή.
Επαίρονται ότι είναι πολύτεκνοι και ζητούν προς τούτο αναγνώριση και ανταμοιβή.
Μερικοί δεν βλέπουν και πολλοί αδιαφορούν
που τα παραμορφωμένα παιδιά που ξεγέννησε μια μαία που δεν ήταν μαία πραγματική
σπέρνουν όλεθρο και καταστροφή.
Θερίζουν τα παραμορφωμένα παιδιά στα πεδία του πολέμου και της ειρήνης
και οι γονείς, άλλοι είναι υπερήφανοι γι αυτά,
κι άλλοι νίπτουν τας χείρας,
δεν είναι λένε παιδιά δικά τους, τάδωσαν για υιοθεσία και ευθύνη αυτοί δεν έχουν.
Τα φράγκα της υιοθεσίας δεν τους βαραίνουν στη τσέπη.
Η ευθύνη της γνώσης δεν μετράει σ΄αυτούς.
Και συνεχίζουν να γεννούν παιδιά παραμορφωμένα και να τα δίνουν να τα υιοθετούν κι ας γνωρίζουν ότι οι θετοί γονείς τα χρησιμοποιούν για όλεθρο και καταστροφή.
Άραγε, κοιμούνται ήσυχοι οι άνθρωποι αυτοί;
Ρητορικό, δυστυχώς, το ερώτημα αυτό.
Για πόσο ακόμη;
Αλλά και από τα υγιή παιδιά της γνώσης που ξεγεννιούνται, πολλά είναι αυτά που πετιούνται.
Οι γονείς τους δεν τα αναλαμβάνουν γιατί σκέφτονται τη δική τους βολή.
Τα αφήνουν να πεθάνουν.
Κι αυτά βρυκολακιάζουν και κρατούν δέσμιους τους γονείς.
Για χρόνια ολόκληρα άνθρωποι νέμονταν αυτά που ανήκαν σε όλους και όχι μόνον σε αυτούς. Κάποιοι απ αυτούς, ίσως, να μην το συνειδητοποιούσαν παλιά αυτό.
Ήρθε η σημερινή εποχή που αυτό έγινε πια φανερό.
Περπατούν στο δρόμο και βλέπουν παντού ανθρώπους που στην κυριολεξία δεν έχουν που την κεφαλή κλίνει.
Θα περίμενε κανείς ότι τώρα που έγινε αυτό φανερό,
που η μαία ξεγέννησε το παιδί, αυτοί οι κάποιοι θα ανελάμβαναν το παιδί της γνώσης.
Θα παραιτούντο από περαιτέρω διεκδικήσεις και θα επέστρεφαν μέρος της νομής.
Κάποια από τα σαράντα και πλέον σπίτια που κατέχουν μερικοί θα τα παραχωρούσαν και θα επέστρεφαν και κάποια από τα φράγκα στα θησαυροφυλάκια.
Άραγε, κοιμούνται ήσυχοι οι άνθρωποι αυτοί;
Ρητορικό, δυστυχώς, το ερώτημα αυτό.
Για πόσο ακόμη;
