Λέγανε παλιά πως όταν ξεκινάει κανείς στη ζωή βλέπει τα βουνά βουνά και τα ποτάμια ποτάμια,
όσο προχωράει στη ζωή δεν βλέπει τα βουνά βουνά και τα ποτάμια ποτάμια και
στο τέλος της ζωής του βλέπει ξανά τα βουνά βουνά και τα ποτάμια ποτάμια.
Όταν το διάβαζα αυτό σκεφτόμουνα τη σπειροειδή πορεία στη ζωή, το πως ο άνθρωπος στη ζωή του ξαναγυρνάει ξανά στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκίνησε, αλλά κάθε φορά και σε ένα πιο πάνω επίπεδο.
Έβλεπα τον άνθρωπο που γινόταν γέρος και ανήμπορος όπως όταν ήταν μικρός, αλλά με το καταστάλαγμα μιας ολόκληρης ζωής που δεν είχε όταν ήταν μικρός.
Έβλεπα τη θέση που έδινε τη θέση της στην αντίθεση για να καταλήξει στη σύνθεση και
καταλάβαινα ότι τα βουνά και τα ποτάμια που έβλεπε κανείς ξανά δεν ήταν σαν αυτά την πρώτη φορά.
Ήταν η σύνθεση της εξωτερικής μορφής τους που έβλεπε στην αρχή και αυτού που συμβόλιζαν που έβλεπε μετά.
Τα βουνά και τα ποτάμια τη δεύτερη φορά είχαν ψυχή.
Ρίχνοντας χθες το βράδυ μια ματιά στις online εκδόσεις εφημερίδων το ξαναθυμήθηκα.
Όταν ήμασταν μικροί, ο κόσμος για μας ήταν αυτός που μας έλεγαν: υπήρχαν οι κακοί και υπήρχαν και οι καλοί που πολεμούσαν τους κακούς.
Όταν μεγαλώσαμε οι κακοί σταμάτησαν να είναι κακοί και οι καλοί σταμάτησαν να είναι καλοί.
Μάθαμε πράγματα για τους κακούς και μάθαμε πράγματα για τους καλούς που δεν μας είχαν πει.
Σε κάποιο επίπεδο βλέπαμε ότι ο κόσμος μας δεν είχε καλούς και κακούς.
Είχε ανθρώπους που τους καθόριζαν οι περιστάσεις και στις περιστάσεις αυτές είχαμε και μεις μεγάλη συμμετοχή.
Σε ένα άλλο επίπεδο βλέπαμε ότι οι κακοί του κόσμου ήταν καλοί και οι καλοί κακοί.
Για άλλα επίπεδα δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσει γι αυτά.
Χθες βράδυ περιδιαβάζοντας τις εφημερίδες μια αίσθηση με κατέλαβε και δεν ήταν η πρώτη φορά.
Η αίσθηση ότι η ζωή μας έχει σταματήσει τη σπειροειδή πορεία της,
ή ότι η σπείρα της ζωής μας έχει συμπιεστεί τόσο πολύ που κάθε φορά περνάμε από το ίδιο σημείο αλλά όχι σε μια στάθμη πιο ψηλά.
Η αίσθηση ότι η σπείρα της ζωής μας έγινε κύκλος.
Χάθηκε η ανοδική της διάσταση, η διάσταση της ρήξης και παρέμεινε μόνον ο κύκλος της συντήρησης και της συνεχούς επανάληψης.
Ίσως να είναι κι αυτό μια φάση, να έχει κι αυτό τη θέση του, την άρνησή του και τη σύνθεσή του.
Σκεφτόμουνα να γράψω για μερικά απ΄αυτά που μου δημιούργησαν αυτή την αίσθηση. Είχαν σχέση
- με τον πολυσυζητούμενο θάνατο των ημερών, την αγιοποίηση από μερικούς και τη δαιμονοποίηση απ΄ άλλους ενός ανθρώπου που στα επιτεύγματά του κατά τους πρώτους και τα ανοσιουργήματά του κατά τους δεύτερους απουσιάζει παντελώς η δική μας συμμετοχή και
- την πληροφόρηση για έναν εν εξελίξει πόλεμο από μια βραβευμένη δημοσιογράφο, βλ. Ε και Ο, όπως Ενθουσιώδεις Οδοκαθαριστές
Αλλά διάβασα μια ιστορία, βλ. Εδώ, η οποία πέρα από το ό,τι θα σας κάνει να γελάσετε πολύ και το χρειαζόμαστε αυτό πολλοί,
μου φαίνεται πολύ πιο σημαντική απ΄ αυτά που είχα να σας πω και πολύ πολύ διδακτική και επίκαιρη.
Την παραθέτω παρακάτω:
"Ένα ηλικιωμένος Ιταλός ζούσε μόνος του στο New Jersey. Είχε έρθει η εποχή και ήθελε να φυτέψει στον κήπο του ντομάτες, αλλά είχε πια γεράσει και του ήταν δύσκολο να σκάψει μόνος του το χώμα που είχε σκληρύνει αρκετά.
Ο μοναδικός γιος του, ο Βίνσεντ, που τον βοηθούσε άλλοτε ήταν στη φυλακή.
Ο γέροντας έγραψε ένα γράμμα στο γιο του και του έλεγε σε τι δύσκολη θέση είναι:
"Αγαπητέ Vincent, αισθάνομαι πολύ λυπημένος, γιατί απ΄ό,τι καταλαβαίνω δεν θα μπορέσω να φυτέψω φέτος στον κήπο ντομάτες. Έχω πια γεράσει και δεν μπορώ να σκαλίσω όλο τον κήπο. Ξέρω ότι θα χαιρόσουνα να σκαλίσεις τον κήπο για μένα, όπως τις παλιές καλές εποχές. Με αγάπη, ο μπαμπάς "
Λίγες μέρες αργότερα, ο γέροντας παίρνει γράμμα από το γιο του:
"Αγαπητέ μπαμπά. Μη σκάψεις τον κήπο. Εκεί είναι θαμμένα τα πτώματα.
Με αγάπη, Vinnie."
Στις 4 η ώρα το επόμενο πρωί κατέφθασαν πράκτορες του FBI και της τοπικής αστυνομίας και έσκαψαν ολόκληρο τον κήπο χωρίς να βρουν κανέναν πτώμα.
Ζήτησαν συγγνώμη από το γέροντα και έφυγαν.
Την ίδια ημέρα ο γέροντας παίρνει άλλο γράμμα από το γιο του.
"Αγαπητέ μπαμπά, φύτεψε τώρα τις ντομάτες. Αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω κάτω απ΄αυτές τις περιστάσεις.
Με αγάπη, Vinnie."
