και συ μικρός,
τον κόσμο αυτό
να καταλάβεις δεν μπορείς
δεν είσαι συ ο δημιουργός.
Ο δομικός λίθος του σύμπαντος είν΄οι σχέσεις
λένε οι νέες θεωρίες στη φυσική,
η σχέση παρατηρούμενου και παρατηρητή,
ποιoς είσαι και πώς παρατηρείς,
οι διακριτικές σου συνιστώσες,
το πλαίσιο αναφοράς
είναι που καθορίζουν
αυτό που παρατηρείς.
Επεκτείνεις το πλαίσιο αναφοράς,
τα αισθητά και σημαντικά
γίνονται ανεπαίσθητα και μικρά,
αυτά και αυτοί που σε ενοχλούν
εξαφανίζονται σταδιακά,
δεν μονοπωλούν το νου και την καρδιά
δεν σε απασχολούν πια.
Διευρύνεις τον ορίζοντα,
τα κοντινά γίνονται μακρινά
και τα μακρινά κοντινά.
Ο εαυτός σου, ο κύκλος των γνωστών σου,
η πόλη σου, η χώρα σου, ο κόσμος όλος
τα διευρυνόμενα πλαίσια αναφοράς
και κάθε φορά ξεθωριάζουν
τα εκάστοτε σημαντικά.
Στο εδώ όλου του κόσμου
και το τώρα των αιώνων που πέρασαν
και των αιώνων που θάρθουν:
βία, αδικία, εγκλεισμοί και βασανισμοί
άνθρωποι στερημένοι τροφή, χάδι και στοργή
βογγητά και αναστεναγμοί,
από ανθρώπους σε ανθρώπους
απίστευτη απανθρωπιά,
από ανθρώπους σε ζώα
ανείπωτη συμφορά.
παρελαύνουν όλα μπροστά
και αναρωτιέσαι σιωπηλά:
Είσαι ο κόσμος όλος εσύ;
Είναι ο κόσμος δική σου προβολή
κατά πως λέει στη φυσική;
Τις προβολές σου να μαζέψεις
πώς γίνεται δεν ξέρεις..
Η απορία μένει
και σωπαίνεις.
