Οι παλιοί παρατηρούσαν την ικανότητα αυτοθεραπείας του πλανήτη και αναγνώριζαν στα ηφαίστεια, στους σεισμούς, στις πλημμύρες και στα άλλα έκτακτα φαινόμενα τις προσπάθειες αυτοθεραπείας του και αποκατάστασης της διαταραχής της ισορροπίας του που επέφεραν οι δραστηριότητες του ανθρώπου.
Το ίδιο έβλεπαν και στον άνθρωπο. Όπως ο κόσμος, έτσι και ο άνθρωπος ως μικρογραφία του κόσμου, ως μικρόκοσμος, έχει την ικανότητα αυτοθεραπείας.
Τις εκδηλώσεις πυρετού, φλόγωσης, βήχα, δερματοπαθειών, ογκογένεσης και τα άλλα συμπτώματα που αποτελούν την ασθένεια του ανθρώπινου οργανισμού τα αντιλαμβάνονταν ως προσπάθειες αυτοθεραπείας του που σηματοδοτούν την έναρξη της θεραπείας του.
Για τον λόγο αυτό, αντί να τα καταστέλλουν, φρόντιζαν για την απρόσκοπτη εκδήλωσή τους. Μερικές μάλιστα φορές προσπαθούσαν ακόμη και να τα διευκολύνουν εντείνοντάς τα τεχνητά.
Απαγόρευαν ρητά οποιαδήποτε τεχνητή εξάλειψη των δερματικών εκδηλώσεων, εξανθημάτων, κνησμού, κ.α, γιατί τις θεωρούσαν ως το τελευταίο στάδιο ίασης, ως την προσπάθεια του οργανισμού να αποβάλει την ασθένεια έξω από τον οργανισμό.Επέτρεπαν μόνον ήπια ανακουφιστικά γιατροσόφια τα οποία επιτάχυναν ή επιβράδυναν τη διαδικασία για να είναι περισσότερο ανεκτή.
Στις θεωρήσεις αυτές στηρίχθηκε και ολόκληρος κλάδος της εναλλακτικής ιατρικής, η ομοιοπαθητική ιατρική.
Σύμφωνα μ΄αυτή, για κάθε ασθενή επιλέγεται εκείνο το φάρμακο το οποίο θα προκαλέσει στον οργανισμό τα ίδια συμπτώματα με τα οποία εξωτερικεύεται η διαταραχή του.
Εντείνοντας τα συμπτώματα, ενισχύεται η αυτοθεραπευτική ικανότητα του οργανισμού και επισπεύδεται η θεραπεία.
Η θεώρηση αυτή της ασθένειας και των συμπτωμάτων της είναι εντελώς αντίθετη μ αυτήν της κατεστημένης ιατρικής, της αλλοπαθητικής.
Η αλλοπαθητική εξαντλεί την όλη παρέμβασή της στην εξουδετέρωση των συμπτωμάτων.
Η αλλοπαθητική ιατρική, εστιάζοντας στα συμπτώματα μιλά για ασθένειες ίδιες σε όλους τους ασθενείς με τα ίδια συμπτώματα.Θεωρεί ως ασθένεια τα συμπτώματα και χορηγεί φάρμακα τα οποία αναιρούν τα συμπτώματα αυτά καλύπτοντάς τα. Και τότε μιλάει για θεραπεία.
Με τον τρόπο αυτό μπορούν οι φαρμακοβιομηχανίες να έχουν
ετοιμοπαράδοτα σε μαζική κλίμακα φάρμακα ίδια για όλους και να αντλούν απ΄αυτή την τυποποίηση και τη μαζική παραγωγή τεράστια κέρδη.
Αντίθετα, τα φάρμακα της παραδοσιακής ιατρικής και της ομοιοπαθητικής δεν επιδέχονται μαζική παραγωγή.
Αναγνωρίζουν ασθενείς και όχι ασθένειες, καθώς θεωρούν κάθε οργανισμό μοναδικό και τα ίδια συμπτώματα σε δύο ανθρώπους μπορεί να έχουν άλλη αφετηρία, άλλη πηγή, αλλά ακόμη και στον ίδιο άνθρωπο το ίδιο σύμπτωμα μπορεί κατά καιρούς να αντιστοιχεί σε διαφορετική αιτία.
Αντιθέτως, τα γιατροσόφια της παραδοσιακής και της ομοιοπαθητικής ιατρικής δεν βλάπτουν τον οργανισμό ακόμη κι αν χορηγηθούν σε υγιή οργανισμό.Τα φάρμακα της αλλοπαθητικής προκαλούν αντίθετα συμπτώματα απ΄αυτά του οργανισμού, συμπτώματα ξένα από τον οργανισμό. Γιαυτό, τα αλλοπαθητικά φάρμακα είναι επιβλαβή για τον οργανισμό, αφού είναι ξένα σ΄αυτόν και προκαλούν τεχνητή διαταραχή του.
Πολλοί μιλούν σήμερα για φαρμακογενείς, ιατρογενείς, ασθένειες οι οποίες αυξάνονται συνεχώς. Η ζημιά είναι ιδιαίτερα σοβαρή αν τα αλλοπαθητικά φάρμακα χορηγηθούν σε υγιή οργανισμό, αχρείαστα ή λόγω λανθασμένης διάγνωσης.
Ίσως, μερικοί αντιτείνουν ότι πολλές φορές σταματά η διαταραχή μετά τη χορήγηση των αλλοπαθητικών φαρμάκων και, άρα, επιφέρουν πραγματική θεραπεία.
Από αρκετές έρευνες, όμως, έχει αποδειχθεί μια άλλη όψη, μια άλλη δράση των φαρμάκων. Αυτή του placebo.Το φαινόμενο αυτό έχει επανειλημμένα επιβεβαιωθεί σε ασθενείς στους οποίους αρκεί μια ψεύτικη ταμπλέτα φαρμάκου χωρίς οποιαδήποτε δραστική ουσία για να επιφέρει θεραπεία.
Ο άνθρωπος προσμένοντας τη θεραπεία λόγω της λήψης του φαρμάκου, πιστεύει σ΄αυτή και την ενεργοποιεί.
Οι ασθενείς πιστεύοντας και προσμένοντας τη θεραπευτική δράση της ταμπλέτας ενεργοποιούν τον αυτοθεραπευτικό μηχανισμό τους και θεραπεύονται.
Ο μηχανισμός αυτός, αν και από τους κατεστημένους ερευνητές αντιμετωπίζεται ως παράδοξο και εξαίρεση, δεν είναι παρά λογική απόρροια της ουσιαστικής φύσης της διαταραχής του οργανισμού για την αποκατάσταση της οποίας αναπτύσσεται αυτό που αποκαλούμε ασθένεια.
Οι παλιοί ως αιτία, ως πηγή, της διαταραχής του ανθρώπινου οργανισμού για την αποκατάσταση της οποίας εκδηλώνεται η ασθένεια ως ένα σύνολο συμπτωμάτων, αναγνώριζαν διαταραχή σε βαθύτερο επίπεδο απ΄αυτό του φυσικού σώματος.
Στο επίπεδο των σκέψεων και των επιθυμιών(1).
Για τον λόγο αυτό θεωρούσαν ότι η θεραπεία ξεκινά απ΄αυτό το επίπεδο: από τη σκέψη και την επιθυμία. Γιαυτό:
Είναι πολύ σημαντική η νοητική στάση του ασθενούς απέναντι στην ασθένειά του.
Αν εστιασθεί στα συμπτώματά του, αγωνιά για την τελική έκβαση και σκέφτεται ζοφερά σενάρια και πανικόβλητος ζητά εξωτερική σανίδα σωτηρίας, το πιθανότερο είναι να απογοητευτεί.
Αν αποδεχθεί τα συμπτώματα ως τις ωδίνες τοκετού μιας νέας πιο καθαρμένης κατάστασης και πιστέψει στην αυτοθεραπευτική του δύναμηΒλ. και Όπως Μέσα, έτσι και Έξω
θα την ενεργοποιήσει και θα αυτοθεραπευτεί.
__________________________________________________
(1) Παλιότερα μίλαγαν για την επταπλή όψη του μικρόκοσμου, σ αντιστοιχία με τον επταπλό κόσμο και μακρόκοσμο.
Οι επτά αυτές όψεις εμπεριέχουν η μία την άλλη και είναι η πηγή η μία της άλλης.
Μπορούν να ειδωθούν ως επτά σώματα, ως επτά οχήματα που επιτρέπουν στον άνθρωπο-μικρόκοσμο την κίνησή του και την εκδήλωσή του.
Τα σώματα αυτά διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την ενεργειακή τους δομή, την δονητική τους υπογραφή..
Ένα από τα σώματα αυτά είναι το υλικό σώμα το οποίο αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας.
Αποτελεί το όχημά μας στο αντίστοιχο υλικό σώμα του ευρύτερου κόσμου.
Το σώμα αυτό είναι το αποτέλεσμα, η εξωτερική εκδήλωση ενός άλλου σώματος το οποίο χαρακτηρίζεται από περισσότερο ενεργειακή υπόσταση, του ζωτικού σώματος. Είναι το σώμα που υπόκειται του υλικού σώματος και το ζωογονεί.
Η απόσυρση του σώματος αυτού σηματοδοτεί και το τέλος του υλικού σώματος.
Το σώμα αυτό δεν γίνεται αντιληπτό με τις πέντε αισθήσεις καθώς η συχνότητά του υπερβαίνει την περιοχή αντίληψης των αισθητηρίων οργάνων μας.
Μπορεί να φωτογραφηθεί με ειδικά μηχανήματα, ή να ιδωθεί από ανθρώπους στους οποίους είτε μέσω εξάσκησης ή λόγω βλάβης των αντιληπτικών οργάνων έχει διευρυνθεί το πεδίο αντίληψης.
Το ζωτικό σώμα με τη σειρά του είναι αποτέλεσμα δύο άλλων σωμάτων, του σώματος των συναισθημάτων και των σκέψεων, τα οποία οι παλιοί τα ονόμαζαν αστρικό και νοητικό σώμα, αντίστοιχα.
Αποτελούν κατά κάποιον τρόπο τα οχήματά μας στα αντίστοιχα σώματα του ευρύτερου κόσμου, στο αστρικό και νοητικό πεδίο.
Το αστρικό και νοητικό σώμα είναι αυτά με τα οποία κινούμαστε στο αστρικό και το νοητικό πεδίο του ευρύτερου κόσμου κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Τα τέσσερα αυτά σώματα θεωρούνται ότι αποτελούν την τετραπλή όψη της "γης"του μικρόκοσμου που αποτελεί ο άνθρωπος.
(Τα άλλα τρία σώματα που συμπληρώνουν την επτάδα της εκδήλωσης του μικρόκοσμου αποτελούν εξελικτική αναβάθμιση των τριων προηγούμενων σωμάτων, του ζωτικού, αστρικού και νοητικού σώματος. Είναι κατά κάποιον τρόπο τα αντίστοιχά τους στον ουρανό του μικροκόσμου).
Σύμφωνα μ΄ αυτή τη θεώρηση, μια διαταραχή στο υλικό σώμα έχει την πηγή της σε διαταραχή στο ζωτικό σώμα, η οποία με τη σειρά της είναι αποτέλεσμα των διαταραχών των σκέψεων και επιθυμιών στα άλλα δύο σώματα που υπόκεινται του ζωτικού σώματος.
Γιαυτό και η άρση της διαταραχής ξεκινά και εκπορεύεται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα..
