.jpg)
Ένας συγγραφέας ρωτάει έναν δάσκαλο αν είναι ιδιοφυία, όπως λένε γι αυτόν.
Ο δάσκαλος απαντά καταφατικά.
Τον ρωτά τι κάνει κάποιον ιδιοφυία και ο δάσκαλος απαντά:
"Nα αναγνωρίζει την πεταλούδα σε μια κάμπια, τον αετό σε ένα αυγό,
τον άγιο σε έναν εγωιστή άνθρωπο"
Σιωπή δεν είναι η απουσία λόγων, αλλά η απουσία εγωισμού
Αν επιχειρούσε κανείς να χαρακτηρίσει σύντομα την πολιτική κατάσταση αυτήν την εποχή θα μπορούσε να πει μία λέξη: λόγια, πολλά λόγια, επαναλαμβανόμενα λόγια.
Αν ήθελε να είναι πιο συγκεκριμένος θα έλεγε: εύκολα λόγια. επιφανειακά, χωρίς ρίζες.
Δεν εξωτερικεύουν την εσωτερική κατάσταση αυτού που τα εκφέρει.
Δεν απευθύνονται στην εσωτερική κατάσταση εκείνου στον οποίο απευθύνονται.
Δεν απευθύνονται από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Δεν αποτελούν όχημα επικοινωνίας.
Λες και δεν έχουμε τίποτα να κοινωνήσουμε ο ένας στον άλλο.
Λες και δεν μας ενώνει τίποτα.
Κι ας μετέχουμε όλοι μας στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου.
Τα λόγια έχουν αυτονομηθεί.
Πομπός και δέκτης έχουν αυτονομηθεί. Το σήμα δεν εκπέμπεται και δεν λαμβάνεται.
Εντός, εκτός και επί τα αυτά του ευρώ, καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός,
είναι τα λόγια των ημερών.
είναι τα λόγια των ημερών.
Λες και είναι όλα αυτά αυτόνομα, ανεξάρτητα απ΄αυτούς που θα τα εμψυχώσουν.
Λες και οι πράξεις του καθενός δεν καθορίζονται από το ποιος είναι αυτός.
«Όπου είναι η καρδιά σου εκεί είναι και ο θησαυρός σου» έχει ειπωθεί.
Ο θησαυρός μας για χρόνια πολλά ήταν για πολλούς από μας στα λεφτά.
Και η καρδιά μας, κομμουνιστική, σοσιαλιστική, καπιταλιστική,
έγινε κι αυτή χρηματιστή και στεγνή πολλή.
έγινε κι αυτή χρηματιστή και στεγνή πολλή.
Τα λόγια που ήταν λιπαντικό γίνανε όπλα. Πληγώνουν και απομονώνουν.
Λες και δεν έχουμε τίποτα να κοινωνήσουμε ο ένας στον άλλο.
Λες και δεν μας ενώνει τίποτα.
Κι ας μετέχουμε όλοι μας στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου.
Τα λόγια αυτονομήθηκαν και στέρεψαν.
Το μυστήριο της ζωής και του θανάτου σταμάτησε να είναι μυστήριο.
Και γίναμε φτωχοί.
Κι αυτή η φτώχεια είναι η πιο οδυνηρή.
Αγωνιούμε για το νόμισμα των εμπορικών συναλλαγών.
Το νόμισμα των ανθρώπινων επαφών δεν μας απασχολεί.
Κι ας έχει τόσο πολύ υποτιμηθεί.
Η φτώχεια αυτή για να αρθεί δεν απαιτεί κανένα μνημόνιο να καταργηθεί.
