Ο όρος καθωσπρέπεια στον τίτλο ίσως ξενίζει.
Ο δόκιμος όρος είναι καθωσπρεπισμός, η κατάσταση του καθώς πρέπει ανθρώπου.
H κατάσταση του ανθρώπου που καταγίνεται να ανταποκριθεί στα κυρίαρχα πρότυπα της κοινωνίας σχετικά με την αξιοσύνη του.
Λίγο πολύ τα πρότυπα αυτά μας είναι γνωστά: καλό ντύσιμο, καλό πόδεμα, καλοί τρόποι, καλό επάγγελμα, κ.λ.π.
Λίγο πολύ οι περισσότεροί μας συμμορφωνόμαστε σ΄αυτά, άλλοι μόνιμα κι άλλοι περιστασιακά.
Καθωσπρεπισμός και χρήμα είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους.
Ο όρος καθωσπρέπεια υιοθετήθηκε για να υποδηλώσει μια μετατόπιση του όρου που γίνεται από πολλούς σήμερα.
Την υποκατάσταση της αξιοπρέπειας με τον καθωσπρεπισμό.
Την υποκατάσταση αυτή μπορεί κανείς να την παρατηρήσει αυτές τις ημέρες αλλά και όλο τον τελευταίο καιρό.
Γίνεται τόσο στην Τιβί όσο και σε αρκετά ιστολόγια.
Με μια διαφορά:
Με μια διαφορά:
ενώ στην Τιβί η υποκατάσταση είναι ολοκληρωτική,
στα ιστολόγια είναι μόνον στο σκέλος της με το χρήμα.
στα ιστολόγια είναι μόνον στο σκέλος της με το χρήμα.
Ενώ στα ιστολόγια οι α-πρεπείς τρόποι περισσεύουν, μουτζώνουν, χρησιμοποιούν α-πρεπείς λέξεις, α-πρεπείς εικόνες και δεν τα θεωρούν αυτά αναξιοπρεπή,
στο θέμα του χρήματος είναι σε αγαστή συμφωνία με την Τιβί
Όποιος δεν έχει πολλά χρήματα χάνει την αξιοπρέπειά του. Κάθε μείωση απολαβών πλήττει άμεσα την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Αυτό αναφέρεται άμεσα ή αφήνεται να υπονοηθεί.
Δεν παραγνωρίζω, φυσικά, την αναγκαιότητα του χρήματος στη σημερινή κοινωνία.
Πως άλλωστε. Δε ζω σε άλλο πλανήτη.
Αλλά γνωρίζω ότι τα χρήματα κι αυτά που καταναλώνω μ΄αυτά
έχουν πίσω τους πολύ μόχθο, ιδρώτα, δάκρυα και αρκετές φορές και αίμα ανθρώπων που μπορεί να μην γνωρίζω, μπορεί να είναι σε μια μακρινή χώρα.
Γι αυτό θεωρώ ότι η αξιοπρέπειά μου αυξάνει όσο λιγότερο καταναλώνω, μέσα σε κάποια πλαίσια φυσικά.
Ομολογώ ότι δε νοιώθω πολύ αξιοπρεπής.
Θα ένιωθα περισσότερο αξιοπρεπής αν μπορούσα αυτά τα πλαίσια να τα μετακινήσω ακόμη πιο κάτω, να ζω με ακόμη πιο λίγα.
Νιώθω ότι χρωστάω σε αυτόν που σήμερα δεν έχει.
Χρωστάω και σ΄αυτόν που έμεινε χωρίς δουλειά, γιατί του έπιασα εγώ τη θέση, στρογγυλοκάθησα και τον ξέχασα με μιας.
Ίσως τα δάνεια αυτά που λίγο πολύ οι περισσότεροί μας χρωστάμε στους λιγότερους, ή σε κάποιους πολύ μακριά από μας
είναι πολύ πιο βαριά από τα δάνεια που μονοπωλούν σήμερα την προσοχή μας.
Τα έχουμε καθ΄ολοκληρία κουρέψει και δεν ακούγεται λέξη.
Κάποιος φίλος μου είπε ότι η ζωή είναι όπως ένα τραπέζι γύρω από το οποίο κάθονται μερικοί και τρώνε συνεχώς,
ενώ άλλοι είναι γύρω από το τραπέζι και περιμένουν μην κι αδειάσει καμιά θέση και καθήσουν κι αυτοί.
Κάποιοι ευγενείς, ελάχιστοι, αδειάζουν τη θέση να καθίσει κανένας άλλος να γευτεί κι αυτός κάτι από το φαγητό των εμπειριών της ζωής.
Αλλά συνήθως εις μάτην. Με κάθε καρέκλα που αδειάζει κάποιος άλλος απλώνεται και πιάνει δυο θέσεις μαζί.
Κάποιοι άλλοι στριμώχνονται για να κάνουν χώρο να κάτσει και κανένας άλλος.
