Οι άνθρωποι στο παραπάνω βίντεο είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους.
Παρατηρώντας τους καθώς ο ένας νοιάζεται τον άλλο δεν μπορεί να μην διακρίνει κανείς την αίσθηση ενότητας που υπόκειται της στάσης τους αυτής.
Δεν μπορεί να μην προσέξει ότι αυτή η αίσθηση ενότητας κινητοποιήθηκε από έναν μόνον άνθρωπο, αυτόν που έτρεξε να βοηθήσει το μικρό αγόρι όταν έπεσε από το σκεϊμπορντ.
Ήταν σαν ένα σήμα που διαπέρασε τον ένα μετά τον άλλο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους και τους έθεσε σε κίνηση.
Η κίνηση συμπαράστασης ενός μόνον ανθρώπου λειτούργησε ως καταλύτης μιας αλυσιδωτής αντίδρασης στην οποία διαφορετικοί άνθρωποι εκφράζουν τη συμπαράστασή τους και την εκτίμησή τους ο ένας στον άλλο.
Ήταν σαν να ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση σε όλους αυτούς τους ανθρώπους η αίσθηση αυτή ενότητας με τους άλλους και χρειάστηκε απλά να αφυπνιστεί από κάποιον άλλο μέσω της στάσης του, του παραδείγματός του.
Το παράδειγμα ενός μόνον ανθρώπου αναδεικνύεται καθοριστικός παράγοντας για την αλλαγή της στάσης ζωής πολλών άλλων ανθρώπων.
Αρκετοί έχουν επιχειρήσει να το αιτιολογήσουν αυτό μιλώντας για το ενεργειακό αποτύπωμα της στάσης της ζωής μας, των πράξεων και των σκέψεων πίσω απ αυτές, για την εγχάραξή τους στο ενεργειακό πεδίο του κόσμου μας.
Οι ξεκάθαρες σκέψεις και πράξεις ενός ανθρώπου δημιουργούν κατά κάποιον τρόπο μια εστία που τις ακτινοβολεί στο περιβάλλον
και με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η ενίσχυση αδιαμόρφωτων, ασαφών σπερμάτων παρόμοιας συμπεριφοράς που υπάρχουν σε άλλους ανθρώπους.
Λειτουργούν κατά κάποιον τρόπο ως ένας δίαυλος, ένα κανάλι ή μια ατραπός που διευκολύνει και προσανατολίζει την πορεία άλλων ανθρώπων.
Γι αυτό, μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι
με την άδολη σκέψη και στάση της ζωής τους, αθόρυβοι, καθημερινοί, άνθρωποι επιτελούν μεγαλύτερο έργο για την ανθρωπότητα
απ΄ ό,τι πολυπράγμονες και προβεβλημένοι άνθρωποι των οποίων οι εντυπωσιακοί λόγοι και οι θεαματικές παρεμβάσεις δεν υποστηρίζονται από τις βαθύτερες σκέψεις τους και την καθημερινή στάση της ζωής τους.
Αυτές τις ημέρες πολλοί άνθρωποι γιορτάζουν τιμώντας τη γέννηση πριν 2000 χρόνια στη φάτνη της Βηθλεέμ του ιστορικού Ιησού ο οποίος θεάνθρωπος ων έζησε στη γη και δίδαξε τους ανθρώπους με τη διδασκαλία του και το παράδειγμα της ζωής του.
Άλλοι μιλούν για την εσωτερική γέννηση στη φάτνη της καρδιάς μας ενός νέου ανθρώπου, ενός ανθρώπου που είναι μέσα σ΄ αυτόν τον κόσμο αλλά δεν είναι αυτού του κόσμου, ενός νέου ανθρώπου που όσο αναπτύσσεται αυτός τόσο φθίνει ο παλιός άνθρωπος μέσα μας.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του παλιού ανθρώπου μέσα μας είναι η εγωκεντρικότητά μας, η χωριστικότητα που διακρίνει τη ζωή μας σε όλες σχεδόν τις πτυχές της, η περιχαρακωσή μας από τους άλλους.
Η άρση της περιχαράκωσης αυτής είναι σημάδι της νέας γέννησης.
Η άρση της περιχαράκωσης αυτής είναι βασική διδασκαλία του ιστορικού Ιησού.
«Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν» ήταν η βασική διδασκαλία του.
Πολλοί το ερμήνευσαν ότι πρέπει να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας όπως αγαπάμε τον εαυτό μας
και αρκετοί προβληματίστηκαν πόσο άραγε αγαπάμε τον εαυτό μας για να αγαπήσουμε το ίδιο τον γείτονά μας.
Κάποιοι το ερμήνευσαν ότι αυτό που δίδαξε ο Ιησούς ήταν
να αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας γιατί ο συνάνθρωπός μας είναι ο εαυτός μας διακηρύσσοντας έτσι την ενότητα των ανθρώπων.
Τη διδασκαλία του αυτή την έκανε πράξη ζωής ο Ιησούς συναστρεφόμενος και τιμώντας αυτούς που οι άνθρωποι στην εποχή του κατέκριναν και απέφευγαν: τελώνες, πόρνες, ανθρώπους παραβατικούς, αλλόθρησκους.
Σήμερα πολλοί δηλώνουν πιστοί του.
Απ΄αυτούς λίγοι, ελάχιστοι, φαίνεται να ακολουθούν το παράδειγμά του στη στάση της ζωής τους.
Η άρση των φραγμάτων, των χαρακωμάτων που μας χωρίζουν, δεν είναι εύκολη.
Όλοι μας το γνωρίζουμε αυτό.
Οι διακρίσεις είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας.
Ούτε γίνεται η άρση αυτή με επιβολή. Και αυτό το γνωρίζουμε.
Είναι εξωτερίκευση εσωτερικής κατάστασης.
Γνωρίζουμε τις απομιμήσεις της.
Γνωρίζουμε ότι μπορεί κανείς να εναγκαλίζεται τους πάντες αλλά να είναι όπως στα πλατώ των τηλεοπτικών εκπομπών και ότι
μπορεί να είναι κανείς απόμακρος και να είναι συνδεδεμένος και να νοιάζεται για τους άλλους.
Άνθρωποι κατ΄εξοχήν εγωκεντρικοί, περιχαρακωμένοι μέσα στα πλούτη τους, υλικά και πνευματικά,
μπορούν να επιδίδονται σε φιλανθρωπίες, σε θεωρίες και νουθεσίες περί ενότητας,
αλλά δεν μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά και να βιώσουν οι ίδιοι πως είναι να ζεις χωρίς συγκρίσεις και διακρίσεις.
Γι αυτό, όταν τέτοιοι άνθρωποι επιχειρούν να επιβάλλουν στους άλλους τις δικές τους αντιλήψεις περί άρσης των χαρακωμάτων και ενότητας, ο κόσμος δεινοπαθεί.
Γι αυτό, έννοιες και καταστάσεις όπως πολυπολιτισμικότητα, ελεύθερη μετανάστευση, παγκοσμιοποίηση που μεθοδεύονται σήμερα από κύκλους τέτοιων ανθρώπων
χάνουν το ουσιαστικό νόημά τους και γίνονται μέσα αδιαφανών σκοπιμοτήτων.
Επιχειρούν να εξομοιώσουν τους ανθρώπους ώστε να είναι προβλέψιμοι και χειραγωγήσιμοι.
Άρση των περιχαρακωμάτων δεν σημαίνει εξομοίωση, εξαφάνιση της ατομικότητας του ανθρώπου.
Δεν είναι η ενότητα της απουσίας περιεχομένου, η ενότητα λόγω έλλειψης.
Το εντελώς αντίθετο.
Η ενότητα είναι αποτέλεσμα πλήρωσης, αποτέλεσμα της πλήρους ανάπτυξης της ατομικότητας του ανθρώπου.
Δεν είναι η διαφορετικότητα αυτή που εγείρει φράγματα και περιχαρακώνει τους ανθρώπους.
Είναι η σύγκριση και οι αξιολογικές διακρίσεις που προκύπτουν απ αυτήν που χωρίζουν τους ανθρώπους.
Άνθρωπος χωρίς περιχαρακώσεις είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν αυτοπροσδιορίζεται σε σχέση με κάποιον άλλο,
δεν συγκρίνεται με κάποιον άλλον και δεν βάζει αξιολογικές ετικέτες στον ίδιο και στους άλλους.
Δεν είναι ανώτερος ή καλύτερος, ούτε κατώτερος ή χειρότερος από τους άλλους.
Απλώς είναι. Όπως είναι και οι άλλοι.
Είναι διαφορετικός από τους άλλους όπως και οι άλλοι είναι διαφορετικοί απ΄αυτόν.
Δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί αυτό.
Όλοι μας γεννιόμαστε διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο.
Είναι ο τρόπος που γίνεται αντιληπτή, που βιώνεται αυτή η διαφορετικότητα που άλλους τους περιχαρακώνει κι άλλους τους ενώνει.
Συνήθως είναι οι απλοί, καθημερινοί, άνθρωποι που μπορούν να αντιληφθούν αυτή την ενότητα πίσω από τη διαφορετικότητα.
Συνήθως είναι οι κακουχίες της ζωής που ανοίγουν τον άνθρωπο στη συνειδητοποίηση αυτή.
Είναι πολλές οι ιστορίες συναδέλφωσης ανθρώπων σε αντίξοες συνθήκες.
Μία απ αυτές όμως είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική.
Είναι η ιστορία της συναδέλφωσης των απλών στρατιωτών στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο την παραμονή των Χριστουγέννων το 1914.
Οι στρατιώτες βγήκαν από τα χαρακώματά τους και συνάντησαν πίσω από τον εχθρό τον άνθρωπο.
Τη συγκινητική αυτή ιστορία μπορεί να τη διαβάσει κανείς Εδώ και Εδώ.
Τα παρακάτω βίντεο είναι από δύο σχετικά πρόσφατες ταινίες που βασίστηκαν στην ιστορία αυτή.
Το πρώτο είναι από την ταινία ¨Καλά Χριστούγεννα" την οποία έπαιξε η ΕΤ1 την παραμονή των Χριστουγέννων.
Κρίμα που τέτοιες ιστορίες σπανίζουν στις μέρες μας.
Βλ. και
- Το Μήνυμα των Χριστουγέννων και οι Ρήξεις στη Ζωή μας
