Στον κόσμο αυτό όλοι μας παίζουμε ρόλους.
Κάποιοι από τους ρόλους αυτούς είναι κοινοί για όλους, όπως είναι οι ρόλοι του καταναλωτή, του εργαζόμενου, του πολίτη-υπήκοου (φορολογούμενου, κ.α).
Άλλοι δεν είναι κοινοί, αλλά αφορούν πολλούς: ο ρόλος του πιστού, του πατριώτη, του καθώς πρέπει, κ.α.
Άλλοι, πάλι, είναι πιο προσωπικοί και εξατομικευμένοι, όπως ο ρόλος του επιστήμονα, του κορυφαίου επιστήμονα, του πνευματικού ταγού, του φιλάνθρωπου, του πετυχημένου, του υπεράνω.
Όπως όλα στον κόσμο αυτόν, οι ρόλοι αυτοί έχουν και το αντίθετό τους: τον αντίθετο ρόλο που παίζει κάποιος άλλος, αλλά και ο ίδιος ο άνθρωπος σε διαφορετικές περιστάσεις ή περιόδους της ζωής του.
Οι περισσότεροι από τους ρόλους αυτούς είναι μαθημένοι, μας τους έχουν εμφυσήσει από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, ιδιαίτερα μέσω της εκπαίδευσης.
Να παίζουμε ρόλους είναι ο τρόπος που έχουμε οι άνθρωποι να γνωρίσουμε τον κόσμο, ερχόμενοι σε σχέση ο ένας με τον άλλο γνωρίζοντας τον εαυτό μας και τους άλλους.
Πολλοί, όμως, από μας είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με τους ρόλους αυτούς και τους παίζουμε τόσο καλά που ξεχνάμε ότι είναι απλά ρόλοι που παίζουμε στο θέατρο της ζωής.
Ακόμη κι όταν, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, οι ρόλοι αυτοί εναλλάσσονται στο αντίθετό τους ακόμη και στη διάρκεια της ημέρας, όπως συμβαίνει με τον υπήκοο στη δουλειά του που μεταστρέφεται σε αφέντη στην οικογένειά του, τον αφέντη στη δουλειά του που μεταστρέφεται σε υπήκοο στην κυρά του, τον πάντα ευγενικό και προσηνή υπάλληλο στο βλοσυρό προϊστάμενό του που κάνει το βλοσυρό αφεντικό στον υφιστάμενό του, τον υπεράνω την ημέρα που τη νύχτα υποδύεται τον υποκάτω κ.ο.κ.
Τότε είναι που οι εξωτερικές καταστάσεις που απειλούν να διακόψουν τους καλομαθημένους ρόλους μας μπορεί να μην είναι κατ΄ανάγκην κακοτυχία, όπως το εκλαμβάνουμε στην αρχή.
Σ΄αυτή τη γη είμαστε περαστικοί, ταξιδιώτες στο ταξίδι της ζωής.
Να αναζητούμε απάνεμα στην πορεία μας αυτή, ίσως , μας ωφελεί. Μας ξεκουράζει και μας δίνει ενέργεια να συνεχίσουμε.
Αλλά να παραμένουμε καθηλωμένοι συνεχώς στα απάνεμα αυτά, ίσως φέρνει λήθη και δεν μας ωφελεί.
Η συντριβή των απάνεμων αυτών, ίσως, τελικά να μας ωφελεί
Μας βάζει ξανά καθ΄οδόν.
Σήμερα, ομολογουμένως, βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση συντριβής των απάνεμων στη ζωή μας.
Οι βεβαιότητες του παρελθόντος έχουν παρέλθει.
Πολλοί καλούμαστε να στερηθούμε ρόλους, μαθημένες συμπεριφορές, χρόνων ολόκληρων.
Καιρός να θυμηθούμε ποιοί είμαστε.
Βλ. και
- Το Ελπιδοφόρο Δυναμικό της Γενικευμένης Δυσαρέσκειας
- Η Ζωή είναι σαν ένα Φλυτζάνι Καφέ - Μην τα Παρατάς
