. .
Παρακολουθώντας προχθές στο ντοκιμαντέρ με τίτλο "άρωμα διαφθοράς στις ΗΠΑ" στο ιδιαίτερα αξιόλογο (ψηφιακό) κανάλι CINE της κρατικής τηλεόρασης, αμερικανίδα δημοσιογράφο αγνώστου διαμονής (καθώς μετά τη δολοφονία συναδέλφων της φοβάται για τη ζωή της) να μιλάει για τις διασυνδέσεις Αμερικανών προέδρων και Αμερικανικών τραπεζιτών με τη μαφία, ειδικά αυτή στο Λας Βέγκας,
.
διερωτήθηκα για μια ακόμη φορά για την ψυχική υγεία των ανθρώπων που κουμαντάρουν τον κόσμο μας.
.
Πάντα απορούσα γιατί κάποιοι άνθρωποι παθιάζονται τόσο πολύ και γίνονται ικέτες στην προεκλογική περίοδο για να αναρριχηθούν σε μια θέση η οποία θα τους καθαιρέσει κάθε έννοια προσωπικής ζωής και κάθε ελευθερία στις καθημερινές κινήσεις τους,
γιατί κουράζονται τόσο για μια θέση σε μια πολυτελή φυλακή.
Δεν μπορούσα να καταλάβω πως άνθρωποι που έχουν σώας τα φρένας τους επιδιώκουν μια ζωή με προσωπικούς φρουρούς και κάμερες να τους ακολουθούν παρά πόδας, να είναι υποχρεωμένοι να δείχνουν πάντα χαμογελαστοί και να είναι μόνιμα στο επίκεντρο της προσοχής.
Ομολογώ ότι η συνειδητοποίηση της αιχμαλωσίας τους αυτής μου τους έκανε συμπαθείς
και αισθανόμουν κατά κάποιον τρόπο υποχρέωση σ΄αυτούς που προσφέρονταν οικειοθελώς στη θυσία αυτή κι ας μην το συνειδητοποιούσαν αυτό.
Παρατηρώντας αυτές τις ημέρες στα Ιλίσια που μένω παρατεταγμένα τα φορτηγά και τους εκσκαφείς του δήμου στους κεντρικούς δρόμους να παραστέκονται στο ξήλωμα πλακών και κρασπέδων από τα πεζοδρόμια και την αντικατάστασή τους με άλλα πιο περιωπής,
φυσικά και δεν παραξενεύτηκα και χαμογέλασα με τις προεκλογικές φούριες του δημάρχου της περιοχής,
όπως θα χαμογελούσε κανείς με τα καμώματα ενός παιδιού που προσπαθούσε να εντυπωσιάσει για να παραμείνει στο επίκεντρο της προσοχής.
Αλλά να φθάνεις μέχρι το σημείο να γίνεσαι ανδρείκελο ανθρώπων που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα ήθελες ούτε καν να καλημερίσεις,
να υπομένεις εκβιασμούς και άλλες μεθοδεύσεις, για να σε χρίσουν ανδρείκελο αρχηγό,
αυτό νομίζω εμπίπτει στη σφαίρα της βαριάς ψυχοπαθολογίας.
Ίσως, εκεί θάπρεπε να αναζητήσουμε τη βασική αιτία για την τόσο προβληματική κατάσταση στον κόσμο μας σήμερα.
Τον κόσμο μας κουμαντάρουν διαταραγμένοι άνθρωποι.
Είναι, άραγε, στην περίπτωση αυτή ενδεδειγμένη η στάση μας της εναντίωσης στους ανθρώπους αυτούς;
Από ό,τι φαίνεται δεν είναι και τόσο αποτελεσματική.
Ίσως στην υποσυνείδητη αυτή διαπίστωση να οφείλεται και η απροθυμία που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό με τις κινητοποιήσεις για τη λεγόμενη οικονομική κρίση.
Μήπως θάπρεπε να το ξανασκεφτούμε; .
Κάποιες σκέψεις για το θέμα έχουν παρατεθεί παλιότερα στο Προβληματισμός Ενός Ολίγον Blogger και στο Eίναι η Ενεργή Αντίσταση Λύση Σήμερα;
.
Ίσως το παράδειγμα κάποιων άλλων ανθρώπων να μας δώσει κουράγιο και να μας εμπνεύσει.
Σήμερα, ήταν η ημέρα κινητοποιήσεων των ανθρώπων με αναπηρία.
.
Άνθρωποι με αναπηρία στο σώμα ή διαφορετικότητα στο νου διεκδικούν το φυσικό τους δικαίωμα σε αξιοπρεπή διαβίωση, βλ. συλλογή υπογραφών Εδώ.
.
Όπως αναφέρεται στο ιστολόγιο ιδιαίτερης ευαισθησίας ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ:
πρώην έγκλειστος ψυχιατρείου, νυν επίτιμος διδάκτορας του ΑΠΘ, δηλώνει, βλ. Εδώ, ότι:
«αυτό που μας ενώνει είναι ότι γνωρίζουμε πως όπου κι αν βρισκόμαστε στην Ευρώπη δεν θα μας φερθούν καλά».
.
Και δεν είναι μόνον οι κυβερνήσεις που δεν φέρονται καλά στους ανθρώπους με αναπηρία.
Είμαστε και πολλοί από μας τους υπόλοιπους.
Είναι η σύγχισή μας για το τι είναι ουσιώδες στον άνθρωπο.
Η αξία του ανθρώπου έγκειται στην υπόστασή του. Η αξία των μηχανών έγκειται στις δεξιότητές τους, την παραγωγικότητά τους. Η διαφορετική αντιμετώπιση των ανθρώπων με αναπηρία αποτελεί ύβρι. Υποβιβάζει τους ανθρώπους στο επίπεδο των μηχανών.
Ας παρακολουθήσουμε στα παρακάτω βίντεο μικρά παιδιά να μας διδάσκουν για το ουσιώδες στον άνθρωπο και την ασύγκριτη δύναμη της ατέλειας ως κινητήριας δύναμης της ζωής.
Για το συγκρότημα Liyana (Βροχή) από τη Ζιμπάμπουε που τραγουδά στο βίντεο και τη συγκλονιστική ιστορία της τραγουδίστριας Prudence Mabhena βλ. Εδώ
Βλ. και
- Οι «Μεγάλοι» και οι Άλλοι
- Τα Πράγματα δεν Πάνε Καλά - Κλείσε τα Μάτια και Κοίτα
.
