Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)
Για μεγέθυνση ή σμίκρυνση κειμένων πατήστε το Ctlr (κάτω αριστερά του πληκτρολογίου) και μετακινείστε μπρος ή πίσω τον τροχό του ποντικιού

6.9.10

Όι "Φτασμένοι" και τα Μυστικά τους


www.youtube.com/watch?v=mbu3ZFLdA8s&feature=player_embedded

Πριν λίγο καιρό παρακολούθησα στην κρατική τηλεόραση στην εκπομπή "η Ζωή είναι αλλού" συνέντευξη ενός έλληνα πανεπιστημιακού στην Αμερική ο οποίος συνέγραψε με κάποιον άλλον βιβλίο περί των δικτύων στη ζωή, αποτέλεσμα έρευνας δεκαετιών, το οποίο, όπως είπε η συμπαθής παρουσιάστρια έκανε αίσθηση διεθνώς και έτυχε πολλών διακρίσεων.
.
Δεν θυμάμαι το όνομα του διάσημου πλέον επιστήμονα, ούτε τον ακριβή τίτλο του διάσημου βιβλίου.
Εν γένει, δεν μου μένουν στη μνήμη κάτι τέτοια. Δεν είναι του χαρακτήρα μου. Δεν έχω περιέργεια περί αυτά, δεν είμαι φαν των διασήμων.

Αυτό που θυμάμαι είναι τα αποτελέσματα της έρευνας που καταγράφει το διάσημο βιβλίο.
Το γιατί μου μείνανε αυτά θα σας γίνει κατανοητό. αν σας τα πω.
Ιδού λοιπόν:
Δεν μας επηρεάζουν μόνον οι οικείοι μας, αλλά και οι οικείοι των οικείων μας και οι οικείοι των οικείων των οικείων μας, κ.ο.κ.Και ένα από τα παραδείγματα που αναφέρθηκε είναι ότι αν καθόμαστε σε ένα τραίνο και μας χαμογελάσει ο απέναντι θα χαμογελάσουμε κι εμείς.

Και η εξήγηση για τις παρατηρήσεις αυτές των δεκαετιών: υπάρχει ένα πεδίο που μας διαπερνά και μας συνδέει τον ένα με τον άλλο.

Τώρα γιατί χρειάστηκαν δεκαετίες ερευνών για να εντοπίσουν αυτό που γνωρίζει ο καθένας από μας, δηλαδή ότι οι άνθρωποι επηρεάζουμε ο ένας τον άλλο

είναι ζήτημα "επιστημονικό" και θα έλεγα να το προσπεράσουμε, άλλωστε στο ιστολόγιο αυτό έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στην επιστημονικοποίηση του προφανούς.

To ότι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων είναι ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα και υπάρχει ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που μας διαπερνά όλους και όλα και καθορίζει τις ελκτικότητες και τις απωθητικότητες κι αυτό είναι επιστημονική πεποίθηση από παλιά.

Το ότι οι σκέψεις μας είναι ενέργεια και ότι παρόμοιες σκέψεις συνενώνονται και εντείνουν η μία την άλλη και μας αλληλοεπηρεάζουν είναι κι αυτό γνωστό από παλιά, βλ. H Αυτοαιχμαλωσία του Ανθρώπου.

Για το δέντρο της ζωής μιλάνε από πολύ παλιά. Για τους ανθρώπους ως κύτταρα ενός οργανισμού που το παραμικρό σε ένα απ αυτά γίνεται αισθητό σε όλο τον οργανισμό.

Ποιο είναι το καινούργιο στη διάσημη μελέτη. Η λέξη δίκτυο που μπήκε στον τίτλο. Πλασαρίστηκε καλά και μπήκε σε θέση που πέφτει το μάτι στο σουπερμάρκετ της επιστήμης.

Είναι, άραγε, η περίπτωση αυτή εξαίρεση;
Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς τα πράγματα εκ των έσω για να διακρίνει τις επιστημονικές φούσκες που σήμερα σκάνε η μία μετά την άλλη, από την οικονομία, την υπερθέρμανση του πλανήτη, την πανδημία και τους άλλους τομείς των επιστημονικών δοξασιών.

Άραγε, αυτά συμβαίνουν μόνο στο χώρο της επιστήμης; Κάθε άλλο.
.
Είναι παντού. Οι περισσότεροι πια τις αντιλαμβανόμαστε.
Ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς. Ένα από τα καλά της εποχής μας που συνήθως παραβλέπουμε.
.
Υπάρχει, όμως, ένας χώρος που δεν πέφτει πολύ φως.
Είναι ο χώρος των λεγόμενων υψηλών ιδανικών.
Ο χώρος της τέχνης. Της τέχνης των λεγόμενων μεγάλων καλλιτεχνών.

Ας αφήσουμε να μιλήσουν κάποιοι από αυτούς.
Να εξομολογηθούν αυτό που δεν γίνεται ευρέως αντιληπτό.
.
Να συλλογιστούμε για τα δύο μέτρα και σταθμά της εξευγενισμένης κοινωνίας μας.
Της κοινωνίας που κατηγορεί και περιφρονεί τη σωματική πορνεία,
αλλά εκθειάζει και εκστασιάζεται με τη νοητική και ψυχική πορνεία των μεγάλων μας επιστημόνων και καλλιτεχνών.

A. Μια μη γνωστή εξομολόγηση του Πικάσο,
(που ίσως το ότι δεν σιώπησε όπως τόσοι πολλοί
να είναι που τον κάνει μεγάλο):

"Οι εκλεπτυσμένοι, οι πλούσιοι, οι χασομέρηδες,
οι διυλίζοντες την πεμπτουσία,
ψάχνουν για το καινούριο, το αλλόκοτο,
το πρωτοφανές, το σκανδαλώδες.

Κι εγώ, από τον κυβισμό κι ύστερα ικανοποίησα
αυτούς τους κυρίους και τους κριτικούς
με πάμπολλα παράξενα που πέρασαν από τον νου,


και όσο λιγότερο τα καταλάβαιναν τόσο τα θαύμαζαν.

Με το να διασκεδάζω συνεχώς με όλα τούτα τα παιχνίδια,
τις λοιδορίες, τους γρίφους, τις σπαζοκεφαλιές και τα αραβουργήματα
έγινα διάσημος και μάλιστα πολύ γρήγορα.
Και η διασημότητα για ένα ζωγράφο σημαίνει:
πωλήσεις, κέρδη, περιουσία, πλούτο.

Όπως γνωρίζετε, σήμερα είμαι διάσημος και πλούσιος,
αλλά όταν μένω μόνος με τον εαυτό μου
δεν έχω το θάρρος να με θεωρώ καλλιτέχνη
με την αρχαία έννοια της λέξης.

Ήταν μεγάλοι ζωγράφοι ο Τζιόττο, ο Τισιανός, ο Ρέμπραντ, ο Γκόγια.

Είμαι μόνον ένας δημόσιος ψυχαγωγός,
που κατάλαβε την εποχή του,
που ικανοποίησε όσο μπορούσε την ηλιθιότητα,
την κενοδοξία και την απληστία των συγχρόνων του.

Είναι πικρή η δική μου εξομολόγηση,
πιο οδυνηρή απ ότι μπορεί να φαίνεται,
έχει όμως την αρετή να είναι ειλικρινής".

Pablo Picasso, Περιοδικό The Arts, New York, Μάιος 1923,
πηγή:
περιοδικό Φωτοχώρος)

B. Από το μη έντυπα δημοσιευμένο μέρος συνέντευξης της Κικής Δημουλά, βλ. Εδώ
που το αναζήτησα διαβάζοντας σχετικό σχόλιο Εδώ
(Δημοσιευμένο μέρος της συνέντευξης Εδώ).


"Εκείνη τη στιγμή σταμάτησαν το recorder κι έκαναν ένα διάλειμμα.
Κατά λάθος όμως μέσα στις πορτοκαλάδες τους είχε πέσει ορός αλήθειας,
οπότε το 2ο μέρος της συνέντευξης δε δημοσιεύτηκε ποτέ:


- Συστήνεστε ως ποιήτρια; Έχετε και καρτούλες που γράφουν “Κική Δημουλά, Ποιήτρια”;

- Βασικά, έχω μάθει να παίζω αυτό το παιχνίδι, να συνδυάζω μεταξύ τους λέξεις παράταιρες.
Ένα τρικ είναι, μια ικανότητα που καλλιεργείται, όπως άλλοι ξέρουν να λύνουν σταυρόλεξα ή sudoku.

- Και τι εννοείτε όταν λέτε ότι η ποίησή σας λειτουργεί ως αόρατη κάμερα;

- Κοιτάξτε, επειδή η ποίησή μου αποπνέει δημοσιοϋπαλληλία, πτωμαΐνη, αδιέξοδα, αποπνέει κάτι από το τέλμα του “δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι δημόσιος υπάλληλος”, αρέσκομαι να λέω ότι προσφέρω λυτρωτική λαλιά στις τυραννισμένες ψυχές.
Είναι αλήθεια ότι δεν έχω να δώσω τίποτα το εξυψωτικό και το ελπιδοφόρο, κανένα μήνυμα, καμία λύτρωση, καμία ζωντάνια, καμία ματιά από ανεξερεύνητες χώρες, γι' αυτό και το παίζω αόρατη κάμερα. Καταγραφή και σχολιασμός των υπάρχοντων αδιεξόδων. Τριανταφυλόπουλος στο πιο σοφιστικέ.

- Κάθε χρόνο στην Παγκόσμια Μέρα Ποίησης, τα τραμ της Αθήνας προβάλλουν δικά σας ποιήματα. Το θεωρείτε αυτό σωστό για τους ταλαιπωρημένους επιβάτες;

- Δούλεψα σκληρά να φτιάξω ένα όνομα. Δημόσιες σχέσεις, εμφανίσεις στην TV, γνωριμίες, τα πάντα όλα.
Οξειδώθηκα μέσ' στη νοτιά των ανθρώπων. Στην αρχή, δεκτή στον κύκλο των διανοούμενων – ελιτίστικη ομάδα που δεν πληρώνει καλά – κατόπιν ήρθε η δόξα και η ιδιότητα της Ακαδημαϊκού (αυτά πληρώνουν), ας με λουστούν κι οι επιβάτες, τι να κάνουμε.
Εξάλλου, στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που ταλαιπωριούνται κι αυτοί που βρήκαν τρόπο να βγάζουν χρήματα (και δόξα) από την ταλαιπώρια τους. Για παρηγοριά όμως κι επειδή ξέρω τι τραβάνε, έφτιαξα ένα ποίημα για τους επιβάτες του τραμ: (ακολουθεί ποίημα)".
.
Βλ. και
.
.