Α. Ένας επίκαιρος διάλογος, βλ. Εδώ
* Μπαμπά, ο δάσκαλος μας είπε ότι έχουμε εκλογές
..και ότι όλοι εσείς οι μεγάλοι πρέπει να πάτε να ψηφίσετε.
* Έχει δίκιο παιδί μου.
* Τί είναι οι εκλογές μπαμπά;
* Τη μέρα εκείνη πηγαίνουμε οι μεγάλοι άνθρωποι στα σχολεία.
,,Εκεί μας δίνουν κάτι χαρτάκια με τα ονόματα κάποιων ανθρώπων
..και σημειώνουμε σ’ αυτά ποιοι απ’ αυτούς θέλουμε να γίνουν αρχηγοί.
* Και τί δουλειά κάνουν οι αρχηγοί μπαμπά; Τί τους χρειαζόμαστε;
* Να μας λένε τι να κάνουμε.
* Και που ξέρουν αυτοί τι πρέπει να κάνουμε;
* Κοίταξε. Μαζεύονται, μιλάνε και το βρίσκουν.
* Εσείς οι άλλοι μπαμπά, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό;
* Όχι, παιδί μου.
* Γιατί;
* Έχουμε άλλες δουλειές.
* Τί δουλειές;
* Να κάνουμε τις δουλειές που μας είπαν οι προηγούμενοι αρχηγοί.
* Κι αν δεν τις κάνετε;
* Τότε μας μαλώνουν και μας τιμωρούν.
* Όπως κάνει ο δάσκαλος στο σχολείο;
* Ναι, παιδί μου.
* Εσύ μπαμπά θα πας στις εκλογές;
* Όλοι πρέπει να πηγαίνουμε.
* Χα , χα ,χα. Νομίζω μπαμπά πως είσαι βλάκας.
* Γιατί παιδί μου; Εσύ τί θα έκανες;
* Εγώ μπαμπά όταν θέλω να παίξω, φωνάζω τους φίλους μου.
..Λέει ο καθένας τι παιχνίδι θέλει να παίξουμε.
..Πολλές φορές τσακωνόμαστε.
..Άλλες συμφωνούμε. Εάν δεν συμφωνούν όλοι, τότε βλέπουμε.
..Τη μία γίνεται το χατίρι το δικό μου, την άλλη του Κωστάκη, την άλλη της Μαρίας.
..Πάντως, στο τέλος παίζουμε κάτι.
..Δεν βάζουμε αρχηγό να μας πει τί θα παίξουμε.
Β. Ένας καλλιτέχνης-επιστήμονας 42 ετών
που αυτοεκπαιδεύτηκε παίζοντας 42 χρόνια
Ο ομιλητής στο βίντεο στον υπότιτλο της ανάρτησης, ο Αυστριακός Andre Stern, μουσικός, μουσικός συνθέτης, κατασκευαστής κιθάρας, συγγραφέας και δημοσιογράφος, βλ. Εδώ, δεν έχει πάει ποτέ σε σχολείο ούτε έχει διδαχθεί κατ οίκον.
Στο βίντεο αναφέρει:
* Μπαμπά, ο δάσκαλος μας είπε ότι έχουμε εκλογές
..και ότι όλοι εσείς οι μεγάλοι πρέπει να πάτε να ψηφίσετε.
* Έχει δίκιο παιδί μου.
* Τί είναι οι εκλογές μπαμπά;
* Τη μέρα εκείνη πηγαίνουμε οι μεγάλοι άνθρωποι στα σχολεία.
,,Εκεί μας δίνουν κάτι χαρτάκια με τα ονόματα κάποιων ανθρώπων
..και σημειώνουμε σ’ αυτά ποιοι απ’ αυτούς θέλουμε να γίνουν αρχηγοί.
* Και τί δουλειά κάνουν οι αρχηγοί μπαμπά; Τί τους χρειαζόμαστε;
* Να μας λένε τι να κάνουμε.
* Και που ξέρουν αυτοί τι πρέπει να κάνουμε;
* Κοίταξε. Μαζεύονται, μιλάνε και το βρίσκουν.
* Εσείς οι άλλοι μπαμπά, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό;
* Όχι, παιδί μου.
* Γιατί;
* Έχουμε άλλες δουλειές.
* Τί δουλειές;
* Να κάνουμε τις δουλειές που μας είπαν οι προηγούμενοι αρχηγοί.
* Κι αν δεν τις κάνετε;
* Τότε μας μαλώνουν και μας τιμωρούν.
* Όπως κάνει ο δάσκαλος στο σχολείο;
* Ναι, παιδί μου.
* Εσύ μπαμπά θα πας στις εκλογές;
* Όλοι πρέπει να πηγαίνουμε.
* Χα , χα ,χα. Νομίζω μπαμπά πως είσαι βλάκας.
* Γιατί παιδί μου; Εσύ τί θα έκανες;
* Εγώ μπαμπά όταν θέλω να παίξω, φωνάζω τους φίλους μου.
..Λέει ο καθένας τι παιχνίδι θέλει να παίξουμε.
..Πολλές φορές τσακωνόμαστε.
..Άλλες συμφωνούμε. Εάν δεν συμφωνούν όλοι, τότε βλέπουμε.
..Τη μία γίνεται το χατίρι το δικό μου, την άλλη του Κωστάκη, την άλλη της Μαρίας.
..Πάντως, στο τέλος παίζουμε κάτι.
..Δεν βάζουμε αρχηγό να μας πει τί θα παίξουμε.
Β. Ένας καλλιτέχνης-επιστήμονας 42 ετών
που αυτοεκπαιδεύτηκε παίζοντας 42 χρόνια
Ο ομιλητής στο βίντεο στον υπότιτλο της ανάρτησης, ο Αυστριακός Andre Stern, μουσικός, μουσικός συνθέτης, κατασκευαστής κιθάρας, συγγραφέας και δημοσιογράφος, βλ. Εδώ, δεν έχει πάει ποτέ σε σχολείο ούτε έχει διδαχθεί κατ οίκον.
Στο βίντεο αναφέρει:
Συναντώ ανθρώπους που ρωτούν πως να παρακινήσουν τα παιδιά τους να μάθουν, πως να τα σταματήσουν να παίζουν και να θέλουν να παίζουν λιγότερο και να μαθαίνουν περισσότερο,
τη στιγμή που σύγχρονοι νευροβιολόγοι και άλλοι επιστήμονες έχουν αποδείξει κάτι πολύ απλό: ότι γεννιόμαστε με την πιο λαμπρή, πιο απλή, πιο τέλεια προδιάθεση για μάθηση ΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ.
Είναι γεγονός ότι το να παιζεις είναι ο καλύτερος τρόπος να μαθαίνεις. Είναι ενδιαφέρον ότι όταν ένα παιδί αφήνεται μόνο, τι κάνει; Παίζει. Κι αν δεν το διέκοπταν ποτέ δεν θα σταματούσε ποτέ να παίζει.
Όταν το παρατηρώ αυτό διερωτώμαι:
αν ένα παιδί, όταν αφήνεται μόνο, παίζει και, αν δεν το διακόψουν, δεν σταματά να παίζει, πιθανόν να σημαίνει ότι το παιχνίδι είναι καθοριστικό και σημαντικό για το παιδί. Είναι αξιοπερίεργο που δεν έχουμε διερωτηθεί γι αυτό. Είναι αξιοπερίεργο που προσπαθούμε με ζήλο να διακόψουμε αυτή τη δραστηριότητα του παιχνιδιού για να την αντικαταστήσουμε με εκπαίδευση.
Προκαλεί επίσης έκπληξη που δεν έχει διερωτηθεί κανείς τι θα συνέβαινε σε ένα παιδί που θα αφηνόταν να παίζει αδιάκοπα. Θα γινόταν αμόρφωτος άνθρωπος, ακοινώνητος, χωρίς εργασία;
Αυτή είναι η περίπτωσή μου. Και δεν είμαι αμόρφωτος, ακοινώνητος, χωρίς εργασία.
Σαράντα δύο χρόνια μετά τη γέννησή μου εξακολουθώ να παίζω όπως τον πρώτο χρόνο της ζωής μου.
Γιαυτό αγωνίζομαι για να επανέλθει το παιχνίδι και να σταματήσει να παραγνωρίζεται και να είναι κάτι που γεμίζει απλά τις ώρες της σχόλης.
Είμαι 42 ετών και αν διαβάσετε το βιβλίο "Το τέλος της εκπαίδευσης" θα δείτε ότι όσο περισσότερο παίζετε, όσο λιγότερο διδάσκεστε, τόσο περισσότερο μαθαίνετε.Σε συνέντευξή του και σε δημόσια ομιλία του στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης στα παρακάτω βίντεο δίνει περισσότερες πληροφορίες από την προσωπική του εμπειρία και τα σύγχρονα ευρήματα της νευροεπιστήμης.
Στη συνέντευξη αναφέρει:
Ο εγκέφαλος αναπτύσσεται όπως ένας μυς. Αναπτύσσεται όταν τον χρησιμοποιούμε με ενθουσιασμό.
Το παιδί έρχεται στον κόσμο φορτωμένο με ενθουσιασμό.Έχουμε μετρήσει ότι ένα παιδί βιώνει μια έξαρση ενθουσιασμού κάθε 2 με 3 λεπτά.Το κλειδί είναι ο ενθουσιασμός. Αυτό όλοι μας το έχουμε παρατηρήσει όλοι μας το ξέρουμε.
Σε κατάσταση ενθουσιασμού βγάζουμε φτερά Το γνωρίζουμε αυτό και σήμερα η νευροεπιστήμη το αποδεικνύει.
Όταν παρατηρείτε ένα παιδί βλέπετε ότι μπορεί να παραμένει απασχολημένο να παρατηρεί ένα μικρό φυλλαράκι για 20 λεπτά όταν έχει ενθουσιασμό.
--------------------
Ως εκ του τρόπου που μεγάλωσα υπάρχουν πολλοί -ισμοί τους οποίους δεν έμαθα, όπως: φυλετισμός, σεξισμός, ηλικιασμός, ελιτισμός...
Δεν έχω μάθει να διακρίνω μεταξύ μάθησης και παιχνιδιού. Αυτές οι δύο λέξεις είναι συνώνυμα για μένα.
Δεν έχω μάθει να διακρίνω μεταξύ αρσενικού και θηλυκού. Ούτε έχω μάθει να χωρίζω εργασία, σχόλη, ζωή, οικογένεια...
Για μένα αυτές οι έννοιες είναι τόσο διασυνδεόμενες που δεν μπορώ να πω "το επάγγελμά μου είναι αυτό"
