.
1. Επιστολή Feynman στη γυναίκα του μετά το θάνατό της, βλ. Εδώ
Η επιστολή γράφτηκε δεκαέξι μήνες μετά το θάνατο της γυναίκας του η οποία πέθανε σε ηλικία 25 ετών από φυματίωση, το 1945. Σφραγίστηκε και ανοίχτηκε μετά το θάνατo του Feynman το 1988.
Αγαπητή Arline
Σε λατρεύω, γλυκιά μου.
Ξέρω πόσο πολύ θα ήθελες να το ακούσεις - αλλά δεν το γράψω μόνο επειδή σου αρέσει - το γράφω γιατί με παρηγορεί να σου γράφω.
Έχει περάσει τόσο πολύς καιρός από την τελευταία φορά που σου έγραψα - σχεδόν δύο χρόνια - ξέρω ότι θα με συγχωρήσεις γιατί καταλαβαίνεις πώς είμαι, πεισματάρης και πραγματιστής και θεωρούσα ότι δεν είχε νόημα να σου γράφω.
Αλλά τώρα ξέρω, αγαπημένη μου γυναίκα, ότι είναι σωστό να κάνω αυτό που καθυστέρησα, που το έχω κάνει τόσες φορές παλιά.
Θέλω να σου πω ότι σ 'αγαπώ. Θέλω να σε αγαπώ. Πάντα θα σε αγαπώ.
Μου είναι δύσκολο να καταλάβω με το μυαλό μου τι σημαίνει να σε αγαπώ μετά το θάνατό σου - αλλά θέλω ακόμα να σε παρηγορώ και να σε νοιάζομαι - και θέλω να με αγαπάς και να με νοιάζεσαι.
Θέλω να έχω προβλήματα να συζητώ μαζί σου - Θέλω να κάνω μικρά πράγματα μαζί σου. Δεν σκέφτηκα ποτέ μέχρι τώρα ότι θα μπορούμε να το κάνουμε αυτό.
Τι πρέπει να κάνουμε. Αρχίσαμε να μαθαίνουμε να φτιάχνουμε ρούχα μαζί - ή να μαθαίνουμε κινέζικα - ή να πάρουμε έναν προβολέα.
Δεν μπορώ να κάνω κάτι τώρα;
Όχι, είμαι μόνος χωρίς εσένα, εσύ ήσουνα η «γυναίκα-ιδέα» και η έμπνευση σ΄όλες τις άγριες περιπέτειές μας.
Όταν ήσουνα άρρωστη ανησυχούσες που δεν μπορούσες να μου δώσεις αυτό που ήθελες και νόμιζες ότι το χρειάζομαι.
Δεν χρειαζόταν να ανησυχείς. Όπως σου έλεγα τότε δεν υπήρχε πραγματική ανάγκη, γιατί σε αγαπούσα με τόσο πολλούς τρόπους τόσο πολύ
Και αυτό τώρα ισχύει ακόμη περισσότερο - δεν μπορείς να μου δώσεις τίποτα τώρα, μα σε αγαπώ τόσο πολύ που στέκεσαι εμπόδιο να πορευτώ να αγαπήσω κάποιον άλλο - αλλά θέλω να σταθείς εκεί.
Εσύ, νεκρή, είναι τόσο πολύ καλύτερη από οποιονδήποτε άλλο ζωντανό.
Ξέρω ότι θα με διαβεβαιώσεις ότι είμαι ανόητος και ότι θέλεις να είμαι ευτυχισμένος και δεν θέλεις να είσαι στο δρόμο μου. Θα σε εκπλήττει το γεγονός ότι δεν έχω καν μια φίλη (εκτός από εσένα, γλυκειά μου), μετά από δύο χρόνια.
Αλλά δεν μπορείς να βοηθήσεις σ΄αυτό, αγάπη μου, ούτε εγώ μπορώ - δεν το καταλαβαίνω αυτό - έχω γνωρίσει πολλά κορίτσια και πολύ όμορφα και δεν θέλω να μείνω μόνος - αλλά μετά δύο ή τρεις συναντήσεις όλα φαίνονται μάταια.
Μόνο εσύ έχεις μείνει για μένα. Είσαι πραγματική.
Αγαπημένη μου γυναίκα, σε λατρεύω.
Αγαπώ τη γυναίκα μου. Η γυναίκα μου είναι νεκρή.
Rich
ΥΣ.
Παρακαλώ σύγχώρεσέ μου που δεν σου το ταχυδρόμησα αυτό - αλλά δεν ξέρω τη νέα σου διεύθυνση.
2. Επιστολή Helen Keller στη Συμφωνική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης, βλ. Εδώ
H επιστολή στάλθηκε μετά την αναμετάδοση από το ραδιόφωνο της ένατης συμφωνίας του Μπετόβεν που παίχθηκε από τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης το 1924.
Η επιστολή γράφτηκε δεκαέξι μήνες μετά το θάνατο της γυναίκας του η οποία πέθανε σε ηλικία 25 ετών από φυματίωση, το 1945. Σφραγίστηκε και ανοίχτηκε μετά το θάνατo του Feynman το 1988.
Αγαπητή Arline
Σε λατρεύω, γλυκιά μου.
Ξέρω πόσο πολύ θα ήθελες να το ακούσεις - αλλά δεν το γράψω μόνο επειδή σου αρέσει - το γράφω γιατί με παρηγορεί να σου γράφω.
Έχει περάσει τόσο πολύς καιρός από την τελευταία φορά που σου έγραψα - σχεδόν δύο χρόνια - ξέρω ότι θα με συγχωρήσεις γιατί καταλαβαίνεις πώς είμαι, πεισματάρης και πραγματιστής και θεωρούσα ότι δεν είχε νόημα να σου γράφω.
Αλλά τώρα ξέρω, αγαπημένη μου γυναίκα, ότι είναι σωστό να κάνω αυτό που καθυστέρησα, που το έχω κάνει τόσες φορές παλιά.
Θέλω να σου πω ότι σ 'αγαπώ. Θέλω να σε αγαπώ. Πάντα θα σε αγαπώ.
Μου είναι δύσκολο να καταλάβω με το μυαλό μου τι σημαίνει να σε αγαπώ μετά το θάνατό σου - αλλά θέλω ακόμα να σε παρηγορώ και να σε νοιάζομαι - και θέλω να με αγαπάς και να με νοιάζεσαι.
Θέλω να έχω προβλήματα να συζητώ μαζί σου - Θέλω να κάνω μικρά πράγματα μαζί σου. Δεν σκέφτηκα ποτέ μέχρι τώρα ότι θα μπορούμε να το κάνουμε αυτό.
Τι πρέπει να κάνουμε. Αρχίσαμε να μαθαίνουμε να φτιάχνουμε ρούχα μαζί - ή να μαθαίνουμε κινέζικα - ή να πάρουμε έναν προβολέα.
Δεν μπορώ να κάνω κάτι τώρα;
Όχι, είμαι μόνος χωρίς εσένα, εσύ ήσουνα η «γυναίκα-ιδέα» και η έμπνευση σ΄όλες τις άγριες περιπέτειές μας.
Όταν ήσουνα άρρωστη ανησυχούσες που δεν μπορούσες να μου δώσεις αυτό που ήθελες και νόμιζες ότι το χρειάζομαι.
Δεν χρειαζόταν να ανησυχείς. Όπως σου έλεγα τότε δεν υπήρχε πραγματική ανάγκη, γιατί σε αγαπούσα με τόσο πολλούς τρόπους τόσο πολύ
Και αυτό τώρα ισχύει ακόμη περισσότερο - δεν μπορείς να μου δώσεις τίποτα τώρα, μα σε αγαπώ τόσο πολύ που στέκεσαι εμπόδιο να πορευτώ να αγαπήσω κάποιον άλλο - αλλά θέλω να σταθείς εκεί.
Εσύ, νεκρή, είναι τόσο πολύ καλύτερη από οποιονδήποτε άλλο ζωντανό.
Ξέρω ότι θα με διαβεβαιώσεις ότι είμαι ανόητος και ότι θέλεις να είμαι ευτυχισμένος και δεν θέλεις να είσαι στο δρόμο μου. Θα σε εκπλήττει το γεγονός ότι δεν έχω καν μια φίλη (εκτός από εσένα, γλυκειά μου), μετά από δύο χρόνια.
Αλλά δεν μπορείς να βοηθήσεις σ΄αυτό, αγάπη μου, ούτε εγώ μπορώ - δεν το καταλαβαίνω αυτό - έχω γνωρίσει πολλά κορίτσια και πολύ όμορφα και δεν θέλω να μείνω μόνος - αλλά μετά δύο ή τρεις συναντήσεις όλα φαίνονται μάταια.
Μόνο εσύ έχεις μείνει για μένα. Είσαι πραγματική.
Αγαπημένη μου γυναίκα, σε λατρεύω.
Αγαπώ τη γυναίκα μου. Η γυναίκα μου είναι νεκρή.
Rich
ΥΣ.
Παρακαλώ σύγχώρεσέ μου που δεν σου το ταχυδρόμησα αυτό - αλλά δεν ξέρω τη νέα σου διεύθυνση.
2. Επιστολή Helen Keller στη Συμφωνική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης, βλ. Εδώ
H επιστολή στάλθηκε μετά την αναμετάδοση από το ραδιόφωνο της ένατης συμφωνίας του Μπετόβεν που παίχθηκε από τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης το 1924.
Αγαπητοί φίλοι,
Έχω τη χαρά να είμαι σε θέση να σας πω ότι, αν και κουφή και τυφλή, πέρασα μια υπέροχη ώρα χθες το βράδυ ακούγοντας από το ραδιόφωνο την «Ενάτη Συμφωνία» του Μπετόβεν.
Δεν θέλω να πω ότι "άκουσα" τη μουσική με την έννοια που την άκουσαν οι άλλοι άνθρωποι και δεν ξέρω αν μπορώ να σας κάνω να καταλάβετε πώς ήταν δυνατό για μένα να αντλήσω ευχαρίστηση από τη συμφωνία.
Ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα.
Είχα διαβάσει στο περιοδικό μου για τους τυφλούς την ευτυχία που έφερνε το ραδιόφωνο στους τυφλούς παντού. Μου ήταν ευχάριστο να γνωρίζω ότι ο τυφλός είχε αποκτήσει μια νέα πηγή απόλαυσης, αλλά δεν ονειρεύτηκα ότι θα μπορούσα να έχω οποιοδήποτε μερίδιο στη χαρά τους.
Χθες το βράδυ, όταν η οικογένειά μου άκουγε την υπέροχη απόδοσή σας της αθάνατης συμφωνίας, μου πρότεινε κάποιος να βάλω το χέρι μου στο δέκτη να δω αν θα μπορούσα να αισθανθώ κάτι από τις δονήσεις.
Ξεβίδωσε το καπάκι και άγγιξα απαλά το ευαίσθητο διάφραγμα.
Πόση ήταν η έκπληξή μου να ανακαλύψω ότι μπορούσα να αισθανθώ, όχι μόνο τις δονήσεις, αλλά επίσης τον παθιασμένη ρυθμό, τον παλμό και την ώθηση της μουσικής!
Οι αλληλένδετες και αναμιγνυόμενες δονήσεις από διαφορετικά όργανα με μάγεψε.Μπορούσα να διακρίνω τα κορνέτα, τα τύμπανα, τις βαθύτονες βιόλες και τα βιολιά να παίζουν σε εξαιρετική αρμονία, πώς ο υπέροχος ήχος από τα βιολιά έρεε και ξεχυνόταν πάνω από τους βαθύτερους τόνους των άλλων οργάνων!
Όταν αναδύθηκε η ανθρώπινη φωνή σε αυτό το κύμα αρμονίας, το αναγνώρισα αμέσως ως φωνές. Ένιωσα το ρεφρέν να γίνεται όλο και πιο θριαμβευτικό, πιο εκστατικό, μέχρις ότου η καρδιά μου σχεδόν σταμάτησε.Οι φωνές των γυναικών έμοιαζαν με ενσάρκωση όλων των αγγελικών φωνών να συντρέχουν σε μια αρμονική πλημμύρα όμορφων ήχων που σε ενέπνεαν.
Η μεγάλη χορωδία έσφυζε στα δάχτυλά μου.Μετά όλα τα όργανα και οι φωνές μαζί ξεχύθηκαν - ένας ωκεανός ουράνιων δονήσεων - και έσβησαν μακριά όπως οι άνεμοι, όταν το άτομο έχει εξαντληθεί, καταλήγοντας σε ένα λεπτεπίλεπτο ντους από γλυκές νότες.
Φυσικά, αυτό δεν ήταν «ακοή», αλλά ξέρω ότι οι ήχοι και οι αρμονίες μου μετέφεραν καταστάσεις μεγάλης ομορφιάς και μεγαλείου.Ποτέ πριν δεν με είχε συνεπάρει τόσο πολύ μια ποικιλία αποχρώσεων δονήσεων.
Μου έγιναν, επίσης, αντιληπτοί, ή νόμισα ότι αντιλήφθηκα, τους απαλούς ήχους της φύσης που τραγουδούσαν στο χέρι μου - καλάμια να ταλαντεύονται, άνεμοι και κελάρυσμα ρυακιών.
Καθώς άκουγα, μέσα σε σκοτάδι και μελωδία, σκιά και ήχος να γεμίζει όλο το δωμάτιο, δεν με βοηθούσε να θυμηθώ ότι ο μεγάλος συνθέτης που διέχυσε μια τέτοια πλημμύρα γλυκύτητας στον κόσμο ήταν κουφός, όπως και εγώ.Θαύμασα τη δύναμη του πνεύματος του, με την οποία μέσα από τον πόνο του διέχυσε τέτοια χαρά για τους άλλους - και καθόμουνα εκεί, αισθανόμενη με το χέρι μου την υπέροχη συμφωνία που ξεχύθηκε σαν θάλασσα στις σιωπηλές ακτές της ψυχής του και της δικής μου.
Επιτρέψτε μου να σας ευχαριστήσω θερμά για όλη την απόλαυση που η όμορφη μουσική σας έχει φέρει στο σπιτικό μου και σε μένα.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον σταθμό WEAF για τη χαρά που μεταδίδουν στον κόσμο.
Με τους θερμούς μου χαιρετισμούς και τις καλύτερες ευχές μου
Helen Keller
