"Δεν συνέβη ποτέ, ακόμη και όταν συνέβαινε"
Πίντερ
Στην προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στον κίνδυνο σύρραξης με το Ιράν.
Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι θα οδηγήσει σε παγκόσμια σύρραξη η οποία, λόγω των διαθέσιμων σήμερα πυρηνικών, ενδέχεται να αλλάξει δια παντός τον πλανήτη όπως τον γνωρίζουμε.
Είναι πια καιρός ως πολίτες του κόσμου να καταστήσουμε υπόλογους τους λίγους, τους πολύ λίγους, που αποφασίζουν ερήμην μας, να τους θέσουμε ερωτήματα και να απαιτήσουμε απαντήσεις.
Ίσως αρκετοί έχουμε την αίσθηση ότι τον κόσμο κουμαντάρουν σήμερα άνθρωποι διαταραγμένοι, οι οποίοι αντλούν το νόημα της ύπαρξής τους από την κυριαρχία που ασκούν με κάθε κόστος επάνω σε μας τους υπόλοιπους.
Μέχρι τώρα εμείς στη δύση βλέπαμε αυτούς τους λίγους να αιματοκυλούν και να δυστυχούν τον λεγόμενο τρίτο κόσμο, μερικοί θεωρητικολογούσαμε και άλλοι θεωρούσαμε ότι εμείς είμαστε μακρυά, δεν μας αφορούν αυτά.
Σήμερα βλέπουμε ότι η αδράνειά μας αυτή έφερε την τριτοκοσμική δυστυχία και στη δική μας αυλή.
Βλέπουμε τους οικονομικούς εκτελεστές να επισκέπτονται και μας.
Οι ιπτάμενοι σιδερένιοι εκτελεστές των ΗΠΑ που αποδεκατίζουν τον λεγόμενο τρίτο κόσμο αναμένεται ήδη να επεκτείνουν το πεδίον βολής τους οίκαδε.
Ίσως μερικοί έχουμε σκεφτεί πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν αυτοί οι λίγοι απομονόντουσαν, αν απαλλαγόμασταν απ΄αυτούς κλείνοντάς τους όλους μαζί σε ένα δωμάτιο να ασκήσουν την κυριαρχία τους ο ένας πάνω στον άλλο.
Φυσικά δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ότι ο κόσμος μας θα γινόταν ξαφνικά αγγελικός, ότι θα σταματούσε η εκμετάλλευση που ασκούμε ο ένας στον άλλο.
Σίγουρα όμως θα ήταν λιγότερο παρανοϊκός.
Πριν θέσουμε τα ερωτήματα στα οποία θα απαιτήσουμε απαντήσεις θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια ανασκόπηση των μυστικών μεθοδεύσεών τους, όσων έχουν γίνει γνωστές.
ένα ιδιαίτερα διαφωτιστικό παλιό (2007) ντοκιμαντέρ του οποίου με τίτλο: Πόλεμος κατά της δημοκρατίας παρατίθεται παρακάτω.
Αυτές τις ημέρες κυκλοφόρησε το πρόσφατο ντοκιμαντέρ του με τίτλο:
Ο πόλεμος που δεν βλέπετε. Μπορεί να ενημερωθεί κανείς γι αυτό Εδώ
Αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ βραβευμένου Αυστραλού δημοσιογράφου
Ο ρόλος των ΜΜΕ στην πραξικοματική επιχείρηση των ΗΠΑ το 2002
Ο ρόλος των ΜΜΕ στην πραξικοματική επιχείρηση των ΗΠΑ το 2002
για απομάκρυνση του Τσάβες (από το 16.40΄)
Από την ιστοσελίδα http://www.johnpilger.com/ με τίτλο:
H Λιζέτ Ταλάτ πέθανε τις προάλλες. Θυμάμαι μια νευρώδη, ιδιαίτερα έξυπνη γυναίκα που μετέτρεπε τη θλίψη της σε αποφασιστικότητα.
Ήταν η προσωποποίηση της αντίστασης των ανθρώπων στον πόλεμο κατά της δημοκρατίας.
Για πρώτη φορά την είδα σε ταινία του 1950 του Αποικιακού Γραφείου για τους νησιώτες του Τσάγκος, ένός μικρού έθνους κρεολών που ζούσε ενδιάμεσα Αφρικής και Ασίας στον Ινδικό Ωκεανό.
Η κάμερα κινιόταν σε χωριά που έσφιζαν από ζωή, σε μια εκκλησία, ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, μέσα σε μια σπάνια φυσική ομορφιά και γαλήνη.
Η Λιζέτ θυμάται τον παραγωγό να λέει σ΄αυτή και τις έφηβες φίλες της:
"Συνεχίστε να χαμογελάτε κορίτσια!"
Καθισμένη στην κουζίνα της στον Μαυρίκιο, πολλά χρόνια αργότερα, μου έλεγε:
«Δεν είχα ανάγκη να μου πει να χαμολελάω. Ήμουν ένα ευτυχισμένο παιδί, γιατί οι ρίζες μου ήταν βαθιά στα νησιά, στον παράδεισό μου.Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η κυβέρνηση των εργατικών του Harold Wilson συμφώνησε μυστικά σε αίτημα από την Ουάσιγκτον να «εκκαθαριστεί» και «εξυγιανθεί» από τους 2.500 κατοίκους του το αρχιπέλαγος Τσάγκος, Βρετανική αποικία,
Η γιαγιά μου είχε γεννηθεί εκεί. Γέννησα έξι παιδιά εκεί.
Γι αυτό δεν μπορούσαν να μας πετάξουν έξω από τα σπίτια μας νόμιμα.
Έπρεπε να μας τρομοκρατήσουν για να φύγουμε ή να μας αναγκάσουν με τη βία.
Στην αρχή, προσπάθησαν να μας λιμοκτονήσουν. Σταμάτησαν να έρχονται τα πλοία με τα τρόφιμα.
Μετά διέδωσαν φήμες ότι θα μας βομβάρδιζαν.
Μετά στράφηκαν στα σκυλιά μας. "
ώστε να μπορέσει να κατασκευαστεί στρατιωτική βάση στο κύριο νησί, το Ντιέγκο Γκαρσία.
«Ήξεραν ότι είμασταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα κατοικίδια ζώα μας", μου είπε η Λιζέτ.Η Λιζέτ και η οικογένειά της και εκατοντάδες κάτοικοι αναγκάστηκαν να στοιβαχτούν σε ένα σκουριασμένο ατμόπλοιο για τον Μαυρίκιο, σε απόσταση 2.500 μιλίων από τα νησιά τους.
"Όταν έφτασαν οι Αμερικανοί στρατιώτες να κατασκευάσουν τη βάση, οδήγησαν τα τεράστια οχήματά τους στην τούβλινη εγκατάσταση όπου προετοιμάζαμε τις καρύδες εγκλωβίζοντας μέσα εκατοντάδες σκυλιά μας.
Στη συνέχεια, διοχέτευσαν με σωλήνες αέρια από τις εξατμίσεις των οχημάτων.
Άκουγες τα σκυλιά να ουρλιάζουν»
Τους έβαλαν να κοιμηθούν σε ένα αμπάρι με λίπασμα από σκατά πουλιών.
Ο καιρός ήταν άσχημος, όλοι αρρώστησαν, δύο γυναίκες απέβαλαν.
Στοιβαγμένοι στις αποβάθρες στο Port Louis, τα μικρότερα παιδιά της Λιζέτ, η Τσολίζ και η Ρέγκις, πέθαναν μέσα σε μια εβδομάδα το ένα από το άλλο.
"Πέθαναν από θλίψη», είπε.
"Είχαν ακούσει όλη τη συζήτηση και είχαν δει τη φρίκη με αυτό που συνέβη στα σκυλιά. Ήξεραν ότι εγκατέλειπαν το σπίτι τους για πάντα.
Ο γιατρός στον Μαυρίκιο, είπε ότι δεν μπορούσε να θεραπεύσει τη θλίψη".
Αυτή η πράξη μαζικής απαγωγής εκτελέστηκε με απόλυτη μυστικότητα.
Σε επίσημο αρχείο υπό τον τίτλο "Συντηρώντας τον μύθο",
ο νομικός σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών προτρέπει τους συναδέλφους του να καλύψουν τις ενέργειές τους "ταξινομώντας εκ νέου" τον πληθυσμό ως «κυμαινόμενο» και «να φτιάξουν προσαρμοσμένους κανονισμούς".
Το άρθρο 7 του καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου αναφέρει ότι η «απέλαση ή βίαιη μετακίνηση πληθυσμού" αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Ότι η Βρετανία είχε διαπράξει ένα τέτοιο έγκλημα - με αντάλλαγμα έκπτωση 14 εκατομμυρίων δολαρίων σε ένα αμερικανικό πυρηνικό υποβρύχιο Polaris - δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη μιας ομάδας Βρετανών ανταποκριτών «άμυνας» που είχε πετάξει στο Τσάγκος από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας,
όταν η βάση των ΗΠΑ είχε ολοκληρωθεί.
"Δεν υπάρχει τίποτα στα αρχεία μας για κατοίκους ή εκκένωση." δήλωσε αξιωματούχος του υπουργείου.
Σήμερα, το Ντιέγκο Γκαρσία είναι ζωτικής σημασίας για τον πόλεμο Αμερικής και Βρετανίας κατά της δημοκρατίας.
Ο πιο σφοδρός βομβαρδισμός του Ιράκ και του Αφγανιστάν είχε την εκκίνησή του από τους αχανείς αεροδιαδρόμους του, πίσω από τους οποίους τα εγκαταλελειμμένα νεκροταφεία και η εκκλησία των νησιωτών στέκονται ως αρχαιολογικά ερείπια.
Ο χωματιένος κήπος στον οποίο η Λιζέτ χαμογελούσε για την κάμερα είναι πλέον ένα φρούριο στο οποίο είναι αποθηκευμένες οι βόμβες που μεταφέρονται με τα αεροσκάφη B-2 σε στόχους στις δύο ηπείρους.
Μια επίθεση στο Ιράν θα ξεκινήσει από δω.
Για να ολοκληρωθεί η εμβληματική αχαλίνωτη, εγκληματική ισχύς, η CIA πρόσθεσε μια φυλακή τύπου Γκουαντάναμο για τα «παραδιδόμενα¨θύματά» της και την αποκάλεσε Στρατόπεδο Δικαιοσύνης.
Αυτό που έγινε στον παράδεισο της Λιζέτ έχει επείγουσα παγκόσμια σημασία,
γιατί αντιπροσωπεύει τη βίαιη, αδίστακτη φύση ενός ολόκληρου συστήματος πίσω από τη δημοκρατική του πρόσοψη
και την κλίμακα της δικής μας κατήχησης στις μεσσιανικές του υποθέσεις, που περιγράφηκε από τον Χάρολντ Πίντερ ως « μια λαμπρή, ευφυής, επιτυχής πράξη ύπνωσης».
Μακρύτερος και αιματηρότερος από κάθε άλλο πόλεμο από το 1945,
διεξαγόμενος με δαιμονικά όπλα
και ένας γκανγκστερισμός ενδεδυμένος ως οικονομική πολιτική και μερικές φορές γνωστός ως παγκοσμιοποίηση,
ο πόλεμος κατά της δημοκρατίας δεν αναφέρεται στους δυτικούς κύκλους των ελίτ.
Όπως έγραψε ο Πίντερ, "δεν συνέβη ποτέ, ακόμη και όταν συνέβαινε".
Τον περασμένο Ιούλιο, ο Αμερικανός ιστορικός William Blum δημοσίευσε την "ενημερωμένη περίληψη των πρακτικών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής".
Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ:
1. Έχουν προσπαθήσει να ανατρέψουν πάνω από 50 κυβερνήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες δημοκρατικά εκλεγμένεςΣυνολικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πραγματοποιήσει μία ή περισσότερες από αυτές τις δράσεις σε 69 χώρες.
2. Έχουν προσπαθήσει να καταστείλουν λαϊκά ή εθνικά κινήματα σε 20 χώρες
3. Έχουν παρέμβει κατάφωρα στις δημοκρατικές εκλογές σε τουλάχιστον 30 χώρες
4.Έχουν βομβαρδίσει το λαό σε περισσότερες από 30 χώρες
5. Έχουν προσπαθήσει να δολοφονήσουν πάνω από 50 ξένους ηγέτες
Σε σχεδόν όλες τις περιπτώσεις η Βρετανία έχει υπάρξει συνεργάτης.
Ο «εχθρός» αλλάζει στο όνομα - από κομμουνισμό σε ισλαμισμό - αλλά κυρίως είναι η άνοδος δημοκρατίας ανεξάρτητης από τη δυτική εξουσία ή
μια κοινωνία που καταλαμβάνει στρατηγικά χρήσιμο έδαφος και θεωρείται αναλώσιμη, όπως οι Νήσοι Τσάγκος.
Η τεράστια κλίμακα δυστυχίας, πόσο μάλλον εγκληματικότητας, είναι ελάχιστα γνωστή στη Δύση,
παρά την παρουσία των πιο προηγμένων επικοινωνιών στον κόσμο,
της κατ' όνομα πιο ελεύθερης δημοσιογραφίας και
των πιο ονομαστών ακαδημαϊκών.
Ότι τα πιο πολλά θύματα τρομοκρατίας - δυτικής τρομοκρατίας - είναι μουσουλμάνοι δεν λέγεται κι όταν είναι γνωστό.
Ότι μισό εκατομμύριο Ιρακινά βρέφη πέθαναν τη δεκαετία του 1990, ως αποτέλεσμα του εμπάργκο που επιβλήθηκε από τη Βρετανία και την Αμερική δεν κινεί καθόλου το ενδιαφέρον.
Ότι η ακραία τζιχάντ, η οποία οδήγησε στην 9 / 11, γαλουχήθηκε ως όπλο της δυτικής πολιτικής (Επιχείρηση «Κυκλώνας») είναι γνωστό στους ειδικούς αλλά απαγορεύεται να δημοσιοποιηθεί.
Ενώ η λαϊκή κουλτούρα στη Βρετανία και την Αμερική παρουσιάζει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως ηθικό ζήτημα για τους νικητές,
τα ολοκαυτώματα που προκύπτουν από την αγγλο-αμερικανική κυριαρχία των πλούσιων σε πόρους περιοχών βυθίζονται στη λήθη.
Υπό τον Ινδονήσιο τύραννο Σουχάρτο, χρισμένο από την Θάτσερ ως "τον άνθρωπό μας" σφαγιάστηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι.
Η CIA το περιγράφει ως «τη χειρότερη μαζική δολοφονία του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα»,
αλλά οι εκτιμήσεις της δεν επεκτείνονται και στο ένα τρίτο του πληθυσμού του Ανατολικού Τιμόρ που οδηγήθηκε σε λιμοκτονία ή δολοφονήθηκε με τη δυτική ανοχή και τα Βρετανικά βομβαρδιστικά και πολυβόλα.
Αυτές οι αληθινές ιστορίες υπάρχουν σε αποχαρακτηρισμένα αρχεία στο γραφείο Δημόσιων Εγγράφων, αλλά αποτελούν μια ολόκληρη διάσταση της πολιτικής και της άσκησης εξουσίας εντελώς αποκλεισμένη από δημόσια εξέταση.
Αυτό έχει επιτευχθεί με ένα καθεστώς εθελοντικού ελέγχου των πληροφοριών σε όλο το φάσμα ενημέρωσης,
από την εν είδει θεϊκών μάντρα καταναλωτική διαφήμιση μέχρι τα νέα του BBC και τώρα τα εφήμερα κοινωνικά δίκτυα μαζικής ενημέρωσης.
Είναι ως οι συγγραφείς που επαγρυπνούσαν να έχουν εξαφανιστεί, ή να είναι φερέφωνα ενός κοινωνοπαθητικού ρεύματος της εποχής, πεπεισμένοι ότι είναι πάρα πολύ έξυπνοι για να εξαπατηθούν.....
"Για σχεδόν πρώτη φορά σε δύο αιώνες», έγραψε ο Terry Eagleton,
"δεν υπάρχει διαπρεπής Βρετανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος που να είναι σε θέση να αμφισβητήσει τα θεμέλια του δυτικού τρόπου ζωής".
Κανείς Όργουελ δεν προειδοποιεί ότι δεν χρειάζεται να ζούμε σε μια ολοκληρωτική κοινωνία για να διαφθαρούμε από τον ολοκληρωτισμό.
Κανείς Σίλλευ δεν μιλάει για τους φτωχούς.
Κανείς Μπλέικ δεν προσφέρει ένα όραμα.
Κανείς Γουάιλντ δεν μας υπενθυμίζει ότι «η ανυπακοή, στα μάτια όποιου έχει διαβάσει ιστορία, είναι η αρχέγονη αρετή του ανθρώπου".
Και δυστυχώς, κανείς Πίντερ δεν οργίζεται με την πολεμική μηχανή, όπως στο «αμερικανικό ποδόσφαιρο»:
Αλληλούια. Δόξα στον Κύριο για όλα τα καλά πράγματα ...Σε κομμάτια γαμημένης σκόνης γίνονται όλες οι ζωές από τον Barack Obama, την ελπίδα αλλαγής της δυτικής βίας.
Εμείς κάναμε τις μπάλες τους σκόνη,
κομμάτια γαμημένη σκόνη ...
Κάθε φορά που ένας από τους κηφήνες του Ομπάμα κάνει σκόνη μια ολόκληρη οικογένεια σε μια μακρινή περιοχή των φυλών του Πακιστάν, ή τη Σομαλία, ή την Υεμένη,
οι αμερικανικοί ελεγκτές μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή βιντεογκέιμ πληκτρολογούν «Χλαμπάτσα» (Bugsplat)..
Του αρέσουν του Ομπάμα τα μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά και έχει αστειευτεί με τους δημοσιογράφους γι αυτά.
Μια από τις πρώτες ενέργειές του ως προέδρου ήταν να παραγγείλει ένα κύμα επιθέσεων εξόντωσης στο Πακιστάν με μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά από το οποία σκοτώθηκαν 74 άτομα.
Από τότε έχει σκοτώσει χιλιάδες, ως επί το πλείστον άμαχους.
Μη επανδρωμένα αεροσκάφη εκτοξεύουν πυραύλους της κολάσεως που ρουφάνε τον αέρα από τους πνεύμονες των παιδιών και αφήνουν τα κομματιασμένα κορμιά τους διασκορπισμένα στην ύπαιθρο.
Θυμηθείτε τα δακρύβρεχτα πρωτοσέλιδα όταν εκλέχθηκε ο Ομπάμα:
«βαρυσήμαντη, σου προκαλεί ρίγη συγκίνησης» η Guardian.
"Το αμερικανικό μέλλον», έγραψε ο Simon Schama, "είναι όλο όραμα, υπερφυσικό, αδιαμόρφωτο, σε ζαλίζει..."
Ο αρθρογράφος του San Francisco Chronicle είδε έναν πνευματικό "εργάτη του φωτός (που μπορούσε) να εγκαινιάσει ένα νέο τρόπο ύπαρξης στον πλανήτη".
Πέρα από τις ανοησίες, όπως είχε προβλέψει ο μεγάλος πληροφοριοδότης Daniel Ellsberg, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ελάμβανε χώρα στην Ουάσιγκτον και ο Ομπάμα ήταν ο άνθρωπός τους.
Έχοντας αποπλανήσει το αντιπολεμικό κίνημα σε εικονική σιωπή, έχει δώσει στη διεφθαρμένη στρατιωτική τάξη αξιωματούχων της Αμερικής άνευ προηγουμένου εξουσίες πάνω στο κράτος και στις επιχειρήσεις του.
Αυτές περιλαμβάνουν την προοπτική πολέμων στην Αφρική και ευκαιρίες για προκλήσεις κατά της Κίνας, του μεγαλύτερου πιστωτή της Αμερικής και κατά του νέου «εχθρού» στην Ασία.
Υπό τον Ομπάμα, η παλιά πηγή επίσημης παράνοιας, η Ρωσία, έχει περικυκλωθεί με βαλλιστικούς πυραύλους και υπάρχει διείσδυση στην αντιπολίτευση.
Ομάδες δολοφονίας, στρατιωτικές και της CIA έχουν αναπτυχθεί σε 120 χώρες.
Από παλιά σχεδιασμένες επιθέσεις σε Συρία και Ιράν απειλούν έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Το Ισραήλ, το υπόδειγμα βίας και ανομίας των ΗΠΑ, μόλις έλαβε το ετήσιο χαρτζιλίκι του $ 3 δισ. μαζί με την άδεια του Ομπάμα να κλέψει περισσότερα παλαιστινιακά εδάφη.
Το πιο "ιστορικό" επίτευγμα του Ομπάμα είναι να φέρει τον πόλεμο κατά της Δημοκρατίας οίκαδε, μέσα στην Αμερική.
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, υπέγραψε την Νομοθετική Πράξη Εθνικής Άμυνας 2012 (NDAA), ένα νόμο που δίνει στο Πεντάγωνο το νόμιμο δικαίωμα να απαγάγει αλλοδαπούς και πολίτες των ΗΠΑ και να τους κρατά επ 'αόριστον, να τους ανακρίνει, να τους βασανίζει και να τους σκοτώνει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είναι "συνεργάτης" με αυτούς που «πολεμούν» τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν θα υπάρχει ούτε προστασία του νόμου, ούτε δίκη, ούτε νομική εκπροσώπηση.
Αυτή είναι η πρώτη σαφής νομοθεσία που καταργεί το habeas corpus (το δικαίωμα της ορθής εφαρμογής του νόμου) και καταργεί τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του 1789.
Στις 5 Ιανουαρίου, σε μια ιδιαίτερη ομιλία του στο Πεντάγωνο, ο Ομπάμα δήλωσε ότι ο στρατός δεν θα είναι μόνον προετοιμασμένος να «εγγυάται εδάφη και πληθυσμούς» στο εξωτερικό, αλλά να μάχεται στην «πατρίδα» και να παρέχει «υποστήριξη στις πολιτειακές αρχές".
Με άλλα λόγια, τα στρατεύματα των ΗΠΑ θα αναπτυχθούν στους δρόμους των αμερικανικών πόλεων, όταν εκδηλωθεί η αναπόφευκτη πολιτική αναταραχή.
Η Αμερική είναι σήμερα μια χώρα επιδημικής φτώχειας και βάρβαρων φυλακών: η συνέπεια μιας «αγοράς» εξτρεμισμού η οποία, υπό τον Ομπάμα, έχει πετύχει τη μεταφορά 14 τρισεκατομμυρίων δολαρίων δημόσιου χρήματος σε εγκληματικές επιχειρήσεις της Wall Street.
Τα θύματα είναι κυρίως νέοι άνεργοι, άστεγοι, φυλακισμένοι Αφρο-Αμερικανοί, προδομένοι από τον πρώτο μαύρο πρόεδρο.
Το ιστορικό φυσικό επακόλουθο μιας διαρκούς κατάστασης πολέμου, αυτό δεν είναι φασισμός, δεν είναι ακόμη, όμως, δεν είναι δημοκρατία σε οποιαδήποτε αναγνωρίσιμη μορφή, ανεξάρτητα από την κενή περιεχομένου πολιτική που θα καταναλώνεται στις ειδήσεις μέχρι τον Νοέμβριο.
Η προεκλογική εκστρατεία, λέει η εφημερίδα Washington Post, θα "περιλαμβάνει μια αντιπαράθεση φιλοσοφιών σε ριζικά διαφορετικές απόψεις για την οικονομία".
Αυτό είναι πατενταρισμένο ψέμμα.
Η οριοθετημένη αποστολή της δημοσιογραφίας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού είναι να δημιουργηθεί το πρόσχημα πολιτικής επιλογής εκεί που δεν υπάρχει καμία.
Η ίδια σκιά είναι και στη Βρετανία και σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης όπου η κοινωνική δημοκρατία, ένα άρθρο πίστης δύο γενιές πριν, έχει εκπέσει στους δικτάτορες της κεντρικής τράπεζας.
Στη «μεγάλη κοινωνία» του David Cameron η κλοπή των 84 δις λιρών από θέσεις εργασίας και υπηρεσίες υπερβαίνει ακόμη και το ποσό του φόρου που "νόμιμα" έχει αποφευχθεί από τις επιχειρήσεις- πειρατές.
Η ευθύνη δεν ανήκει στην άκρα δεξιά, αλλά σε μια δειλή φιλελεύθερη πολιτική κουλτούρα που επέτρεψε να συμβεί αυτό, το οποίο, έγραψε ο Hywel Williams στον απόηχο των επιθέσεων της 9 / 11, "μπορεί να είναι μια μορφή αυτοδίκαιου φανατισμού".
Ο Τόνι Μπλερ είναι ένας τέτοιος φανατικός.
Στην μανατζερίστικη αδιαφορία του για τις ελευθερίες που ισχυρίζεται ότι του είναι προσφιλείς, η μεγαλοαστική Μπλέρικη Βρετανία έχει δημιουργήσει ένα κράτος επιτήρησης με 3.000 νέες αξιόποινες πράξεις και νόμους: περισσότερους από ό,τι όλο τον προηγούμενο αιώνα.
Η αστυνομία πιστεύει ακράδαντα ότι δικαιούται να σκοτώνει ατιμώρητα.
Με αίτημα της CIA, περιπτώσεις όπως αυτή του κ. Binyam Mohamed, ενός αθώου Βρετανού κατοίκου που βασανίστηκε και στη συνέχεια κρατήθηκε για πέντε χρόνια στο Γκουαντάναμο, θα εξεταστεί σε μυστικά δικαστήρια στη Βρετανία «ώστε να προστατευτούν οι μυστικές υπηρεσίες» - οι βασανιστές.
Αυτό το αόρατο κράτος επέτρεψε στη κυβέρνηση Μπλερ να πολεμήσει τους νησιώτες του Τσάγκος, καθώς συνήλθαν από την απελπισία τους στην εξορία και απαίτησαν δικαιοσύνη στους δρόμους του Port-Louis και του Λονδίνου.
"Μόνο όταν αναλαμβάνεις άμεση δράση, πρόσωπο με πρόσωπο, ακόμη και παραβαίνοντας τους νόμους, μπορούν να σε προσέξουν», μου είπε η Λιζέτ.
"Και όσο πιο μικρός είσαι, τόσο μεγαλύτερο είναι το παράδειγμά σου στους άλλους." Μια τέτοια εύγλωττη απάντηση σε όσους εξακολουθούν να ρωτούν: «Τι μπορώ να κάνω;"
Τελευταία φορά είδα τη λεπτή φιγούρα της Λιζέτ να στέκεται μέσα στη βροχή και να κατευθύνεται με τους συντρόφους της έξω από το κτήριο του Κοινοβουλίου.
Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το διαρκές θάρρος της αντοχής τους.
Είναι αυτή η άρνηση να εγκαταλείψεις το φόβο της σάπιας εξουσίας, γνωρίζοπντας ότι είσαι ο σπόρος κάτω από το χιόνι.
