Καθόταν σε ένα πεζούλι στη διασταύρωση δύο κεντρικών δρόμων, Ακαδημίας και Θεμιστοκλέους γωνία, κοντά στο σηματοδότη.
Έπαιζε ακορντεόν. Μπροστά του ένα χαρτόκουτο.
Ήταν γέροντας, ογδόντα και πάνω.
Φτωχικά ντυμένος και ταλαιπωρημένος.
Ήταν σούρουπο, τα μαγαζιά έκλειναν και η κίνηση στους δρόμους ήταν αυξημένη.
Το ακορντεόν μόλις που ακουγόταν.
Ήταν κι αυτό φτωχικό και ταλαιπωρημένο.
Ο γέροντας δεν ήταν απ΄αυτούς που συναντά κανείς στην πόλη.
Η φιγούρα του έμοιαζε να έρχεται από έναν κόσμο που έχει παρέλθει.
Ο άνθρωπος αυτός είχε κάτι ιδιαίτερο.
Το πρόσωπό του δεν ήταν όπως τα πρόσωπα των περαστικών.
Κόσμος πολύς πέρναγε από μπροστά του. Δεν σταματούσε κανείς.
Ο γέροντας σιωπηλός έπαιζε το ακορντεόν.
Δεν έμοιαζε να ήταν δεινός μουσικός.
Δεν ήταν η μουσική του που έκανε αίσθηση στον άνθρωπο αυτό.
Ήταν κάτι άλλο που δεν το συναντούσες πια συχνά.
Ο γέροντας αυτός, αν και σιωπηλός, μιλούσε.
Εξιστορούσε μιαν ολόκληρη ιστορία, την ιστορία της ζωής του.
Δεν μπορούσες να ξέρεις ποια ακριβώς ήταν η ιστορία αυτή, αλλά έννοιωθες ότι δεν ήταν ρηχή όπως των περισσότερων ανθρώπων.
Το μαρτυρούσε το πρόσωπο του.
Έκπληκτος, απορημένος, κοίταζε τους περαστικούς.
Κάτι φαινόταν να τον ξενίζει με τον ανέκφραστο κόσμο που έβλεπε μπροστά του.
Κόσμος πολύς πέρναγε από μπροστά του. Δεν σταματούσε κανείς.
Οι περαστικοί βιαστικοί δεν φαίνονταν να αντιλαμβάνονταν καν την παρουσία του.
Λες και ήταν αόρατος γι αυτούς.
Ήταν ωχρός, κατάκοπος, απογοητευμένος, εμφανώς στερημένος πολλά στην παρούσα φάση της ζωής του.
Αλλά διαισθανόσουν την πνοή πίσω από το φθαρμένο του κορμί.
Ο άνθρωπος αυτός είχε ουσία. Ήταν άνθρωπος ζωντανός.
Ήταν απ΄αυτούς που ζήσανε πραγματικά τη ζωή και δεν τους έζησε αυτή.
Ήταν από τους ανθρώπους που μιλάνε και μόνον με την υπόστασή τους.
Απ΄αυτούς που έχουν πρόσωπο και όχι προσωπείο.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν πέραση σήμερα.
Άλλοι είναι αυτοί που θεωρούνται σημαντικοί.
Τα προσωπεία έχουν την τιμητική τους.
Όσο πιο φανταχτερά τόσο πιο σημαντικοί οι φορείς τους.
Ένας άνθρωπος χωρίς προσωπείο δεν είναι πια ορατός στον κόσμο αυτό.
Κόσμος πολύς πέρναγε από μπροστά του. Δεν σταματούσε κανείς.
Βλ. και
- O Ιός που Κατατρέχει την Κοινωνία: Χρήμα, Νούμερα και Απώλεια Νοήματος
