«ιστορική και πνευματική αποστολή» του
να υλοποιήσει το Μεγάλο Ισραήλ
από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη, βλ. Times of Israel
τη μετατροπή της ισραηλινής δημοκρατίας
"Ήρθα σήμερα εδώ για να προσφέρω την ηγεσία
και τη φιλία των Ηνωμένων Πολιτειών
σε κάθε έθνος σε αυτή την αίθουσα.
Η Αμερική είναι ευλογημένη με την ισχυρότερη οικονομία,
τα πιο ασφαλή σύνορα, τον ισχυρότερο στρατό,
και το ισχυρότερο πνεύμα από οποιοδήποτε έθνος στη Γη.
Υπερασπιζόμαστε την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης.
Όλοι λένε ότι πρέπει να κερδίσω το Νόμπελ Ειρήνης
αλλά αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι να κερδίζω βραβεία.
Σώζω ζωές.
να απελευθερώσουν αμέσως τους ομήρους!
- 65.000 είναι ο αριθμός των Παλαιστινίων που σίγουρα σκοτώθηκαν, εκ των οποίων το 75% είναι γυναίκες και παιδιά.
Αυτός είναι ο αριθμός που ισχυρίζονται ορισμένοι μελετητές και επιστήμονες ότι είναι ο πραγματικός αριθμός νεκρών στη Γάζα. Και θα ήταν δύσκολο να αποδειχθεί ή να διαψευσθεί αυτός ο αριθμός, καθώς οι ερευνητές εξακολουθούν να έχουν απαγόρευση εισόδου στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και ιδιαίτερα στη Λωρίδα της Γάζας.
Αλλά αν αυτός ο αριθμός επιβεβαιωθεί, 380.000 από αυτούς είναι βρέφη κάτω των πέντε ετών.
- 1581 είναι ο αριθμός των εργαζομένων στον τομέα της υγείας που σκοτώθηκαν στη Γάζα.
- 252 είναι ο αριθμός των δημοσιογράφων που σκότώθηκαν στη Γάζα και
- 350 ο αριθμός των υπαλλήλων του ΟΗΕ που σκοτώθηκαν στη Γάζα
- 10.000 Παλαιστίνιοι έχουν κρατηθεί ως επί το πλείστον αυθαίρετα από μια παράνομη κατοχή που λιμοκτονεί, βαασνίζει και βιάζει κρατούμενους συμπεριλαμβανομένων γιατρών και ασθενών.
- 75 είναι ο αριθμός των κρατουμένων που έχουν αναφερθεί ότι σκοτώθηκαν σε Ισραηλινά κρατητήρια μόνο τις τελευταίες 200 ημέρες.
συνεχίζει να μας φτάνουν από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Σπίτια, καταφύγια, νοσοκομεία, σχολεία, τζαμιά συνεχίζουν να καταστρέφονται.
Πάνω από το 85% της Γάζας έχει μετατραπεί σε ερείπια.
Η συνεχιζόμενη επίθεση για την κατάληψη του υπόλοιπου της Γάζας, δηλαδή της πόλης της Γάζας, δεν καταστρέφει μόνο τους Παλαιστίνιους, αλλά θέτει σε κίνδυνο και τους υπόλοιπους Ισραηλινούς ομήρους, θέτοντας τη ζωή τους σε μεγάλο κίνδυνο.
Εν τω μεταξύ, η Δυτική Όχθη δεν έχει πολύ καλύτερο παρόν.Βρίσκεται υπό εντατική καταπίεση.
- Πάνω από 1.000 Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένων 212 παιδιών, έχουν σκοτωθεί τις τελευταίες 710 ημέρες.
- 40.000 Παλαιστίνιοι έχουν εκτοπιστεί βίαια.
Κανένας χώρος δεν είναι ασφαλής για τους Παλαιστίνιους, αλλά ούτε και για το διεθνές δίκαιο.
- Πίσω από από κάθε στατιστικό στοιχείο υπάρχει μια φωτεινή ζωή, μια ιστορία που διακόπτεται απότομα, μια οικογένεια που διαλύεται. Το τραύμα και η θλίψη θα διαρκέσουν για γενιές.
- πάρα πολλά κράτη συνεχίζουν να αγνοούν, να ομαλοποιούν τα βάσανα, και μάλιστα επωφελούνται από αυτά.
Και αυτό δεν είναι μόνο ηθικά λάθος.
Αυτό είναι παράνομο.
Όπως υποστήριξα στην τελευταία μου έκθεση προς το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,
- αυτή η γενοκτονία έχει γίνει κερδοφόρα, δυστυχώς, όχι μόνο για κάποιες διεφθαρμένες ιδιωτικές οντότητες.
- Αυτά δεν είναι μόνο τα εγκλήματα του Ισραήλ. Είναι ένα παγκόσμιο έγκλημα που υποστηρίζεται από σιωπή, συνενοχή και παροχή κεφαλαίων, όπλων και πολιτικής κάλυψης.
Όχι, δεν είναι ότι αυτή είναι η πρώτη γενοκτονία που έχει γίνει γνωστή.
Όχι, το Ολοκαύτωμα, η γενοκτονία στη Βοσνία, η γενοκτονία στη Ρουάντα ήταν επίσης γνωστά στους ανθρώπους της εποχής.
- Αλλά η σημερινή γενοκτονία υποκινείται ανοιχτά, αρνείται κυνικά και αμείλικτα υποστηρίζεται, οπλίζεται και χρησιμοποιείται ως όπλο, ενώ όσοι αντιτίθενται σε αυτήν φιμώνονται, χτυπιούνται, ποινικοποιούνται και δυσφημούνται.
Όχι μόνο για τους Παλαιστίνιους αλλά για όλους μας.
- Ρώτησα πρωθυπουργούς, προέδρους, υπουργούς εξωτερικών, τους λεγόμενους παγκόσμιους ηγέτες, πώς κοιμάστε; Πότε θ ενεργήσετε πραγματικά πέρα από τα λόγια;
Αλλά βλέπω επίσης θάρρος. Εργαζόμενοι, επαγγελματίες, συνδικάτα, φοιτητές, μητέρες και πατέρες, απλοί άνθρωποι παντού αρνούνται αυτή τη συνενοχή και το μήνυμά τους είναι σαφές.
Τέλος η γενοκτονία, τέλος το απαρτχάιντ που ξεκινά στην Παλαιστίνη.
Δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία είναι ακόμα εφικτά αν δράσουμε τώρα.
2. Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΡΚΙΝΑ ΦΑΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ
Ιbrahim Traoré DESTROYS Trump’s Peace Plan – ‘This is Not Peace
Από την ομιλία του στην 80η Συνέλευση του ΟΗΕ:
Μας έχουν παρουσιάσει ένα υποτιθέμενο σχέδιο που παρουσίασε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και το αποκαλούν ειρηνευτικό σχέδιο για τη Γάζα,για τη Μέση Ανατολή.
Το διακοσμούν με λαμπερά λόγια, με γυαλιστερές παρουσιάσεις, με υποσχέσεις ευημερίας και επενδύσεων. Αλλά όταν αφαιρέσετε το περιτύλιγμα, όταν κοιτάξετε την ουσία του, θα δείτε ότι δεν είναι ειρήνη. Είναι κυριαρχία.
Είναι ταπείνωση ντυμένη με τα ρούχα της συμφιλίωσης.
Είναι ο εξαναγκασμός ενός λαού να δεχτεί αλυσίδες και στη συνέχεια θα του πουν ότι αυτές οι αλυσίδες είναι χρυσά βραχιόλια.
Ειρήνη δεν είναι όταν τα ιερά τους δικαιώματα σβήνονται, η αξιοπρέπειά τους διαπραγματεύεται, η κυριαρχία τους αναβάλλεται για το τέλος του χρόνου.
Τι είδους ειρήνη είναι αυτή;
Όταν η γη χωρίζεται με τείχη, τα σημεία ελέγχου αποφασίζουν τον ρυθμό της ζωής ενός λαού, οι μητέρες δεν μπορούν να φτάσουν στα νοσοκομεία εγκαίρως? 'Οταν τα παιδιά μεγαλώνουν κάτω από κηφήνες αντί για ανοιχτούς ουρανούς?
Τι είδους ειρήνη είναι αυτή 'οταν η λύση δεν διαμορφώνεται από τη θέληση του λαού της, αλλά γράφεται σε γραφεία στην Ουάσινγκτον, σχεδιάζεται σε χάρτες χιλιάδες μίλια μακριά;
Τι είδους ειρήνη είναι αυτή; Όταν το μέλλον ενός λαού συζητείται χωρίς την παρουσία του
Η υπογραφή τους απαιτήθηκε αλλά η φωνή τους αγνοήθηκε.
Δεν είναι αυτή η παλιά αλαζονεία της αυτοκρατορίας; Να αποφασίζουν για άλλους, να υπαγορεύουν σε άλλους, να προσποιούνται ότι ξέρουν τι είναι καλύτερο για τους άλλους, ενώ σιωπούν τους ίδιους τους ανθρώπους των οποίων η μοίρα σραγίζεται.
Το αποκαλούν συμφωνία του αιώνα.
Αλλά σας ρωτάω, ποιανού αιώνα είναι ; Ποιανού συμφωνία είναι;
Είναι ο αιώνας των καταπιεσμένων;
Του λαού που έχει υπομείνει δεκαετίες μετά από πολιορκία, αποκλεισμό, εξορία, ταπείνωση, κι όμως ξυπνάει κάθε πρωί με την αδιάσπαστη θέληση για ύπαρξη.
Είναι ο αιώνας του πολίτη στη Γάζα που δεν γνώρισε ποτέ μέρα χωρίς φόβο;
Ποιυ αποκοιμιέται με το βουητό των κηφήνων αντί για νανουρίσματα;
Ποιος ξυπνάει όχι με σχολικά κουδούνια αλλά με τον ήχο των τοίχων που καταρρέουν και των γειτόνων που ουρλιάζουν;
Ειναι ο αιώνας του αγρότη του οποίου οι ελιές φυτεύτηκαν από τους προγόνους του, του οποίου τα χέρια πονάνε να οργώνουν το χώμα, κι όμως είναι αναγκασμένος να παρακολουθεί καθώς οι μπουλντόζες τις ξεριζώνουν καθώς οι έποικοι τις καίνε, καθώς οι ξένοι στρατιώτες τις ποδοπατούν κάτω από τις μπότες τους;
Αυτή η συμφωνία δεν είναι γραμμένη για τους αδύναμους.
Δεν είναι σχεδιασμένη για τον πρόσφυγα που έχει κουβαλήσει το κλειδί του κλεμμένου σπιτιού του για 70 χρόνια, περιμένοντας την ημέρα που θα μπορέσει να επιστρέψει.
Δεν έχει φτιαχτεί για τη γιαγιά που κρατάει αυτό το κλειδί δεμένο σε ένα μαντήλι δείχνοντάς το στα εγγόνια της.......
Τι είδους ρεαλισμός είναι αυτός; Δεν είναι ο ρεαλισμός της δικαιοσύνης.
Το αποκαλούν ρεαλισμό επειδή έχουν τη δύναμη να ξανασχεδιάσουν χάρτες, αλλά οι χάρτες που σχεδιάζονται από την καταπίεση είναι γραμμένοι στην άμμο.
Οι παλίρροιες της ιστορίας θα τους ξεπλύνουν.
Αυτό που προσφέρεται εδώ δεν είναι ειρήνη. Επιθυμούν να γράψουν την καταπίεση σε μόνιμο νόμο. Να μετατρέψουν την κατοχή σε φυσιολογική κατάσταση, να κηρύξουν την εξορία ως πεπρωμένο.
Είναι η προσπάθεια να αγιοποιηθεί η κλοπή, να τεθεί μια σφραγίδα νομιμότητας σε γη που έχει κλαπεί από τους νόμιμους κατόχους της.
Αλλά ανεξάρτητα από το πόσες υπογραφές συλλέξουν, ανεξάρτητα από το πόσες ομιλίες εκφωνήσουν, ανεξάρτητα από πόσα δισεκατομμύρια υπόσχονται,
η αλήθεια δεν μπορεί να θαφτεί για πάντα.
Οι αλυσίδες τυλιγμένες σε μετάξι είναι ακόμα αλυσίδες.
Και όσο αυτές οι αλυσίδες παραμένουν, δεν θα υπάρχει ειρήνη, μόνο αντίσταση, μόνο αγώνας,
μόνο η αδιάκοπη κραυγή ενός λαού που αρνείται να εξαφανιστεί.
Και επιτρέψτε μου να σας πω, τα δικαιώματα δεν είναι ιδιοκτησία των προέδρων για εμπορία, ούτε δώρα αυτοκρατοριών για παραχώρηση.
Τα δικαιώματα δίνονται από τον Θεό, από την ιστορία, από την ίδια την ύπαρξη.
Το δικαίωμα ενός λαού να ζει ελεύθερος στη γη του δεν μπορεί να υπογραφεί στην Ουάσιγκτον.
Δεν μπορεί να διαπραγματευτεί στο Παρίσι, δεν μπορεί να απορριφθεί στο Τελ Αβίβ.
Κανένα χαρτί, κανένα σχέδιο, καμία λεγόμενη συμφωνία του αιώνα δεν μπορεί να σβήσει την αλήθεια.
Και όταν προσπαθείς να χτίσεις ειρήνη πάνω στη γόμα της αλήθειας, δεν χτίζεις ειρήνη.
Χτίζεις μόνο μια ψευδαίσθηση, ένα εύθραυστο ψέμα που περιμένει να καταρρεύσει.
Τα παραθυράκια σε αυτό το σχέδιο είναι αρκετά φαρδιά για να περάσουν τανκς.
Ένα παραθυράκι είναι η ψευδαίσθηση της κρατικής υπόστασης.
Μιλούν για προσφορά στην Παλαιστίνη ενός κράτους, αλλά όταν κοιτάξεις πιο προσεκτικά, δεν είναι καθόλου κράτος.
Ένα κράτος χωρίς έλεγχο των συνόρων του, χωρίς έλεγχο του εναέριου χώρου του, χωρίς έλεγχο της ασφάλειάς του, δεν είναι κράτος.
Είναι φυλακή με σημαία.
Λένε στον λαό της Γάζας:
«Εσείς θα κυβερνάτε τους εαυτούς σας, αλλά εμείς θα αποφασίζουμε πώς θα κινείστε, με ποιον θα εμπορεύεστε, πώς θα υπερασίζεστε τους εαυτούς σας, τι μπορείτε να χτίσετε, ακόμη και ποιους μπορείτε αποκαλείτε συμμάχους σας».
Είναι αυτή κυριαρχία, ή μήπως η εκλεπτυσμένη συνέχιση της κατοχής με άλλο όνομα;
Ένα άλλο παραθυράκι είναι η υπόσχεση για οικονομικά θαύματα.
Λένε ότι δισεκατομμύρια δολάρια θα ρέουν, επενδύσεις θα έρθουν, θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν.
Αλλά πού το έχουμε ακούσει αυτό πριν;
Εδώ στην Αφρική, μας είπαν τα ίδια ψέματα. Είπαν:
«Επιτρέψτε μας να ελέγχουμε τους πόρους σας. Επιτρέψτε μας να υπαγορεύσουμε τις πολιτικές σας και σε αντάλλαγμα εμείς θα φέρουμε ανάπτυξη»
Συνέβη; Όχι. Ο πλούτος έφυγε από τη γη μας.
Η φτώχεια έμεινε πίσω.
Τώρα λένε την ίδια ιστορία.
Λένε:
«Εγκαταλείψτε τα δικαιώματά σας. Εγκαταλείψτε τις αξιώσεις σας στην Ιερουσαλήμ.
Δεχτείτε μόνιμους οικισμούς στη γη σας.
Και σε αντάλλαγμα, θα σας χτίσουμε εργοστάσια και δρόμους».
Αδελφοί μου και αδελφές μου,
ένας λαός δεν τρώει αξιοπρέπεια, αλλά ένας λαός δεν μπορεί να επιβιώσει ούτε χωρίς αυτήν.
