"Θα έβγαινα στον δρόμο για να φτιάξουμε έναν κοιτώνα
για τους άστεγους ή για τις ξένες πόρνες.
Η Αριστερά δεν έχει κάνει ένα κοιτώνα σίτισης, έναν χώρο υποδοχής
για τις γυναίκες του τράφικινγκ, για τους άνεργους, για τους μετανάστες.
Κάνει το κράτος και όλοι οι φαρισαίοι και δεν κάνουμε εμείς
που ενδιαφερόμαστε πραγματικά για αυτούς.
Ανήκω στο ρεύμα του ειρηνισμού της αναρχίας. Είμαι λίγο τολστοϊκός.
Πιστεύω ότι τα πράγματα δεν λύνονται με τη βία.
Η οργή δεν φτάνει για να αλλάξεις τον κόσμο.
Πρέπει να έχεις και μια πρόταση.
Έχω χρησιμοποιήσει βία στο παρελθόν κι αυτό είναι ένα απ΄ τα λάθη μου.
Πέρασα απ΄ αυτό το στάδιο. Δεν ντρέπομαι να το πω.
Βέβαια, βία από βία έχει διαφορά. Εγώ είμαι της σχολής του Αλμπέρ Καμί.
Νομίζω ό τι η βία είναι αναγκαία μέχρι εκεί που μπορεί να ωθήσει
την ιστορία, να τη βοηθήσει. Πριν μετατρέψει τον άνθρωπο σε κτήνος.
Καμιά φορά μιλάω με αστυνομικούς, στους οποίους δεν κρύβω το στίγμα μου.
Κάποιοι λοιπόν από αυτούς, έξω από τη στολή, είναι κανονικοί.
Έχουμε ομοιότητες και κοινές αγωνίες.
Οι εξουσίες είναι που διαχωρίζουν τους ανθρώπους"
βλ. Ο Π. Παπαδόπουλος, ο πάλαι ποτέ Κάιν των Εξαρχείων,
βλ. Ο Π. Παπαδόπουλος, ο πάλαι ποτέ Κάιν των Εξαρχείων,
(εστάλη με email)
Αρκετά χρόνια μετά τήν εκτέλεση τών αναρχικών Sacco καί Vanzetti
τό 1927 στήν Αμερική γιά μιά "ληστεία μετά φόνου" πού δέν έκανανποτέ, η κατασκευή ενόχων αναρχικών από τό Κράτος γιά ότι συμβαίνει
στό "αστυνομικό δελτίο"....."καλά κρατεί"....
Tό πρώτο κρατικό έγκλημα πού έγινε σέ βάρος τής οικογένειας Σειρηνίδη ήταν ο "ξαφνικός" θάνατος τού 72χρονου αγωνιστή Κώστα Σειρηνίδη (πατέρα τού διωκόμενου τώρα Αρη μέ ανυπόστατες κατηγορίες),από καρδιακή ανακοπή στίς 15/6/2010,
πασχίζοντας μέ όση ψυχική δύναμη τού είχε μείνει, νά διαμαρτυρηθεί μπροστά στά γραφεία τού νομικού αυτισμού πώς ο γιός του οδηγείται στήν φυλακή αυταρχικά καί άδικα γιατί η "δημοκρατία" θεωρεί τήν παρουσία του στόν αναρχικό χώρο ως .... "κακούργημα".
Τό δεύτερο έγκλημα πού έγινε σέ βάρος τής οικογένειας είναι τελικά η άδικη προφυλάκιση τού Αρη Σειρηνίδη, από τίς 3 Μάη τού 2010, γιά ένοπλη επίθεση σέ κλούβα τών ΜΑΤ στά Εξάρχεια.
Γιά νά "δέσουν" τό κατηγορητήριο οι "επιφανείς" συντάκτες τής αστυνομίας χρειάσθηκε νά
περάσουν τόν Αρη Σειρηνίδη από πολλά "σενάρια" προσπαθώντας-χωρίς επιτυχία- νά τόν ενοχοποιήσουν ως "πρωταγωνιστή" σέ υποθέσεις πού σκόπιμα εμπλέκουν τήν σοβαρή του πολιτική συγκρότηση μέ μεθόδους πού δέν έχουν σχέση μέ τήν ιδεολογική στάση τού αναρχικού αγώνα ενάντια στήν εξουσία.
Στήν αρχή ήταν κατηγορούμενος γιά οπλοκατοχή καί αντίσταση κατά τής αρχής,ύποπτος γιά ληστεία στό πολυκατάστημα "Πράκτικερ" τής οδού Πειραιώς καί όταν και αυτά κατέπεσαν ως ανακριβή,αναληθή καί αστήρικτα επινοήθηκε καί τό τελευταίο "στοιχείο" μέ γενετικό υλικό από προσωπικό αντικείμενο τού Σειρηνίδη πού ελήφθη χωρίς τήν συγκατάθεση καί γνώση τού ιδίου καί "ταυτοποιήθηκε" μέ άλλο "όμοιο" σέ χειρουργική μάσκα, πού βρέθηκε μακριά από τό σημείο τής επίθεσης στήν κλούβα τών ΜΑΤ.
Δέν έχει σημασία πού οι μάρτυρες περιγράφουν άλλον δράστη, μέ διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα πού "βλέπει" η τυφλότητα κι ο μηδενισμός τού κρατικού ψεύδους καί ολοκληρωτισμού.
Μόνη σημασία έχει πώς ο Αρης Σειρηνίδης είναι "επικίνδυνος" γιατί είναι εχθρός τής εξουσιαστικής καί καπιταλιστικής πολεμικής μηχανής καί πρέπει νά τιμωρηθεί γιατί δέν "γονάτισε" στά φασιστικά σχέδια εξαθλίωσης καί ισοπέδωσης τής κοινωνίας συμμετέχοντας ως αναρχικός στούς συλλογικούς αγώνες γιά μιά καλύτερη κοινωνία.
Τό ίδιο συμβαίνει καί στήν περίπτωση τής Φαίη Μέγιερ,τού Δημοσθένη Παπαδάτου,τής Κωνσταντίνας Καρακατσάνη,τού Χρήστου Πολίτη καί άλλων ατόμων πού ποινικοποιούνται, διασύρονται καί κακοποιούνται από τό εξουσιαστικό φονικό όπλο τής "συλλογικής ευθύνης" πού καταργεί κάθε συνταγματική νομιμότητα,ατομικό δικαίωμα καί τεκμήριο αθωότητας, έχοντας σάν αποτέλεσμα νά παραδίδονται δεκάδες πρόσωπα στό απόσπασμα τού σύγχρονου τηλεοπτικού "δημοσιογραφικού" Μακαρθισμού καί από εκεί στήν φυλακή ως "τρομοκράτες" μέ μοναδικό στοιχείο τήν παρουσία τους σέ πολιτικούς χώρους πού "διασαλεύουν τήν τάξη καί τήν ομαλότητα" τής συστημικής βαρβαρότητας.
Η χυδαιότητα όμως καί τό θράσος τής "δημοκρατίας πού δέν τρομοκρατείται" αλλά μπορεί νά τρομοκρατεί,νά προστατεύει καί νά καλύπτει από κάθε ευθύνη τό "ευσυνείδητο όργανο" πού πυροβόλησε καθώς κυνηγούσε τόν Σίμο Σεϊσίδη στό πόδι μέ τραγική κατάληξη τόν ακρωτηριασμό του,όπως επίσης τό γδύσιμο τής Φαίης Μέγιερ καί τού Δημοσθένη Παπαδάτου στίς "ανακριτικές πασαρέλες" βασανιστηρίων τής ΓΑΔΑ,καθώς καί η κατασκευή τού πλαστού κατηγορητηρίου στόν Αρη Σειρηνίδη δέν αντιμετωπίζονται μέ μοναχικές διαδρομές πού προκαλούν τό αδιέξοδο καί τόν θάνατο (Λάμπρος Φούντας),ούτε μέ "αντάρτικες" πρακτικές καί δράσεις πού ξεκινούν γιά τήν "προώθηση τής κοινωνικής επανάστασης" αλλά καταλήγουν (αφελώς καί ασυνείδητα) νά προωθούν τήν όλο καί αυξανόμενη αναβάθμιση, ανομία, βία καί θωράκιση τού αστυνομικού Κράτους πού συναντά γόνιμες συλλογικές αντιστάσεις στά χωράφια τής Κερατέας καί από τούς ξεσηκωμένους άνεργους ναυτεργάτες τού Περάματος.
Η αποκόλληση τού κοινωνικού αγώνα από τά "αξεπέραστα" λάθη του είναι μαζί καί ελπίδα γιά τήν απελευθέρωση τής κοινωνικής συνείδησης καί τών αντιστάσεων ενάντια στόν τρόμο πού απλώνουν σήμερα οι εξουσιαστικές καί οικονομικές ελίτ επιδιώκοντας έναν Κόσμο υποταγής καί σιωπής, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης αναλώσιμων ψυχών γιά τούς φούρνους τής δουλείας καί τής εκμετάλλευσης γιά όσους καί όσες θάρθουν "μετά" έως πολύ "μετά" καί από εμάς.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ
ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ
14/4/2011
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα
erozer2000@yahoo.gr
