Κάθε φορά επαναλαμβάνουν τον ίδιο χρησμό:
θυσία για εξευμενισμό των θεών,
σφαχτάρια στο βωμό.
Είναι οι ιέρειες των Βρυξελλών
που υπηρετούν τον άγνωστο θεό,
από τους θεούς τον πιο ισχυρό,
τον θεό των κερδοσκόπων των αγορών
Και πηγαινοέρχονται οι προεστοί,
απεσταλμένοι των κοινών θνητών,
στο μαντείο των Βρυξελλών
και εκλιπαρούν για καλύτερο χρησμό
Πεσκέσια κουβαλούν για εξευμενισμό,
μα οι χρησμοί είναι άτεγκτοι και θολοί
ο θεός είναι μοχθηρός,
το χρήμα δεν ορωδεί
αίμα χρειάζεται πολύ να εξευμενιστεί
Βίζιτες γίνονται καθημερινά,
στον προθάλαμο χαμογελούν,
οι ιέρειες υπόσχονται ξανά και ξανά
στους θεούς λένε θα μεσολαβούν
σε λιγότερα να αρκεστούν
Μα στο ιερό ασχημονούν,
οι ιέρειες χόρτο αναμασούν,
σε όργια επιδίδονται με τους θεούς
και τα βίτσια τους ικανοποιούν
Και οι προεστοί υπομονετικοί,
στον προθάλαμο σε αναμονή,
σκεφτικοί για το νέο χρησμό
μετά την παρέμβαση των ιερειών
Και εξέρχονται αυτές ως λευκές περιστερές,
τα πεσκέσια, τους λένε, δεν ήταν αρκετά,
ο θεός δεν ικανοποιήθηκε επαρκώς,
βίζιτα χρειάζεται ξανά
Αυτά τραβούν οι προεστοί και οι κοινοί θνητοί,
θεούς δημιουργούν να τους υπηρετούν,
μα σύντομα το ξεχνούν
και τους υπηρετούν αυτοί
Aς ελπίσουμε σύντομα αυτό να κατανοηθεί
και το μαντείο να εγκαταλειφθεί,
ο θεός να αποκαθηλωθεί
και οι ιέρακες να κάτσουν στο σκαμνί
Βλ. H Αυτοαιχμαλωσία του Ανθρώπου
.
