Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)
Για μεγέθυνση ή σμίκρυνση κειμένων πατήστε το Ctlr (κάτω αριστερά του πληκτρολογίου) και μετακινείστε μπρος ή πίσω τον τροχό του ποντικιού

18.5.10

Τα Χρόνια που Έρχονται – Οι Εργάτριες Μέλισσες και οι Βασίλισσες

.

Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, τους New York Times,
το περιοδικό Times και άλλες μεγάλες εκδόσεις των οποίων οι
διευθυντές έχουν συμμετάσχει στις συνεδριάσεις μας και έχουν
σεβαστεί τις υποσχέσεις διακριτικότητάς τους για σχεδόν σαράντα έτη.
Θα ήταν αδύνατο για μας να αναπτύξουμε το σχέδιό μας για τον κόσμο
εάν έπεφταν επάνω μας τα φώτα της δημοσιότητας όλα αυτά τα έτη.
. Ο κόσμος είναι τώρα πιο μπερδεμένος και έτοιμος για μια παγκόσμια
κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας διανοητικής ελίτ και των
παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμότερη από τις
δημοκρατίες των περασμένων αιώνων


Παραθέτουμε το τρίτο και τελευταίο μέρος του ιδιαίτερα κατατοπιστικού άρθρου του Richard K. Moore με τίτλο Prognosis 2012: Towards a New World Social Order από την ιστοσελίδα Information clearing house.

Το πρώτο και δεύτερο μέρος υπάρχει Εδώ και Εδώ, αντίστοιχα.
.

Πρόγνωση για το 2012 – Ένας Νέος Μεσαίωνας

Το 2012 μπορεί να μην είναι το ακριβές έτος, αλλά είναι δύσκολο να δούμε το φινάλε να διαρκεί πολύ πέρα από αυτό.
Οι κυρίαρχοι του σύμπαντος αγαπούν το συμβολισμό, όπως μπορεί κανείς να συμπεράνει με την 9/11 και άλλα γεγονότα.
Το 2012 είναι φορτωμένο με συμβολισμό. Το ημερολόγιο των Μάγιας και το διαδίκτυο είναι γεμάτα με διάφορες προφητείες σχετικά με το 2012: στρατηγικές επιβίωσης, αναμονή επεμβάσεων εξωγήινων, συντονισμοί με γαλαξιακά πεδία ακτινοβολίας, κλπ.
.
Ύστερα υπάρχει και η ταινία του Hollywood, το 2012, η οποία απεικονίζει σαφώς την εξαφάνιση του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας και την προσχεδιασμένη σωτηρία ενός μικρού αριθμού εκλεκτών.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με τις Χολιγουντιανές παραγωγές, τι είναι φαντασία για απόδραση από την πραγματικότητα και τι στοχεύει στην προετοιμασία του κοινού νου σε συμβολικό επίπεδο γι αυτό που πρόκειται να συμβεί.

Ανεξάρτητα από το ποια είναι η ακριβής ημερομηνία, όλες οι απειλές θα έρθουν μαζί, γεωπολιτικά και εγχώρια και ο κόσμος θα αλλάξει.
Θα είναι μια νέα εποχή, ακριβώς όπως ο καπιταλισμός ήταν μια νέα εποχή μετά τη μοναρχία και όπως ο Μεσαίωνας ακολούθησε την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Κάθε εποχή έχει τη δική της δομή, τη δική της οικονομία, τις δικές της κοινωνικές μορφές και τη δική της μυθολογία.
Αυτά τα πράγματα πρέπει να σχετίζονται το ένα με το άλλο συνεκτικά. Η φύση τους απορρέει από τις θεμελιώδεις σχέσεις εξουσίας και τις οικονομικές συνθήκες του συστήματος.

Στον κόσμο μας μετά το 2012 θα έχουμε για πρώτη φορά μια κεντρική παγκόσμια κυβέρνηση και μια κυβερνώσα κλίκα ελίτ, ένα είδος διευρημένης βασιλικής οικογένειας, τους άρχοντες της χρηματοδότησης.

Όπως μπορούμε να δούμε με το ΔΝΤ (διεθνές νομισματικό ταμείο), τoν ΠΟΥ (παγκόσμιο οργανισμό υγείας) και τον ΠΟΕ (παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου) και τα άλλα μέρη της εμβρυϊκής παγκόσμιας κυβέρνησης, τα θεσμικά όργανα της διακυβέρνησης δεν θα μπουν καθόλου στον κόπο να προσποιηθούν λαϊκή αντιπροσώπευση ή δημοκρατική ανταπόκριση.
.
Η εξουσία θα ασκείται μέσω αυταρχικών παγκόσμιων γραφειοκρατιών οι οποίες θα παίρνουν οδηγίες πως θα πορευτούν από τη βασιλική οικογένεια.
Το μοντέλο αυτό έχει ήδη λειτουργήσει εδώ και αρκετό καιρό μέσα από τις διάφορες σφαίρες επιρροής, όπως με τα προγράμματα αναδιάρθρωσης που επιβάλλονται στον τρίτο κόσμο ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότησή του.

Κάθε φορά που υπάρχει αλλαγή εποχής, η προηγούμενη εποχή πάντοτε δαιμονοποιείται στη μυθολογία.
Στην ιστορία του Κήπου της Εδέμ δαιμονοποιείται το φίδι - ένα αγαπητό σύμβολο του παγανισμού, του προκάτοχου του χριστιανισμού.
Όταν εμφανίστηκαν οι δημοκρατίες, η δαιμονοποίηση των μοναρχών ήταν ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας.
Στον κόσμο μετά το 2012, θα δαιμονοποιηθούν η δημοκρατία και η εθνική κυριαρχία. Αυτό θα είναι πολύ σημαντικό για να κάνει τους ανθρώπους να αποδεχθούν τον ολοκληρωτισμό και η μυθολογία θα περιέχει πολλά που θα είναι αλήθεια.
Θα λένε:
«Σ΄εκείνες τις τρομερές σκοτεινές ημέρες, πριν την ευλογημένη ενοποίηση της ανθρωπότητας, αναρχία βασίλευε στον κόσμο. Το ένα έθνος επιτίθετο στο άλλο, όπως τα αρπακτικά στην άγρια φύση. Τα έθνη δεν είχαν συνεκτικές πολιτικές, οι ψηφοφόροι πηγαινοέρχονταν από το ένα κόμμα στο άλλο κρατώντας τις κυβερνήσεις πάντοτε σε μεταβατικό στάδιο και σε σύγχυση.
Πώς είναι δυνατόν να σκέφτηκαν ότι μάζες ημι-μορφωμένων ανθρώπων θα μπορούσαν να αυτοκυβερνηθούν και να κυβερνήσουν μια σύνθετη κοινωνία;
Η δημοκρατία ήταν ένα κακό στη σύλληψή του πείραμα που οδήγησε μόνο σε διαφθορά και χαοτική διακυβέρνηση.
Πόσο τυχεροί είμαστε σ΄ αυτόν τον καλά οργανωμένο κόσμο, όπου η ανθρωπότητα έχει επιτέλους ενηλικιωθεί και παίρνουν τις αποφάσεις αυτοί που έχουν τα περισσότερα προσόντα».


Τα οικονομικά της μη ανάπτυξης είναι ριζικά διαφορετικά από τα καπιταλιστικά οικονομικά.
Η μονάδα ανταλλαγής είναι πιθανόν να είναι μία πίστωση άνθρακα που θα σας επιτρέπει να καταναλώσετε το ισοδύναμο ενός κιλού καυσίμου.
Τα πάντα θα έχουν μια αξία σε άνθρακα η οποία θα υποτίθεται ότι βασίζεται σε πόση ενέργεια χρειάστηκε για να παραχθούν και να μεταφερθούν στην αγορά.

Η «πράσινη συνείδηση» θα είναι μια πρωταρχική ηθική που θα ενσταλάζεται νωρίς στα παιδιά. Να αρκείσαι σε λιγότερα θα είναι αρετή, η χρήση ενέργειας αντικοινωνική, η λιτότητα μια υπεύθυνη και αναγκαία κατάσταση

Όπως με κάθε νόμισμα, οι τραπεζίτες θα θέλουν να διαχειρίζονται την ανεπάρκεια των πιστώσεων άνθρακα και αυτό υπηρετεί η κινδυνολογία για υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ανεξάρτητα από τη διαθεσιμότητα των πόρων, οι πιστώσεις του άνθρακα μπορεί να κρατούνται αυθαίρετα ανεπαρκείς φτιάχνοντας απλώς προϋπολογισμούς άνθρακα με βάση τις οδηγίες από το IPCC (Διακυβερνητικό Συμβούλιο για την Κλιματική Αλλαγή), μια άλλη από τις αναδυόμενες μονάδες παγκόσμιας γραφειοκρατικής διακυβέρνησης.
Οι οδηγίες του IPCC θα είναι το ισοδύναμο της αναγγελίας για αλλαγή των επιτοκίων από την ομοσπονδιακή τράπεζα.
Οι προϋπολογισμοί αυτοί θα καθορίζουν την κλίμακα της οικονομικής δραστηριότητας.

Πιθανώς θα συνεχίσουν να υφίστανται έθνη ως επίσημες μονάδες διακυβέρνησης.
Ωστόσο, η ασφάλεια και η αστυνόμευση θα είναι σε μεγάλο βαθμό κεντρική και ιδιωτικοποιημένη.
Όπως με τις ρωμαϊκές λεγεώνες, η υπηρεσία της ασφάλειας θα υπόκειται στα κεντρικά της αυτοκρατορίας και όχι στον τόπο όπου θα σταθμεύει.

Έχουμε ήδη δει αυτήν την τάση στις ΗΠΑ, όπου οι μισθοφόροι έχουν γίνει μεγάλη επιχείρηση και οι αστυνομικές δυνάμεις είναι όλο και περισσότερο ομοσπονδιακές, στρατιωτικοποιημένες και αποξενωμένες από το ευρύ κοινό.
Ακριβώς όπως τα αεροδρόμια έχουν γίνει πλέον ομοσπονδιακά, όλα τα συστήματα μεταφορών θα είναι στη δικαιοδοσία της υπηρεσίας ασφαλείας.

Η τρομοκρατία θα συνεχίσει ως ένας διαρκής μπαμπούλας που θα δικαιολογεί οποιεσδήποτε διαδικασίες ασφαλείας θα θεωρούνται επιθυμητές για σκοπούς κοινωνικού ελέγχου.
Ολόκληρη η υπηρεσία ασφάλειας θα έχει μια μονολιθική ποιότητα, έναν ομοιόμορφο χαρακτήρα ανεξάρτητα από τα ειδικά καθήκοντα ασφάλειας ή τον τόπο.
Όλοι θα είναι με ίδιες μαύρες στολές της Αυτοκρατορίας του Κακού, με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα στο πίσω μέρος του μπουφάν τους.
Στην ουσία, η υπηρεσία ασφάλειας θα είναι στρατός κατοχής, η φρουρά του αυτοκράτορα στις επαρχίες.

Θα χρειάζεται να περνάτε σε καθημερινή βάση από σημεία ελέγχου διαφόρων ειδών με διαφορετικά επίπεδα απαιτήσεων ασφαλείας.
Σ΄αυτό αποσκοπεί η χρήση βιομετρικών στοιχείων.

Αν μπορούν να εμφυτευτούν τσιπς στους ανθρώπους, τότε ένα μεγάλο μέρος της ασφάλειας μπορεί να αυτοματοποιηθεί και θα μπορεί να παρακολουθείται κανείς ανά πάσα στιγμή και να ανακτάται η προηγούμενη δραστηριότητά του.
Το τσιπ θα συνδέεται με το υπόλοιπο της πιστωτικής σας. Έτσι θα έχετε όλο σας το χρήμα πάντα μαζί σας μαζί με τον ιατρικό σας φάκελο και πολλά άλλα που δεν θα τα γνωρίζετε.

Θα έχουν απομείνει πολύ λίγα από την εθνική κυριαρχία.
Στην εξωτερική πολιτική πολλά δεν θα έχουν κανένα νόημα.
Ο κύριος ρόλος της αποκαλούμενης «κυβέρνησης» θα είναι η κατανομή και η διαχείριση του πιστοληπτικού προϋπολογισμού άνθρακα που θα λαμβάνει από το IPCC.
Το IPCC θα αποφασίζει πόσο πλούτο θα παίρνει κάθε έθνος για κάθε έτος και στη συνέχεια η κυβέρνηση θα αποφασίζει τον τρόπο διανομής αυτού του πλούτου με τη μορφή δημοσίων υπηρεσιών και δικαιωμάτων.
Ο πλούτος θα μετράται με βάση το δικαίωμα που θα έχει κανείς να δαπανήσει ενέργεια.

Στην πραγματικότητα, αυτό συμβαίνει ήδη μετά την κατάρρευση και τις διασώσεις.
Επειδή οι κυβερνήσεις έχουν βυθιστεί τόσο πολύ στο χρέος, οι τραπεζίτες είναι σε θέση να υπαγορεύουν τους όρους των εθνικών προϋπολογισμών ως προϋπόθεση για να κρατούν ανοιχτή την πρόσβαση στην πίστωση.
Η οικονομία του άνθρακα με τους κεντρικά καθοριζόμενους προϋπολογισμούς της παρέχει ένα πολύ απλούστερο και πιο άμεσο τρόπο μικροδιαχείρησης της οικονομικής δραστηριότητας και την κατανομή των πόρων σε όλη την υδρόγειο.

Για να ανοίξει ο δρόμος για την οικονομία πιστώσεων άνθρακα, θα είναι απαραίτητο να καταρρεύσουν τα δυτικά νομίσματα, να καταστούν άνευ αξίας με τα έθνη να βυθίζονται όλο και περισσότερο σε πτώχευση και το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα να συνεχίζει να απαξιώνεται συστηματικά, (βλ. US Debt-to-GDP 600%, The Whole Thing Will Collapse το χρέος των ΗΠΑ είναι 600% του ΑΕΠ. Το όλο πράγμα θα καταρρεύσει).
.
Το νόμισμα του άνθρακα θα εισαχθεί ως μια εμπνευσμένη, προοδευτική «λύση» στην κρίση, ένα νόμισμα που συνδέεται με κάτι πραγματικό και τη βιωσιμότητα.
Το παλιό νομισματικό σύστημα θα δαιμονοποιηθεί και πάλι η μυθολογία θα περιέχει πολλά που θα είναι αλήθεια.
Θα λένε:
«Η επιδίωξη των χρημάτων είναι η ρίζα κάθε κακού και το καπιταλιστικό σύστημα ήταν εγγενώς κακό.
Ενθάρρυνε την απληστία και την κατανάλωση και δεν έκανε τίποτα για τη σπατάλη των πόρων. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι όσο περισσότερα χρήματα είχαν, τόσο καλύτερα ήταν.
Πόσο σοφότεροι είμαστε τώρα, που ζούμε μέσα στα όριά μας και κατανοούμε ότι μια πίστωση είναι σημάδι επιστασίας».

Πολιτιστικά η μετα-καπιταλιστική εποχή θα είναι κάπως σαν τη μεσαιωνική εποχή, με ευγενείς και άρχοντες στην κορυφή και τους υπόλοιπους αγρότες και δουλοπάροικους.

Όπως μόνον η παλιά ανώτερη τάξη είχε άλογα και άμαξες, έτσι και στην εποχή αυτή μόνο η νέα ανώτερη τάξη θα έχει το δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε σημαντικές πιστώσεις άνθρακα.
Ο πλούτος θα μετριέται με δικαιώματα άνθρακα παρά με αποκτήματα ή κέρδη.
Όσοι θα βρίσκονται εκτός των γραφειοκρατικών ιεραρχιών θα είναι δουλοπάροικοι με δικαιώματα διαμονής.
Μέσα στις γραφειοκρατίες τα δικαιώματα θα συναρτώνται με το βαθμό και την ιεραρχία. Εκείνοι που θα λειτουργούν στα κεντρικά παγκόσμια θεσμικά όργανα θα είναι οι άρχοντες της αυτοκρατορίας με απεριόριστη πρόσβαση σε πιστώσεις.

Αλλά δεν θα υπάρχει συγκέντρωση του πλούτου, ή δημιουργία οικονομικών αυτοκρατοριών εκτός των δομών των γραφειοκρατιών που θα έχουν οριστεί.
Τα δικαιώματα θα αφορούν την πρόσβαση σε πόρους και εγκαταστάσεις, θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ή να μη χρησιμοποιούνται, αλλά δεν θα αποθηκεύονται και δεν θα χρησιμοποιούνται ως κεφάλαιο.
Η ροή των δικαιωμάτων θα είναι προς τα κάτω, μικροδιαχειριζόμενη από την κορυφή.
Θα είναι μια οικονομία βοηθημάτων ανεργίας σε όλα τα επίπεδα, για άτομα και κυβερνήσεις το ίδιο - ένας παγκόσμιος αυστηρός έλεγχος της κατανάλωσης.

Όσον αφορά τον αυστηρό έλεγχο, η μετα-καπιταλιστική νοοτροπία θα είναι κάπως σαν το σοβιετικό σύστημα: αυτή είναι η κάρτα των δικαιωμάτων σας, αυτή η ανάθεση των καθηκόντων σας και αυτός ο τόπος που θα ζείτε.

Με την κυρίαρχη υπηρεσία ασφάλειας και τη μικροδιαχείριση της οικονομικής δραστηριότητας, το σενάριο συνίσταται στο λεπτομερή κοινωνικό έλεγχο σύμφωνα με κεντρικές κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες.

Πιθανώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα προγραμματίζονται προσεκτικά προσφέροντας χαμηλού επιπέδου απόδραση από την πραγματικότητα και ψεύτικες ειδήσεις, μιας πιο εξελιγμένης έκδοσης του στυλ προπαγάνδας για ομαδική σκέψη που περιγράφεται στο (βιβλίο) 1984. Κάτι σαν αυτό που λίγο πολύ ήδη έχουμε και σήμερα.
Το μη εμπορικό διαδιίκτυο, αν θα υπάρχει, θα περιορίζεται στην παρακολούθηση επίσημων σχεδιασμένων "chat sites» και άλλων τύπων εξυγιανσμένων φόρουμ.

Με τέτοια εστίαση στη κοινωνική μικροδιαχείριση δεν περιμένω η οικογένεια να επιβιώσει στη νέα εποχή και περιμένω η κινδυνολογία για κακομεταχείρηση των παιδιών να είναι ο μοχλός που θα χρησιμοποιηθεί για να αποσταθεροποιήσει την οικογένεια.

Το όλο σκηνικό έχει στηθεί με όλες αυτές τις αποκαλύψεις για την εκκλησιαστική και άλλη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.
Τέτοιες αποκαλύψεις θα μπορούσαν να είχαν γίνει οποιαδήποτε στιγμή τον περασμένο αιώνα, αλλά βγήκαν στο φως μια ορισμένη στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά που σηματοδοτούν τη μετάβαση στη νέα εποχή.

Οι άνθρωποι γνωρίζουν πλέον ότι συμβαίνει κακοποίηση των παιδιών σε ευρεία κλίμακα και έχουν προδιατεθεί να στηρίξουν δραστικά μέτρα για να την αποτρέψουν.

Κάθε φορά που ανοίγω την τηλεόραση, βλέπω τουλάχιστον μια διαφήμιση- έκκληση κάποιου οργανισμού που δείχνει συγκλονιστικές εικόνες με παιδιά που είναι σωματικά ή σεξουαλικά κακοποιημένα, ή εγκληματικά παραμελημένα στα σπίτια τους και δίνεται ένας αριθμός τηλεφώνου σε ανοικτή τηλεφωνική γραμμή που μπορούν να καλούν τα παιδιά.
.
Είναι εύκολο να δούμε πώς η κατηγορία για κακομεταχείρηση των παιδιών μπορεί να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει τους γονείς οι οποίοι δεν ακολουθούν προγράμματα εμβολιασμού, όταν προκύπτουν στοιχεία ότι δεν ακολουθούν υγιεινή διατροφή, όταν έχουν αμφίβολα ψυχολογικά χαρακτηριστικά, κ.λπ.
Η κατάσταση φτώχειας των γονέων μπορεί να θεωρηθεί ως αμέλεια κακομεταχείρησης.

Με κατάλληλη παρουσίαση των μέσων ενημέρωσης είναι εύκολη η κινδυνολογία για κακομεταχείρηση των παιδιών.
Στο τέλος, το κίνημα των «δικαιωμάτων του παιδιού » μετατρέπεται σε κίνημα κατά της οικογένειας. Το κράτος πρέπει να προστατεύει το παιδί αμέσως μετά τη γέννησή του. Η οικογένεια δαιμονοποιείται.
Θα λένε:
«Πόσο τρομακτικές ήταν οι παλιές ημέρες, όταν χωρίς άδεια, ανεκπαίδευτα ζευγάρια είχαν πλήρη έλεγχο πάνω στα ευάλωτα παιδιά πίσω από κλειστές πόρτες με όλες τις νευρώσεις, τις εξαρτήσεις, ή διαστροφές που τύχαινε να έχουν οι γονείς.
Πώς αυτό το απομεινάρι της πατριαρχικής δουλείας συνέχιζε να υπάρχει τόσο καιρό και δεν ήταν δυνατόν να αναγνωριστεί το τι ήταν;
Πόσο καλύτερη είναι τώρα η κατάσταση με τα παιδιά να μεγαλώνουν επιστημονικά από εκπαιδευμένο προσωπικό που τους διδάσκουν υγιείς αξίες».


Αφότου εισήχθη η δημόσια εκπαίδευση το κράτος και η οικογένεια έχουν ανταγωνιστεί για τον έλεγχο της διαμόρφωσης των παιδιών στην παιδική τους ηλικία.
Στις θρησκευόμενες οικογένειες, η εκκλησία έχει τη δική της συμβολή στη διαμόρφωση αυτή.
Στο μικροδιαχειριζόμενο μετα-καπιταλιστικό μέλλον, με το Δόγμα Σοκ και Δέος για το σενάριο της γέννησης, θα είναι λογικά αναμενόμενο να αδράξουν την ευκαιρία να εφαρμόσουν την «τελική λύση» του κοινωνικού ελέγχου που θα είναι να μονοπωλήσει το κράτος την ανατροφή των παιδιών
Αυτό θα εξαλείψει από την κοινωνία το δεσμό γονέα-παιδιού, και, συνεπώς, και τους οικογενειακούς δεσμούς γενικότερα. Δεν θα υπάρχει πλέον η έννοια των συγγενών.

Θα υπάρχουν απλά οι εργάτριες μέλισσες, οι μέλισσες των υπηρεσιών ασφάλειας και οι βασίλισσες μέλισσες οι οποίες θα μοιράζουν σε μικρές μερίδες το μέλι.


Υστερόγραφο
Αυτή είναι μια εκτενής και κάπως λεπτομερής πρόγνωση σχετικά με την αρχιτεκτονική του μετα-καπιταλιστικού καθεστώτος και της διαδικασία μετάβασης που απαιτείται για να υλοποιηθεί.
Ο όρος «νέα παγκόσμια τάξη» είναι εξαιρετικά ανεπαρκής για να χαρακτηρίσει τη ριζοσπαστική φύση του κοινωνικού μετασχηματισμού που προβλέπεται στην πρόγνωση αυτή.
Ένας πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός θα ήταν ένα «ποιοτικό άλμα στην εξημέρωση του ανθρώπινου γένους».
Μικροδιαχειριζόμενες ζωές και μικροπρογραμματιζόμενες πεποιθήσεις και σκέψεις.

Ένα άλλοτε άγριο είδος μετασχηματισμένο σε κάτι που μοιάζει με την κουλτούρα των μελισσών ή των μυρμηγκιών.

Είναι περιττό να πω ότι θα επιβάλλεται η συστηματική χρήση ψυχοτρόπων ουσιών ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ανταπεξέλθουν συναισθηματικά με ένα τέτοιο στείρο, απάνθρωπο περιβάλλον.

Για να γίνει δυνατός ένας τόσο ριζικός μετασχηματισμός είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι απαιτείται ένα πολύ μεγάλο σοκ, της κλίμακας μιας κατάρρευσης, ενός κοινωνικού χάους και, ενδεχομένως, της κλίμακας μιας πυρηνικής ανταλλαγής.
Χρειάζεται να υπάρξει μια σιωπηρή εντολή «κάντε ό, τι είναι απαραίτητο να μπορέσει να κινηθεί η κοινωνία ξανά».
Το σοκ θα πρέπει να αφήσει τους ανθρώπους σε κατάσταση πλήρους αδυναμίας που να συγκρίνεται με αυτήν των επιζώντων στα βομβαρδισμένα χαλάσματα της Γερμανίας και Ιαπωνίας μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τίποτα λιγότερο δεν θα αρκεί.

Την ακρίβεια της πρόγνωσης, ως πρόβλεψης, φυσικά είναι αδύνατον να την γνωρίζουμε εκ των προτέρων.
Ωστόσο, κάθε μέρος της πρόβλεψης βασίστηκε σε πρόδρομα σημάδια που υπάρχουν ήδη, στον τρόπο λειτουργίας που έχει ήδη εισαχθεί, σε τάσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει, αισθήματα που έχουν εκφραστεί, σινιάλα που έχουν δοθεί και ενέργειες που έχουν αναληφθεί και των οποίων οι συνέπειες μπορούν να προβλεφθούν με βεβαιότητα.

Επιπλέον, κοιτώντας όλους αυτούς τους δείκτες μαζί, βλέπει κανείς μια ορισμένη νοοτροπία, μια απολυταρχική αποφασιστικότητα για την εφαρμογή της «ιδανικής λύσης» χωρίς συμβιβασμό, χρησιμοποιώντας ακραία μέσα και με αχαλίνωτη τόλμη.

Οι παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν αποτελέσει πρόβες γι αυτήν την ιστορική στιγμή.
Η υποδομή του αστυνομικού κράτους έχει ήδη τεθεί και έχει τεσταριστεί.

Η οικονομία βρίσκεται σε στάδιο κατάρρευσης.
Ο εχθρός είναι περιτριγυρισμένος με πυραύλους
.
Αν όχι τώρα το τελικό έπαθλο, τότε πότε θα υπάρξει μια καλύτερη ευκαιρία;

Οι ελίτ σχεδιαστές υποστηρίζονται από κατάλληλες ομάδες προβληματισμού και γνωρίζουν ότι η νέα κοινωνία πρέπει να έχει συνοχή διαφόρων τύπων.
Έχουν ήδη αρκετή εμπειρία με την κοινωνική μηχανική όταν προετοίμαζαν την άνοδο του φασισμού και στη συνέχεια όταν εγκαθιστούσαν τα μεταπολεμικά καθεστώτα.

Κατανοούν τη σημασία της μυθολογίας.
Για παράδειγμα, υπάρχει η μυθολογία του ολοκαυτώματος, όπου η όλη ιστορία έχει να κάνει με την εξόντωση καθ΄εαυτή.
Η ιστορία δεν μιλάει για την κύρια αποστολή των στρατοπέδων συγκέντρωσης που ήταν η παροχή εργασίας σκλάβων για την πολεμική παραγωγή.
Μερικές από τις εταιρείες που χρησιμοποιούσαν την εργασία σκλάβων ανήκαν σε Αμερικανούς που εφοδίαζαν τη γερμανική πολεμική μηχανή.
Αυτό πετυχαίνει μυθολογία.
Αν και περιέχει αλήθεια, πετυχαίνει να αποκρύψει τα ίχνη και τα εγκλήματα των ελίτ perps, αφήνοντας άλλους να φέρουν όλο το βάρος της ιστορικής δαιμονοποίησης.

Νομίζω, λοιπόν, ότι υπάρχει μια υγιής βάση για την πρόβλεψη του είδους της μυθολογίας που θα σχεδιαστεί για να αφήσουν πίσω και να απορρίψουν τους παλιούς τρόπους και να εμφανίσουν το νέο ως σωτηρία.
Υπάρχει ένα μεγάλο ιστορικό προηγούμενο όπου αλλαγές εποχών συνδέονταν με αλλαγές μυθολογίας, συχνά εκφραζόμενες με θρησκευτικούς όρους.
Θα υπάρξει ένας οικείος κύκλος στη νέα μυθολογία, μια ανάμιξη και εκ νέου ιεράρχηση οικείων αξιών και υποθέσεων, ούτως ώστε να συντονιστούν με την δυναμική του νέου καθεστώτος.

Η φύση της οικονομίας του άνθρακα έχει κατά κάποιο τρόπο σηματοδοτηθεί με ευκρίνεια. Προυπολογισμοί άνθρακα και πιστώσεις άνθρακα προορίζονται σαφώς να καταστούν πρωτογενή συστατικά της οικονομίας.
Καθώς έχουμε δει ελίτ και λαϊκό κίνημα να υποστηρίζουν το κίνημα κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η αυθαίρετη ανεπάρκεια των πιστώσεων άνθρακα μπορεί εύκολα να ρυθμιστεί με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος..
Και η κινδυνολογία για εξάντληση του πετρελαίου είναι πάντα διαθέσιμη ως ένα πρόσθετο στήριγμα.
Όπως το έχουν εκφράσει συχνά οι εκπρόσωποι των ελίτ, όταν έρθει η ώρα, οι μάζες θα ζητήσουν να επιβληθεί η νέα παγκόσμια τάξη.

Η φύση της υπηρεσίας ασφάλειας έχει σηματοδοτηθεί σαφώς με την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων από το 1998 στο Σιάτλ
και μετά με την αυξημένη χρήση σκληροτράχηλων δολοφόνων μισθοφόρων στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, από την υπερβολική και καταχρηστική συμπεριφορά της αστυνομίας, από τις διαδικασίες ασφαλείας στα αεροδρόμια, το Γκουαντάναμο και τις απαγωγές, τη δημιουργία στρατιωτικού κλάδου εσωτερικών υποθέσεων προσανατολισμένου στην αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης στο εσωτερικό και από τον τρόπο που χειρίστηκαν τις έκτακτες περιστάσεις Κατρίνα και Αϊτή.

Θα ήταν μεγάλο λάθος να σκεφτούμε τις τελευταίες επιχειρήσεις (Κατρίνα και Αίτή) ως αποτυχημένες.
Ήταν ασκήσεις διαχείρισης ένος συγκεκριμένου τύπου κατάρρευσης ενός συγκεκριμένου είδους που θα πρέπει να εφαρμόζονται σε ορισμένους πληθυσμούς
με την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν να θεωρούνται κατάλληλα για τη χορήγηση βοήθειας σε αμάχους θύματα καταστροφών.
Αυτά τα επιλεγμένα θύματα φυσικών καταστροφών θα θεωρούνται πρωτίστως ως απειλή για την αστική τάξη, ή ίσως ανεπιθύμητοι ώστε να φυλακίζονται ή να εξοντώνονται.
Θα δαιμονοποιούνται ως στασιαστές και αρχαιοκάπηλοι
.
Η βοήθεια θα έρχεται αργότερα, αν θα έρχεται καν.
Και μπορεί όλα να μεταδίδονται από την τηλεόραση και κατά κάποιο τρόπο να θεωρούνται ως ο ενδεδειγμένος τρόπος που πρέπει να ακολουθείται.
Αυτές οι δύο ασκήσεις δεν ήταν καθόλου αποτυχημένες.
Ήταν ανησυχητικά επιτυχείς, ως προς την πραγματικού χρόνου μυθολογία PR.

Ο περιορισμένος ρόλος των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες θα είναι κατά κύριο λόγο κατανεμητές των εντελλόμενων προϋπολογισμών, έχει με σαφήνεια σηματοδοτηθεί από τις μακροβιότατες πολιτικές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στον τρίτο κόσμο και από τον τρόπο που οι τραπεζίτες έχουν ασκήσει διδακτορία στις κυβερνήσεις με τις εκτεταμένες διασώσεις.
Το παράδειγμα των προυπολογισμών των δικαιωμάτων άνθρακα επιτυγχάνει την ίδια μικροδιαχείριση με πολύ πιο άμεσο τρόπο και είναι το φυσικό αποτέλεσμα της ώθησης για επιβολή αυστηρών ορίων άνθρακα.
.
.