Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)
Για μεγέθυνση ή σμίκρυνση κειμένων πατήστε το Ctlr (κάτω αριστερά του πληκτρολογίου) και μετακινείστε μπρος ή πίσω τον τροχό του ποντικιού

30.6.11

Τα Πληκτρολόγια




Παλιότερα η πένα και σήμερα τα πληκτρολόγια είναι όπως τα μαχαίρια.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μοιράσουν άρτο, αλλά και να ματώσουν και να πληγώσουν.
Μπορούν να ανοίξουν πληγές για να θεραπεύσουν ή να ανοίξουν πληγές για να αφαιμάξουν.

Να κρατάς ένα μαχαίρι στο χέρι, ιδιαίτερα όταν είναι ιδιαίτερα κοφτερό, δεν είναι απλή υπόθεση.
Δεν μπορείς να το κραδαίνεις εν θερμώ.
Το μαχαίρι γίνεται όπλο.
Ένα όπλο εκπυρσοκροτεί. Το ίδιο και ένα πληκτρολόγιο.
Οι λέξεις γίνονται βόλια και λαβώνουν όχι μόνον την αισθητική.

Μήπως τελικά πολεμοχαρείς δεν είναι μόνον αυτοί που καταλαμβάνουν μια χώρα με στρατό;
Αλλά κι αυτοί που επειδή δεν διαθέτουν στρατό εφορμούν με το πληκτρολόγιο για να εξοντώσουν τον «εχθρό»;

«Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας και όποιος είναι εναντίον μας είναι ο κακός»
είναι γνωστό ως το μοτίβο των Αμερικανών εξουσιαστών

Το μοτίβο αρκετών πληκτρολόγων πόσο διαφορετικό είναι απ αυτό;
«Ο κόσμος κατέχει το όνειρο ενός πράγματος, του οποίου δεν έχει παρά να κατέχει τη συνείδηση, για να το κατέχει πραγματικά»
είναι τα λόγια του Μαρξ σε επιστολή του το 1843 που αναφέρει στην ανάρτησή του
«εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη»
ένας ιστολόγος που το πληκτρολόγιό του θρέφει και συνειδητοποιεί.

Τη συνείδηση αυτή πως την υπηρετεί ένα πληκτρολόγιο που εκπυρσοκροτεί;

21.6.11

Ο Σύγχρονος Πύργος της Βαβέλ





Από το Nature News με τίτλο:


Τι θά λεγαν σήμερα οι ειδικοί και οι κρατικοί αξιωματούχοι αν βυθιζόταν ο Τιτανικός αλλά δεν ήθελε κανείς να το παραδεχθεί;
Η οικονομία των ΗΠΑ βυθίζεται και έχει κατακλυσθεί με πρωτοφανή όγκο νερού (που είναι το χρέος),
αλλά σχεδόν κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παραδεχτεί το προφανές γεγονός ότι το πλοίο βουλιάζει.
Όπως και με τον Τιτανικό, οι περισσότεροι «ειδικοί» εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι η αμερικανική οικονομία δεν μπορεί να βυθιστεί, παρά τις προφανείς ενδείξεις ότι θα πρεπε να κατευθυνόμαστε προς τις σωστικές λέμβους.

Έτσι, σε πνεύμα κωμωδίας - η οποία είναι, σε τελευταία ανάλυση, αυτό που βλέπουμε στην Ουάσιγκτον αυτές τις μέρες - φανταστείτε τον Τιτανικό να χτυπάει σε ένα παγόβουνο, το 2011,
και μια σειρά ειδικών οι οποίοι όλοι προσπαθούν να εμφανίσουν το γεγονός με το δικό τους τρόπο.

Παρακάτω είναι αυτά που θα έλεγαν:

-Λευκός Οίκος, εκπρόσωπος τύπου:
Το παγόβουνο είχε τοποθετηθεί στον Ατλαντικό ωκεανό από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν.

 - Χημικός
Αυτό δεν είναι παγόβουνο. Είναι απλώς διοξείδιο του υδρογόνου σε στερεά κατάσταση.

 -Αλ Γκορ:
Το παγόβουνο δεν θα υπήρχε εκεί, αν δεν έλιωναν οι πάγοι στους πόλους.

 -Μέλος του κογκρέσου:
Βιαστείτε να περάσουμε νέο νόμο που να λέει ότι τα πλοία δεν βυθίζονται.

 - Πρόεδρος Ομπάμα:
Ο Τιτανικός δεν βυθίζεται. Πρόκειται απλά για "υδρόβια δράση".

 - Πρώην πρόεδρος Μπους:
Τα παγόβουνα είναι όπλα μαζικής καταστροφής που φυτεύτηκαν στον ωκεανό από τους τρομοκράτες.
Πρέπει να εκδικηθούμε τους τρομοκράτες των παγόβουνων!


 -Πεντάγωνο:
Θα εξισορροπήσουμε την οπή στη μια πλευρά του πλοίου ανοίγοντας με ανατίναξη μια αντίστοιχη οπή στην άλλη μεριά.

 - Επιθεωρητής TSA:
Δεν επιτρέπεται να μπείτε σε σωστικές λέμβους μέχρι να να γίνει πρωκτικός έλεγχος για εκρηκτικά.

 - Γιατρός ειδικός για τον καρκίνο:
Δεν μπορούμε να σταθεροποιήσουμε την οπή στο πλοίο, αλλά με το θαύμα της χημειοθεραπείας μπορούμε να σας κάνουμε να υποφέρετε τόσο πολύ που να μην σας νοιάζει.

 - Τραπεζίτης επενδύσεων της Wall Street
Μην ανησυχείτε, η κεντρική τράπεζα θα διασώσει όλο το νερό που μας κατακλύζει
Ο Τιτανικός είναι πολύ μεγάλος για να αστοχήσει.

 - Έφηβη:
Μπορώ να στείλω μήνυμα με το iPhone μου και κάτω από το νερό;

 - Γερουσιαστής Weiner:
Ναι, μπορείς και με την ευκαιρία να ένα ιδιαίτερα υποσχόμενο μήνυμα για σένα να με θυμάσαι.

 - Μέσος Αμερικανός
Είναι ανοικτός ακόμη ο μπουφές του πλοίου;

 - FDA (Οργανισμός φαρμάκων και τροφίμων):
Πιστεύουμε ότι το πλοίο βουλιάζει λόγω μόλυνσης E.coli που εξαπλώθηκε από το μαγειρείο.

 CDC (οργανισμός υγείας):
Όλοι πρέπει να εμβολιαστούν πριν βυθιστεί το πλοίο για την περίπτωση που υπάρχει ιός γρίπης των καρχαριών στο νερό.

 - Oπαδός κινήματος New Age:
Δεν υπάρχει οπή στο πλοίο, εκτός αν πιστεύετε ότι υπάρχει οπή στο πλοίο.

 - Ακαδημαϊκός
Έχω δημοσιεύσει άρθρο που αποδεικνύει ότι το πλοίο δεν μπορεί να βυθιστεί.
Θα ήθελε κάποιος να το διαβάσει; Παρακαλώ;

 - Δημοσιογράφος
Ο Τιτανικός έχει μια οπή στο πλάι του, αλλά επίσημες πηγές μας λένε ότι είναι μόνο "υδρόβια δράση" και δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Και εμείς τους πιστεύουμε.

 - Ομοσπονδιακή τράπεζα:
Έχουμε αποφασίσει να ρίξουμε περισσότερο νερό στο πλοίο με την ελπίδα να επιπλεύσει.

 - Ομοσπονδιακή κυβέρνηση:
Γεια σας, αυτές οι ξαπλώστρες φαίνονται αρκετά ωραίες. Ας τις επαναδιευθετήσουμε!

 - Ιατρός
Πρέπει να παραγγείλουμε καμιά εικοσαριά αξονικές τομογραφίες στα πλευρά του πλοίου και τον λογαριασμό να στείλουμε στο εθνικό σύστημα υγείας πριν να έχουμε οποιαδήποτε ιδέα τι να κάνουμε.

 - Αρνητιστής
Σταματήστε να μιλάτε για αρνητικά πράγματα. Επικεντρωθείτε στο θετικό και δεν θα χρειαστείτε σωσίβιο.

 - Ρεαλιστής:
Το πλοίο βυθίζεται. Πρέπει να σκεφτείτε τρόπο να κρατηθείτε ζωντανοί.

 - Αφελείς άνθρωποι
Μην ανησυχείτε. Αυτό το πλοίο δεν μπορεί να βυθιστεί.
Ακόμη και να βυθιστεί υπάρχει πλήθος σωστικών λέμβων.
Ακόμη κι αν δεν υπάρχουν αρκετές σωστικές λέμβοι όλοι έχουμε σωσίβια.
Ακόμη κι αν δεν έχουμε αρκετά σωσίβια, η κυβέρνηση θά ρθει να μας σώσει.

16.6.11

Είμαστε Φτιαγμένοι από το Υλικό των Άστρων





Στον κόσμο αυτό όλοι μας παίζουμε ρόλους.

Κάποιοι από τους ρόλους αυτούς είναι κοινοί για όλους, όπως είναι οι ρόλοι του καταναλωτή, του εργαζόμενου, του πολίτη-υπήκοου (φορολογούμενου, κ.α).
Άλλοι δεν είναι κοινοί, αλλά αφορούν πολλούς: ο ρόλος του πιστού, του πατριώτη, του καθώς πρέπει, κ.α.
Άλλοι, πάλι, είναι πιο προσωπικοί και εξατομικευμένοι, όπως ο ρόλος του επιστήμονα, του κορυφαίου επιστήμονα, του πνευματικού ταγού, του φιλάνθρωπου, του πετυχημένου, του υπεράνω.

Όπως όλα στον κόσμο αυτόν, οι ρόλοι αυτοί έχουν και το αντίθετό τους: τον αντίθετο ρόλο που παίζει κάποιος άλλος, αλλά και ο ίδιος ο άνθρωπος σε διαφορετικές περιστάσεις ή περιόδους της ζωής του.

Οι περισσότεροι από τους ρόλους αυτούς είναι μαθημένοι, μας τους έχουν εμφυσήσει από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, ιδιαίτερα μέσω της εκπαίδευσης.

Να παίζουμε ρόλους είναι ο τρόπος που έχουμε οι άνθρωποι να γνωρίσουμε τον κόσμο, ερχόμενοι σε σχέση ο ένας με τον άλλο γνωρίζοντας τον εαυτό μας και τους άλλους.

Πολλοί, όμως, από μας είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με τους ρόλους αυτούς και τους παίζουμε τόσο καλά που ξεχνάμε ότι είναι απλά ρόλοι που παίζουμε στο θέατρο της ζωής.
Ακόμη κι όταν, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, οι ρόλοι αυτοί εναλλάσσονται στο αντίθετό τους ακόμη και στη διάρκεια της ημέρας, όπως συμβαίνει με τον υπήκοο στη δουλειά του που μεταστρέφεται σε αφέντη στην οικογένειά του, τον αφέντη στη δουλειά του που μεταστρέφεται σε υπήκοο στην κυρά του, τον πάντα ευγενικό και προσηνή υπάλληλο στο βλοσυρό προϊστάμενό του που κάνει το βλοσυρό αφεντικό στον υφιστάμενό του, τον υπεράνω την ημέρα που τη νύχτα υποδύεται τον υποκάτω κ.ο.κ.

Τότε είναι που οι εξωτερικές καταστάσεις που απειλούν να διακόψουν τους καλομαθημένους ρόλους μας μπορεί να μην είναι κατ΄ανάγκην κακοτυχία, όπως το εκλαμβάνουμε στην αρχή.

Σ΄αυτή τη γη είμαστε περαστικοί, ταξιδιώτες στο ταξίδι της ζωής.
Να αναζητούμε απάνεμα στην πορεία μας αυτή, ίσως , μας ωφελεί. Μας ξεκουράζει και μας δίνει ενέργεια να συνεχίσουμε.
Αλλά να παραμένουμε καθηλωμένοι συνεχώς στα απάνεμα αυτά, ίσως φέρνει λήθη και δεν μας ωφελεί.
Η συντριβή των απάνεμων αυτών, ίσως, τελικά να μας ωφελεί
Μας βάζει ξανά καθ΄οδόν.

Σήμερα, ομολογουμένως, βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση συντριβής των απάνεμων στη ζωή μας.
Οι βεβαιότητες του παρελθόντος έχουν παρέλθει.
Πολλοί καλούμαστε να στερηθούμε ρόλους, μαθημένες συμπεριφορές, χρόνων ολόκληρων.

Καιρός να θυμηθούμε ποιοί είμαστε.

Βλ. και
- Το Ελπιδοφόρο Δυναμικό της Γενικευμένης Δυσαρέσκειας

- Η Ζωή είναι σαν ένα Φλυτζάνι Καφέ - Μην τα Παρατάς

14.6.11

Πολίτες ή Παιδίτες;



Έως ότου ενηλικιωθεί ο άνθρωπος την ευθύνη για τις πράξεις του ή τις παραλείψεις του αναλαμβάνει αυτός που έχει την εποπτεία του, γονέας ή επίτροπος.
Ο γονέας ή επίτροπος ευθύνεται για παραμέληση ανηλίκου, διότι δεν τον διαπαιδαγώγησε σωστά ή δεν φρόντισε έγκαιρα να τον συνετίσει.

Μετά την ενηλικίωση του ανθρώπου την ευθύνη για τις πράξεις του ή τις παραλείψεις του τις αναλαμβάνει ο ίδιος.
Δεν μπορεί να επικαλεστεί για την παραβατικότητά του την κακή διαπαιδαγώγησή του ή τη μη συνέτισή του από τον γονέα ή επίτροπο.
Είναι ενήλικας και η έννοια του επόπτη δεν ισχύει πλέον.
Αυτό ίσχυε μόνον την παλιά εποχή που η δουλεία είχε νομική υπόσταση.

Ένα παιδί μπορεί να επικαλεστεί ότι παρασύρθηκε στην παραβατική του πράξη από έναν συνομήλικό του ή έναν μεγαλύτερό του.
Ένας ενήλικος δεν μπορεί να το επικαλεστεί αυτό.
Θεωρείται ότι λόγω της ενηλικίωσής του διαθέτει ικανή νόηση ώστε να κρίνει ο ίδιος και να μην ακολουθεί απλά αυτό που κάνει κάποιος άλλος.
Η παραβατικότητά του ή η παρανομία του θεωρείται ότι είναι προσωπική του επιλογή.
Είτε είναι παράνομος, παραβιάζει τους νόμους επειδή διαφωνεί με αυτούς,
είτε είναι απλά παραβάτης των νόμων από αδυναμία ή για ίδιο όφελος
οφείλει να αναλάβει τις συνέπειες.

Σήμερα όμως παρατηρούμε μια εντελώς ιδιότυπη κατάσταση στην κοινωνία μας.
Οι ευθύνες για την παραβατικότητα ενήλικων μελών της κοινωνίας καταλογίζονται στην έλλειψη εποπτείας.
Κι ας μην ισχύει το νομικό καθεστώς της δουλείας.

- Για την τεράστια φοροκλοπή και φοροαποφυγή υπεύθυνοι θεωρούνται οι ανεπαρκείς πολιτικές φοροαστυνόμευσης.
Ακόμη κι όταν γίνεται γνωστό ότι οι πλέον φοροκλέφτες και φοροδιαφεύγοντες πολίτες είναι οι αυτοαποκαλούμενοι πνευματικοί άνθρωποι, επιστήμονες, καλλιτέχνες και συναφείς.
- Για την τεράστια καταπάτηση δημόσιας γης και οικειοποίηση εν γένει δημόσιας περιουσίας, υπεύθυνοι θεωρούνται ομοίως οι ανεπαρκείς και διαβρωμένοι μηχανισμοί εποπτείας.
Μολονότι και στην περίπτωση αυτή οι περισσότεροι καταπατητές είναι επίσης οι αυτοαποκαλούμενοι πνευματικοί άνθρωποι, πανεπιστημιακοί, δικαστικοί, καλλιτέχνες, κ.λ.π.
- Για τα μειωμένα έσοδα στις συγκοινωνίες υπεύθυνοι θεωρούνται οι ανεπαρκείς αιφνιδιαστικοί έλεγχοι.
- Για τις μεγάλες μισθολογικές διαφορές εργαζόμενων με ίδια καθήκοντα και ίδια προσόντα υπεύθυνοι θεωρούνται οι κρατικοί αξιωματούχοι που υπέκυπταν στους εκβιασμούς των πλέον ισχυρών συνδικαλιστών,
κ.ο.κ

Γνωρίζω ανθρώπους που όταν μπαίνουν ελεγκτές στο λεωφορείο και ζητούν να δουν αν έχουν εισιτήριο έχουν πρόβλημα.
Νοιώθουν ιδιαίτερα άβολα αν όχι προσβλητικά. Όχι γιατί είναι κοπανατζήδες.
Αλλά γιατί το θεωρούν ταπεινωτικό.
Το ίδιο νοιώθουν και όταν τους καλούν να τους ελέγξουν στην εφορεία ή τους στέλνουν έντυπα για παντός τύπου περαιώσεις.

Οι ιδιαίτερα παραβατικοί αυτοαποκαλούμενοι πνευματικοί άνθρωποι που καταγγέλλουν κάθε τόσο την ανικανότητα του κράτους, για την παραβατικότητα κατά κανόνα των άλλων, δεν έχουν τέτοιου τύπου προβλήματα;

Ασκούν την έντονη κριτική τους ως υπεύθυνοι πολίτες,
Για τη δική τους παραβατικότητα είναι παιδίτες;

Bλ. και
- Τα 50 Δις από την 'Αξιοποίηση" της Δημόσιας Περιουσίας και η Απλή Λογική

-
Tα Προνόμια των Τραπεζών και οι Δικές μας Ευθύνες

11.6.11

Τέλος Εποχής - Έκκληση για τον Περικλή Μανιάτη




Λένε ότι ο άνθρωπος λίγο πριν τελειώσει η ζωή του βλέπει μπροστά του να εκτυλίσσεται όλη του η ζωή, όπως σε κινηματογραφική ταινία.
Είναι σαν να μαζεύεται το φιλμ πάνω στο οποίο αποτυπώθηκαν αυτά που έκανε και αυτά που δεν έκανε.στη ζωή του.
Φυσικά αυτό δεν είναι από τα πράγματα που ελέγχονται. Μπορεί να συμβαίνει, μπορεί και όχι. Μπορεί να συμβαίνει σε μερικούς και σε άλλους όχι.
Μπορεί να συμβαίνει από μόνο του ή επειδή το θέλησε κάποιος.

Κάτι ανάλογο γίνεται σε μερικούς ανθρώπους και όταν τελειώνει η ζωή μιας ημέρας, λίγο πριν κοιμηθούν.
Υπάρχουν άνθρωποι που κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν κάνουν ανασκόπιση της ημέρας που πέρασε.

Κάθε μέρα της ζωής του ανθρώπου μπορεί να τη δει κανείς ως μικρογραφία ολόκληρης της ζωής.
Το πρωί ο άνθρωπος γεννιέται και το βράδυ πεθαίνει.

Φυσικά και δω ισχύει ότι σημαντικό δεν είναι μόνο το τι κάνεις αλλά και με ποια συνείδηση το κάνεις, τι είναι αυτό που εμψυχώνει την πράξη.
Και οι πράξεις μας θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι όπως και μεις. Είναι κατά κάποιο τρόπο τα παιδιά μας και μας μοιάζουν. Διαθέτουν σώμα και ψυχή.

Μπορεί η ανασκόπιση της ημέρας να είναι απλά μια σχέτη τεχνική, απλά μια συνήθεια, να της λείπει η ψυχή,
ή μπορεί να είναι πράγματι επωφελής, αν αυτός που την κάνει αφήνεται κατά το δυνατόν ανοιχτός και απροκατάληπτος να παρατηρήσει κατά το δυνατόν ως ουδέτερος παρατηρητής.

Κατά πόσον η ανασκόπιση είναι επωφελής για τον άνθρωπο φαίνεται στις ημέρες που θα ακολουθήσουν, αν κάτι επι της ουσίας και όχι επιφανειακά αλλάζει σιγά σιγά στη στάση της ζωής του.

Όπως συμβαίνει με την ατομική ζωή του ανθρώπου, συμβαίνει και με την κοινωνία στο σύνολό της.
Έχει κι αυτή τις ημέρες της που τελειώνουν.
Και λίγο πριν τελειώσουν γίνεται ανασκόπιση της ημέρας που πέρασε, τι έγινε, τι δεν έγινε, τι θα μπορούσε να γίνει, τι θάπρεπε να αλλάξει.

Μια τέτοια μέρα για την κοινωνία βρίσκεται στο τέλος της τις ημέρες αυτές.
Η ανασκόπιση θα μπορούσε να βοηθήσει η επόμενη ημέρα να είναι επί της ουσίας αλλαγμένη.

Και την ανασκόπιση την βλέπουμε όντως να γίνεται στην κοινωνία μας.
Μόνον που δεν μοιάζει και τόσο με αυτή για την οποία μιλήσαμε παραπάνω.
Είναι τόσο θορυβώδης!

Οι άνθρωποι, μέλη της κοινωνίας, που την κάνουμε δεν φαίνεται να νοιώθουμε την ανάγκη να αποσυρθούμε σε ένα ήσυχο μέρος, να αποστασιοποιηθούμε κάπως απ αυτά που κάναμε κατά τη διάρκεια της ημέρας που τελειώνει
ώστε να είμαστε σε θέση να είμαστε παρατηρητές και όχι απλά θεατές που ταυτίζονται κάθε φορά με τον ένα ή τον άλλο ήρωα της τανίας της κοινωνικής ζωής που εκτυλλίσσεται μπροστά μας.

Πολλοί δεν φαίνεται να αντιλαμβανόμαστε ότι η ανασκόπιση αυτή αφορά και μας τους ίδιους, ότι και μεις αποτελούμε μέλη αυτής της κοινωνίας και θα πρέπει να εστιάσουμε και στη δική μας συμμετοχή στα δρώμενα.

Γινόμαστε απλά κατήγοροι όχι παρατηρητές.
Και είμαστε τόσο εύκολοι στις κρίσεις μας για τους άλλους!

- Μπορεί στην οικογενειά μας να μην τα καταφέρνουμε στις σχέσεις με το σύντροφό μας ή τα παιδιά μας
- στη δουλειά μας να έχουμε δυσλειτουργικές σχέσεις με τους συνεργάτες μας, ανωτέρους και κατωτέρους,
αλλά να μιλάμε τόσο απαξιωτικά και να καταλογίζουμε ασυγχώρητη ανικανότητα όταν κάποιοι αξιωματούχοι δεν μπορούν να επιλύσουν ιδιαίτερα πιο δυσλειτουργικές σχέσεις μεταξύ διαφόρων αντιμαχόμενων στρωμάτων της κοινωνίας

- Μπορεί να εργαζόμαστε σε μεγαλοεταιρίες και για να διατηρήσουμε την προνομιακή θέση μας σ΄αυτές να συμπράττουμε σε πρακτικές που γνωρίζουμε ότι είναι επιζήμιες για το σύνολο,
- να εργαζόμαστε σε πανεπιστήμια και να κάνουμε πάμπολλους συμβιβασμούς για να αναρριχηθούμε στην ιεραρχία, να ακολουθούμε την πεπατημένη και να κατευθύνουμε την ερευνητική μας παραγωγή σε Αμερικάνικα περιοδικά, απαξιώνοντας τα αντίστοιχα ελληνικά, στηρίζοντας έτσι την Αμερικανική κυριαρχία και εξάρτηση,
- μπορει να εργαζόμαστε σε ερευνητικά κέντρα, (στα οποία μπορεί να έχουμε προσληφθεί προνομιακά) και να οργανώνουμε και συμμετέχουμε σε έρευνες του ΝΑΤΟ,
αλλά να κατακευρανώνουμε διάφορους αξιωματούχους ως Αμερικανόδουλους και υποκύπτοντας σε συμβιβασμούς και εκβιασμούς.

Πέρα από ανεδαφική,
η ανασκόπισή μας είναι αρκετές φορές και τόσο επιφανειακή!

Αφηνόμαστε να αιχμαλωτίζεται η προσοχή μας από το θορυβώδες και το εκτυφλωτικό και
να μην εστιάζουμε στο αθόρυβο και περιθωριακό που όμως είναι ασύγκριτα πιο πρωταγωνιστικό.
Δεν βλέπουμε την κενότητα και το σκοταδιστικό ρόλο των πρώτων και δεν ανακαλύπτουμε τον καταλυτικό ρόλο των δεύτερων.

Αυτές τις ημέρες γίνεται έκκληση για έναν αθόρυβο άνθρωπο από άλλους αθόρυβους ανθρώπους
Το κείμενο της έκκλησης εστάλη με email και παρατίθεται παρακάτω:


Περικλής Μανιάτης: Η ξεχασμένη «παράπλευρη απώλεια»
βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και χρειάζεται συνέχεια αίμα


ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ, αρκετές μέρες μετά, η "παράπλευρη απώλεια" τής επίθεσης στό αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων στίς 14 Μάη εξακολουθεί νά βρίσκεται σέ σοβαρή κατάσταση λόγω τών εγκαυμάτων στό σώμα του

ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΙΜΑ

(κάλεσμα σέ κάθε σκεπτόμενο, ευαίσθητο καί ελεύθερο άνθρωπο
νά δώσει αίμα εθελοντικά γιά τόν Περικλή Μανιάτη/αιμοδοσία "Γιώργος Γεννηματάς" στήν οδό Μεσογείων
ή από κάθε τμήμα αιμοδοσίας νοσοκομείου αναφέροντας μόνο ότι τό δίνει γιά τόν Περικλή Μανιάτη πού βρίσκεται στήν μονάδα Πλαστικής Χειρουργικής στό νοσοκομείο "Γιώργος Γεννηματάς" στήν Αθήνα)


Ισως η πιό επιβεβλημένη στιγμή γιά νά μιλήσεις είναι όταν αντιλαμβάνεσαι τόν κυνισμό, τόν παραλογισμό καί τήν τυφλότητα πού συνεχίζει στήν ίδια συχνότητα μηδενιστικής απαξίωσης τής ανθρώπινης ζωής,

παρά τήν τραγική εμπειρία γιά τό κίνημα μέ τούς 4 νεκρούς στήν τράπεζα "Μαρφίν",στίς 5 Μάη τού 2010.


Κάποιοι στερούνται νόησης άρα καί αυτοκριτικής καί εξακολουθούν νά "παίζουν" μέ τά σώματα γύρω τους σάν τήν παιδική αρρώστεια μέ τά πλαστικά στρατιωτάκια
όταν φιλοεξουσιαστικές δράσεις όπως αυτή στίς 14/5/2011 στήν οδό Καλλιδρομίου στά Εξάρχεια τραυματίζουν τρείς απλούς πολίτες καί τόν ένα απ΄αυτούς τόν 48χρονο εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη νά εξακολουθεί νά δίνει τόν δικό του κρίσιμο αγώνα γιά νά διατηρηθεί στήν ζωή
έχοντας "κληρονομήσει" από τό πέρασμα τής "αγωνιστικής δράσης"
(εμπρησμός καί έκρηξη ντεπόζιτου αστυνομικού δικύκλου πού ήταν κοντά του)
εγκαύματα γ΄βαθμού πού έχουν προκαλέσει μιά σειρά σοβαρών οργανικών προβλημάτων.


Τήν ώρα πού ο αγωνιστής φοιτητής Γιάννης Καυκάς βγαίνει ζωντανός καί νικητής τής πάλης πού έδωσε γιά μέρες στήν εντατική μετά τόν άγριο ξυλοδαρμό του από βασανιστές τών ΜΑΤ στήν διαδήλωση τής 11ης Μάη,
ο εργαζόμενος στήν λαϊκή αγορά Περικλής Μανιάτης πού προσπάθησε νά σώσει απ΄τήν φωτιά 55 χρονη πού πουλούσε λουλούδια σέ διπλανό πάγκο
νοσηλεύεται στήν πλαστική Χειρουργική τού "Γιώργος Γεννηματάς" έχοντας μεγάλη ανάγκη γιά αίμα.


Ενα χρόνο ακριβώς μετά τό έγκλημα στήν "Μαρφίν" η πρέζα τής "ορθής αντίληψης"
(πού όπως κάθε πρέζα σκοτώνει αργά ή γρήγορα)
γιά τήν "δυναμική απάντηση στήν κυριαρχία"

εξακολουθεί νά βασανίζει ανύποπτους πολίτες
(πού δέν φέρνουν καμμία ευθύνη γιά τήν βαρβαρότητα καί τήν βία τών διαχειριστών καί εκπροσώπων τής "δημοκρατίας" πού ως τέτοια έχει παντού αδιέξοδα)


αλλά καί νά "αυτοκτονεί" μέ τήν θανατερή ιδεοληψία της τό ίδιο της τό "πολιτικό υποκείμενο"

(όπως θέλουν νά παρουσιάζονται στήν ανάληψη ευθύνης γιά τά γεγονότα)
πώς η ανατροπή τού θεσμικού περιβάλλοντος καταστολής καί κρατικής τρομοκρατίας είναι υπόθεση "ρουτίνας" μερικών επιθέσεων σέ αστυνομικά τμήματα ή σέ "στρατηγικούς" συμβολικούς στόχους.

Ο καθένας φυσικά είναι ελεύθερος
(αφού αδυνατεί ή αδιαφορεί νά πάρει τά μαθήματα-παθήματα αυτής τής αποτυχημένης διαδρομής)
νά ακολουθήσει τίς επιλογές του καί νά καεί μέσα στήν ιδεοληψία του.
Δέν έχει όμως δικαίωμα νά θυσιάζει καί νά καίει άλλους ανθρώπους γιά τά λίγα λεπτά μιάς φλόγας έξω απ΄τήν αλώβητη σιδερένια πόρτα τού συστήματος καί τού θεάματος.

Οσα έγιναν στήν οδό Καλλιδρομίου στίς 14/5/2011 δείχνουν άλλη μιά φορά τήν περιφρόνηση στό Εμείς
(μέ τόν ίδιο τρόπο πού τό κάνει ο χουλιγκανισμός,οι εγκληματικές συμμορίες καί μαφίες, ο ίδιος ο παρασιτισμός καί μηδενισμός τής κάθε εξουσίας)πού δέν έχει μάτια γιά τήν ανθρώπινη ζωή παρά μόνο γιά τήν ολοκλήρωση τού "σκοπού".
Μέσα σέ ένα ασφυκτικό κλίμα οικονομικού τρόμου, εξαθλίωσης, ανασφάλειας καί απόγνωσης πού έχει καλλιεργήσει ο αντικοινωνισμός τού Κράτους ενάντια στήν πρόοδο, ανάπτυξη, πολιτισμό καί ευημερία τών πολιτών, οι πρακτικές αυτές
πού έχουν φυσικά πεθάνει,όπως καί η αντίληψη-φυλακή πού προσπαθεί νά τίς "αναστήσει" ως άλλη θρησκεία, μά όμως θρησκεία!)
οδηγούν τήν κοινωνία στό άλλο άκρο
(πού ως άκρο κι αυτό επωφελείται καί βολεύεται μέσα στήν συνολική κρίση συναντώντας τό άλλο του μισό στίς στάχτες τής Μαρφίν καί στήν Καλλιδρομίου)
τής εθνικιστικής καί ρατσιστικής βίας πού χρησιμοποίησε τήν στυγερή καί αποτρόπαιη δολοφονία τού 44χρονου Μανώλη Καντάρη στήν γωνία 3ης Σεπτεμβρίου καί Ηπείρου
γιά νά επιβάλλει από τό βράδυ εκείνο στό κέντρο τής Αθήνας τό μισητό σκηνικό φρίκης, τραμπουκισμού καί βίας μέ ομαδικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών.

Δέν είναι φυσικά ούτε θά είναι ποτέ ανθρώπινο, επαναστατικό ή αναρχικό, η πρόθεση καί ο σχεδιασμός νά κάψεις αστυνομικούς.

Πολύ όμως περισσότερο δέν θάναι ποτέ ανθρώπινο, επαναστατικό ή αναρχικό νά μένει πίσω τραυματισμένος βαριά ένας απλός ανύποπτος συνανθρωπός μας
από τίς συνέπειες τής προχειρότητας καί τής ανοργανωσιάς
μιάς κατά τά άλλα εξουσιαστικής δράσης πού έρχεται νά προστεθεί μαζί μέ παρόμοιες άλλες στό νά δώσει χέρι βοηθείας στήν προσπάθεια τού Κράτους νά ποινικοποιήσει όχι μόνο τούς αναρχικούς αλλά καί τό σύνολο τής συνοικίας τών Εξαρχείων ως "γκέττο εγκληματικών στοιχείων"
αποσκοπώντας στήν υποβαθμισή της καί στήν επιβολή ειδικών μέτρων καί νόμων "τήρησης τάξης" στήν περιοχή.

Η λαϊκή αγορά καί όσοι κινούνται μέσα σέ αυτήν δέν είναι "ασπίδα", δέν είναι "αόρατοι", δέν είναι "μάζα καί σωρός",
δέν είναι μέ τό "έτσι θέλω" τού κάθε ασυνείδητου πολέμαρχου "περιφρούρηση" καί "κάλυψη" γιά νά αποχωρήσεις από τήν "μάχη" βολικά χωρίς απώλειες
μετά τήν τελετή τού φετιχισμού τής βίας έξω από τό αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων.


Καί όσο κάποιοι δέν βάζουν φωτιά σέ εκτονώσεις χρήσιμες προβοκάτσιες γιά Κράτος, Καρατζαφέρηδες καί Χρυσαυγίτες
τόσο άνθρωποι δικοί μας σάν τά θύματα τής Μαρφίν ή τής Καλλιδρομίου θά δολοφονούνται ή θά καίγονται μά πάντα σχεδόν όπως καί τώρα η ζωή τους θά μπαίνει σέ κίνδυνο.

Καί όσοι μέ τίς επιλογές τους συνεχίζουν νά παίζουν μέ τούς συνανθρώπους μας σάν τήν παιδική αρρώστεια μέ τά πλαστικά στρατιωτάκια,
τόσο θά έχουν τούς αναρχικούς καί κάθε αγωνιστή,πάντα εναντιά τους.


αναρχική συντροφικότητα καί αλληλεγγύη από τά Νότια στόν εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη


erozer2000@yahoo.gr
______________________________
εκτός από τήν αλληλεγγύη σέ αίμα πού έχει προτεραιότητα
μαζεύονται καί χρήματα γιά τά έξοδα νοσηλείας τού Περικλή Μανιάτη στόν λογαριασμό
Αγροτική Τράπεζα, 416 01 013061 62

6.6.11

Συνελεύσεις στις πλατείες - Ανοχή και ανεκτικότητα





Κατά τη γνώμη μου η πιο χαρακτηριστική ένδειξη ωριμότητας ενός ανθρώπου είναι η ανεκτικότητα. Η ανεκτικότητά του απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις που δεν τον βρίσκουν σύμφωνο.

Η ανεκτικότητα διαφέρει από την ανοχή.
Μπορεί να πει κανείς ότι ανεκτικότητα και ανοχή είναι αντίθετα.

Ο ανεκτικός άνθρωπος αναγνωρίζει στον άλλο το δικαίωμα να είναι διαφορετικός.
Ο άνθρωπος που ανέχεται δεν το αναγνωρίζει αυτό. Δεν τον αποδέχεται τον άλλο.
Τον θεωρεί λάθος, αλλά δεν αντιπαρατίθεται μαζί του για διάφορους λόγους.

Και στην ανεκτικότητα και στην ανοχή δεν εκδηλώνεται εναντίωση στον άλλο.
Αν και η εξωτερική εκδήλωση φαίνεται ίδια και στις δύο περιπτώσεις, εντούτοις, είναι εντελώς άλλης τάξης η μία από την άλλη.
Είναι όπως με έναν ταχύτατα περιστρεφόμενο δίσκο και έναν εντελώς ακίνητο.
Και οι δύο φαίνονται το ίδιο ακίνητοι. Αλλά ενεργειακά δεν είναι καθόλου το ίδιο.

Αυτός που ανέχεται δεν διαφέρει και πολύ από τον μη ανεκτικό άνθρωπο.
Και οι δύο νοιώθουν μέσα τους εναντίωση.
Ο πρώτος δεν την εκδηλώνει, ο δεύτερος την εκδηλώνει.
Και οι δύο έχουν παγιωμένες απόψεις, Γι αυτό ενοχλούνται όταν κάποιος άλλος τις αμφισβητεί με τον λόγο του ή τη στάση της ζωής του.

Η ενόχλησή τους είναι αποτέλεσμα του περιορισμού τους.

Ο ανεκτικός άνθρωπος έχει κι αυτός απόψεις, αλλά δεν αγκυρώνεται σ΄αυτές.
Γνωρίζει ότι είναι εφαλτήρια που πρέπει να υπερπηδήσει. Δεν αγκιστρώνεται σ΄αυτά.
Παρατηρεί τις αγκυλώσεις του, τις κατανοεί και τις αποδέχεται.

Μπορεί να μην είναι ελεύθερος ακόμη, αλλά απελευθερώνεται. Εκκενώνεται.

Προχωρά στο δικό του δρόμο και αφήνει χώρο και στον άλλο να προχωρά στον δικό του.
Μπορεί οι δρόμοι τους να διασταυρώνονται, μπορεί και όχι.
Δεν θεωρεί το δικό του μοναδικό που πρέπει να ακολουθήσουν και οι άλλοι.

Πολλοί δρόμοι συναντώνται αυτές τις ημέρες στις πλατείες, στους χώρους των συνελεύσεων.
Και αφήνουν χώρο ο ένας για τον άλλο.
Η ανεκτικότητα είναι η υπογραφή των ανθρώπων που συνέρχονται κάθε μέρα στις συνελεύσεις στο Σύνταγμα. Ιδιαίτερα των νέων μας.

Και αυτό είναι ήδη μια νίκη.

Βλ. και

Το Βιβλίο της Ζωής