''.. Μην προσπαθείς να είσαι φίλος μου. Μου αξίζει κάτι παραπάνω. Γνώρισε με.
Μολονότι συχνά στις αναρτήσεις παραθέτω ρήσεις-τσιτάτα «προσωπικοτήτων» στο πνεύμα της εποχής για να προσδοθεί κύρος στα γραφόμενα, με βάση τις εμπειρίες μου έχω οδηγηθεί να αναζητώ κύρος στις δηλώσεις της στάσης ζωής ανθρώπων απαλλαγμένων από την ανάγκη αναγνώρισης και διάκρισης και, γιαυτό, «αθόρυβων».
Διαβάζοντας τα παραπάνω λόγια από το Chrisxx.com για άλλη μια φορά ένοιωσα τη δύναμη του βιωμένου, το κάλλος του απλού και τη διδασκαλία των μικρών πραγμάτων στη ζωή.
Ξαναδιάβασα τα απέριττα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη, διάβασα για τον Κανέλλο της καρδιάς μας, αναπόλησα το καλοσυνάτο βλέμμα του παιδιού στα Εξάρχεια με το σάκο στην πλάτη να περιδιαβαίνει παρέα με τα δύο σκυλιά της πλατείας, ανακάλεσα τη σπιρτάδα στο βλέμμα των αλητάκων στα σοκάκια της παλιάς μου γειτονιάς και τη σπίθα στο βλέμμα των ατίθασων κακών μαθητών και αναθάρρησα.
Χθες βράδυ είδα το φεγγάρι.
Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα
