- Τα τελευταία λόγια μεγαλείου ενός ανθρώπου και πως τα μετάφρασαν
Tη φράση στον τίτλο την άκουσα να την λέει ένας άνθρωπος πολύ διαφορετικός από τους σύγχρονους ανθρώπους.
Την είπε στους βασανιστές και τους σοδομιστές του σώματός του πριν τη δολοφονία του.
Τους είπε ακόμη ότι αυτό που κάνουν το απαγορεύει ο νόμος της θρησκείας τους.
Τις φράσεις αυτές τις άκουσα να τις λέει σε σκηνές που έδειξαν για τις τελευταίες του στιγμές στην Τιβί πριν τρεις ημέρες στο νυχτερινό δελτίο της ΝΕΤ.
Μακάρι πολλοί από μας να έχουμε το ηθικό ανάστημα να εκλιπαρούμε με αυτόν τον τρόπο για τη ζωή μας όταν απλά θα πεθαίνουμε ήσυχα και από φυσικά αίτια.
- Τι λες και κάνεις σε κάποιον εκφράζει τι είσαι εσύ και όχι ο άλλος
Σ΄αυτούς που δεν βασάνισαν και σοδόμισαν το σώμα του αλλά βασάνισαν και σοδόμησαν πάνω του μεταφορικά και που σκυλεύουν τώρα την μνήμη του.
Και σ΄ αυτούς θα ήθελε να είναι δάσκαλος.
Αυτό έκανε όσο ήταν στη ζωή.
Ήταν οδηγός, έτσι τον αποκαλούσαν οι άνθρωποί του: οδηγό και αδελφό ηγέτη.
Είχαν ξαποστείλει κατά πάνω του κυνηγούς κεφαλών και αυτός απευθυνόταν σ΄αυτούς και τους αποκαλούσε γιο του και κόρη του. Xαιρόταν που ήταν από τα μέρη του και είχαν αναγνώριση και ισχύ στον κόσμο.
Την ερώτηση αυτήν την απευθύνω τώρα σε εμάς: "Γνωρίζουμε το σωστό και το λάθος;"
Γνωρίζουμε αν είναι σωστό να λέμε όσα λέμε γι αυτόν τον άνθρωπο;
Γνωρίζουμε αν είναι αλήθεια αυτά που του καταλογίζουμε;
Τα διαβάσαμε στις εφημερίδες και τα ακούσαμε και τα είδαμε στην τηλεόραση, θα πουν οι περισσότεροι.
Μήπως προσέξαμε αν οι τίτλοι σε αυτά που διαβάζαμε συμφωνούσαν με αυτά που γράφανε κάτω από τους τίτλους;
Μήπως προσέξαμε αυτά που δείχνανε στην Τιβί αν συμφωνούσαν με αυτά που έλεγαν ότι έδειχναν;
Έχω καταλάβει εδώ και πολύ καιρό, ιδιαίτερα από την εμπειρία μου στον εργασιακό μου χώρο, ότι αυτό που λες και κάνεις σε κάποιον άλλον εκφράζει τι είσαι εσύ που το λες και το κάνεις και όχι τον άλλο.
Εμείς είμαστε που χρειαζόμαστε να ψαχθούμε, να δούμε τι κάναμε, τι επιτρέψαμε να γίνει στον άνθρωπο αυτό,
αλλά κυρίως στους ανθρώπούς του που είναι η συντριπτική πλειοψηφία ενός ανεξάρτητου, υπερήφανου λαού.
Οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν πια ότι είναι μόνοι τους, ότι δεν μπορούν να υπολογίζουν σε μας.
Βγάζουν τα μαθήματά τους για τον πολιτισμένο κόσμο μας και ανακαλύπτουν το μεγαλείο μέσα τους.
Κάποια στιγμή στο μέλλον οι άνθρωποι αυτοί θα είναι ο θρύλος της σύγχρονης εποχής μας.
Το Σύνδρομο του Υποτακτικού
Για όσους παρακολουθούμε από κοντά τι γίνεται στη Λιβύη αυτόν τον καιρό δεν απορήσαμε, δεν ξαφνιαστήκαμε με τα βίντεο των βασανιστών του.
Είχαμε δει πάμπολλα άλλα βίντεο, είχαμε διαβάσει μαρτυρίες για ακόμη πιο μεγάλη φρίκη. Tα λυντσαρίσματα και εν ψυχρώ εκτελέσεις αιχμαλώτων δεν ήταν το χειρότερο.
Στο ιστολόγιο αυτό αποφεύγαμε να αναφερόμαστε σ΄αυτά.
Νοιώθαμε θλίψη που κάποιοι άνθρωποι κουβαλούσαν μέσα τους τόσο μεγάλα ελλείμματα, τόσο πολύ συσσωρευμένο εγκλωβισμένο πάθος και αναλογιζόμασταν και τη δική μας συμμετοχή σ΄αυτήν την κατάντια συνανθρώπων μας.
Άλλωστε, αμφιβάλλαμε κατά πόσον ήταν Λίβυοι αυτοί που ενέχονταν σ΄αυτά.
Γνωρίζαμε ότι ανάμεσα στους Λίβυους ΝατοΙκούς αντάρτες υπήρχαν Νατοϊκοί μισθοφόροι και πληρωμένοι δολοφόνοι. Γνωρίζαμε τη φρίκη των Αμερικανών στο Ιράκ.
Για άλλα πράγματα απορήσαμε. Για άλλα πράγματα παγώσαμε.
Για τη γύμνια τη δική μας.
Την εκφράσαμε στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις.
Θα επιχειρήσουμε να περιγράψουμε μια όψη της γύμνιας αυτής, όπως την παρατηρήσαμε αυτές τις ημέρες σε αυτούς που έχουν δημόσιο λόγο, στους λεγόμενους μορφωμένους κύκλους.
Την όψη εκείνη που στον τίτλο την αποκαλέσαμε σύνδρομο του υποτακτικού.
- Οι κοινοί απαγωγείς και βασανιστές και το σύνδρομο της Στοκχόλμης: η συμπόρευση των θυμάτων με τους θύτες για την επιβίωσή τους
Οι άνθρωποι αυτοί ως ένα μηχανισμό επιβίωσης αναπτύσσουν μια συμπαθητική στάση απέναντι στους απαγωγείς και καταπιεστές τους.
Φθάνουν μέχρι και να απωθούν από τη μνήμη τους ότι είναι οι απαγωγείς και καταπιεστές τους.
Καταλήγουν στο τέλος να ταυτίζονται και να συμπορεύονται μαζί τους.
Για να ενεργοποιηθεί η συμπεριφορά αυτή αρκεί ο απαγωγέας και καταπιεστής να δείχνει λίγες φορές κάποια θετική συμπεριφορά.
- Οι θεσμικοί απαγωγείς και βασανιστές ολκής
Την πρωτοκαθεδρία στους διεθνείς αυτούς απαγωγείς και καταπιεστές τους τελευταίους χρόνους, τουλάχιστον, κατέχουν αυτοί στις ΗΠΑ, Βρετανία και Ισραήλ.: οι μυστικές τους υπηρεσίες, CIA, Μ16, Mossad και οι τέως και νυν κρατούντες στο προσκήνιο και το παρασκήνιο των κρατών αυτών.
Μολονότι τελούμενα στο σκότος και με καμουφλάζ, αρκετά απ΄αυτά γίνονταν κάποια στιγμή γνωστά. Κάποια απ΄αυτά τα διαβάζαμε στις εφημερίδες.
- Η μετάλλαξή τους σε φανερούς εξολοθρευτές με νομική βούλα
Δεν καθυστερούν να απαγαγάγουν και να βασανίζουν.
Εξολοθρεύουν κατ΄ευθείαν.
Και τώρα το κάνουν φανερά.
Το δείχνουν ακόμη και στις Τιβί του κόσμου. Βγαίνουν και αναγγέλλουν τις προγραμματισμένες δολοφονίες τους.
Τη δουλειά που κάνανε παλιότερα οι μυστικές υπηρεσίες τους τις κάνουν τώρα απροκάλυπτα οι ίδιοι οι κρατούντες τους και οι υπάλληλοί τους.
Κάθονται σε μιαν αίθουσα, πατάνε ένα κουμπί και στην άλλη άκρη του κόσμου άνθρωποι γίνονται παρανάλωμα πυρός.
- To σύνδρομο του υποτακτικού: Η εθελοτυφλία και συμπόρευση με τους εξολοθρευτές για κοινωνική ανέλιξη
Και οι δύο ανήκουν στους λεγόμενους μορφωμένους κύκλους.
Και οι δύο εθελοτυφλούν και συμπορεύονται μαζί τους, όπως κάνουν αυτοί που εμφανίζουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Εμφανίζουν κι αυτοί ένα παρόμοιο σύνδρομο.
Και οι δύο κατηγορίες είναι θύματα, αλλά δεν θέλουν να το δουν.
Μόνον που η δική τους θυματοποίηση είναι πολύ διαφορετική απ΄ αυτήν των ανθρώπων με το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Έχει συνέπεια την εξολόθρευση εκατομμυρίων άλλων.
Και οι δύο κατηγορίες εθελοτυφλούν και συμπορεύονται με τους εξολοθρευτές για την επιβίωσή τους.
Μόνον που η επιβίωση αυτή είναι πολύ διαφορετική απ αυτήν αυτών με το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Είναι η επιβίωση των άκρατων φιλοδοξιών τους, του άκρατου εγωισμού τους που τον συγκαλύπτουν κάτω από προσωπεία διαφόρων ειδών.
Επιδιώκουν αναγνώριση και περγαμηνές, αναγνώριση και περγαμηνές από τους θεσμικούς εξολοθρευτές και τα όργανά τους.
Αν και καμώνονται τους ανεξάρτητους, πάσχουν από το σύνδρομο του υποτακτικού που επιζητεί την εύνοια του αφέντη του για να νοιώσει ανώτερος από τους άλλους.
Ταυτίζουν την υπόσταση του ανθρώπου με την αποτίμησή του. Για αυτό εκτίθενται στις αρένες της δημοσιότητας και πασχίζουν να αποτιμηθούν με καλύτερη τιμή.
Η μία κατηγορία είναι αυτή που υπηρετεί τους εξολοθρευτές συμβάλλοντας στα εξελιγμένα μέσα τους εξολόθρευσης.
Είναι οι επιστήμονες που είναι στη δούλεψή τους άμεσα ή έμμεσα.
Μερικοί έχοντας επίγνωση για ποιόν δουλεύουν και άλλοι απωθώντας την επίγνωση αυτή και νίπτοντας τας χείρας τους.
Η άλλη κατηγορία είναι αυτοί που έχουν εν γένει δημόσιο λόγο, αρθρογραφούν σε εφημερίδες, εμφανίζονται στις Τιβί και έχουν εν γένει δημόσια παρουσία..
Στην κατηγορία αυτή των ανθρώπων των μορφωμένων κύκλων και τη στάση τους στον πόλεμο των ημερών μας θα αναφερθούμε στην επόμενη ανάρτηση .
