Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)
Για μεγέθυνση ή σμίκρυνση κειμένων πατήστε το Ctlr (κάτω αριστερά του πληκτρολογίου) και μετακινείστε μπρος ή πίσω τον τροχό του ποντικιού

18.7.11

Ιδρυμα ΦΕΥ (6) - Μια Πανεπιστημιακή Ιστορία - Το Τέλος της Ιστορίας



Τα Πρώτα Γεγονότα

Τα πρώτα γεγονότα που παρατέθηκαν, βλ. Εδώ, αποτελούν μικρό μόνον μέρος της ιστορίας.
Για τη συστηματική παράθεση των υπόλοιπων γεγονότων και την ολοκλήρωση της ιστορίας απαιτούνται πολλές συνέχειες ακόμη.

Δεν είναι εύκολο, όμως, να τηρηθεί αυτό.
Προέκυψε κάποια εμπλοκή.

Ο φίλος Φευγανός για λογαριασμό του οποίου αφηγούμαι αυτή την ιστορία, όπως σας είχα πει στην εισαγωγή, βλ. Εδώ, δεν φαίνεται να συμφωνεί με την αναμόχλευση όλων αυτών των γεγονότων.
Νοιώθει σαν να ξεθάβει τα οστά κάποιου που έχει εδώ και πολύ καιρό ενταφιαστεί.

Φυσικά δεν θα θέλατε να σας το αναλύσω αυτό.
Θα συμφωνείτε, όμως, ότι πρέπει να το σεβαστώ.

Είδατε πόσο καλά συνεννοούμαστε όταν συζητάμε νοερά !

Θα σας παραθέσω λοιπόν κάποια μόνον από τα υπόλοιπα γεγονότα ώστε να αποκτήσετε μια γενική εικόνα για το τι συνέβη.

Τριμελής Επιτροπή και Μετά ... Σιωπή

Μερικές ημέρες μετά τη συνεδρίαση των κριτών μου ανακοινώνεται με έγγραφο της Σχολής ότι:
- η εργασία έγινε κατ΄αρχήν δεκτή,
- ορίστηκε τριμελής επιτροπή στην οποία έπρεπε να υποβάλλω τα συμπληρωματικά στοιχεία του πρόσθετου πειράματος που ζητούσε στην έκθεσή του ο εισηγητής,
- μετά την πιστοποίηση από την επιτροπή της συμπλήρωσης των στοιχείων, η εργασία θα εθεωρείτο οριστικά εγκεκριμένη χωρίς να απιτείται νέα σύγκληση των κριτών

Την επιτροπή αποτελούσε ο νόμιμος εισηγητής, ο παράτυπος και συνάδελφος βοηθός στην έδρα του νόμιμου ο οποίος από βοηθός είχε μεταπηδήσει στη βαθμίδα του λέκτορα και συμμετείχε στη συνέλευση (Είχε ψηφιστεί νέος νόμος που έδινε δυνατότητα για εξέλιξη των βοηθών που είχαν διδακτορικό).
Τόσο αυτός, όσο και ο εκπρόσωπος των βοηθών στη συνέλευση ήταν αυτό που λέτε και σεις, κολλητοί του νόμιμου. (Μάλιστα είχαν την πρωτοβουλία και είχαν πρωτοστατήσει επανειλημμένα στην διοργάνωση ειδικών τελετών προς τιμήν του).

Πριν από το έγγραφο αυτό, δεν γνώριζα τι είχε συμβεί στη σκοτεινή αίθουσα των κριτών.
Ούτε ο νόμιμος εισηγητής που ήταν ο διευθυντής στο εργαστήριο που εργαζόμουν, τον οποίο συνάντησα την επομένη της συνεδρίασης,
ούτε ο συνάδελφος της επιτροπής έκριναν σκόπιμο να με ενημερώσουν σχετικά.
Ούτε κι εγώ τους ρώτησα σχετικά, καθώς, όπως σας είπα, βλ. Εδώ, είχα ξεκαθαρίσει ότι το θέμα δεν με ενδιέφερε πια.

Και Μετά τη Σιωπή....Αμνησία

Έκτοτε δεν ενόχλησα, ούτε με ενόχλησε ποτέ η συσταθείσα επιτροπή.
Ούτε ο κύριος καθηγητής.
Ήταν σαν το όλο ζήτημα να είχε αναγορευτεί σιωπηρά απαγορευμένο θέμα.

Αλλά ούτε και ο συνάδελφος της επιτροπής, όταν μου ζήτησε κάποιους μήνες μετά, να συνεργαστώ σε πρόγραμμα που είχε προτείνει και είχε εγκριθεί η χρηματοδότησή του από εξωιδρυματική πηγή.
Το θέμα που είχε προτείνει και είχε εγκριθεί ήταν το αντικείμενο του διδακτορικού, χωρίς φυσικά κάποια αναφορά σ΄αυτό.

Αφού μου είπε ότι μελετώντας μετά τη συνέλευση την εργασία,
 κατάλαβε πόσο σημαντική ήταν και πόσο τον ενδιέφερε καθώς διατηρούσε βιομηχανική μονάδα που θα μπορούσε να την αξιοποιήσει,
μου ζήτησε να εργαστώ παράλληλα για λογαριασμό του σχεδιάζοντας και αξιοποιώντας τα πειράματα που θάπρεπε να (ξανα)κάνει.

Μάλιστα, ζήτησε την κατανόησή μου η αμοιβή μου να είναι η μισή απ αυτήν που θα φαίνεται επίσημα στο πρόγραμμα.
Το άλλο μισό θα ήταν η συμβολή μου στην αναβάθμιση του εργαστηρίου της βιομηχανικής μονάδας του. Της ιδιωτικής, δικής του μονάδας.
Για την προώθηση της έρευνας, όπως είπε..

Ομολογώ ότι αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο δεν ήταν ούτε η οικειοποίηση της εργασίας (άλλωστε δεν θα ήταν ο μόνος),
ούτε η υποβάθμιση της νοημοσύνης μου που επιχειρείτο με την πρότασή του,
αλλά το γεγονός ότι δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στην επιτροπή στην οποία συμμετείχε και στις συμπληρώσεις που εκκρεμούσαν.

Φυσικά δε δέχθηκα την "προσφορά" του. Αρνήθηκα. Ευγενικά.
Θα θέλατε κάποια ανάλυση σ΄αυτό, αλλά....ας συντομεύουμε.

Και η Αμνησία....Καλά Κρατεί

Με κάποια αλλαγή του νόμου για τα ιδρύματα, η βαθμίδα των βοηθών καταργήθηκε και οι υπάρχοντες βοηθοί, θάπρεπε όσοι είχαν ολοκληρώσει διδακτορικό να κριθούν για την επόμενη βαθμίδα του λέκτορα ή να αποχωρήσουν.
Μπορούσαν να παραμείνουν ως βοηθοί μόνον όσοι εκπονούσαν διδακτορικό μέχρι να το ολοκληρώσουν.

Με τον νέο νόμο βρέθηκα στο κενό.
Είχα μεν ολοκληρώσει διδακτορικό, αλλά αυτό επίσημα δεν φαινόταν, αφού δεν μου είχε απονεμηθεί.

Θάλεγε κανείς ότι η περίσταση απαιτούσε ο κύριος καθηγητής να ενθυμηθεί την εκκρεμότητα και να μου ζητήσει τις συμπληρώσεις, ή τέλος πάντων, κάτι να μου πει.

Ο κύριος καθηγητής, όμως, συνέχιζε να μην θυμάται τίποτα σχετικό.
(Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν του το θύμιζα κι εγώ).
Φρόντισε να μου γίνει από την αρχή ανάθεση νέου διδακτορικού και όρισε και τριμελή ή τετραμελή εποπτική επιτροπή, όπως όριζε ο νέος νόμος.
Με τον τρόπο αυτό ξεπεράστηκε ο σκόπελος να θυμηθεί και κανείς από τους λοιπούς το παλιό θέμα κατά τη διαδικασία απόλυσής μου ως μη διδάκτορα.
Δεν θυμάμαι αν μου γνωστοποιήθηκε το θέμα που υποτίθεται ότι εκπονούσα.

Η Αναπάντεχη Τροπή....Η Αμνησία Εξασθενεί

Κάποια χρόνια μετά, ο κύριος καθηγητής αποχώρησε λόγω ηλικίας. Παρέμεινε στο ίδρυμα ως τιμώμενο πρόσωπο.
Τη θέση του κατέλαβε άλλος.
Ο νέος ζήτησε από το προσωπικό να του γνωρίσουν τα ολοκληρωμένα ή εν ενεργεία διδακτορικά.
Στο ερώτημά του δεν απάντησα, καθώς, όπως σας έχω πει, για μένα το θέμα είχε λήξει.

Καθώς ήταν νέος στη θέση και δεν ανήκε στο ίδιο κλαμπ με τον προηγούμενο, συναντούσε μεγάλες δυσκολίες, παρά τις προσπάθειες του να προσεγγίσει και να γίνει αποδεκτός από τους συναδέλφους μου – «τέκνα» του προηγούμενου..

Ζητούσε σε αρκετά θέματα τη βοήθειά μου την οποία δεν αρνιόμουν, όπως δεν την αρνιόμουν και στους άλλους συναδέλφους.
(Στην πλειοψηφία τους ήταν ελεύθεροι επαγγελματίες και η παρουσία τους στο ίδρυμα ήταν περιορισμένη και, ως εκ τούτου, και η εργαστηριακή εμπειρία τους ήταν περιορισμένη.
Οι περισσότερες ερευνητικές εργασίες τους και οι διπλωματικές εργασίες που ανέθεταν σε φοιτητές δεν θα μπορούσαν να ευοδώσουν χωρίς δική μου εποπτεία και παρέμβαση, μερικές φορές ιδιαίτερα χρονοβόρα).

Κάποια μέρα έρχεται στο εργαστήριο κάποιο αίτημα το οποίο σχετιζόταν με την εργασία που είχα κάνει.
Καθώς είχα εμπειρία στο θέμα, το διεκπεραίωσα άμεσα, πράγμα που εντυπωσίασε τον νέο διευθυντή και μου ζήτησε περισσότερες πληροφορίες.
Αναγκάστηκα να του δώσω το τεύχος της εργασίας και να του εξηγήσω ότι δεν τον είχα ενημερώσει γιατί για κάποιους λόγους δεν ήθελα συνέχεια στο θέμα.

Εντυπωσιασμένος από την εργασία, καθώς, όπως μου είπε, είχε πειραματιστεί ο ίδιος στο ίδιο θέμα στο προηγούμενο ίδρυμα που ήταν (σε άλλη χώρα από τη Λάδα) και είχε αποτύχει,
επέμεινε ότι δεν μπορούσε να το αποσιωπήσει.
Το διδακτορικό έπρεπε να μου αποδοθεί.

Του διατύπωσα τις ενστάσεις μου ότι, αν μου απονεμόταν, η ζωή μου στο ίδρυμα θα δυσκόλευε ακόμη περισσότερο
(κατά κάποιον τρόπο βρισκόμουν σε κατάσταση καραντίνας από τους συναδέλφους-«τέκνα» του προηγούμενου διευθυντή),
καθώς θα έπρεπε να μεταβώ στην επόμενη βαθμίδα του λέκτορα και να συμμετάσχω μαζί τους στη διδασκαλία των μαθημάτων,
(μέχρι τότε δίδασκα σε άτυπα μαθήματα, εν είδει φροντιστηρίου, επεξηγώντας στους φοιτητές αυτά που δεν καταλάβαιναν από τα μαθήματα των άλλων).

Μου υποσχέθηκε ότι θα μου παραχωρούσε την αποκλειστική διδασκαλία ενός από τα μαθήματα που είχε αναλάβει ο ίδιος και δεν θα είχα μεγάλη εμπλοκή με τους υπόλοιπους
(πράγμα που δεν έγινε και τελικά μετά κάμποσα χρόνια οδηγήθηκα σε αποχώρηση από το ίδρυμα).

Σκηνές ... Απείρου «Κάλλους»

Στην προσπάθειά μου εξομάλυνσης των σχέσεων με τον προηγούμενο καθηγητή, επέλεξα να συνεχίσω την παλιά διαδικασία μαζί του.
Του το γνωστοποίησα και μετά σιωπή πολλών λεπτών μου απάντησε ότι δεν είχε χρόνο, γιατί είχε να τελειώσει κάτι papers ( δημοσιεύσεις).
Σε μια ακόμη προσπάθεια καλής θέλησης, αναβάθμισα και εμπλούτισα κάποια κομμάτια της εργασίας και του έδωσα το ανανεωμένο τεύχος της εργασίας.

Με συμβούλεψε να ξεκινήσω από τη Γραμματεία της Σχολής, να απευθυνθώ σε κάποια συγκεκριμένη κυρία που του ήταν γνωστή, να ενημερωθώ για τα διαδικαστικά.

Η κυρία μου απάντησε ότι ο φάκελλος με το θέμα μου είχε χαθεί
και, άρα, δεν είχε νόημα η όλη διαδικασία.

Κατά τύχη, βρήκα κάπου καταχωνιασμένα στο εργαστήριο αντίγραφα που μου είχαν κοινοποιηθεί (εισηγητική έκθεση, απόφαση συνέλευσης, κ.λ.π.) τα οποία συμφωνήσαμε να της τα δώσω, να δει αν γίνεται κάτι.
Όταν πήγα στη γραμματεία απουσίαζε και τα έδωσα στη γραμματέα της σχολής να της τα δώσει αυτή.
Όταν της είπα ότι είναι αντίγραφα γιατί ο φάκελλός μου έχει χαθεί,
φάνηκε ιδιαίτερα εκνευρισμένη που για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν είχε ενημερωθεί.

Το τι μεσολάβησε μετά είναι πολύ μεγάλη και ιδιαίτερα προβληματική ιστορία.
Εν συντομία και εν μέρει:

- Ο κύριος καθηγητής μου ζήτησε να προσθέσω στο τεύχος της εργασίας τα ευρήματα από πειράματα μεταγενέστερης εργασίας που είχα κάνει στα πλαίσια διπλωματικών εργασιών των φοιτητών
(τις οποίες σχεδίαζα και συντόνιζα εγώ και υπέγραφε άλλος, καθώς ως βοηθός τυπικά δεν μπορούσα να τις αναλάβω)
- Μετά τη συμπλήρωσή τους, μου ζήτησε να τροποποιήσω ελαφρά τον τίτλο της εργασίας ώστε να καλύπτονται και τα νέα δεδομένα

- Στη συνέχεια μου δήλωσε ότι πλέον η εργασία είναι διαφορετική από την αρχική,
δεν μπορεί να θεωρηθεί κατ΄αρχήν εγκεκριμένη και δεν αρκεί πια απλά γνωμοδότηση της τριμελούς επιτροπής για να μου αποδοθεί το διδακτορικό, όπως είχε αποφασιστεί παλιά. Θάπρεπε να ξεκινήσει η διαδικασία της έγκρισης από την αρχή. Είχε μάλιστα από πριν φροντίσει και είχε συσταθεί η απαιτούμενη προς τούτο εποπτική επιτροπή.

- Στην νέα επιτροπή συμμετείχε και ο παλιός συνάδελφος με τη βιομηχανική μονάδα για τον οποίο σας μίλησα πιο πάνω. Για να πειστώ ότι αυτή ήταν η νόμιμη διαδικασία πλέον, είχε κανονίσει συνάντηση και με παράγοντα της δίοικησης του ιδρύματος που θα μου εξηγούσε πως είχαν τα πράγματα.

Μετά απ αυτά και κάποια άλλα, του ανακοινώνω ότι θεωρώ όλη τη μεθόδευση κοροϊδία και αποχωρώ.

- Τελικά επανέρχεται και μου ανακοινώνει ότι δεν χρειάζονται αυτά που μου είπε, να πάω να υπογράψουν τα μέλη της επιτροπής την τελική έγκριση ώστε να ακολουθήσει η διαδικασία της παρουσίασης της εργασίας και της απονομής του διδακτορικού.
- Ο συνάδελφος με τη βιομηχανική μονάδα εξέφρασε την έκπληξή του όταν πήγα για την υπογραφή, καθώς, όπως μου είπε, άλλα είχαν συμφωνήσει κι άλλα έκανε ο κύριος καθηγητής και παραπονιόταν που δεν τον ενημέρωσε για την αλλαγή.

- Σύμφωνα με τον παλιό κανονισμό η εργασία πριν την απονομή του τίτλου, θάπρεπε να παρουσιαστεί σε δημόσιο ακροατήριο το οποίο θα μπορούσε να μου υποβάλλει ερωτήσεις σχετικά με το θέμα της.  Η γραμματέας της σχολής με ενημέρωσε ότι ο κύριος καθηγητής δεν μπορούσε να παραστεί στη δημόσια παρουσίαση και ζήτησε να ακολουθηθεί ο νέος κανονισμός της κλειστής παρουσίασης σε επταμελή επιτροπή του ιδρύματος.
- Επέμεινα ότι η απουσία του κυρίου καθηγητή δεν με ενοχλούσε και ότι προτιμούσα τη δημόσια παρουσίαση καθώς το θέμα είχε ευρύτερο ενδιαφέρον.
- Τελικά υπερίσχυσε ο κύριος καθηγητής για κλειστή παρουσίαση σε επταμελή επιτροπή του ιδρύματος.

- Για να οριστούν τα μέλη της επιτροπής έπρεπε να γίνει συνέλευση της σχολής. Ο ορισμός των μελών αυτών αναβάλλόταν συνεχώς καθώς δεν προσήρχετο κανείς από τους συναδέλφους μου - «τέκνα» του κυρίου καθηγητή στις συνελεύσεις όταν υπήρχε στην ημερήσια διάταξη το θέμα αυτό.
- Απηυδησμένη με κάλεσε η γραμματέας της σχολής και μου ζήτησε να πείσω τους συναδέλφους να προσέλθουν γιατί είναι ντροπή.
- Της απάντησα ότι δεν με ενδιέφερε να αναγκάσω κανέναν, ας ακολουθιόταν η νόμιμη διαδικασία και ό,τι ήθελε προκύψει.
- Τελικά, με παρέμβαση τίνος δεν γνωρίζω, οι συνάδελφοι πήγαν στη συνέλευση και εκλέχθηκε η επταμελής επιτροπή.
- Η συνέλευση ψήφισε πρόταση ενός από τους «συναδέλφους» μου για το ποιοί θα ήταν σ αυτή.
- Όλα τα μέλη της επιτροπής ήταν οι «συνάδελφοί» μου με πρόεδρο τον συνάδελφο με τη βιομηχανική μονάδα.

- Κεκλεισμένων των θυρών συνήλθε η επταμελής, της παρουσίασα το θέμα και απεφάνθη θετικά.

Μια ιδέα από τα ενδότερα του «ναού» της επιστήμης!
Για όσους είναι έξω απ αυτόν, στο προαύλιο και στον προθάλαμο του «ναού».
_________________________________________

H ένταξή μου στη βαθμίδα του λέκτορα καθυστέρησε κι αυτή κοντά δυό χρόνια, μολονότι συνήθως διαρκούσε ένα, το πολύ δύο μήνες,
καθώς δεν επρόκειτο για εκλογή (δεν είχε προκηρυχθεί η θέση για να συμμετέχουν κι άλλοι), αλλά απλά για κρίση καταλληλότητας για τη θέση.

Αλλά αυτή είναι μια άλλη, επίσης, προβληματική ιστορία.

Πάντως ένα μέρος της καθυστέρησης οφείλονταν πάλι στην "απροθυμία" των "συναδέλφων" να προσέλθουν στη συνέλευση συζήτησης του θέματος.