.
Η Χρεοκοπία της Αργεντινής και η Στάση Πληρωμών στο Εκουαδόρ
Καιρό τώρα διαβάζουμε για το παράδειγμα της Αργεντινής που κήρυξε πτώχευση, βάρεσε κανόνι το λέγαμε στον τόπο μου, που πρέπει να το είχαμε ακολουθήσει από την αρχή της κρίσης στην Ελλάδα.
Πολύς λόγος γίνεται επίσης για έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή με την υποτίμηση της οποίας μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της χώρας.
.
Τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε για τη στάση πληρωμών που κήρυξε ο λαοπρόβλητος, όπως λένε, πρόεδρος του Εκουαδόρ στην Λατινική Αμερική. Το παράδειγμά του, μας λένε, πρέπει να ακολουθήσουμε και μεις. Όπως διαβάζουμε σε προχθεσινό κείμενο του Στάθη στην Ελευθεροτυπία με τίτλο: νέα φραγκοκρατία ... " Σήμερα το Εκουαδόρ έχει ανακάμψει και τρέχει με ανάπτυξη 4% με τον Πρόεδρό του ισόθεον"
Σχετικά με τα παραπάνω παραδείγματα προς ελληνική μίμηση έχω λάβει και αρκετά email που κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο.
Στο ιστολόγιο αυτό πριν τη δημοσιοποίηση κάποιας πληροφορίας γίνεται σύντομη διαδικτυακή επαλήθευση μέσω Googleαναζήτησης για να εντοπιστεί η πηγή της πληροφορίας και να εκτιμηθεί πόσο αξιόπιστη είναι (ρίχνοντας μια ματιά και στα υπόλοιπα περιεχόμενα της ίδιας πηγής, είτε κάνοντας αναζήτηση γι αυτή) και να εντοπιστεί μήπως υπάρχουν άλλες αναφορές που την αμφισβητούν ή την διαψεύδουν.
Κατά κανόνα σε κάθε πληροφορία αναφέρεται και η πηγή της ώστε να μπορεί να εκτιμήσει την αξιοπιστία της και ο αναγνώστης.
Από διαδικτυακή αναζήτηση σχετικά με τα παραπάνω εντοπίστηκαν τα εξής:
- ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και Οικονοµικών της Αργεντινής που επεξεργάστηκε και εφήρµοσε τη λεγόµενη «στρατηγική της Αργεντινής» προειδοποιεί την Ευρώπη ότι µια τέτοια στρατηγική θα ισοδυναµούσε µε αυτοκτονία, βλ. Εδώ
Και, αντίθετα με αυτά που ισχυρίζονται διάφοροι εγχώριοι και ξένοι οικονομολόγοι ο υπουργός επισημαίνει ότι:
- η υποτίµηση του πέσο δεν βοήθησε να σταµατήσει η ανάληψη χρηµάτων από τις τράπεζες. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη: οι αναλήψεις πολλαπλασιάστηκαν, µε αποτέλεσµα η κυβέρνηση να αναγκαστεί να µετατρέψει τον απλό περιορισµό στο ύψος των αναλήψεων («corralito») σε πλήρη κατάσχεση κάθε τύπου τραπεζικού λογαριασµού («corraln»)(οι καταθέτες δεν έχουν πάρει ακόμη τα χρήματά τους από τις τράπεζες).
- Οσο για την ταχεία ανάκαµψη µετά το 2003, αυτή ήταν αποτέλεσµα της πρωτοφανούς βελτίωσης στους όρους των εξωτερικών συναλλαγών (λόγω της πολύ μεγάλης αύξησης της τιμής των τροφίμων τα οποία εξάγει).
- Και παρ’ όλα αυτά, ολόκληροι τοµείς της οικονοµίας κατέρρευσαν (ενέργεια, µεταφορές, κτηνοτροφία) και ο πληθωρισµός σήµερα είναι ο υψηλότερος του κόσµου
[βλ. προσθήκη (α) και (γ) στο τέλος της ανάρτησης]
Σχετικά δε με την ανάκαμψη στο Εκουαδόρ και τον λαοπρόβλητο και ισόθεο πρόεδρό του, όπως τον αποκαλεί στο άρθρο του ο Στάθης, πριν τέσσερις μήνες στην Ημερησία σε άρθρο με τίτλο: Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το Εκουαδόρ αναφέρεται:
- Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης παραμένει το Εκουαδόρ, με τον πρόεδρο Ραφαέλ Κορέα να βρίσκεται «αμπαρωμένος» στο προεδρικό μέγαρο. Οι εξεγερθέντες διαμαρτύρονται για τις περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματά τους που προωθεί ο Κορέα.
- Ο Κορέα γλίτωσε χάρη στην έγκαιρη επέμβαση του στρατού και βρήκε καταφύγιο στο νοσοκομείο (όπου, όπως υποστήριξε ο ίδιος ο πρόεδρος, και εκεί επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν). Τελικά, διέφυγε με αναπηρικό καροτσάκι και φορώντας μάσκα οξυγόνου για να καταλήξει στο προεδρικό μέγαρο όπου τελεί, ακόμα, υπό φρούρηση.
Η Πρωτοβουλία για Διεθνή Έλεγχο και Διαγραφή Μέρους του Χρέους
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη διαγραφή του απεχθούς χρέους της Χώρας και έχει αναληφθεί πρωτοβουλία από διάφορες "προσωπικότητες" για την υλοποίησή της στο πρότυπο του Εκουαδόρ και άλλων λατινοαμερικανικών χωρών, βλ. Διεθνής επιτροπή λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους: Ένα επιτακτικό αίτημα.
Όπως στην περίπτωση της Αργεντινής της οποίας η ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας ήταν, όπως αναφέρθηκε, αποτέλεσμα ειδικών συνθηκών (της πρωτοφανούς βελτίωσης των όρων των εξωτερικών συναλλαγών),
έτσι και στην περίπτωση του Εκουαδόρ η δυνατότητα αποποίησης μέρους του χρέους του μετά από έλεγχό του από επιτροπή με εθνική και διεθνική σύνθεση ήταν κι αυτή αποτέλεσμα ειδικών συνθηκών που δεν συντρέχουν στην Ελλάδα.
Το Εκουαδόρ έχει, όπως και η Αργεντινή, σημαντικές εξαγωγές, εξάγει πετρέλαιο και το 2005 ήταν ο πρώτος εξαγωγέας μπανάνας στον κόσμο (σημειωτέον ότι την κυριότητα των φυτειών την έχουν Αμερικάνικες εταιρείες και κατά κάποιον τρόπο έχει Αμερικανικές πλάτες),
[βλ. και προσθήκη (β) στο τέλος της ανάρτησης],
αλλά, επίσης, όπως αναφέρει ο Δ. Καζάκης σε άρθρο του στις 16-1-2011 με τίτλο: Ο Διεθνής Έλεγχος κατά Σοφία Σακοράφα:
- Ο κύριος όγκος του χρέους του Εκουαδόρ ήταν μέσα από δανειακές συμβάσεις με τράπεζες.
Στην Ελλάδα το χρέος σχεδόν στο σύνολό του είναι με μορφή ομολόγων που εκδίδονται, τοποθετούνται και διακινούνται ελεύθερα στη διεθνή αγορά (πρωτογενή και δευτερογενή).
Τη διευθέτηση αυτή του χρέους την ξεκίνησαν οι Αμερικανοί για τη διαγραφή του χρέους του Ιράκ μετά την εισβολή τους σ΄αυτό και την κατοχή του, βλ. Εδώ, και όπως αναφέρει ο Καζάκης στο παραπάνω άρθρο του:
- την προωθούν διάφορες λεγόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες χρηματοδοτούνται είτε απευθείας από άτυπα όργανα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ (ιδρύματα, think tanks, κλπ.), είτε από το ειδικό κονδύλι του ΟΗΕ που χρηματοδοτεί την προώθηση της «παγκοσμιοποίησης», είτε από οργανώσεις δήθεν κοινωφελούς σκοπού που πίσω τους βρίσκονται τράπεζες και πολυεθνικές, είτε απευθείας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα πλαίσια της προώθησης του «εθελοντισμού».
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος:
- ενώ στην περίπτωση του Εκουαδόρ ο έλεγχος μπορούσε να γίνει εξετάζοντας μία-μία τις συμβάσεις και το πώς διατέθηκαν τα κονδύλια της συγκεκριμένης σύμβασης, στην περίπτωση της Ελλάδας επειδή το χρέος της είναι κυρίως υπό μορφή ομολόγων ο έλεγχος αυτός δεν έχει κανένα νόημα. Δεν σημαίνει τίποτα.
Και επισημαίνει ότι:
Ο αρθρογράφος αντιπροτείνει:«αν σε κάποια φάση η κυβέρνηση, ετούτη ή κάποια άλλη που μπορεί να την διαδεχθεί για να εκτονωθεί η λαϊκή οργή, δώσει στη δημοσιότητα τις συμβάσεις δανεισμού, που αφορούν μόλις το 0,5% του δημόσιου χρέους της χώρας και διορίσει μια επιτροπή σαν αυτήν που ζητάνε οι διεθνείς ΜΚΟ, τι θα γίνει;
Ό,τι κι αν αποφανθεί αυτή η επιτροπή το συντριπτικό μέρος του χρέους – δηλαδή, τα ομόλογα – δεν μπορούν να ελεγχθούν και έτσι θα εξαγνιστούν για να εμφανιστούν ως «δίκαιη» οφειλή.
Με άλλα λόγια στρώνεται ο δρόμος για να καμφθεί το ισχυρό λαϊκό επιχείρημα, που πηγάζει από το κοινό περί δικαίου αίσθημα του λαού, ότι «δεν έκανα εγώ τον λογαριασμό, άρα δεν οφείλω να τον πληρώσω».
Κάτι το οποίο σχετικά εύκολα μπορεί να τεκμηριωθεί, όχι μόνο μακροοικονομικά, όπως το έχουμε κάνει επανειλημμένα, αλλά και πολύ συγκεκριμένα, αρκεί να ανοίξουν όλοι οι δημόσιοι λογαριασμοί και όχι μόνο οι όποιες δανειακές συμβάσεις»
«να γίνουν οι λογαριασμοί του δημοσίου δημόσιοι, δηλαδή προσβάσιμοι και ελέγξιμοι από όλους του πολίτες και όχι μόνο από επιλεγμένους «ειδικούς»,
υπό την άμεση εποπτεία του κοινοβουλίου του οποίου τα μέλη θα έχουν περιορισμένο χρόνο θητείας, θα εκλέγονται και θα λογοδοτούν απευθείας στους εκλογείς τους, οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να τους ανακαλέσουν ανά πάσα στιγμή διαπιστώσουν ότι δεν επιτελούν το έργο για το οποίο τους έχουν στείλει στο κοινοβούλιο, κοκ.
Ύστερα από τον αναγκαίο δημοσιονομικό έλεγχο – με αναδρομική ισχύ – όποιος βρεθεί ότι εμπλέκεται σε διαπάσθιση του δημόσιου χρήματος, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, πολιτικός, κόμμα ή εταιρεία, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη και να κατασχεθεί η περιουσία του στο σύνολο της ως ελάχιστη αποζημίωση για τις πράξεις του».
Μολονότι ο αρθρογράφος είναι την περίοδο αυτή ιδιαίτερα γνωστός και το άρθρο του έχει δημοσιοποιηθεί πριν ένα μήνα, οι πρωταγωνιστές της πρωτοβουλίας για διεθνή επιτροπή ελέγχου του ελληνικού χρέους φαίνεται να το αντιπαρέρχονται συνεχίζοντας την καμπάνιά τους.
Σχετικά με την πρωτοβουλία θα ήθελα να θέσω και εγώ ένα ερώτημα (αν και γνωρίζω ότι υπάρχουν έντονες ενστάσεις σ΄αυτό),
κατά πόσον οι διάφοροι πανεπιστημιακοί και οι άλλες προσωπικότητες της πρωτοβουλίας είναι ο κατάλληλος φορέας για μια τέτοια πρωτοβουλία, με την έννοια πόσο αμέτοχοι είναι αυτοί στη δημιουργία αυτού του χρέους, βλ. Αλισβερίσια χρηµατιστών µε προβεβληµένους πανεπιστημιακούς και την τραπεζική βιοµηχανία - Oι οικονοµικές σχολές «εργαστήρια απάτης» και (1)
Τι Έγινε στην επίσκεψη του Παπανδρέου στη Γερμανία
Ο Στάθης στο άρθρο του σχετικά με το Εκουαδόρ που αναφέρθηκε στην αρχή της ανάρτησης τα απαξιωτικά του σχόλια για τον Παπανδρέου, πέραν απ αυτά για την ανικανότητά του να ακολουθήσει την τακτική του προέδρου του Εκουαδόρ, τα βασίζει και στο email που έστειλε στο μαχητικό ιστολόγιο Γιωργος Σαρρης Έλληνας φοιτητής που κάνει το διδακτορικό του στη Γερμανία σχετικά με τα επεισόδια στο Γερμανικό πανεπιστήμιο στο οποίο μίλησε ο Παπανδρέου.
Ο φοιτητής γράφει ότι ο παρευρισκόμενος κοσμήτορας της σχολής του του είπε ότι οι άνθρωποι που απώθησαν κάποιους φοιτητές που φώναζαν υβριστικά συνθήματα να πλησιάσουν τον Παπανδρέου ήταν της Γερμανικής αστυνομίας και ότι όταν του παρατήρησε ότι μιλούσαν ελληνικά παραδέχθηκε ότι ήταν της Ελληνικής αστυνομίας και προσέθεσε ότι παρευρίσκονταν, επίσης, στην αίθουσα του πανεπιστημίου και Γερμανοί των Μυστικών Υπηρεσιών.
Παρουσία αστυνομίας και μάλιστα ξένης χώρας και μυστικών πρακτόρων σε ελληνικό πανεπιστήμιο θα είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και δικαίως, ο δε κοσμήτορας που θα είχε επιτρέψει κάτι τέτοιο και μάλιστα θα το ανήγγειλε ευθαρσώς θα είχε φύγει σηκωτός.
Με έκπληξή μου διαπίστωσα ότι ο φοιτητής όχι μόνον δεν ενοχλήθηκε με αυτό, αλλά εξέφρασε και το σεβασμό του για τον κοσμήτορα της σχολής του. Και ο φοιτητής ήταν έλληνας και υπογράφει και ως φοιτητής και του Αριστοτέλειου της Θεσσαλονίκης.
Τελικά, ακόμη και στους λεγόμενους μορφωμένους νέους ισχύει ότι κάθε τι ξενικό και καλό;
(Ίσως θα ήταν διδακτικό να δούν οι φοιτητές μας στο Υοutube βίντεο από πρόσφατη συγκέντρωση στις ΗΠΑ με ομιλήτρια την Κλίντον σχετικά με την ελευθερία λόγου που πρέπει να έχουν στα Αραβικά κράτη. Όταν βετεράνος του στρατού και επί 27 χρόνια αναλυτής της CIA καθήμενος στις τελευταίες σειρές σηκώθηκε από τη θέση του στρέφοντας απλά την πλάτη του στην ομιλήτρια, δηλώνοντας έτσι την αντίθεσή του με την Αμερικανική υποκρισία, χωρίς να κινηθεί καθόλου, ούτε να μιλήσει καν και να διακόψει την ομιλία, απομακρύνθηκε άρον άρον και συνελήφθη).
Με έκπληξη, επίσης, είδα ότι αυτή η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα πληροφορία πέρασε εντελώς απαρατήρητη και από τα ιστολόγια στα οποία δημοσιεύτηκε και αναδημοσιεύτηκε το email του φοιτητή αλλά και από τον αρθρογράφο της Ελευθεροτυπίας..।
Όπως εντύπωση μου έκανε που κανένας από τους αγωνιστές έλληνες φοιτητές μας δεν ενοχλήθηκε και δεν διαμαρτυρήθηκε στοιχειωδώς για την αλαζονική, ορθότερα αλητήρια συμπεριφορά των Γερμανών δημοσιογράφων στη μετέπειτα συνέντευξη του Παπανδρέου στον οποίο υπέβαλαν ερωτήσεις του τύπου "αν θα δώσει το μισθό του για να ξεχρεώσει η χώρα του" και "αν πουλήσει την Ακρόπολη" για τον ίδιο λόγο, όπως ακούσαμε στα κανάλια, βλ. και (2).
Αντιθέτως, ο φοιτητής εξέφρασε την εκτίμησή του στους δημοσιογράφους των ξένων πρακτορείων ειδήσεων, αυτούς που μήνες τώρα ενορχήστρωσαν το λεγόμενο "ελληνικό πρόβλημα", βλ. Εδώ, επειδή άκουσαν τους έλληνες φοιτητές με προσοχή.
Προσθήκη 3.5.11
(α) Από άρθρο του Στάθη στην Ελευθεροτυπία
Στη χώρα κυριαρχεί ο αποπληθωρισμός, οι μέσοι μισθοί κινούνται στα 400-600 δολάρια και η φτώχεια πολιορκεί τους πάντες -οι μόνοι που συνεχίζουν να πλουτίζουν είναι οι αστοί- οποία έκπληξις!"
(β) Στο ντοκυμαντέρ Χρεοκρατία και στις πρόσθετες διευκρινήσεις επ΄αυτού, βλ. FAQ,
στο ερώτημα κατά πόσον μπορεί να συγκριθεί η περίπτωση του Εκουαδόρ με αυτήν της Ελλάδας καθώς το χρέος του ήταν μόλις 14 δισ. δολ (μικρότερο των 10 δισ. ευρώ)
οι δημιουργοί του ντοκυμαντέρ απαντούν ότι:
η διεθνής πρακτική είναι να συγκρίνεται το ποσοστό του χρέους ως προς το ΑΕΠ της χώρας και καθώς το ΑΕΠ του Εκουαδόρ είναι μόλις 23 δισ. δολάρια, το ποσοστό του χρέους του είναι συγκρίσιμο μ΄αυτό της Ελλάδας.
Είναι βασική επιστημονική πρακτική σε όλους τους τομείς της επιστήμης και όχι μόνον στην οικονομία ως παράμετροι συμπεριφοράς ενός συστήματος να τίθενται οι σχέσεις, οι λόγοι, διαφόρων μεγεθών μεταξύ τους και όχι τα απόλυτα μεγέθη τους.
Μόνον που τα μεγέθη που συσχετίζονται αλλάζουν κάθε φορά ανάλογα με τον τύπο της συμπεριφοράς που ερευνάται.
Έτσι, ενώ ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ μιας χώρας δείχνει την ικανότητα αποπληρωμής του χρέους της, ο λόγος αυτός δεν είναι ενδεικτικός για τις συνέπειες και τις κυρώσεις που θα έχει μια χώρα από τους δανειστές της αν δεν αποπληρώσει το χρέος της.
Εν προκειμένω, ενδεικτικός είναι ο λόγος του μη αποπληρούμενου ποσού προς το κεφάλαιο που διαθέτει ο δανειστής. προφανώς άλλη είναι η αντίδρασή του αν απωλέσει το 5% του κεφαλαίου του και άλλο αν απωλέσει το 50%.
Δεδομένου ότι το χρέος της Ελλάδας είναι πλέον του 30πλάσιου αυτού του Εκουαδόρ αναμένονται και οι συνέπειες-κυρώσεις από τους δανειστές για διαγραφή ίσου ποσοστού του χρέους να είναι 30πλάσιες απ αυτές στην περίπτωση του Εκουαδόρ.
Άρα, και ως προς αυτή την παράμετρο δεν είναι ορθολογική η σύγκριση Ελλάδας και Εκουαδόρ.
Προσθήκη 10.10.11
(γ) Από την Καθημερινή- Απόσπασμα άρθρου πρώην υπουργού οικονομικών της Αργεντινής
Η αύξηση των εξαγωγών από το 2003 και μετά, μάλιστα, δεν προήλθε από την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, αλλά από την εντυπωσιακή αύξηση των τιμών των εξαγόμενων προϊόντων τα οποία παράγονταν στην Αργεντινή.
Αν επήλθε κάποια βελτίωση στον τομέα της ανταγωνιστικότητας, αυτή δεν οφειλόταν στην υποτίμηση, αλλά στη μείωση της ισοτιμίας του δολαρίου σε σχέση το βραζιλιάνικο ρεάλ και το ευρώ.
Η υποτίμηση, αντιθέτως, οδήγησε σε ραγδαία αύξηση τον πληθωρισμό, στο 42% το 2002. Μετά το 2006, το ΑΕΠ αυξήθηκε λόγω της διαρκούς επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί χρόνια πρόβλημα πληθωρισμού, με ρυθμούς της τάξης του 25% το χρόνο.
Η αλήθεια είναι πως ο Ρουμπινί γνωρίζει καλά πόσο μεγάλο κόστος θα έχει για τους Ελληνες η επιστροφή στη δραχμή. Οπως σημειώνει:
«Στην Αργεντινή, η μετάβαση ήταν άσχημη και με μεγάλο κόστος: κοινωνικές αναταραχές, αίμα στους δρόμους και δεκάδες θάνατοι.
Πολιτική αστάθεια, πάγωμα των τραπεζικών λογαριασμών, περιορισμοί στις κινήσεις κεφαλαίων, ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης αφερέγγυων τραπεζών, μεγάλη βραχυπρόθεσμη αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας, αλλαγή των μακροπρόθεσμων οικονομικών πολιτικών προς την κατεύθυνση του λαϊκισμού και της κακοδιαχείρισης.
Επομένως, η αλλαγή είναι δύσκολη και κάθε χώρα που σκέφτεται να το κάνει θα πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση των κινδύνων για παράπλευρες απώλειες όπως αυτές που προαναφέρθηκαν».
Ο σκοπός αυτού του άρθρου ήταν να ενημερωθούν οι Ελληνες για το τι συνέβη στην Αργεντινή το 2002, κάτι που ο Ρουμπινί δεν περιγράφει σωστά.
Είμαι βέβαιος ότι οι θυσίες που απαιτούνται για να μη διαλυθεί το ευρώ είναι πολύ μικρότερες από τις αντίστοιχες που θα πρέπει να υπομείνουν οι Ελληνες αν ακολουθήσουν τη συμβουλή του Ρουμπινί να επιστρέψουν στη δραχμή.
Η έξοδος από το ευρώ το μόνο που θα πετύχει είναι να δώσει στην κυβέρνηση και στις συντεχνίες τη δικαιολογία να χρηματοδοτούν τα ελλείμματά τους μέσω του πληθωρισμού και να προσπαθήσουν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα με τις υποτιμήσεις αντί με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Οι μόνοι που θα κερδίσουν από την εγκατάλειψη του ευρώ είναι εκείνοι οι ισχυροί που έχουν φροντίσει για την προστασία του πλούτου τους, στέλνοντας τα ευρώ τους στο εξωτερικό και αναμένουν τώρα να αγοράσουν την υποτιμημένη περιουσία της χώρας σε δραχμές.
Η επιστροφή στη δραχμή θα προκαλούσε την πιο άδικη αναδιανομή εισοδήματος, υπέρ των πλουσιότερων και εις βάρος των φτωχότερων τάξεων, στην ιστορία της Ελλάδας, όπως έγινε στην Αργεντινή.
____________________________________________
(1) Το απεχθές χρέος είναι αυτό που προέκυψε για την ασύστολη κερδοσκοπία εγχώριων και ξένων τραπεζών και άλλων μεγαλοεταιριών.
Η κερδοσκοπία, όμως, αυτή και το απεχθές χρέος που την εξέθρεψε δεν θα ήταν δυνατά χωρίς την με το αζημείωτο σύμπραξη πολλών πανεπιστημιακών: οικονομολόγων, γιατρών, μηχανικών, κ.α.
Άλλοι απ΄αυτούς συνέβαλλαν διευκολύνοντας την κερδοκοπία τους με το κύρος του ονόματός τους, και άλλοι είχαν ακόμη πιο ενεργή σύμπραξη προσφέροντας ατύπως τις υπηρεσίες τους στην εκμετάλλευση αυτή, μερικές δε φορές θέτοντας με το αζημείωτο στην υπηρεσία των μεγαοεταιριών και την δημόσια χρηματοδοτούμενη υποδομή αλλά και το δημόσια μισθοδοτούμενο προσωπικό των Πανεπιστημίων στα οποία "υπηρετούν".
Όσοι παρακολούθησαν τη χθεσινή εκπομπή "Κουτί της Πανδώρας" στη ΝΕΤ θα ακούσανε ότι:
- η λεγόμενη ιατρική έρευνα στα Πανεπιστημία είναι 90% μαιμού στην υπηρεσία της κερδοφορίας των φαρμακοβιομηχανιών, γνωστών στο εξωτερικό ως φαρμακομαφιών,
- καθηγητές αμείβονται 6000 ευρώ αν απλά αναφέρουν σε κάποια επιτροπή ή δημόσια συγκέντρωση τρεις φορές το όνομα κάποιου φαρμάκου,
- συνταγογραφούνται αφειδώς φάρμακα αποδεδειγμένα χωρίς θεραπευτική δράση, τα λεγόμενα πιθανώς θεραπευτικά, αδιαφορώντας όχι μόνον για την κατασπατάληση των πόρων των ταμείων αλλά και για τις παρενέργειες στην υγεία των πολιτών,
- οι Ιατρικοί σύλλογοι τιμωρούν τους (για δυσφήμιση του επαγγέλματος) καταγγέλλοντες τα κακώς κείμενα και όχι τους καταγγελλόμενους.
- και πολλά άλλα, βλ. Εδώ
Ανάλογα, όμως, με αυτά που ακούστηκαν για τους πανεπιστημιακούς στην Ιατρική ισχύουν και για τα τεχνικά πανεπιστήμια στο αλισβερίσι τους με μεγαλοεταιρίες κι ας μην ακούστηκαν στην αντίστοιχη εκπομπή της ΝΕΤ για τα ΑΕΙ καθώς δεν ασχολήθηκε η σχετική έρευνα με αυτά,
αν και είναι τα ιδρύματα στα οποία κινούνται τα μεγαλύτερα κονδύλια ιδιαίτερα στο παρελθόν (πολύ μεγάλα κεφάλια για να θιγούν;)
(2 ) Στο email του ο φοιτητής γράφει ότι ο Παπανδρέου απάντησε στην ερώτηση "μιας ελληνίδας Πασόκας" γιατί η κυβέρνηση διάλεξε το δύσκολο δρόμο να περικόψει τους μισθούς των μισθωτών αντί να φορολογήσει τις τράπεζες" και ο Παπανδρέου απάντησε ότι «το κάνανε υπολογίζοντας τις συνέπειες που θα είχε κάθε κίνησ। Αν είχαν επιτεθεί στο κεφάλαιο, είπε, θα χάναμε για πάντα την αξιοπιστία μας στις αγορές, ενώ όλοι οι καταθέτες θα απέσυραν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, οδηγώντας τες σε πτώχευση»
Και ο φοιτητής σχολιάζει: «Ομολόγησε δηλαδή ξετσίπωτα ότι η απόφαση να πλήξει τους μικρομεσαίους ήταν συνειδητή επιλογή»
Η «πασόκα» και ο emailογράφος θεώρησε δηλαδή τη φορολόγηση των τραπεζών εύκολη επιλογή χωρίς συνέπειες; Αυτή είναι η γνώση που έχουν για την κατάσταση στον κόσμο;
